No i stało się- na jeden z wniosków z "fotoradaru" otrzymaliśmy z SR odmowę
wszczęcia postepowania. A ze nie jestem z tych, co to wszystko chowaja pod
dywan, ponizej przedstawiam argumentacje sądu oraz nasze zażalenie do Sadu
Okręgowego.
I jeszcze raz przypomnę w tym miejscu- jeden wyrok o niczym nie swiadczy.
A intencja mojego odwołania jest doprowadzenie do wysłania przez koszaliński
sąd zapytania do TK o zgodności z prawem rozporzadzenia MSWiA- wtedy wszyscy
beda wiedzieli, "na czym stoimy"
Miłej lektury i zapraszam do dalszej dyskusji.


Dnia 2 stycznia 2007 r.
POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 59 § 2 k.p.s.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 9 k.p.s.w.
Postanawia:
Odmówić wszczęcia postępowania w sprawie z uwagi na brak skargi uprawnionego
oskarżyciela.
UZASADNIENIE
W dniu 20 grudnia 2006 r. do tutejszego Sądu Grodzkiego wpłynął wniosek
o ukaranie ........ za to, że w dniu ........... w Koszalinie kierując
samochodem ....... przekroczył administracyjnie dozwoloną prędkość o 19
km/h, to jest za wykroczenie z art. 97 k.w.
w związku z art. 20 ust. 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu
drogowym. Wniosek ten został złożony przez Komendanta Straży Miejskiej w
Koszalinie.
Zgodnie z art. 57 § 1 k.p.s.w. podstawę do wszczęcia postępowania w sprawie
o wykroczenie stanowi wniosek o ukaranie złożony przez organ uprawniony do
występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w danej sprawie.
Zasadniczo oskarżycielem we wszystkich sprawach o wykroczeniach jest
Policja, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 17 § 1 k.p.s.w.). Natomiast
strażom gminnym (miejskim) uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługują
tylko wówczas, gdy w zakresie swego działania ujawniły wykroczenie i
wystąpiły z wnioskiem o ukaranie (art. 17 § 3 k.p.s.w.). Zakres dziania i
uprawnienia straży gminnych (miejskich) regulują przepisy ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz.U. NR 123, poz. 779 ze zm.).
Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 10 ust. 1 w/w ustawy, straż wykonuje
zadania w zakresie ochrony porządku publicznego wynikające z ustaw i aktów
prawa miejskiego.
Do zadań tych w szczególności należy czuwanie nad porządkiem i kontrola
ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym (art.
11 pkt 2 ustawy).
W celu ustalenia, czy Straż Gminna w ramach swego działania jest uprawniona
do wniesienia wniosku o ukaranie w przypadku wykroczenia polegającego na
przekroczeniu dopuszczalnej prędkości przez kierującego pojazdem w ruchu
drogowym, należy sięgnąć
do Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z jej
art. 129, czuwanie nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu na drogach,
kierowanie ruchem i jego kontrolowanie należą do zadań policji. W ustępie 4
tego przepisu wskazane są także inne organy, które w określonym zakresie
mogą również przeprowadzać kontrolę ruchu drogowego, m. in. straż graniczna,
żandarmeria wojskowa. Brak jest natomiast w tym przepisie uregulowania tej
kwestii odnośnie straży gminnej (miejskiej). W związku z tym przyjąć należy,
że straż gminna (miejska) uprawniona jest do kontroli ruchu drogowego tylko
w tych sytuacjach, w których jest to wyraźnie wskazane w ustawie Prawo o
ruchu drogowym, a więc jedynie w przypadkach wymienionych w art. 130a tej
ustawy. I tak w art. 130a ust. 4 pkt 2), wskazana jest kompetencja straży
gminnej (miejskiej) odnośnie kontroli ruchu drogowego, upoważniająca
strażnika gminnego do podjęcia decyzji o przemieszczeniu lub usunięciu
pojazdu z drogi - sytuacji, kiedy pojazd ten utrudnia prowadzenie akcji
ratowniczej. Ponadto w art. 130a ust. 9 straż gminna (miejska) ma prawo
unieruchomić pojazd przez zastosowanie urządzenia do blokowania kół w
przypadku pozostawienia go
w miejscu, gdzie jest to zabronione, lecz nie utrudniającego ruchu lub nie
zagrażającego bezpieczeństwu.
W żadnej sytuacji, Ustawa Prawo o ruchu drogowym, nie przyznaje dalszych
uprawnień Straży Gminnej w zakresie wykonywania czynności z zakresu kontroli
ruchu drogowego.
Z tego też względu uznać należy, że upoważnienie ustawowe zawarte w art. 131
ust. 1 Prawa o ruchu drogowym stanowiące podstawę do wydania przez Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji rozporządzenia w sprawie kontroli ruchu
drogowego,
nie zawiera umocowania do uregulowania w rozporządzeniu dalszych,
nieprzewidzianych
w ustawie, kompetencji do wykonywania przez strażników gminnych (miejskich)
czynności
z zakresu kontroli ruchu drogowego. Zgodnie z treścią tego upoważnienia,
minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw transportu
i Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając potrzebę zapewnienia
bezpieczeństwa
i porządku w czasie wykonywania kontroli drogowej oraz sprawne wykonywanie
czynności w tym zakresie, w drodze rozporządzenia:
1. organizację, warunki i sposób wykonywania kontroli ruchu drogowego;
2. warunki i tryb udzielania upoważnień do zatrzymywania pojazdów lub
wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego przez
funkcjonariuszy innych organów oraz strażników straży gminnych (miejskich);
3. wymagany sposób zachowania się uczestnika ruchu.
Już na samym wstępie należy wykluczyć, iż kompetencja do uregulowania
w rozporządzeniu dodatkowych uprawnień strażników gminnych (miejskich)
do dokonywania czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego znajduje swoje
umocowanie w art. 131 ust. 1 pkt 1 i 3 Prawa o ruchu drogowym. Art. 131 ust.
1 pkt 1 tejże ustawy pozwala bowiem ministrowi wyłącznie na regulowanie w
drodze rozporządzenia organizacji, warunków i sposobu wykonywania kontroli
ruchu drogowego. Oczywiste jest, iż warunki, organizacja i sposób
wykonywania kontroli ruchu drogowego objęta materią rozporządzenia może
odnosić się wyłącznie do tych podmiotów, które na podstawie przyznanych im
przez ustawodawcę uprawnień i w zakresie w niej określonym wykonują kontrolę
ruchu drogowego.
Rozważenia natomiast wymaga, czy w interesującym zakresie dodatkowe
uprawnienia dla strażników gminnych (miejskich) mogły zostać przyznane przez
organ władzy wykonawczej na podstawie upoważnienia zawartego w art. 131 ust.
1 pkt 2 Prawa o ruchu drogowym. Przepis ten zawiera umocowanie dla ministra
do określenia w rozporządzeniu warunków i trybu udzielania upoważnień do
zatrzymywania pojazdów lub wykonywania niektórych czynności z zakresu
kontroli ruchu drogowego przez funkcjonariuszy innych organów oraz
strażników gminnych (miejskich). Gramatyczne brzmienie art. 131 ust. 1 pkt 2
Prawa o ruchu drogowym nie pozostawia jednak wątpliwości, iż zakres
kompetencji normodawczych przyznanych przez ustawodawcę obejmuje określenie
warunków i trybu udzielania upoważnień do wykonywania niektórych czynności z
zakresu kontroli ruchu drogowego, a nie określenie katalogu innych niż
przewidziane w ustawie czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego, które
mogą wykonywać strażnicy (por. wystąpienie Rzecznika Praw Obywatelskich do
ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 listopada 2005 r.)
W związku z powyższym stwierdzić należy, że regulacje § 17 rozporządzenia
Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w
sprawie kontroli ruchu drogowego (Dz.U. Nr 14 z 2003 r., poz. 144 ze zm.)
przyznające strażnikom gminnym (miejskim) inne niż przewidziane w ustawie -
Prawo o ruchu drogowym zostały wydane
z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego. Stanowisko takie zostało
poparte przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, który w
odpowiedzi na wystąpienie Rzecznika Praw Obywatelskich stwierdził, iż
kompetencja do uregulowania
w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie
kontroli ruchu drogowego innych, niż wprost wskazanych w ustawie Prawo o
ruchu drogowym, uprawnień strażników miejskich do dokonywania określonego
rodzaju czynności, nie znajduje umocowania w art. 131 ust. 1 pkt. 1 i 3
ustawy Prawo o ruchu drogowym.
Należy podkreślić, iż stosownie do art. 87 Konstytucji RP źródłami
powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja,
ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.
Zgodnie z art. 92 Konstytucji rozporządzenia są wydawane przez organy
wskazane
w Konstytucji na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i
w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do
wydania rozporządzenia
i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści
aktu.
Zgodnie z art. 178 Konstytucji Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są
niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom. Przepis ten nie tylko
upoważnia, ale również zobowiązuje sędziów do badania zgodności stosowanych
aktów prawwa niższego rzędu z ustawami i Konstytucją. Podobnie uznał Sąd
Najwyższy stwierdzając, iż art. 178 ust. 1 Konstytucji, który stanowi, że
"sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli
i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom", wynikają dla sądów uprawnienia
do samodzielnej oceny i ustalenia zgodności podustawowych aktów normatywnych
z ustawami, przy rozpoznawaniu także spraw karnych, a w razie stwierdzenia
ich niezgodności z ustawami, odmowy ich zastosowania w konkretnej sprawie
(OSNKW 2005/9/83).
W oparciu o wskazane okoliczności, stwierdzić należy, że straż gminna
(miejska) nie jest organem, który na mocy art. 57 § 1 k.p.s.w., jest
uprawniony do występowania
w charakterze oskarżyciela publicznego w niniejszej sprawie.
Na koniec należy wskazać, iż podobne stanowisko, w podobnym stanie
faktycznym zajął Sąd Okręgowy w Koszalinie w postanowieniu z dnia 04
kwietnia 2006 r. Sygn. akt Waz -zaż. 19/06. Sąd w niniejszym składzie w
pełni popiera zawartą tam argumentację.
Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanych wyżej przepisów orzeczono,
jak w sentencji.


----------------------------------------------------
---------------------------------------------




Do Sądu Okręgowego w Koszalinie
za pośrednictwem
Sądu Rejonowego w Koszalinie
X Wydział Grodzki
Sygn. akt X W 2127/06

ZAŻALENIE

Na postanowienie Sądu Rejonowego w Koszalinie, z dnia 2 stycznia 2007 r.
sygn. akt X W 2127/06 w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie
............................, podejrzanego o popełnienie wykroczenia z art.
97 kw w związku z art. 20 ust. 1 Ustawy prawo o ruchu drogowym oraz w
związku z art. 12 ust. 5 i 10 Ustawy o strażach gminnych.

Na podstawie art. 103 § 3 k.p.s.w. zaskarżam wyżej wymienione postanowienie
w całości.

Na podstawie art. 109 § 2 k.p.s.w. w związku z art. 438 k.p.k. postanowieniu
temu zarzucam:
1) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia
polegający na przyjęciu, że należało odmówić wszczęcia postępowania
z uwagi na brak skargi uprawnionego oskarżyciela.
2) obrazę przepisów postępowania, mianowicie art. 3 k.p.s.w. oraz art. 3
ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U.
z 1997 r. Nr 102, poz. 643 ze zm.) mającą wpływ na treść postanowienia,
polegającą na zaniechaniu obowiązku tzw. sygnalizacji, polegającej
na zawiadomieniu określonych instytucji o stwierdzonym w ich czynnościach
uchybieniach, sprzyjających naruszeniom prawa oraz braku przedstawienia
pytania prawnego co do zgodności rozporządzenia z ustawą, jeżeli
od odpowiedzi na pytanie prawne zależy rozstrzygnięcie sprawy toczącej się
przed sądem.
Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 k.p.k. wnoszę o uchylenie
zaskarżonego postanowienia.

UZASADNIENIE

W zakresie orzekania Sąd jest związany Konstytucją i ustawami, natomiast w
orzecznictwie prezentowany jest dominujący pogląd, iż sąd powszechny nie
jest władny do samodzielnych ocen w przedmiocie zgodności lub też braku
takowej, danego aktu normatywnego z aktem wyższego rzędu.
Do takich ocen uprawniony jest wyłącznie Trybunał Konstytucyjny,
co wynika z art. 188 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy
o Trybunale Konstytucyjnym z dnia 1 sierpnia 1997 r. Do chwili obecnej
nie zostało wydane prawomocne orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego
w przedmiocie zgodności, lub braku takiej zgodności rozporządzenia Ministra
Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. w sprawie
kontroli ruchu drogowego (Dz. U. z 2003 r. Nr 14, poz. 144 ze zm.) z art.
131 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005
r. Nr 58, poz. 515 ze zm.). Do dnia dzisiejszego nie nastąpiła również
zmiana, ani uchylenie przedmiotowego rozporządzenia. Dlatego też Sąd
obowiązany jest orzekać na podstawie obowiązującego prawa.
W przypadku wątpliwości co do zgodności przepisu prawnego z aktem prawnym
wyższego rzędu, Sąd powinien skierować pytanie prawne
do Trybunału Konstytucyjnego, co jest również dopuszczalne w sprawach
o wykroczenia.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podnosi brak ustawowej delegacji dającej
możliwość Straży Miejskiej występowania w charakterze oskarżyciela
publicznego.
Wystąpienie Rzecznika Praw Obywatelskich do Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji skierowane w roku 2005 nie stanowi wykładni co do zgodności
aktu normatywnego z ustawą. Wystąpienie to nie spowodowało do dnia
dzisiejszego zmiany rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 30 grudnia 2002 r. Art. 12 ust. 10 ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. o strażach gminnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 779 ze
zm.) daje uprawnienia do rejestrowania przy użyciu środków technicznych
obrazu zdarzeń w miejscach publicznych. Artykuł ten daje również w punkcie 5
uprawnienia do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego. Zapis
art. 11 ust. 3 nadaje strażnikom uprawnienia do czuwania nad porządkiem i
kontrolą ruchu drogowego w zakresie określonym w przepisach o ruchu
drogowym. Na całość przepisów obowiązujących w tej materii składają się
zarówno ustawa Prawo o ruchu rogowym, jak również przepisy prawa, wydane na
podstawie tej ustawy.
Jedynie Trybunał Konstytucyjny może orzec o niezgodności przepisów prawa
wydanych przez organy państwowe z Konstytucją lub ustawami. Trybunał
Konstytucyjny, w przypadku stwierdzenia takiej niezgodności, zobowiązany
jest przedstawić właściwym organom stanowiącym prawo uwagi o stwierdzonych
uchybieniach i lukach w prawie, których usunięcie jest niezbędne dla
zapewnienia spójności systemu prawnego Rzeczypospolitej Polskiej.
Przedstawione w zaskarżonym postanowieniu stanowisko jest więc dowolnym
stanowiskiem Sądu. W tym stanie rzeczy zaskarżone postanowienie zostało
wydane przedwcześnie. Wadliwie Sąd zinterpretował fakt możliwości
zawieszenia postępowania do czasu wydania orzeczenia przez Trybunał
Konstytucyjny i tym samym odmówił wszczęcia postępowania tym bardziej, że o
takie orzeczenie Sąd Rejonowy w tej sprawie nie wystąpił.
Nie bez znaczenia w sprawie pozostaje fakt, że wyrok Sądu Najwyższego, na
który w swoim postanowieniu o odmowie wszczęcia postępowania powołuje się
Sąd Rejonowy ( OSNKW 2005/9/83), dotyczył niezgodności z prawem przepisów
stanowionych przez organ samorządowy a nie organ centralny.
W tym stanie rzeczy, mając powyższe na uwadze, niniejsze zażalenie jest w
pełni uzasadnione i konieczne.

zgodnie z tym co tu wywnioskowalem
mozliwe jest odowolanie sie od mandatu wystawionego przez SG za pomoca
fotoradaru ?

do góry

bartek napisał(a):
> No i stało się- na jeden z wniosków z "fotoradaru" otrzymaliśmy z SR odmowę
> wszczęcia postepowania.

Jesteś funkcjonariuszem Straży Miejskiej?
W zeszłym tygodniu Sąd Grodzki w Grudziądzu ukarał obwinionego na
podstawie zdjęcia z "fotoradaru" i wniosku o ukaranie wniesionego przez
Komendanta SM. Obwiniony powoływał się m.in. na postanowienie
koszalińskiego SG o którym piszesz oraz postanowienie SG w Szczecinku z
11 października 2006r. Będę miał dostęp do uzasadnienia wyroku
grudziądzkiego sądu i na pewno go tutaj wrzucę.

do góry