> Mysle ze pozostaniemy przy swoim, wiec tylko sprostowanie..
>
> chodzi o ulatwienie SOBIE zycia.


No i dochodzimy, zdaje się do sedna sprawy. Na początku chciałabym zaznaczyć,
że szanuję Twoje zdanie i bez wątpienia masz mocne argumenty na jego poparcie.
Ja jednak patrze na sprawę nieco inaczej. Rzeczywiście dużo prostrze byłoby
załatwienie tej kwestii (czyt. rozwodu) po tzw. najmniejszej linii oporu, z
jak najmniejszymi obciążeniami psychicznymi no i generalnie bez wszczynania
wojny. Moim zdaniem jednak należy patrzeć nieco bardziej perspektywicznie i
nieco dalej sięgnąć w przyszłość. Tam bowiem może się okazać, że konieczne
było przejście przez koszmar rozwodu z orzekaniem o wyłącznej winie (jego),
aby móc normalnie funkcjonować, gdyż zważywszy na konsekwencje tego małżeństwa
(problemy zdrowotne Ani) - alimentacja ze strony męża może być konieczna. A z
kolei podarowanie sobie tego luksusu spokojnego załatwienia sprawy teraz i tu
(tj. w czasie samego rozwodu) może mieć negatywne konsekwencje na przyszłość i
doprowadzić do sytuacji, w której Ania pozostanie np. bez środków do życia.Tak
więc problem polega na ważeniu argumentów za i przeciw określonemu
rozwiązaniu. Nie ukrywam, że cieszę się, że nie mi przypadło w udziale
dokonywanie wyboru.

Poruszana była także, zdaje mi się że również przez Ciebie, problematyka
ewentualnego zarzutu z jego, tj. męża strony, co mogło by dorpowadzić do
odwrócenia kota ogonem, że tak powiem, i orzeczenia o Ani wyłącznej winie. Aby
tu się rzetelnie wypowiedzieć należało by znać więcej szczegółów, natomiast z
tego co wiem (szczególnie a propos dowodów, jakimi Ania dysponuje) wydaje mi
się to dalece nieprawdopodobne. Tyle że surrealizm polskiego wymiaru
sprawiedliwości jest niekiedy przerażający i uczy wstrzemięźliwości w takich
osądach... :-)

Pozdrawiam

MG


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl