Andrzej_K wrote:
> User "bubu" <j...@t...pl> napisał(a)
> w news'ie: news:d26t0m$cos$1@nemesis.news.tpi.pl
>
>> [.....................]
>> Jacek broniący swojego psa harpunem ,chyba pamiętasz bo mnie
>> strofowałeś ale mój harpun ,zapewniam dzisiaj bardzo skutecznie
>> przemawiał do wyobraźni właścicielom groźnych psów . Reakcje na widok
>> mojego harpuna były natychmiastowe i piorunujące.
>
> Nick'a nie pamiętam, ale fakt z harpunem, tak.
> Nie zmienia to jednak mego poglądu, że psy
> bez ingerencji ludzi najlepiej same, pomiędzy sobą się
> "dogadają".

W 95% wypadków trzymanie psa na smyczy w razie spotkania innego psa mającego
podejrzane zamiary przynosi złe skutki
1.pies trzymany czuje się w obowiązku za wszelką cenę bronić swojego pana,
najczęsciej zdenerwowanego a nawet wystraszonego. Pies to wyczuwa.
2. pies jest poddenerwowany, bo zdaje sobie sprawę, że poprzez ograniczenia
swobody jego ruchów ma gorsze szanse na skuteczną obronę. Agresor z kolei
wyczuwa swoją przewagę.
3. w przypadku silniejszego psa zaatakowany nie przyjmuje postawy
podporządkowanej bo "musi" bronic właściciela,
4. smycz obiektywnie utrudnia mu obronę/ucieczkę
5. a trzymający psa właściciel, a szczególnie histeryzująca właścicielka i
tak, w istocie rzeczy, nic zaatakowanemu psu pomóc nie może, a tylko krepuje
jego swobodę ruchów i uniemożliwia skuteczną obronę, czy w ostateczności
ucieczkę.

Powyższe spostrzeżenia wielokrotnie mogłem zweryfikować w praktyce, z
różnymi psami. Psy, nawet nie lubiące się, biegające luzem, najczęściej na
siebie powarczały, czy nawet pozornie groźnie charkotały, a w ostateczności
chwilę pokłapały zębami bez żadnych poważnych skutków.
Wystarczyło, aby choc jeden był na uwięzi, a takie spotkanie kończyło się
pokąsaniem, bo jeden czuł, że trzymany ma ograniczone możliwości obrony, a
drugi uważał, że aby się obronić, musi "iść na całość".

--
Przy odpowiedzi bezpośrednio do mnie, w adresie użyj zamiast pełnej
nazwy "wirtualnapolska" jej skrót, tj. "wp" Pozdr.
P