Sandro.

Sledze czesto Twoje wypowiedzi i poniewaz sa rowniez czesto bardzo
merytoryczne, przyjmuje je jako cenna wiedze dla siebie.

Przez 2 lata od rozwodu (6 marca 2003 :) staralem sie walczyc o dziecko
(wlasciwie o normalne kontakty).

Wlasciwie wszystko sie odbywa zgodnie z pewnym scenariuszem:

- przyznanie opieki matce i wyznaczenie mi kilku dni w m-cu na widywania
(przyjmuje - dziecko musi mieszkac z matka, chociaz nie jestem ani gorszy,
ani lepszy);
- prawomocny wyrok jest interpretowany i lamany przez matke dziecka (opisy
sztuczek i kruczkow prawnych to prawdziwa lektura do poduszki :);
- po wszystkich procedurach prawnych pod koniec 2004 roku, udaje sie zmienic
zapis o kontaktach w taki sposob aby nie pozostawic mozliwosci interpretacji
matce dziecka (bardzo szczegolowe okreslenie kontaktow) oraz co sie nie
dzieje zbyt czesto - UDAJE sie ukarac grzywna za utrudnianie kontaktow z
dzieckiem;
- oczywiste jest, ze obecnie sad okregowy zajmuje sie zazaleniem, skarga i
tak dalej na takie postanowienie, ze strony matki dziecka.

Powiedzmy sobie otwarcie:

spokoj jest bardzo wazny ale raczej tylko ze wzgledu na wlasne zdrowie
psychiczne.

Jesli tylko jedna ze stron jest ta dojrzala ale nie ma poparcia (a wlasciwie
rownego traktowania w sadzie), zaden wyrok nic nie daje bo nikt go nie
przestrzega.

Wiec mocno jestem zdziwiony ta lekka przepychanka slowna z Maverickiem, bo
niestety on ma tez wiele racji.

Majac to co mozna prawnie osiagnac, zawsze probowalem negocjacji, rozmowy i
wyjasnienia sobie z moja byla zona tego co mozliwe w imie dobra naszej
corki, ktora bardzo kocham.

Niestety nigdy nie udalo nam sie usiasc i porozmawiac a psycholodzy, sady,
policja nie zmieni nastawienia kogos tak zacietrzewionego.

Wiec pozostanie mi jedynie w majestacie prawa i dla dobra mojej coreczki,
zaprzestac z nia kontaktow i poczekac...... :(

Co gorsze wiem, ze ona za mna teskni, bo jeszcze nie udalo sie nas poroznic.
I ryczec sie chce jak za kazdym razem kiedy zdarza mi sie ja widzeic, leci
do mnie z okrzykiem "moooooooooj tatka" i pyta "gdzie byles?" - nigdzie -
zawsze gdzies z boku!

wiec pozdrawiam wszystkich ojcow, matki, ktore kochaja swoje dzieci i
potrafia sie porozumiec co do nich, omijajac szerokim lukiem sady i te
grupe.

Pawel Garbicz