W dniu 2010-09-30 20:06, goldi pisze:

> Prawo nie może karać za to, co nakazuje lub na co zezwala. Byłoby to
> niezgodne z założeniem o wewnętrznej spójności systemu prawnego. Skoro
> w myśl przepisu art. 178 k.p.k. nie wolno przesłuchiwać w charakterze
> świadka obrońcy co do faktów, o których dowiedział się udzielając
> pomocy prawnej lub prowadząc sprawę, oraz duchownego co do faktów, o
> których dowiedział się przy spowiedzi, zatem duchowni i obrońcy są w
> tym zakresie zwolnieniu z obowiązku doniesienia o przestępstwie.

" Prawny obowiązek denuncjacji z art. 240 k.k. nie obejmuje: - adwokata,
który uzyskał określoną wiadomość w związku z udzieleniem pomocy
prawnej; zob. art. 6 ust. 1 pr. o adw. oraz art. 178 pkt 1 k.p.k., -
duchownego, który dowiedział się o przestępstwie przy spowiedzi (art.
178 pkt 2 k.p.k.). Obowiązek zawiadomienia o przestępstwie z art. 240 §
1 k.k. uchyla natomiast tajemnicę dziennikarską (art. 16 ustawy z dnia
26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe, Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm., i art.
180 § 4 k.p.k.), a także tajemnicę lekarską (art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy
z 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza, t.j. Dz. U. z dnia 2002 r. Nr
21, poz. 204 ze zm.). Tak więc zarówno lekarz, jak i dziennikarz
powziąwszy "wiarygodną wiadomość" o popełnieniu przestępstwa z art. 240
§ 1 k.k. są obowiązani do niezwłocznego zawiadomienia o tym organów
ścigania (L. Gardocki, Prawo karne, wyd. III, Warszawa 1998, s. 276; T.
Grzegorczyk, Kodeks..., s. 587)"

--
spp