Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy

5

U Z A S A D N I E N I E

Projekt
rozporządzenia stanowi wykonanie upoważnienia zawartego w art. 110 ust. 5
ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy, dodanego zgodnie z art. 1 pkt 1
lit. b ustawy z dnia ….... o zmianie ustawy Kodeks karny wykonawczy.
Projektowane
rozporządzenie, co do zasady, zawiera uregulowania analogiczne do
zastosowanych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 kwietnia 2006 r. w sprawie
trybu postępowania właściwych organów w wypadku, gdy liczba osadzonych w zakładach
karnych lub aresztach śledczych przekroczy w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów
(Dz. U. Nr 65, poz. 459).
Praktyka stosowania przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie trybu
postępowania właściwych organów w wypadku, gdy liczba osadzonych w zakładach karnych lub
aresztach śledczych przekroczy w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów wykazała, iż nie
przewidziano w nich istnienia pewnej kategorii miejsc zakwaterowania dla skazanych, w których
nie można dowolnie, w zależności od potrzeb, osadzać skazanych lub tymczasowo
aresztowanych.
Takie miejsca zakwaterowania znajdują się w:
1) pomieszczeniach znajdujących się w oddziałach szpitalnych oraz domach dla matki i dziecka,
gdyż osadzać w nich można wyłącznie osoby, które spełniają odpowiednie wymogi (chorzy
lub matki z dziećmi);
2) celach mieszkalnych umiejscowionych w oddziałach, o których mowa w art. 88a § 1 oraz art.
212a § 2 Kodeksu karnego wykonawczego, gdyż w nich można zakwaterować wyłącznie
osoby, o których mowa w art. 88 § 3 oraz 212a § 1 Kodeksu karnego wykonawczego;
3) celach izolacyjnych, o których mowa w art. 143 § 1 pkt. 8 Kodeksu karnego wykonawczego,
gdyż ich wyposażenie w sposób istotny różni się od wyposażenia „normalnej” celi
mieszkalnej (§ 78 ust. 1 - 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 października
2003 r. w sprawie sposobów ochrony jednostek organizacyjnych Służby Więziennej – Dz. U.
Nr 194, poz. 1902, z późn. zm.);
4) pomieszczeniach znajdujących się w oddziałach tymczasowego zakwaterowania skazanych
gdyż obiekty te nie są formalnie częścią składową jednostek penitencjarnych i służą wyłącznie

6
czasowemu zakwaterowaniu osadzonych, którzy są zatrudnieni poza terenem zakładu karnego
lub aresztu śledczego na rzecz kontrahenta, którego własnością są te obiekty.
Z tego powodu, bez względu na liczbę wolnych miejsc zakwaterowania w w/w miejscach
nie jest możliwe dokwaterowanie w nich osób, które nie kwalifikują się do zamieszkania w tych
pomieszczeniach. Natomiast wliczanie tych miejsc zakwaterowania do ogólnej liczby miejsc
zakwaterowania w jednostkach penitencjarnych może sprawiać wrażenie, iż nie dokonuje się
odpowiedniej dyslokacji osób pozbawionych wolności, nie wykorzystując racjonalnie miejsc
zakwaterowania, jakimi Służba Więzienna dysponuje.
Konsekwencją przyjęcia w/w zasady jest konieczność odpowiedniego ustalenia liczby
osób pozbawionych wolności, które są zakwaterowane w pomieszczeniach mieszkalnych
uwzględnianych przy ustalaniu pojemności zakładów karnych i aresztów śledczych. Dlatego od
ogólnej liczby skazanych, ukaranych i tymczasowo aresztowanych osadzonych w zakładach
karnych i aresztach śledczych należy odjąć liczbę osób osadzonych w pomieszczeniach
mieszkalnych, których nie wlicza się do pojemności tych zakładów lub aresztów. Tylko w takim
przypadku informacja, o której mowa w § 1 zmienianego rozporządzenia, będzie oddawać stan
fatyczny zaludnienia w zakładach karnych i aresztach śledczych.

















7
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Podmioty, na które oddziałuje regulacja.
Projektowana regulacja ma zastosowanie do aresztów śledczych i zakładów karnych.

2. Konsultacje społeczne.

Projekt rozporządzenia ramach konsultacji społecznych, przekazany zostanie do
zaopiniowania: Sądowi Najwyższemu, Krajowej Radzie Sądownictwa, sądom powszechnym,
prokuraturom, Rzecznikowi Praw Obywatelskich, Stowarzyszeniu Prokuratorów
Rzeczypospolitej Polskiej, Stowarzyszeniu Sędziów Polskich „Iustitia”, Radzie Głównej ds.
Społecznej Readaptacji i Pomocy Skazanym, Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka i dyrektorom
okręgowym Służby Więziennej.

3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych.
Przedmiotowa regulacja nie spowoduje konieczności poniesienia dodatkowych wydatków
z budżetu państwa.

4. Wpływ regulacji na rynek pracy.
Wejście w życie rozporządzenia nie będzie miało wpływu na rynek pracy.

5. Wpływ regulacji na konkurencyjno ć gospodarki i
przedsiębiorczo ć, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw.
Wejście w życie rozporządzenia nie będzie miało wpływu na konkurencyjność gospodarki
i przedsiębiorczość, w tym także na funkcjonowanie przedsiębiorstw.

6. Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionalny.
Wejście w życie rozporządzenia nie będzie miało wpływu na sytuację i rozwój regionalny.

7. Zgodno ć regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Przedmiot projektowanej regulacji nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.