Błąd popełnił albo sędzia (w zarządzeniu o wysłaniu czegoś-tam walnął się w
imieniu nota bene na tę sama literę), albo sekretariat.
Tyle, że sądy zwykle lubią iść w zaparte. i jak już ten sam sąd (w osobie
akurat przewodniczącej wydziału) ręcznie nadpisywał nad pismem zwracającemu
uwagę na bardzo podobny błąd w innej sprawie "sąd niczego nie koryguje z
urzędu".
Czyli najpierw Pana powiesimy, w później pośmiertnie poprawimy imię na
wyroku (pod warunkiem, że rodzina wniesie o kasację za pomoca radcy lub
adwokata), bo sekretarce się pomyliło przy copy-paste.

Przychyliłbym siędo Twojego poglądu, tyle że skoro BOI twierdzi
telefonicznie, iż postanowienie jest prawomocne (i na podstawie takiej
informacji strona powodowa złożyła wniosek o nadanie klauzuli), to zapewne
to samo twierdzi sąd.
"Mamy na Pana postanowienie, którego Panu nie doręczyliśmy, a Pan się w
terminie 7 dni nie zażalił i i co nam Pan zrobisz"?

Wspólnik się boi (nie BOI ;)) jednego: że sąd idąc w zaparte powie "no to
trzeba się było osobiście pofatygować do czytelni" - jak się przed takim
argumentem obronić (były podobne precedensy, kiedy adwokatowi pacjenta nie
doręczono wyroku i żadne wnioski o przywrócenie nie pomogły, pacjent siedzi
kilka latek dłuzej, a sąd pisze, że może się domagać od adwokata
zadośćuczynienia na drodze cywilnej)?


-----
> Zatem żyjący wspólnik ma jeszcze czas na zażalenie na to postanowienie.
[...]
> A jakie to ma znaczenie?
> Oczywistym jest, że nie ma żadnego dowodu nawet próby wysyłki do żyjącego.
> To tak jakby sąd nadał nakazowi zapłaty klauzulę wykonalności niewysyłając
> w ogóle pozwu do pozwanego, a Robert twierdził, że wówczas termin na
> zarzuty już minął.