(z zastrzeżeniem że to OT, bo się wyjaśniło że źle zrozumiałem
meritum wątku)

On Mon, 9 Jul 2012, Michal Jankowski wrote:

> Gotfryd Smolik news <s...@s...com.pl> writes:
>
>> Najemca w wyniku podpisania umowy zyskuje nie tylko prawo korzystania
>> z lokalu, ale również wszelkie inne uprawnienia z tym zwišzane,
>> choćby prawo do ochrony nietykalno.ci mieszkania jako dobra osobistego.
>> [...]
>> Sšd Najwyższy, w postanowieniu z 21 lipca 2011 roku, wskazał, że wraz
>> z zawarciem umowy najmu czy oddania mieszkania w dożywotnie
>> użytkowanie, lokal staje się dla wła.ciciela miejscem .cudzym.
>
> Jak to się ma do art. 337 kc?

Hm...
Po pierwsze: tak samo, jak np. danie rzeczy (ruchomej) w zastaw.
Masz i nie masz - bo fizycznie rzeczą wydaną (a co do zasady
zastaw wymaga wydania rzeczy) rozporządzać nie możesz, mimo
że niektóre prawa zostają przy Tobie.
Niektóre właściwości posiadania mogą więc zostać skutecznie
przeniesione; słowo "niektóre" sugeruje, że przez "posiadanie"
wypadałoby rozumieć dysponowanie dowolnie małym podzbiorem
cech posiadania.
Jak się patrzy w KC, wychodzi że posiadanie jest tam opisane
zerojedynkowo, więc takie podejście by się zgadzało: pokrywa
się ze słowami "określone władztwo" z 336KC, oraz jest zbieżne
z linią orzeczniczą, która uznaje że jak ktoś płacił podatek
za nieruchomość to nie można mu odebrać własności przez
zasiedzenie (bo realizował pewne elementy "władztwa", choć
przyznać trzeba że bardzo małe).

Po drugie, nie wiem czy wyciąłeś czy nie zacytowałem: SN wywiódł
istnienie prawa związanego z lokalem, które (uznał) dla lokalu
za prawo osobiste.
Jako że nie szukałem dziury w całym, nie powiem czy należy to
rozumieć jako "dobro osobiste w rozumieniu KC".
Niemniej (uznał), że to właśnie owo prawo jest prawem chronionym
przez "mir domowy" - nie wykluczam, ze taka łamigłówka była
potrzebna aby utrzymać legalizm wcześniejszych wyroków,
stwierdzających że właściciel nie ma prawa wchodzić do
"swojego" (w rozumieniu własności) mieszkania, oddanego
w najem, że istnieje cecha automatycznie przekazywana
najemcy wraz z oddaniem do używania.

Można popatrzeć na to tak.
"Mir domowy" stanowi właśnie element egzekucyjny, pozwalajacy
pozbyć się nieproszonych gości.
Takich zwykłych, "kilkugodzinnych" gości.
Mir domowy działa "bo tak" - wypraszany w żaden sposób nie
musi naruszać prawa, dóbr osobistych, niczego, zaś
wypraszający nijak nie musi się tłumaczyć z podjętej
decyzji. Postanawia "ty wychodzisz", kropka.
Wypraszany dostaje informację że "ma sobie iść, TUP"
(i jak nie wyjdzie, popełni przestępstwo).
No to do rozpatrzenia mamy przypadek, w którym lokator
zaprasza takich zwykłych, nikomu nie wadzących gości,
przychodzi właściciel i zza drzwi (bo inaczej sam
"naruszy mir") mówi, że mają sobie pójść.
I tym kryterium NIE MOŻE (IMO :D) być fakt naruszania
jakichś rzeczywistych lub domniemanych praw: sama
wola osoby uprawnionej ma być wystarczajacym kryterium,
więc jeśli można zastosować MK do gościa "kilkunastodniowego",
to można go zastosować i do kościa kilkuminutowego.

Wniosek?
:)

IMHO trzeba zawsze o tym pamiętać: mir domowy nie jest
instrumentem służym egzekucji stosowania innego prawa, choć
może tak być wykorzystany; ale mir domowy może być
stosowany tylko wtedy, jeśli może być stosowany
"bo tak", bez najmniejszego uzasadnienia - w innym przypadku
to nie jest ów "mir"!
Jeśli mogę zastosować jakąś egzekucję "bo goście są
hałaśliwi", a nie mogę "bo tak", to środek którego
użyłem nie jest z przepisu "o ochronie miru".

pzdr, Gotfryd