Użytkownik "Moni" <d...@i...pl> napisał w wiadomości
news:Ys4Zk.8553$%M6.5167@newsfe13.iad...

> Co za obrzydliwy list. Jak tak mozna. Tu trzeba spokojnie bez zadnej
> gehenny, histerii i nerwowki. To nie lenistwo.Tak wy jak i psycholog
> mylicie sie bardzo.Chlopak wyraznie ma problem i potrzebuje pomocy.
> Napewno od tego sie zaczelo ze w pewnym momencie troszeczke sobie
> poluzowal i zostal daleko z tylu za cala klasa.
>
> Nie chodzi do szkoly bo wie ze nic nie umie i kazda lekcja jest dla niego
> kolejna dawka wstydu i pokazaniem "swiatu" ze jest bezwartosciowy. W
> takiej sytuacji zachowuje sie jak kazdy by sie zachowal, ma opory zeby tam
> isc.
> Co pozytywne to fakt ze jeszcze czasem tam idzie. On chce,ale pozostawiony
> samemu sobie nie ma szans. Jak mozecie patrzec na sprawe przez pryzmat
> pieniedzy. To w koncu wasze dziecko. Pozostawiony sobie samemu nie da rady
> dogonic. To ze jest taki a nie inny to nie jego wina ale domu.Czegos w
> waszym domu brakowalo ze sie wykoleil.
> Moge sobie tylko wyobrazic jak go traktujecie. Jedyne przyjazne "dusze"
> jakie mu zostaly to koledzy, nie ma sie wiec co dziwic ze po dobre slowo
> idzie do kolegow.
> Nie moze sie zaczac nagle dobrze uczyc bo najprawdopodobniej nie ma
> podstaw, a jezeli nawet ma, to nie da sie za jedno popoludnie nadrobic
> kilku miesiecznych zaleglosci.
> Wyrzucenie go z domu spowoduje ze wejdzie na droge przestepstwa, no bo w
> koncu za cos jedzenie bedzie musial kupic.
> Jesli mu mowice jaki to bezwartosciowy on jest, jeszcze pogarsza jego stan
> psychiczny i odbiera mu chec do robienia czegokolwiek.
> Jezeli chcecie mu pomoc to trzeba grzecznie porozmawiac w 4 oczy. Nie
> dwoje rodzicow bo stwarza to poczucie zagrozenia ( 2 przeciw 1). On i
> jedno z was, mniej agresywne. Bedzie ciezko bo wam nie ufa. Powiedziec ze
> pogodziliscie sie z tym ze straci rok, zaproponowac korepetycje, kursy,
> cokolwiek co podciagnie go do wymaganego poziomu. Trzeba czsu, pieniedzy i
> cierpliwosci a bedzie rezultat.

Nasz syn mial piekne zycie. Nigdy nic mu nie brakowalo. I nie mowie tylko o
wlasnym komputerze, tewizorze itp. Ale i o milosci.
Ale w pewnym momencie zaczelo sie cos psuc. Juz w gimnazjum. Nie
wiedzielismy z mezem, co sie dziej. Do czasu, az go przylapalismy na paleniu
marihuany. Zarzekal sie wtedy, ze wiecej tego nie wezmie do rak. Do czasu,
az kilka miesiecy pozniej zlapala go policja z marihuana w kieszeni. Mial
sprawe. Zostalismy ustanowieni jego kuratorami. I znow sie zarzekal. Do
czasu, az znow zostal zlapany z marihuana. Teraz czeka na sprawe. Tyle. ze
teraz bedzie sprawa karna, bo juz ma 18 lat. Od tamtej pory zaczely sie
problemy. Wiec prosze mi nie wypisywac bzdur, ze wszystko nasza wina. Bo my
traktowalismy go jak najwieksze szczescie. A teraz mamy zaplate.
Od kilku lat zyjemy w takim stresie, ze juz ledwo ciagniemy. Mąż zawsze mial
idealne cisnienie, a od jakiegos czasu az sie dziwie, ze mu serca nie
rozsadzi. Ja nie spie po nocach, a nasza bezsilnosc juz przekracza granice
ludzkiej wytrzymalosci.
Rodzice maja wielki wplyw na zachowanie dzieci, ale do pewnego czasu. W
momencie jak syn sie skumal z jakimis dzinymi kumplami, zaczelo sie z nim
dziac cos dziwnego. Doslownie degenerowal sie w oczach, a my moglismy na to
tylko bezsilnie patrzec.
Jak maz kiedys sie wkurzyl, i zakazal mu spotykac sie z tymi bandytami, to
uciekl z domu i tydzien go nie bylo. Wiec prosze mi tu nie wypisywac bzdur.