Dnia 07/02/2005 01:38, Astaroth wrote :
> Maverick31 napisał(a):
>
> Wiec tak: kierowca zostal poinformowany, ale karetki nie wzywano bo nie
> chcialam - nie bolalo chociazby ze wzgledu na wysooooki poziom
> adrenaliny w momencie zdarzenia. Po drugie, poczatkowo (jak juz sie
> pozbieralam po locie koszacym przez kawalek autobusu) zajelam sie
> gosciem, ktory rozbil sobie nos na szybce przy drzwiach, a wiedzialam,
> ze za kilka minut bedziemy na koncowym.
> Poza tym - owszem, trzymalam sie. Ale hamowanie bylo bardzo gwaltowne,
> a autobus jechal bardzo szybko (na pewno powyzej 60 km/h, ale to nie
> bylo na terenie miasta i szczerze mowiac nie wiem czy jest tam
> ograniczenie - dyspozytor, z ktorym rozmawialam twierdzi ze jest tam
> normalna 90-tka).
> Inna sprawa jest to, ze sama reka na poczatku bolala lekko, wiec
> pomyslalam ze to zwykle nadwyrezenie. Pozniej zaczelo bolec mocniej. I
> wtedy pojawil sie problem i stad moje konsultacje z dyspozytorem (o tej
> godzinie w niedziele nie dalo sie juz z nikim innym)
>
> Czy te wyjasnienia rozwiewaja ewentualne watpliwosci albo zmieniaja
> jakkolwiek moja sytuacje?
>

Nie. Z całą pewnością należy się odszkodowanie. Rada Roberta Tomasika
jest słuszna. Ja tylko dodam, że w razie próby zbycia przez urzędników,
należy przejść na kontakty pisemne. No i dobrze by było zbierać
dokumentację medyczną.
Podejrzewam jednak, że przewoźnik nie będzie robił problemu.



--
Przemyslaw 'Pshemekan' Plaskowicki
When I was ten, I read fairy tales in secret and would have been ashamed
if I had been found doing so. Now that I am fifty I read them openly.
When I became a man I put away childish things, including the fear of
childishness and the desire to be very grown up. (C.S. Lewis)