>. Więc tak naprawdę nigdy nie
> wiadomo kiedy co zwierzęciu odbije.
>

1. w rodzinie był od szczeniaka collie, kiedy miał
kilka lat urodziło się tam dziecko, rosło, a kiedy miało
ok. roczku pies ugryzł dziecko w twarz i chirurg
musiał zakładać szwy; oczywiście, nie było mnie
tam, nie wiem czy i jakie błędy popełniono itd.
2. kiedyś przechodziliśmy koło leśniczówki;
przez uchyloną bramkę wybiegł pies (konkretnie
suka), spokojnie podbiegł do żony, ugryzł ją
w łydkę i równie spokojnie wrócił na podwórko;
rzecz cała odbyła w całkowitym milczeniu;
potem dowiedzieliśmy się do znajomych,
że ten pies to zupełna "łajza", tj. boi
się własnego cienia, nikogo nie zaczepia.
3... 4..już nie będę opisywał, ale parę innych
pogryzień też widziałem;


ergo:
skoro pies ma _zęby_, to ja z pewną
taką rezerwą traktuję zapewnienia właścicieli ,
iż pieseczek "nie gryzie".

pzdr
g.

PS
też mam psa; jak on rozumnie na mnie patrzy
tymi swoimi czarnymi oczami;)