Użytkownik <w...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:42df.00000c27.3fe699c8@newsgate.onet.pl...

> nie wierzę, no po prostu, czytam i nie wierzę. Pracodawca łamie
zabezpieczenie,
> odszyfrowuje wiadomość (było zastrzeżenie w pierwszym moim poście,
proszę
> doczytaj) i robi to nieumyślnie. Acha, jeszcze poczta nie jest
przechowywana na
> jego serwerze, czyli nie ma do niej dostępu "z urzędu", łamie
zabezpieczenia i
> nie ma zamiaru.

Co to znaczy odszyfrowuje? Jak to było zaszyfrowane? Prywatnym kluczem i
on to złamał. Człowieku, to on jest milionerem. Węgrom bodajże udało się
coś takiego raz, ale zajęło im z jednym listem 10 lat pracy komputera. Po
za tym jak rozumiem te listy były na służbowym laptopie, a nie jakimś
serwerze.
>
> znając życie przegląda wtedy, kiedy przewiduje. Poza tym pracownik
> bezsprzecznie nie dopowiada za to co do niego przyszło, a tu już może
być
> różnie.

Oczywiście. Ale to co przyszło świadczy pośrednio o tym, co wyszło. Jak
znajdę u podwładnego mail, że adwersarz dziękuje mu za przesłanie bazy
danych kontrahentów i nagle zaczyna spadać sprzedaż, to choć nie mam
dowodu, że ktoś tę bazę wysłał, to przyznasz, że mam prawo się nieco
zaniepokoić i przyjrzeć temu pracownikowi.
>
> rozstrzelajmy wszystkich, któryś był na pewno winny.

Nie, to właśnie Ty proponujesz takie rozwiązanie. Udowodnijmy winnemu, że
jest winny i go rozstrzelajmy. A nie a' priori zakładajmy, że jak ma
narząd, to jest gwałcicielem.
>
> adres pocztowy brzmi mniejk więcej tak = imię....@f...pl i
wiadomość
> jest zaszyfrowana/chroniona hasłem. I pracodawca czyta ją nieumyślnie ?

Skoro wiadomość jest zaszyfrowana, to albo pracodawca ma hasło i klucz
prywatny, bo to służbowy klucz, albo pracownik jest debilem i
rozpowszechnia hasło do swojego prywatnego klucza. Prawdopodobieństwo, że
pracodawca łamał szyfry uważam chwilowo za znikome.

No i zakładając, że ta "firma" to firma tego pracodawcy, to raczej trudno
takie konto uznać za prywatne. Ale uważam, ze to ma drugorzędne znaczenie
dla sprawy. Ja pracuję w srodze popapranej pod tym względem instytucji i
cała korespondencja przechodzi przez kilka rąk, zanim dojdzie do mnie, ale
jak jest wpisane imię i nazwisko, to raczej nikt tego nie otwiera. Co
najwyżej szef umiarkowanie ciekawym wzrokiem spogląda, jak mi wręcza taka
przesyłkę.
>
> a czy trzeba być takim chamem, żeby infiltrować komus komputer. Na
szczęscie
> trafiłem do tej pory na pracodawców, którzy nie roblili mi rewizji
laptopa. Co
> chcą to im drukuję.

I to zdrowy układ. Jestem gorącym zwolennikiem jasnych sytuacji, bo one
tworzą przyjaciół. Ale postaw się w sytuacji tamtego pracodawcy.
Namierzasz w swojej firmie trzpiona konkurencji. Podejrzewasz, że dzięki
jego działalności straciłeś sporo kasy, ale nie wiesz dokładnie ile. Nie
znając rozmiaru przecieku nie tylko nie możesz wycenić strat, ale nawet
podjęć rozsądnych kroków obronnych. I będziesz się wówczas zastanawiał,
czy czasem któryś z tych plików nie jest jego listem do kochanki i że
czytając go możesz naruszyć jego uczucia? Bo ja jestem porywczy i bym mu
te dane nie tylko z laptopa, ale i z gardła wydarł. Zabierasz mu laptopa,
bo jest Twój i czytasz. Bo to co w służbowym laptopie, to Twoje.

Idąc Twoim tokiem rozumowania, to można na fakturach zacząć pisać listy do
dziewczyn, a jak przyjdzie skarbówka, to im oświadczyć, że faktury się ma,
ale się ich nie pokaże, bo zawierają prywatną korespondencję. I niech
sobie uchylają tajemnicę korespondencji przez sąd albo prokuratora. Ja
rozumiem ochronę prywatności. Ale to ma sens, dokąd obydwie strony
poważnie do tego podchodzą.