In article <dko6k1$n83$1@nemesis.news.tpi.pl>, Zbigniew B. wrote:
> Dnia 07.11.2005 woyna <w...@p...gazeta.pl> napisał/a:
>
>>> Normalnie to jak ? Na kolanach czy może w inny sposób ?
>> inny sposób
>
> Były tu przecież posty ludzi "z drugiej strony barykady", które można
> streścić krótko: "uprzykrzamy innym życie - czy mogą nam coś zrobić"?
>
> Odpowiedzi padały równie krótkie i konkretne, w stylu: "`spoko majonez' -
> możecie ich odesłać do wszystkich diabłów".
>
> Więc to samo tyczy się omawianego przypadku. Niestety. :(

Niekoniecznie. Jako weteranka:), która ugasiła dwa ogniska libacji
twierdzę, że da się, choć pewnie nie w każdym przypadku.
Przypadek 1.:
Stary blok, wielka płyta, małżeństwo żuli-pijaczków. Porykiwania
podczas libacji i telewizor na cały regulator.
Krok 1.:
Jakieś 2-3 wizyty
osobiste, które były zupełnie bez sensu, bo zamroczone pijaczki chyba
nawet nie wiedziały o co chodzi, a już na pewno nic na drugi dzień nie
pamiętały.
Krok 2.:
Telefon na policję i wizyta policji. Policja przyjechała, poprosiła o
dokumenty, żulik się rzucał, to dostał bęcki.
Epilog: Cisza i spokój.

Przypadek2.:
Nowy blok, młode małżeństwo przed 30stką (flanca z Pragi na Ursynów:))
przeflancowali najwyraźniej i zwyczaje. Spotkania głownie w męskim
gronie, krzyki, wrzaski, muzyka.
Krok 1.: Wizyty osobiste, kolejne coraz mniej miłe i uprzejme.
Krok2.: Telefon na policję, wizyta policji. Skutek: kolejnym razem nie
ma muzyki, są wrzaski po nocy.
Krok3: Wizyta osobista w celu poinformowania, że skoro i tak nie
śpimy, to równie dobrze możemy napisać wniosek o ukaranie do sądu
krodzkiego. Skutek: koniec imprezy... do następnej imprezy.
Krok4: Telefon, policja, prośba o skierowanie sprawy do sądu
grodzkiego, wizyta policji w lokalu libacyjnym, na drugi dzień wizyta
w tym samym lokalu dzielnicowego, telefon od dzielnicowego do nas, że
sprawą się zajął, wniosek skierował.
Epilog: Od ponad dwóch lat idealny(!) spokój, choć nie jestem pewna
czy sprawa rzeczywiście została skierowana do sądu, bo nie dostaliśmy
żadnej informacji, wezwania. Sąsiad z lokalu nie mówi nam dzień
dobry:), tzn. nie odpowiada, bo mój mąż zawsze uprzejmie się kłania,
ale odpowiedzi nie słyszy:) (sąsiadka się kłania).

Ku pokrzepieniu serc pisała
Renata