Witam - brak cytatu ponieważ znam sprawę z autopsji. Od 10 lat prowadzę
swoistą wojnę nerwów z moją ex i muszę przyznać rację Sqra! Częstotliwość
moich spraw dochodziła nawet do jednej na 6 m-cy, a moja ex robi wszystko by
(tak jak sama stwierdziła ) mnie zniszczyć. Zarobki mam na tym samym
poziomie, utrzymuję się sam, charakter mojej pracy wymaga bym posiadał taką
"ekstrawagancję" jak telefon komurkowy itp. Na każej sprawie przedstawiam
pełne koszta (faktyczne i prawdziwe!) mojego utrzymania i jak dotąd nie było
przypadku by nie podwyższono mi alimentów (obecnie płacę 400 i 50 dla
komornika - widocznie niepotrzebnie leczyłem żółtaczkę) i nie pomaga
sędzinie nawet fakt, że miesięcznie brakuje mi do opłat ok 100 zł. Dzięki
wspaniałemu prawu rodzinnemu od 10 lat żyję w długach i na utzrymaniu matki
(dzięki Bogu wyrozumiałej). Obecnie "czekam" na kolejną sprawę i zastanawiam
się czy kwota na pozwie osiągnie kolejna magiczną sumę 1000 zł. nie stać
mnie na adwokata - jeszcze do tej pory spłacam kredyt za sprawę rozwodową i
niestety odnoszę wrażenie, że jestem bez szans. Więc mam pytanie do Ewa_W
jak wygląda według Pani sprawa alimentów, czy słuszna jest zasada płać i
płacz?