Poselski projekt ustawy o czasowym wstrzymaniu finansowania partii politycznych z budżetu państwa

Druk nr 1733

Warszawa, 10 lutego 2009 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2
kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:

- o czasowym wstrzymaniu finansowania
partii politycznych z budżetu państwa.

Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Waldy Dzikowskiego.

(-) Tadeusz
Aziewicz;
(-) Marek
Biernacki;
(-) Bogdan
Bojko;
(-) Zbigniew
Chlebowski;
(-) Janusz
Cichoń;
(-) Leszek
Cieślik;
(-) Grzegorz
Dolniak;
(-) Janusz
Dzięcioł;
(-) Waldy
Dzikowski;
(-) Krzysztof Gadowski; (-) Łukasz Gibała; (-) Paweł Graś; (-) Andrzej
Halicki; (-) Stanisław Huskowski; (-) Sebastian Karpiniuk; (-) Grzegorz
Karpiński;
(-) Małgorzata Kidawa-Błońska;
(-) Józef
Piotr
Klim;
(-) Magdalena Kochan; (-) Witold Kochan; (-) Jerzy Kozdroń; (-) Jacek
Krupa; (-) Jan Kulas; (-) Dariusz Lipiński; (-) Arkadiusz Litwiński; (-) Jan
Musiał; (-) Sławomir Neumann; (-) Mirosława Nykiel; (-) Paweł Olszewski;
(-) Sławomir Piechota; (-) Grzegorz Raniewicz; (-) Halina Rozpondek;
(-) Sławomir Rybicki; (-) Zbigniew Rynasiewicz; (-) Witold Sitarz;
(-) Aleksander Marek Skorupa; (-) Krystyna Skowrońska; (-) Iwona
ledzińska-Katarasińska; (-) Jan Walenty Tomaka; (-) Cezary Urban;
(-) Piotr van der Coghen; (-) Robert Węgrzyn; (-) Marek Wójcik; (-) Anna
Zielińska-Głębocka; (-) Stanisław mijan.


Projekt

U S T A W A

z dnia 2009 r.


o czasowym wstrzymaniu finansowania partii politycznych z budżetu państwa


Art. 1.

1. Wstrzymuje się wypłacanie subwencji na działalność statutową partii politycznych,
o której mowa w art. 28 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych
(Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 857 z późn. zm.), zwanej dalej „subwencją”,
przysługującej za okres od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r.
2. Subwencję przysługującą za pierwszy kwartał 2009 r. wypłaca się na zasadach
dotychczasowych.

Art. 2.
1. W roku 2010 partie polityczne nie składają wniosku, o którym mowa w art. 29 ust.3
ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych.
2. Partie polityczne nie mają obowiązku sporządzenia i składania Państwowej Komisji
Wyborczej corocznej informacji finansowej o otrzymanej subwencji oraz
o poniesionych z subwencji wydatkach, o której mowa w art. 34 ustawy z dnia 27
czerwca 1997 r. o partiach politycznych, za rok 2010, jeżeli w tym okresie nie
korzystały ze środków pochodzących z wcześniej otrzymanych subwencji.

Art. 3.
Bieg terminów, o których mowa w art. 34c i art. 38d ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r.
o partiach politycznych, nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu w okresie, o
którym mowa w art. 1 ust.1.

Art. 5.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.



UZASADNIENIE

Projekt ustawy o czasowym wstrzymaniu finansowania partii politycznych z budżetu
państwa ma na celu wstrzymanie, przez okres prawie dwóch lat, począwszy od 1 kwietnia
2009 r., wypłacania subwencji na działalność statutową partii politycznych, o której mowa w
art. 28 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych. Proponowane rozwiązanie
spowodowane jest koniecznością poszukiwania dodatkowych oszczędności we wszystkich
sferach finansowanych z budżetu państwa.
W obecnej, szczególnej sytuacji, kiedy Rada Ministrów ogranicza wszystkie wydatki,
konieczne jest dokonanie ponownej analizy wysokości wydatków z budżetu państwa
przeznaczonych na subwencję na działalność statutową partii politycznych. Partie polityczne
także powinny częściowo ograniczyć korzystanie z pieniędzy budżetowych, czyli pieniędzy
wszystkich podatników.
Należy podkreślić, że rozwiązanie polegające na ograniczeniu subwencji dla partii
politycznych zastosowano już w przeszłości, kiedy – na okres dwóch lat – ograniczono
wysokość takiej subwencji, poszukując oszczędności w celu likwidacji tzw. „dziury
budżetowej Bauca” w roku 2001. Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o
zmianie ustaw: o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, Prawo energetyczne, o partiach
politycznych, o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach
gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych, o
zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej, Prawo
telekomunikacyjne, o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa
państwowego "Polskie Koleje Państwowe", o spółdzielniach mieszkaniowych, o jakości
handlowej artykułów rolno-spożywczych, Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, o przebudowie i modernizacji technicznej oraz
finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006, o zmianie ustawy
o zamówieniach publicznych oraz o utracie mocy ustawy o kasach oszczędnościowo-
budowlanych i wspieraniu przez państwo oszczędzania na cele mieszkaniowe (Dz. U. Nr 154,
poz. 1802) znacząco ograniczono wysokość subwencji wypłacanej partiom politycznym za
lata 2002 i 2003, natomiast art. 15 tej ustawy przewidywał wypłatę jednorazowej dotacji dla
partii politycznych, przysługującej po wyborach, w dwóch ratach: połowę w roku 2002, a
drugą połowę w roku 2003.


Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o partiach politycznych, partia
polityczna, która w wyborach do Sejmu samodzielnie tworząc komitet wyborczy otrzymała w
skali kraju co najmniej 3% ważnie oddanych głosów na jej okręgowe listy kandydatów na
posłów albo w wyborach do Sejmu weszła w skład koalicji wyborczej, której okręgowe listy
kandydatów na posłów otrzymały w skali kraju co najmniej 6% ważnie oddanych głosów, ma
prawo do otrzymywania przez okres kadencji Sejmu subwencji z budżetu państwa na
działalność statutową. Subwencja ta przysługuje począwszy od 1 stycznia roku następującego
po roku, w którym odbyły się wybory, i wypłacana jest do końca roku, w którym odbywają
się kolejne wybory. Jeżeli kadencja Sejmu ulegnie skróceniu, wówczas prawo do subwencji
przysługujących partiom politycznym wygasa z końcem kwartału, w którym zakończyła się
kadencja Sejmu. Wysokość rocznej subwencji dla danej partii obliczana jest zgodnie ze
wzorem określonym w art. 29 ustawy o partiach politycznych. Subwencja ta wypłacana jest
danej partii politycznej w czterech kwartalnych ratach, w terminie do końca miesiąca
następującego po każdym kwartale.
Przewidziane w projekcie rozwiązania zakładają wstrzymanie wypłacania subwencji
dla partii politycznych przysługujących za okres od 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 grudnia
2010 r. Raty subwencji za pierwszy kwartał 2009 r. będą wypłacone zgodnie z
dotychczasowymi zasadami. Za rok 2010 subwencje nie będą wypłacane w ogóle.
W roku 2010 partie polityczne nie będą składały wniosku o wypłatę subwencji, a także
nie będą składały do Państwowej Komisji Wyborczej corocznej informacji finansowej o
otrzymanej subwencji i poniesionych z niej wydatkach, chyba że nadal korzystają ze środków
pochodzących ze wcześniej otrzymanych subwencji.
Uchwalenie projektowanych rozwiązań przyniesie pozytywne skutki społeczne,
gospodarcze i finansowe. Partie polityczne nie mogą „żyć w oderwaniu od rzeczywistości
budżetowej” i w dobie trudnego budżetu nie mogą być jedynymi podmiotami w Polsce, które
nie odczuwałyby skutków kryzysu gospodarczego i spowodowanego tym zmniejszenia
dochodów budżetowych.
Przyjęcie proponowanych rozwiązań przyniesie znaczne oszczędności budżetu
państwa. W ustawie budżetowej na rok 2009 na subwencje dla partii politycznych
przewidziane jest 138 mln złotych. Niewypłacenie subwencji za drugi, trzeci i czwarty
kwartał roku 2009 przyniesie oszczędności w wysokości ok. 90 mln złotych. Biorąc pod
uwagę wysokość rocznych wydatków na subwencję dla partii politycznych, można założyć,


że rezygnacja przez partie polityczne z subwencji przez okres prawie dwóch lat powinna
przynieść oszczędności w wysokości około 220 mln złotych. Oznacza to, że – w przypadku
konieczności pokrywania wielu wydatków budżetowych przychodami uzyskanymi z emisji
obligacji i bonów skarbowych, co jest spowodowane zmniejszonymi dochodami
podatkowymi – o tyle mniejsze w tym okresie będą pożyczkowe potrzeby budżetu państwa,
co przyniesie pozytywne skutki gospodarcze w postaci większej ilości środków
przeznaczanych przez banki na kredyty dla przedsiębiorców, a nie na wykup skarbowych
papierów wartościowych.
Przyjęcie projektowanych rozwiązań przyniesie oszczędności budżetowe, w związku z
czym nie ma potrzeby wskazywania źródeł finansowania.
Przedmiot projektu ustawy o czasowym wstrzymaniu finansowania partii politycznych
z budżetu państwa nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.