I co prawnicy na to?

gostek





muso wrote:
> Bylo:
>
>
> Europejski Nakaz Aresztowania pozwalajacy prezezesowi polskiego Sadu
> Najwyzszego Lechowi Kurasowi Gardockiemu na areztowsanie obywatela wbrew
> zakazowi Konstytucji. A teraz...
>
>
>
>
>
> O czym "media" nie informuja. W tym tygodniu Bruksela ma zamiar
> wprowadzic Europejski Nakaz "Ewidencji" ("dowodu").
>
> Przeszukanie bez nakazu. Bez dowodu. Bez podejrzen.
>
> Ba, bez zadnego paragrafu!!!
>
> Prokurator w York, Bazancon czy Solingen, bedzie mogl nakazac
> przeszukanie i konfiskate komputera w Pcimiu Dolnym, mimo ze nie ma
>
> 1. zadnego podejrzenia przestepstwa, ani nawet
>
> 2. ewentualnego przestepstwa, oraz nawet
>
> 3. przeszukanie nie jest zwiazane z przestepstwem uznawanym w Polsce.
>
>
> Prawie jak w Lublinie.
>
>
> Naruszenie Konstytucji?
>
> Nie jest, jezeli nazywasz sie Kutas Gardocki, i jestes prezesem Sadu
> Najwyzszego.
>
> Najbardziej znamienne jest, ze na stronach www Brukseli nie ma W OGOLE
> tekstu proponowanego "prawa". Jest jedynie tendencyjny opis
> usprawiedliwiajacy lamanie konstytucyjnych praw obywateli:
>
> http://europa.eu.int/eur-lex/lex/LexUriServ/LexUriSe
rv.do?uri=CELEX:52004PC0328:PL:HTML
>
>
>
>
>
> (FALSZUJACY tekst po polsku zaczyna sie od polowy tekstu)
>
>
>
> cccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccccc
ccccccc
> Bruksela, dnia 28.4.2004
>
> COM(2004) 328 końcowy
>
> 2004/0113 (CNS)
>
> Propozycja
>
> DECYZJI RAMOWEJ RADY
>
> w sprawie niektórych praw proceduralnych w postępowaniu karnym w Unii
> Europejskiej
>
> .
>
> (przedstawiona przez Komisję){SEC(2004) 491}
>
> ...
>
>
> 2004/0113 (CNS)
>
> Propozycja
>
> DECYZJI RAMOWEJ RADY
>
> w sprawie niektórych praw proceduralnych w postępowaniu karnym w Unii
> Europejskiej
>
> RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
>
> uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności zaś jego art.
> 31 ust. 1 lit. c),
>
> uwzględniając wniosek Komisji[39],
>
> uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[40],
>
> a także mając na uwadze, co następuje:
>
> (1) Unia Europejska postawiła sobie za cel utrzymanie i rozwój
> przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Zgodnie z
> wnioskami z posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere z dnia 15 i 16
> października 1999 r., a zwłaszcza ich pkt. 33, zasada wzajemnego
> uznawania powinna stać się "kamieniem węgielnym" współpracy sądowej
> zarówno w sprawach cywilnych, jak i karnych w obrębie Unii;
>
> (2) dnia 29 listopada 2000 r. Rada, zgodnie z wnioskami z Tampere,
> przyjęła program środków wdrażających zasadę wzajemnego uznawania w
> sprawach karnych[41]. We wprowadzeniu do programu środków stwierdza się,
> że wzajemne uznawanie "ma na celu wzmocnienie współpracy między
> Państwami Członkowskimi, ale także zwiększenie ochrony praw
> indywidualnych"[42];
>
> (3) wdrożenie zasady wzajemnego uznawania decyzji w sprawach karnych
> zakłada, że Państwa Członkowskie mają wzajemne zaufanie do swoich
> systemów wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Zakres wzajemnego
> uznawania w znacznym stopniu zależy od liczby parametrów, które decydują
> o skuteczności tego procesu.[43] Parametry te obejmują "mechanizm
> zabezpieczenia praw [...] podejrzanych" (parametr 3) oraz "wspólne
> minimalne standardy niezbędne dla ułatwienia stosowania zasady
> wzajemnego uznawania";
>
> (4) zasada wzajemnego uznawania może skutecznie działać jedynie w duchu
> zaufania, gdy nie tylko organy sądowe, ale wszyscy uczestnicy procesu
> karnego postrzegają decyzji organów sądowych innego Państwa
> Członkowskiego jako równoważnych z ich własnymi i nie kwestionują
> zdolności sądowej tych organów i poszanowania praw do bezstronnego
> procesu. Jest to istotne dla zwiększenia stopnia ogólnego postrzegania
> wzajemnego uznawania, które jest pozytywne i wymaga "nie tylko zaufania
> do tego, że przepisy partnera są właściwe, ale także ufności, że są one
> stosowane prawidłowo"[44];
>
> (5) wszystkie Państwa Członkowskie są stronami Europejskiej Konwencji o
> Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (ECHR). Niemniej jednak
> doświadczenie pokazuje, że mimo potrzeby takiego zaufania, nie zawsze
> obdarza się nim wystarczająco systemy wymiaru sprawiedliwości w sprawach
> karnych innych Państw Członkowskich, i to bez względu na fakt, że
> wszystkie te państwa są sygnatariuszami ECHR. Proponowane prawa będą
> działać na rzecz wzmocnienia wzajemnego zaufania, a tym samym poprawy
> funkcjonowania zasady wzajemnego uznawania;
>
> (6) decyzja ramowa Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie
> europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między
> Państwami Członkowskimi[45] była pierwszym konkretnym środkiem w
> dziedzinie prawa karnego wprowadzającym zasadę wzajemnego uznawania. Po
> tej decyzji przyjęto decyzję ramową w sprawie postanowień o
> zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych[46]. Inne planowane środki w
> programie odnoszą się do nakazów konfiskaty, kar pieniężnych oraz
> przekazywania dowodów i rejestrów karnych;
>
> (7) zasada wzajemnego uznawania jest oparta na wysokim poziomie zaufania
> między Państwami Członkowskimi. W celu zwiększenia tego zaufania,
> niniejsza decyzja ramowa ustanawia niektóre środki zabezpieczające w
> celu ochrony praw podstawowych. Środki te odzwierciedlają tradycje
> Państw Członkowskich w stosowaniu postanowień ECHR;
>
> (8) zamiarem proponowanych przepisów nie jest wywarcie wpływu na
> szczególne środki obowiązujące w ustawodawstwach krajowych w kontekście
> walki z niektórymi formami poważnych i złożonych przestępstw, w
> szczególności z terroryzmem.
>
> (9) Art. 31 ust. 1 lit. c) Traktatu o Unii Europejskiej przewiduje
> "zapewnianie, w zakresie niezbędnym do usprawnienia [współpracy sądowej
> w sprawach karnych], zgodności norm stosowanych w Państwach
> Członkowskich". Jeśli wspólne minimalne standardy będą stosowane wobec
> podstawowych zabezpieczeń proceduralnych w całej Unii Europejskiej,
> doprowadzi to do zwiększenia zaufania do systemów wymiaru
> sprawiedliwości w sprawach karnych wszystkich Państw Członkowskich, co z
> kolei spowoduje wzrost skuteczności współpracy sądowej w klimacie
> wzajemnego zaufania;
>
> (10) określono pięć obszarów, w których wspólne standardy można
> zastosować w pierwszej kolejności. Są to: prawo dostępu do zastępstwa
> prawnego, prawo do usług w zakresie interpretacji i tłumaczenia,
> zapewniające, że osoby wymagające szczególnej uwagi, gdyż nie są w
> stanie śledzić przebiegu postępowania, otrzymają taką uwagę, pomoc
> konsularna dla zatrzymanych cudzoziemców oraz powiadamianie podejrzanych
> i pozwanych o ich prawach na piśmie;
>
> (11) pakiet środków zapewni, że prawa cudzoziemców będących podejrzanymi
> lub pozwanymi będą chronione nawet wówczas, gdy cudzoziemiec nie rozumie
> języka kraju przyjmującego ani nie posiada żadnej wiedzy o jego systemie
> wymiaru sprawiedliwości. Zapewnienie prawidłowego poszanowania praw
> cudzoziemców będących podejrzanymi i pozwanymi będzie miało podwójny
> efekt w postaci poprawy postrzegania przez każde Państwo Członkowskie
> systemów wymiaru sprawiedliwości pozostałych Państw Członkowskich oraz
> stopniowego eliminowania konsekwencji dla wszystkich podejrzanych i
> pozwanych;
>
> (12) prawo do pomocy prawnej zapisane jest w art. 6 ECHR. Postanowienia
> niniejszej decyzji ramowej nie nakładają na Państwa Członkowskie
> zobowiązań wykraczających poza zakres ECHR, lecz jedynie określają
> wspólne sposoby zastosowania się do art. 6 ECHR. Określając moment
> powstania prawa do doradztwa prawnego należy określić sytuacje, w
> których doradztwo to powinno być bezpłatne. W niektórych przypadkach
> wymóg, aby postępowanie było sprawiedliwe, dyktuje, że pozwany powinien
> otrzymać doradztwo prawne, niezależnie od prawa do obrony własnej. Tak
> stanowi decyzja ramowa, wskazując jednocześnie, którzy pozwani powinni
> otrzymać doradztwo prawne, że doradztwo takie winni świadczyć
> odpowiednio wykwalifikowani specjaliści oraz fakt, że koszty doradztwa
> prawnego nie powinny powodować zbędnych utrudnień dla pozwanych lub osób
> pozostających na ich utrzymaniu. A zatem, od Państw Członkowskich wymaga
> się zapewnienia, aby koszty świadczenia doradztwa prawnego w takich
> okolicznościach pokrywały, w całości lub części, ich systemy wymiaru
> sprawiedliwości;
>
> (13) art. 6 ECHR przewiduje prawo do bezpłatnej i poprawnej pomocy
> językowej - interpretacji i tłumaczenia - dla cudzoziemców oraz, w miarę
> konieczności, dla osób cierpiących na upośledzenia słuchu lub mowy.
> Postanowienia niniejszej decyzji ramowej nie nakładają na Państwa
> Członkowskie zobowiązań wykraczających poza zakres ECHR, lecz jedynie
> określają wspólne sposoby zastosowania się do art. 6 ECHR, zgodnie z
> orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka oraz weryfikacji,
> że zapewniona interpretacja i tłumaczenie są poprawne;
>
> (14) obowiązek pieczy nad osobami podejrzanymi, które nie są w stanie
> rozumieć lub śledzić przebiegu postępowania leży u podstaw prawidłowego
> funkcjonowania administracji wymiaru sprawiedliwości. W przypadku, gdy
> osoba podejrzana jest w potencjalnie słabej pozycji ze względu na swój
> wiek, stan umysłowy, fizyczny lub emocjonalny, przewaga sił leży po
> stronie oskarżyciela, organów sądowych lub ścigania. Organy te powinny
> zatem być świadomie potencjalnej bezbronności takich osób i podjąć
> odpowiednie kroki pomagające przywrócić równowagę sił. Stosownie do
> tego, postanowienia niniejszej decyzji ramowej mają na celu poprawić
> pozycję tych osób poprzez ustanowienie niektórych szczególnych praw;
>
> (15) prawo osób zatrzymanych do niezwłocznego poinformowania rodziny,
> osób przysposobionych jako członkowie rodziny oraz pracodawców o
> zatrzymaniu ustanawia się w przypadku, gdy przekazanie takiej informacji
> nie utrudnia prowadzenia postępowania. Ustanawia się także prawo do
> kontaktu z właściwymi urzędami konsularnymi. W szerszym kontekście,
> chodzi o prawo osoby zatrzymanej do kontaktu ze światem zewnętrznym;
>
> (16) prawo do pomocy konsularnej istnieje na mocy art. 36 Konwencji
> wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z 1963 r., gdzie sformułowano je
> jako nadane państwom prawo porozumiewania się ze swoimi obywatelami.
> Postanowienia niniejszej decyzji ramowej nadają to prawo obywatelom
> Europy raczej niż państwu. Zwiększają jego widoczność, a tym samym
> skuteczność. A zatem, w dłuższym terminie stworzenie przestrzeni
> wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości na zasadzie wzajemnego
> zaufania między Państwami Członkowskimi powinno zredukować, a w
> ostatecznym rozrachunku znieść potrzebę pomocy konsularnej;
>
> (17) powiadamianie podejrzanych i pozwanych o ich podstawowych prawach
> na piśmie jest środkiem zapewniającym większą bezstronność postępowania
> i w pewien sposób gwarantującym, że każda osoba podejrzana lub oskarżona
> o przestępstwo karne, jest świadoma swoich praw. Jeżeli podejrzani lub
> pozwani nie są świadomi swoich praw, o wiele trudniej jest im domagać
> się korzyści z nich wynikających. Pisemne powiadomienie podejrzanych o
> ich prawach za pomocą prostego "Pouczenia o prawach podejrzanego"
> rozwiąże ten problem;
>
> (18) konieczne jest ustanowienie mechanizmu oceny skuteczności
> niniejszej decyzji ramowej. A zatem, Państwa Członkowskie powinny
> gromadzić i zapisywać informacje w celu oceny i monitorowania.
> Zgromadzone informacje zostaną wykorzystane przez Komisję przy
> sporządzaniu sprawozdań, które zostaną udostępnione publicznie. To
> zwiększy wzajemne zaufanie, gdyż każde Państwo Członkowskie będzie
> wiedziało, że pozostałe Państwa Członkowskie przestrzegają prawa do
> bezstronnego procesu;
>
> (19) w związku z tym, że Państwa Członkowskie działając jednostronnie
> nie mogą osiągnąć celu w postaci opracowania wspólnych minimalnych
> standardów, który może zostać osiągnięty jedynie na poziomie Unii, Rada
> może przyjąć środki zgodne z zasadą pomocniczości, o której mowa w art.
> 2 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 5 Traktatu ustanawiającego
> Wspólnotę Europejską. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w
> tym ostatnim artykule, niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co
> jest niezbędne dla osiągnięcia tego celu;
>
> (20) niniejsza decyzja ramowa ma na celu wzmocnienie podstawowych praw i
> zasad uznanych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i odzwierciedlonych
> w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, a w szczególności w jej
> art. 47 - 50. Nie może ona prowadzić do rozbieżnych wykładni ustawowych
> odpowiednich postanowień ECHR, gdyż odniesienie do praw podstawowych w
> art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej jest bezwzględnie uwarunkowane ich
> interpretacją w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
>
> PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:
>
> W SPRAWIE NIEKTÓRYCH PRAW PROCEDURALNYCH W POSTęPOWANIU KARNYM W UNII
> EUROPEJSKIEJ
>
> ARTykuł 1
>
> Zakres stosowania praw proceduralnych
>
> 1. Niniejsza decyzja ramowa ustanawia następujące przepisy dotyczące
> praw proceduralnych mające zastosowanie we wszystkich postępowaniach
> toczących się w Unii Europejskiej, których celem jest ustalenie winy lub
> niewinności osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa karnego lub
> zadecydowanie o skutkach przyznania się do winy w związku z oskarżeniem
> o przestępstwo karne. Decyzja obejmuje także wszelkie odwołania wnoszone
> w tych postępowaniach.
>
> Postępowania takie zwane są w dalszej części "postępowaniami karnymi".
>
> 2. Prawa mają zastosowanie wobec osób podejrzanych o popełnienie
> przestępstwa karnego ("podejrzany") od momentu poinformowania tej osoby
> przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, że jest ona podejrzana o
> popełnienie przestępstwa karnego do czasu wydania ostatecznego wyroku.
>
> Artykuł 2
>
> Prawo do doradztwa prawnego
>
> 1. Jeśli podejrzany pragnie otrzymać doradztwo prawne, ma prawo do jego
> otrzymania tak szybko, jak to możliwe i w toku całego postępowania karnego.
>
> 2. Podejrzany ma prawo do porady prawnej przed udzieleniem odpowiedzi na
> pytania w związku z oskarżeniem.
>
> Artykuł 3
>
> Obowiązek świadczenia doradztwa prawnego
>
> Bez względu na prawo podejrzanego do odmowy doradztwa prawnego lub
> przedstawiciela reprezentującego go w postępowaniu wymaga się oferowania
> takiego doradztwa niektórym podejrzanym, aby zapewnić bezstronność w
> postępowaniu. Zgodnie z powyższym, Państwa Członkowskie zapewniają, że
> doradztwo prawne jest dostępne dla podejrzanego, który:
>
> - został odesłany do aresztu śledczego przed rozprawą, lub
>
> - jest formalnie oskarżony o popełnienie przestępstwa karnego, któremu
> towarzyszą złożone okoliczności faktyczne lub prawne, bądź które podlega
> ciężkiej karze, zwłaszcza gdy Państwo Członkowskie przewiduje nakazany
> ustawą wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności na okres powyżej
> jednego roku,
>
> - jest przedmiotem Europejskiego Nakazu Aresztowania, wniosku o
> ekstradycję lub innej procedury przekazywania osób,
>
> - jest niepełnoletni, lub
>
> - wydaje się być niezdolnym do rozumienia lub śledzenia treści lub
> znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan umysłowy, fizyczny
> lub emocjonalny.
>
> Artykuł 4
>
> Obowiązek zapewnienia skuteczności doradztwa prawnego
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby prawo do świadczenia doradztwa
> prawnego zgodnie z niniejszą decyzją ramową przysługiwało jedynie
> prawnikom określonym w art. 1 ust. 2 lit. a) dyrektywy 98/5/WE[47].
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie mechanizmu zastąpienia
> danego prawnika innym prawnikiem, jeśli udzielone doradztwo prawne okaże
> się nieskuteczne.
>
> Artykuł 5
>
> Prawo do bezpłatnego doradztwa prawnego
>
> 1. W przypadkach, w których ma zastosowanie art. 3, koszty doradztwa
> prawnego ponoszą, w całości lub części, Państwa Członkowskie, jeśli
> koszty te spowodowałyby niepotrzebne trudności finansowe dla
> podejrzanego lub osób pozostających na jego utrzymaniu.
>
> 2. Państwa Członkowskie, mając na względzie odzyskanie części kosztów
> doradztwa prawnego mogą przeprowadzić, w późniejszym terminie,
> dochodzenie w celu ustalenia, czy środki, jakie posiada podejrzany
> pozwalają mu na uczestniczenie w kosztach doradztwa prawnego.
>
> Artykuł 6
>
> Prawo do bezpłatnego tłumaczenia ustnego
>
> 1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu, Państwa Członkowskie
> zapewnią, aby podejrzanemu, który nie rozumie języka postępowania,
> zagwarantowano bezpłatne tłumaczenie ustne jego przebiegu.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, że w miarę konieczności podejrzany
> otrzyma bezpłatne tłumaczenie porad prawnych udzielanych w toku
> postępowania karnego.
>
> 3. Prawo do bezpłatnego tłumaczenia przysługuje osobom z upośledzeniami
> słuchu lub mowy.
>
> Artykuł 7
>
> Prawo do bezpłatnego tłumaczenie dokumentów związanych z postępowaniem
>
> 1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu, Państwa Członkowskie
> gwarantują, że podejrzany, który nie rozumie języka postępowania,
> otrzyma bezpłatne tłumaczenie wszystkich dokumentów związanych z
> postępowaniem.
>
> 2. Decyzję o tym, które dokumenty należy przetłumaczyć, podejmują
> właściwe władze. Adwokat pozwanego ma prawo zażądać przetłumaczenia
> kolejnych dokumentów.
>
> Artykuł 8
>
> Poprawność tłumaczenia pisemnego i ustnego
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, że zatrudnieni tłumacze będą
> dostatecznie wykwalifikowani, aby zapewnić poprawne tłumaczenie pisemne
> i ustne.
>
> 2. W przypadku, gdy tłumaczenie pisemne lub ustne okaże się niepoprawne,
> Państwa Członkowskie zapewnią wprowadzenie mechanizmu przewidującego
> zastąpienie danego tłumacza innym tłumaczem.
>
> Artykuł 9
>
> Nagrywanie przebiegu postępowania
>
> W przypadku, gdy postępowanie prowadzone jest za pośrednictwem tłumacza,
> Państwa Członkowskie zapewnią nagranie jego przebiegu na kasetę audio
> lub wideo, w celu zapewnienia kontroli jakości. W przypadku sporu,
> stronom należy udostępnić zapis nagrania. Zapis można wykorzystać
> wyłącznie dla celów weryfikacji poprawności tłumaczenia.
>
> Artykuł 10
>
> Prawo do szczególnej uwagi
>
> 1. W celu zapewnienia bezstronności w postępowaniu Państwa Członkowskie
> zapewnią, aby podejrzanemu, który nie jest w stanie rozumieć lub śledzić
> treści lub znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan
> umysłowy, fizyczny lub emocjonalny, poświęcono szczególną uwagę.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, że właściwe władze zostaną zobowiązane
> do rozpatrywania i odnotowywania na piśmie potrzeb dotyczących
> szczególnej uwagi w toku postępowania, gdy tylko pojawią się
> jakiekolwiek oznaki, że art. 10 ust. 1 ma zastosowanie.
>
> 3. Państwa Członkowskie zapewnią, że każdy krok podjęty w konsekwencji
> tego prawa zostanie odnotowany na piśmie.
>
> Artykuł 11
>
> Prawa podejrzanych uprawnionych do szczególnej uwagi
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, że wszelkie przesłuchania osób
> podejrzanych uprawnionych do szczególnej uwagi zostaną nagrane na kasetę
> audio lub wideo. W przypadku sporu, stronom należy udostępnić zapis
> nagrania.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, w razie potrzeby, pomoc medyczną.
>
> 3. W stosownych przypadkach, szczególna uwaga może obejmować prawo do
> obecności osoby trzeciej podczas przesłuchiwania przez policję lub
> organy sądowe.
>
> Artykuł 12
>
> Prawo do porozumiewania się
>
> 1. Podejrzany odesłany do aresztu śledczego ma prawo do tego, aby jego
> rodzina, osoby przysposobione jako członkowie rodziny oraz miejsce pracy
> zostały poinformowane o zatrzymaniu tak szybko, jak to możliwe.
>
> 2. Właściwe władze mogą porozumieć się z osobami określonymi w art. 12
> ust. 1 używając odpowiednich mechanizmów, włącznie z urzędami
> konsularnymi, jeśli podejrzany jest obywatelem innego państwa i jeśli
> sobie tego życzy.
>
> Artykuł 13
>
> Prawo do porozumiewania się z władzami konsularnymi
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby zatrzymana osoba podejrzana, która
> nie jest obywatelem danego państwa, miała prawo do poinformowania władz
> konsularnych państwa rodzimego o zatrzymaniu tak szybko jak to możliwe
> oraz do porozumienia się z urzędem konsularnym, jeśli sobie tego życzy.
>
> 2. W przypadku, gdy zatrzymana osoba podejrzana nie życzy sobie pomocy
> władz konsularnych swojego państwa rodzimego, Państwa Członkowskie
> zapewnią, że osobie tej zostanie zaoferowana, jako alternatywa, pomoc
> uznanej międzynarodowej organizacji humanitarnej.
>
> 3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby osobie zamieszkałej przez długi
> czas w Państwie Członkowskim UE a nie będącej jego obywatelem
> przysługiwało prawo do pomocy władz konsularnych tego państwa na takiej
> samej podstawie, jak jego obywatelom, jeśli osoba ta ma uzasadnione
> powody do tego, aby nie życzyć sobie pomocy władz konsularnych państwa,
> którego jest obywatelem.
>
> Artykuł 14
>
> Obowiązek poinformowania podejrzanego o jego prawach na piśmie -
> "Pouczenie o prawach podejrzanego"
>
> 1. Państwa Członkowskie zapewnią, aby wszyscy podejrzani byli
> informowani o prawach proceduralnych bezpośrednio ich dotyczących, w
> formie pisemnego powiadomienia. Informacja ta winna obejmować, między
> innymi, prawa określone w niniejszej decyzji ramowej.
>
> 2. Państwa Członkowskie zapewnią, aby powstało standardowe tłumaczenie
> pisemnego powiadomienia na wszystkie oficjalne języki Wspólnoty.
> Tłumaczenia powinny zostać sporządzone na szczeblu centralnym, a
> następnie wydane właściwym władzom w celu zapewnienia, aby ten sam tekst
> był stosowany w całym Państwie Członkowskim.
>
> 3. Państwa Członkowskie zapewnią, aby komisariaty policji posiadały
> tekst pisemnego powiadomienia we wszystkich oficjalnych językach
> Wspólnoty, by móc zaofiarować osobie aresztowanej kopię w zrozumiałym
> dla niej języku.
>
> 4. Państwa Członkowskie będą wymagały, aby zarówno oficer śledczy, jak i
> podejrzany, jeśli sobie tego życzy, podpisali "Pouczenie o prawach
> podejrzanego" jako dowód, że pouczenie to zostało zaofiarowane, wręczone
> i przyjęte. Pouczenie należy sporządzić w dwóch egzemplarzach, z czego
> jeden (podpisany) egzemplarz zachowuje oficer śledczy, zaś drugi
> (podpisany) egzemplarz pozostaje u podejrzanego. W aktach należy
> odnotować, że zaofiarowano pouczenie oraz czy podejrzany zgodził się je
> podpisać.
>
> Artykuł 15
>
> Ocena i monitorowanie skuteczności decyzji ramowej
>
> 1. Państwa Członkowskie ułatwią zebranie informacji niezbędnych dla
> oceny i monitorowania niniejszej decyzji ramowej.
>
> 2. Ocena i monitorowanie będą prowadzone pod nadzorem Komisji
> Europejskiej, która koordynuje sprawozdania z procesu oceny i
> monitorowania. Sprawozdania te mogą być publikowane.
>
> Artykuł 16
>
> Obowiązek gromadzenia danych
>
> 1. Aby można było prowadzić ocenę i monitorowanie przepisów niniejszej
> decyzji ramowej, Państwa Członkowskie zapewnią, aby były przechowywane i
> udostępniane dane takie, jak odpowiednie statystyki, obejmujące między
> innymi:
>
> łączną liczbę osób przesłuchanych w związku z oskarżeniem, liczbę osób
> oskarżonych o przestępstwo karne, informację, czy zostało wyświadczone
> doradztwo prawne oraz w jakim odsetku spraw zostało ono udzielone
> bezpłatnie lub częściowo bezpłatnie,
>
> liczbę osób przesłuchanych w związku z przestępstwem karnym, których
> stopień rozumienia języka postepowania wymagał usług tłumacza podczas
> przesłuchania przez policję. Należy także odnotować podział na
> narodowości oraz liczbę osób wymagających tłumaczenia na język migowy,
>
> liczbę osób przesłuchanych w związku z przestępstwem karnym, będących
> obywatelami zagranicznymi, w odniesieniu do których zwracano się o pomoc
> konsularną. Należy odnotować liczbę podejrzanych będących cudzoziemcami,
> którzy odmówili przyjęcia pomocy konsularnej, jak również podział
> podejrzanych na narodowości,
>
> liczbę osób oskarżonych o przestępstwo karne, dla których poproszono o
> usługi tłumacza przed rozprawą, w trakcie rozprawy oraz/lub w
> postępowaniu odwoławczym. Należy odnotować także podział tych osób na
> narodowości i języki,
>
> liczbę osób oskarżonych o przestępstwo karne, dla których poproszono o
> usługi tłumacza w celu przetłumaczenia dokumentów przed rozprawą, w
> trakcie rozprawy oraz/lub w postępowaniu odwoławczym. Należy odnotować
> także podział tych osób na narodowości i języki, jak również liczbę osób
> wymagających usług tłumacza języka migowego,
>
> liczbę osób przesłuchanych i/lub oskarżonych w związku z przestępstwem
> karnym, uznanych za niezdolnych do rozumienia lub śledzenia treści lub
> znaczenia postępowania ze względu na swój wiek, stan umysłowy, fizyczny
> lub emocjonalny, wraz z danymi statystycznymi na temat typu zapewnionej
> im szczególnej uwagi,
>
> liczbę "Pouczeń o prawach podejrzanego" wydanych podejrzanym wraz z
> podziałem na języki, w których wydano pouczenia.
>
> 2. Ocena i monitorowanie będą prowadzone w regularnych odstępach czasu,
> w formie analizy danych dostarczonych w tym celu i zgromadzonych przez
> Państwa Członkowskie zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
>
> Artykuł 17
>
> Klauzula o braku regresji
>
> Żadne z postanowień niniejszej decyzji ramowej nie może być rozumiane
> jako ograniczające lub naruszające prawa i proceduralne środki
> zabezpieczające zapewnione przez prawo Państwa Członkowskiego, które
> zapewnia wyższy stopień ochrony.
>
> Artykuł 18
>
> Wykonanie
>
> 1. Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne w celu zachowania
> zgodności z przepisami niniejszej decyzji ramowej do dnia 1 stycznia
> 2006 r..
>
> 2. W tym samym terminie, Państwa Członkowskie przekażą Sekretariatowi
> Generalnemu Rady i Komisji teksty przepisów transponujących do ich prawa
> krajowego zobowiązania nałożone na nie zgodnie z niniejszą decyzją ramową.
>
> 3. Do 30 czerwca 2006 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i
> Radzie sprawozdanie z oceny stopnia, w jakim Państwa Członkowskie
> podjęły środki niezbędne do zastosowania się do niniejszej decyzji
> ramowej załączając do niego, w razie potrzeby, wnioski legislacyjne.
>
> 4. Na podstawie sprawozdania Komisji Rada oceni zakres, w jakim Państwa
> Członkowskie zastosowały się do niniejszej decyzji ramowej pod względem
> jej wykonania.
>
> 5. Regularna ocena i monitorowanie funkcjonowania przepisów niniejszej
> decyzji ramowej prowadzona będzie zgodnie z art. 15 powyżej.
>
> Artykuł 19
>
> Wejście w życie
>
> Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej
> opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
>
> Sporządzono w Brukseli, [...]
>
> W imieniu Rady
>
> Przewodniczący
>
> Załącznik A
>
> kopia dla podejrzanego/kopia do akt aresztu śledczego
>
> Pouczenie o prawach podejrzanego w języku [wstawić język]
>
> Panie/Pani [wstawić nazwisko], jest Pan/Pani osobą podejrzaną w związku
> z [przestępstwo karne X].
>
> A. Pouczenie o prawach zgodnie z decyzją ramową Rady .../.../WSiSW z
> dnia...
>
> Prawo Unii Europejskiej wymaga od wszystkich Państw Członkowskich Unii
> zagwarantowania wspólnych minimalnych standardów w odniesieniu do
> niektórych praw. Prawa te są wymienione poniżej, wraz z przepisami
> krajowymi, które stosują te prawa, a w niektórych przypadkach gwarantują
> dodatkową ochronę.
>
> 1. Doradztwo prawne [Patrz przypis[48]]
>
> 2. Prawo do tłumacza [Patrz przypis]
>
> 3. Prawo do tłumaczenia dokumentów związanych z postępowaniem [Patrz
> przypis]
>
> 4. Szczególna uwaga [Patrz przypis]
>
> 5. Porozumiewanie się [Patrz przypis]
>
> B. Inne prawa
>
> Zgodnie z prawem krajowym Państwa Członkowskiego miejsca pobytu ma
> Pan/Pani zagwarantowane następujące prawa.
>
> [Niniejsza część dotyczy praw innych niż określone w polu A. Państwa
> Członkowskie powinny wstawić w tej części własne teksty.]
>
> +++++ TABLE +++++
>
> data:
>
> Niniejsze pouczenie sporządzono w dwóch egzemplarzach, z których jeden
> otrzymuje podejrzany, zaś drugi pozostaje w aktach aresztu śledczego.
>
> [1] 15 and 16 October 1999.
>
> [2] Conclusion 33.
>
> [3] Conclusion 37.
>
> [4] COM(2000) 495 final, 29.7.2000.
>
> [5] OJ C 12, 15.1.2001, p. 10.
>
> [6] "Foreign suspects and defendants" shall mean those who are not
> nationals of the country in which they are arrested. There is a further
> subdivision to be observed: some foreigners are EU nationals from
> another Member State, others are nationals of third countries. Unless
> otherwise stated, it does not matter which category they fall into for
> the purposes of this proposal.
>
> [7] Article 18 TEC.
>
> [8] Source: Eurostat Migration Statistics for 1998,1999 and 2000 give
> the figure of EU nationals living in a Member State other than their own
> as 5,900,000.
>
> [9] Report of the Evaluation Group to the Committee of Ministers on the
> European Court of Human Rights (EG(2001)1 of 27 September 2001.
>
> [10] Preface to the Report the Evaluation Group to the Committee of
> Ministers on the European Court of Human Rights referred to in footnote
> 9 above.
>
> [11] The text of the CFREU can be found at:
> http://www.europarl.eu.int/charter/default_en.htm.
>
> [12] COM(2003) 75 final, 19.2.2003.
>
> [13] The written responses may be consulted on DG JHA's website at:
>
> http://europa.eu.int/comm/justice_home/fsj/criminal/
procedural/fsj_criminal_responses_en.htm.
>
>
> [14] For examples of positive reactions, see that of Amnesty
> International: "AI welcomes any measures taken which aim to ensure the
> implementation of existing obligations of Member States under
> international human rights treaties and ensure the highest possible
> standards for the protection of human rights, including the rights to
> fair trial, and do not risk weakening existing standards or practice to
> the lowest common denominator". The Law Society of England and Wales:
> "The Law Society welcomes the publication of the Green Paper, which we
> consider an important step in developing mutual trust between member
> states in the protections of individuals". The French Cour de Cassation:
> "This type of initiative seems particularly appropriate insofar as it is
> part of the creation of a real European area of justice. It is even more
> interesting because it is capable of giving people greater confidence in
> the different European legal systems, by harmonising procedural
> safeguards". The criticism from Liberty (whose response was generally
> positive) is typical of many comments received in this vein: "It is a
> weakness of this Green Paper that it does not address certain critical
> rights, namely the right to bail; the right to have evidence handled
> fairly; symmetry in sentencing; double jeopardy; and trials in absentia".
>
> [15] For an example of support, the following is from the Finnish
> Ministry of Justice: "As regards the areas proposed in the Green Paper,
> Finland supports minimum Union-level standards on the right to legal
> assistance, the right to interpretation and translation assistance, and
> the Letter of Rights. It is particularly important to ensure that these
> rights are catered for at a sufficiently early stage, i.e. right from
> the moment the suspect is apprehended or at the latest by the time
> he/she starts to be questioned".
>
> [16] For a negative assessment, see the submissions of Response of the
> Minister for Justice, Equality and Law Reform, Ireland: "[t]he Green
> Paper [...]seeks to introduce obligations which would apply internally
> in each Member State. This is outside the scope of article 31 and
> breaches the principle of subsidiarity".
>
> [17] COM(2000) 495 final, 26.7.2000, p. 4.
>
> [18] OJ C 12, 15.1.2001, p. 10.
>
> [19] OJ L 190, 18.7.2002, p. 1.
>
> [20] Council Framework Decision 2003/577/JHA of 22 July 2003 on the
> execution in the European Union of orders freezing property or evidence.
> OJ L 196, of 2.8.2003, p. 45.
>
> [21] COM(2000) 495 final, 26.7.2000, p. 4.
>
> [22] For example in the UK case R v. Secretary of State ex parte Ramda,
> 27 June 2002, the High Court said that France's status as a signatory to
> the ECHR could not be invoked as a complete answer to complaints about
> the fairness of his trial. Likewise, in its judgment of 16 May 2003, in
> the case of Irastorza Dorronsoro, the Cour d'Appel de Pau (France) -
> refused to accede to an extradition request from Spain on the ground
> that there was a suspicion that a co-defendant had been "tortured" by
> Spanish police officers.
>
> [23] Kamasinski v. Austria (judgment of 19 December 1989 A Series N°
> 168) para74.
>
> [24] See footnote 6 regarding foreign defendants.
>
> [25] Article 34(2) TEU.
>
> [26] The usual practice following adoption of a Framework Decision is
> for Member States to send the Commission details of their implementing
> legislation and for the Commission to compile a report on implementation
> for transmission to the Council.
>
> [27] Directive 98/5/EC of the European Parliament and of the Council of
> 16 February 1998.
>
> [28] Artico v. Italy May 13, 1980, Series A, n° 37.
>
> [29] Pakelli v. Germany, judgment of 25 April 1983, Series A n° 64 para.
> 34.
>
> [30] Luedicke, Belkacem and Koç v. Germany - judgment of 28 November
> 1978, Series A N°29 para.46.
>
> [31] Kamasinski v. Austria (cited above).
>
> [32] Cuscani v. UK - judgment of 24 September 2002 - is a good example
> where the Court proposed to rely on the defendant's brother to
> interpret, which was held to be a violation of Art. 6.
>
> [33] Kamasinski v. Austria, cited above, para 74.
>
> [34] Extract from ICRC annual report 2002: "[In 2002] ICRC delegates
> visited 448,063 detainees held in 2,007 places of detention in more than
> 75 countries. Of this number, 26,727 detainees were registered and
> visited in 2002 for the first time. A total of 47,205 detention
> certificates were issued. Detainees who were not individually monitored
> but nevertheless benefited from ICRC assistance are included in the
> total number visited."
>
> [35] Rule 38 of the Standard Minimum Rules for the Treatment of
> Prisoners adopted in 1955 by the UN Congress on the Prevention of crime
> and the Treatment of Offenders: (1) [...]. (2) Prisoners who are
> nationals of States without diplomatic or consular representation in the
> country and refugees or stateless persons shall be allowed similar
> facilities to communicate with the diplomatic representative of the
> State which takes charge of their interests or any national or
> international authority whose task it is to protect such persons.
>
> [36] Principle 16 of the Body of Principles for the Protection of all
> Persons under any Form of Detention or Imprisonment adopted by the UN
> General assembly in 1988: 1.[...] 2. If a detained or imprisoned person
> is a foreigner, he shall also be promptly informed of his right to
> communicate by appropriate means with [...] the representative of the
> competent international organisation, if he is a refugee or is otherwise
> under the protection of an intergovernmental organisation.
>
> [37] European Parliament resolution on the situation as regards
> fundamental rights in the European Union (2000) (2000/2231(INI)).
>
> [38] OJ C 364 of 18.12.2000.
>
> [39] Dz.U. C [...], [...], str. [...].
>
> [40] Dz.U. C [...], [...], str. [...].
>
> [41] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
>
> [42] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
>
> [43] Dz.U. C 12 z 15.1.2001, str. 10.
>
> [44] COM(2000) 495 końcowy z 26.7.2000, str. 4.
>
> [45] Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.
>
> [46] Decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 r. w
> sprawie wykonywania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu
> mienia i środków dowodowych. Dz.U. L 196 z 2.8.2003, str. 45.
>
> [47] Dyrektywa 98/5/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego
> 1998 r.
>
> [48] Państwa Członkowskie powinny wstawić własne teksty obejmujące
> przepisy prawa krajowgo dotyczące tego prawa, włącznie z przepisami
> wdrażającymi wspólne minimalne standardy zgodnie z decyzją ramową oraz
> inne postanowienia wykraczające poza ów standard minimalny.