witek wrote:
> Marta - to jaki procent wg Ciebie jest tutaj właściwy - 30, 40, 50, a
> może 75 ??? Czy to aby należy liczyć w procentach właśnie? Czy alimenty to
> ma być rodzaj nowego podatku? No szczerze powiem, ni cholery nie mogę
> zrozumieć takiego podejścia...
>
> BTW.: zarabiam mniej niż ten Pan, ale płaciłem co miesiąc (wypruwając
> sobie żyły) 3000pln mojej małżonce na dzieci (dobrowolnie).

I tu masz odpowiedź na swoje wcześniejsze pytanie. Jakoś sam wyliczyłeś
potrzeby swoich dzieci i nie było to jak widzę 20 % zarobków. Zobacz, Ty
zarabiając mniej oddajesz swoim dzieciom 2 razy więcej, co ojciec
tamtych dzieci. Sam oceń, czy gdybyś miał alimenty w wysokości 1000 zł
razem (jak on), to czy faktycznie dokładałbyś im tylko "z łaski" 450 zł
razem?

> I złożyła pozew o alimenty w wysokości 3500pln!
> Niewiem, co postanowi sąd, ale szczerze mówiąc teraz żałuję, że dobrowolnie
> płaciłem te alimenty, bo wygląda na to, że okazałem się zwykłym frajerem.
> Sąd pewnie stwierdzi, że skoro do tej pory płaciłem te 3k i jakoś żyję, to
> co za różnica jak mi podniesie o "zaledwie" 16% - prawda? Zresztą
> zobaczymy - rozprawa w listopadzie...

Witek, mam wrażenie, że w ogóle nie widzisz swoich atutów. Jeśli
pójdziesz na tą rozprawę z takim nastawieniem, to faktycznie będziesz
miał przechlapane :(

Nie załamuj się, tylko przekaż sądowi, że jesteś normalnym, dobrym
ojcem, dla którego dzieci są bardzo ważne.
Że zarabiasz na swoje dzieci (wypruwając sobie żyły), bo chcesz zapewnić
im jak najlepszą przyszłość. I nie trzeba stosować wobec Ciebie żadnych
rozwiązań siłowych. Od momentu rozstania pieniądze dla dzieci
przekazujesz żonie. Bardzo się starasz, żeby zawsze mieć te 3000 zł.
Wiesz że ta kwota, to w tej chwili maksimum Twoich możliwości, okupione
naprawdę dużym wysiłkiem. Gdyby nie dzieci nie zdecydowałbyś się na tak
trudną/męczącą pracę. Ale tak jak każdy normalny ojciec możesz mieć
miesiące lepsze i gorsze. I boisz się, żeby w gorszych miesiącach nie
mieć takiej sytuacji, że zacznie Cię ścigać komornik, bo nie wyrobiłeś
maksymalnej normy, albo będziesz musiał od razu zgłaszać się do sądu po
obniżenie alimentów, żeby nie narastał Ci dług, którego możesz nie móc
spłacić. Chciałbyś też mieć możliwość choćby częściowego decydowania o
tym, co dzieciom kupić/zapewnić. Dlatego prosisz, żeby sąd potraktował
Cię po prostu jak normalnego ojca, któremu czasem coś może nie do końca
wyjść i ustalił kwotę obowiązkowych alimentów, poniżej których nie
będzie Ci można nigdy zejść na kwotę, która na pewno będzie dla Ciebie
osiągalna, a nie (jak chce Twoja żona) powyżej Twoich możliwości. Żebyś
nie miał noża na gardle. I dlatego wnosisz o zasądzenie obowiązkowych
alimentów w wysokości razem 2000 zł na dwójkę dzieci (możesz też podać
inną kwotę, spodziewając się, że sąd najpewniej zasądzi nieco wyżej niż
zaproponujesz). A Ty ze swej strony zapewniasz, że zrobisz wszystko,
żeby kwota, którą zarabiałeś do tej pory dla dzieci (3000 zł) w praktyce
się nie zmniejszyła.


Twoim największym atutem jest właśnie to, że jesteś normalnym ojcem,
poczuwającym się do odpowiedzialności za dzieci, co cały czas pokazujesz.



--
MArta
m...@N...pl
Odpowiadając usuń NOSPAM z adresu