aqar wrote:

> Pierwsza czesc pytania niejako zrozumialem, ale z druga mam problem.
> Nie mam wyksztalcenia prawniczego, a i nacodzien niewiele mam z nim
> doczynienia,

To >nie jest< żaden trudny tekst prawniczy. Jest niezrozumiały tylko
dlatego, że jest... niezrozumiały. Jedyne, co zdołałam z niego wyłapać,
to 1 błąd w prawniczym nazewnictwie. W procesie karnym mówimy o
pokrzywdzonym.
>
> Dziekuje za zainteresowanie, dodam moze iz sytuacja jest "fikcyjna" i
> interesowala mnie sama idea dowodu i sposobu jego zdobycia jakim jest nagrana
> rozmowa.

Wiele osób nie wiedzieć czemu wierzy, że istnieje w prawie jakiś
wyjątek w stylu "nagranie nie może być dowodem". W rzeczywistości
takiego ograniczenia nigdzie nie ma. Jeżeli sąd miałby wątpliwości co
do wiarygodności tego dowodu, to może skorzystać z pomocy ekspertów od
fonoskopii. A tak przy okazji, to na psychologii sądowej zwracano nam
uwagę, że jeśli kilka osób obserwujących to samo wydarzenie przepytamy
potem osobno, to okaże się, że opisy będą się między sobą różniły -
czyli świadek mógł nie do końca dobrze coś zapamiętać, coś mu się mogło
zdawać, czymś się zasugerował. Nagranie na tym tle wypada zupełnie
dobrze, dlatego istnieją również racjonalne przesłanki, żeby z niego
korzystać. Przy okazji - Rywina skazano nie dlatego, że "Michnik
stwierdził", a dlatego, że "Michnik nagrał". Z nagraniem - jeśli
specjaliści potwierdzą, że nikt przy nim nie manewrował i że nagrane są
głosy właśnie tych konkretnych osób - polemizować się już za bardzo nie da.
Pozdrawiam,


--
MArta
m...@d...pl
Odpowiadając usuń NOSPAM z adresu