h...@y...de pisze:
>
> zdaje sie ze nie 18 września 2003 r. I CK 74/02

Dobrze wskazałem.


> tylko 23 lutego 1998 r., III CKN 384/97.

Też, w uzasadnieniu. Stamtąd sie pogląd wywodzi.


>
> zauwaz jednak, ze w pierwszym poscie pisze, ze X uznaje ROSZCZENIE Y
> do nieruchomosci (X godzi sie oddac ja Y we wladanie na jego zadanie)
> a nie jego PRAWO WLASNOSCI.

Nie ma czegoś takiego jak "roszczenie do nieruchomości".

Roszczenie to pojęcie raczej procesowe, i obejmuje prawo do żądania od
sądu konkretnego rozstrzygnięcia.
Co do nieruchomości mogłoby to być na przykład roszczenie o wydanie
nieruchomości. I to można by rozważać, czy można uznać, czy nie. A w
zasadzie na pewno można :P)
Twój opis raczej sugeruje że współwłaściciel został dopuszczony do
współposiadania nieruchomości, które zresztą mu przysługiwało.

> Na moj gust (oswiec mnie o madry jesli bredze;-)), uznanie prawa to
> cos innego - zachodzi np. wtedy, gdy Y napisze mily list do X, ze jako
> wspolwlascicielowi zyczy iksowi pogodnych swiat (uznal za
> wspolwlasciciela - uznal, ale nie uznal zadnego jego *roszczenia*!)
>
> albo?

Prawo <> roszczenie. Choć zazwyczaj roszczenie jest skutkiem prawa :)
Przedawnieniu podlegają tylko i wyłącznie roszczenia, prawo się nie
przedawnia, choć może wygasnąć na skutek upływu czasu.

--
@2009 Johnson
Audiatur et altera pars