interpio napisal:
> Ale DPM nie jest chorobą genetyczną, ta kobieta urodziła zdrowe w
> pełni sprawne dziecko, przyszłego podatnika.

Alez ja nie mysle o obciazeniach genetycznych, bo tu juz dzis
zdanie mam jednoznaczne wbrew wszystkich swietym tego swiata.
Mam na mysli sytuacje, gdy chora na DPM uda sie po pomoc
materialna do MOPS i dalej, a przypadek ten w zaden sposob
losowy nie jest. To jest od poczatku zdeterminowana sprawa,
gdzie wiadomo, ze samodzielna nie bedzie i najprawdopodobniej
juz ona sama jest rencistka socjalna.

> Byłem dzisiaj w szpitalu, gdzie umierał w strasznych męczarniach 94
> letni staruszek,
> z wodą w płucach, czy medycyna za wszelką cenę w tym beznadziejnym
> przypadku powinna ratować czy pozwolić temu człowiekowi godnie odejść?

Hm, to jest przypadek tzw. pomocy przesadnej. Ale ktory lekarz
zaryzykuje wstrzymanie tej nadmiernej... hm juz nie terapii...
nadmiernego podtrzymania? Prokurator sie klania, najblizsza
rodzina z oskarzeniem o blad w sztuce. W naszych warunkach prawnych,
bez jednoznacznych procedur, zbyt ryzykowne. A napedza straszne
i kompletnie niepotrzebne koszty. A srodkow brakuje i bedzie coraz
mniej: coraz wiecej klientow systemu, coraz mniej placacych.

> Z drugiej strony, może nie chodzi o samego tego chorego, któremu i tak
> już nic nie pomoże ale o rodzinę, która chce do końca walczyć o swojego
> dziadka, ojca etc.

Wiem. I dlatego pisze, ze sprawa nie jest jednoznaczna.
Ale limitowanie gornych wydatkow w przypadkach terminalnych
jest konieczne. Takie okrutna, ale nieuniknione 'stop-loss'.
Tak jak na polu walki, klasyfikacja rannych jest niezbedna.
Wszystkich nie uratujesz. Srodki trzeba skoncetrowac tam,
gdzie ma to sens.
--
Pozdrawiam,

Jacek