W dniu 2014-07-06 21:39, Andrzej Lawa pisze:
> W dniu 06.07.2014 17:34, the_foe pisze:
>> W dniu 2014-07-03 22:18, Andrzej Lawa pisze:
>>> W ogóle czytałeś Konstytucję?
>>>
>>> Najwyraźniej nie - tam nie ma nic o jakimś darmowym ubezpieczeniu.
>>>
>>> Więcej - jest wyraźne zastrzeżenie, że "Warunki i zakres udzielania
>>> świadczeń określa ustawa."
>>>
>>> Czyli przekładając to na język potoczny: "przestrzegaj zapisów
>>> ustawowych albo spierdalaj".
>>
>> ustawy musza przestrzegac Konstytucji RP. A tu Art 68.1 Kazdy ma prawo
>> do ochrony zdrowia (koniec, kropka). Oraz Art 38 Rzeczpospolita Polska
>
> Nieprawda, że koniec.
>
>> zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia (konec, kropka).
>
> Prawną.
>
>> Nawet jesli ustawa zasadnicza odsyła w szczegółach do zwykłych ustaw to
>> wciaz one musza być zgodne z litera i duchem KRP. Inaczej zapisywanie
>
> A ja bym prosił, żebyś trzymał się faktów, bo ja w duchy nie wierzę.
>
> [ciach demagogia]
>
> Konstytucja wyraźnie deleguje określenie szczegółowych zasad tej
> powszechnej opieki zdrowotnej do ustawy.
>
> Usiłujesz temu zaprzeczyć i wg twojej logiki każdy polski obywatel
> powinien mieć dostęp to każdej usługi medycznej zawsze, wszędzie i bez
> ograniczeń. Co jest oczywistym absurdem.
>

http://isip.sejm.gov.pl/Download?id=WDU2004005003701
&type=1
WYROK TK

Po drugie - swoistą konsekwencją art. 30 jest art. 38 Konstytucji,
zgodnie z którym ,,Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi
prawną ochronę życia". Ma on szczególne znaczenie i rodzi przez to
określone konsekwencje wobec ustawodawcy pozytywnego. ,,To, co nie budzi
wątpliwości - podkreśla się w doktrynie - dotyczy ochrony życia
rozumianej jako ochrona biologicznej egzystencji człowieka. Poza tym
mamy tu do czynienia z prawem wobec państwa pierwotnym, co oznacza, iż
państwo takiego prawa człowiekowi przyznać nie może, a jedynie może
podkreślić jego istnienie i znaczenie, poddając to prawo szczególnej
ochronie. Na organach państwa spoczywa obowiązek stanowienia takiego
prawa, by chroniło ono życie, i to życie każdego człowieka niezależnie
od tego, w jakiej sytuacji znajduje się"
Nie można mówić o ochronie godności człowieka, jeżeli nie zostały
stworzone wystarczające podstawy do ochrony życia. Prawna ochrona życia
ma charakter wieloaspektowy. ,,Jej sformułowanie już w pierwszym z
przepisów konstytucyjnych dotyczących wolności i praw osobistych zdaje
się przesądzać o nadrzędności życia ludzkiego w hierarchii wartości
chronionych przez prawo. Skłania ona jednocześnie do przyjęcia w
procesie stanowienia prawa dyrektywy interpretacyjnej, wedle której
wszelkie możliwe wątpliwości co do ochrony życia ludzkiego powinny być
rozstrzygane na rzecz tej ochrony (in dubio pro vita humana). (...)
Fakt, iż ochrona życia zapewniana jest każdemu bez wyjątku człowiekowi,
oznacza także, iż niedopuszczalne byłoby różnicowanie wartości ludzkiego
życia w zależności od np. pozycji społecznej albo wieku konkretnej
osoby. Jest to bowiem ochrona życia jako takiego, bez względu na
społeczną wartość jaką przedstawia"

Po trzecie - nie ulega wątpliwości, że z art. 30 i 38 Konstytucji
wyjątkowo mocno, wręcz nierozerwalnie związany jest art. 68 Konstytucji.
Ochrona zdrowia jest ściśle związana z ochroną życia, a prawo do życia z
godnością człowieka. Prawo do ochrony zdrowia, to przede wszystkim prawo
do zachowania życia i jego obrony, gdy jest
zagrożone. Kluczowe znaczenie dla zrozumienia prawa do ochrony zdrowia
(art. 68 ust. 1 Konstytucji), a w dalszej konsekwencji - zasad dostępu
do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych mają ich
konstytucyjne uwarunkowania. Prawo do ochrony zdrowia - stwierdza A.
Zoll - jest konstytucyjnie gwarantowane i to nie tylko jako prawo, które
nadane zostaje jego adresatom przez władzę państwową, ale jest to prawo
podstawowe wynikające z przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka,
którego przestrzeganie władza państwowa jest zobowiązana ochraniać (zob.
A. Zoll, Problemy służby zdrowia w świetle doświadczeń RPO, Prawo i
Medycyna 2000, nr 8, vol. 2). W doktrynie wyraźnie zwraca się uwagę na
to, że art. 68 ust. 1 nie ma charakteru deklaratywnego. Słusznie więc
podkreśla J. Ciemniewski (Konstytucyjne podstawy praw
pacjenta, Materiały Konferencji ,,Godność człowieka podstawą praw chorego
i pacjenta", VIII Światowy Dzień Chorego), że jest to norma prawna, z
której wynikają określone obowiązki w stosunku do władzy publicznej.
,,Każdy" ma prawo do ochrony, co oznacza, że Konstytucja wyklucza
jakiekolwiek wyłączenia podmiotowe z zakresu jej działania.

Norma zawarta w art. 68 ust. 2 zdanie drugie nie jest jedynie
upoważnieniem ustawodawcy zwykłego do określenia warunków i zakresu
świadczeń, lecz nakłada na ustawodawcę taki obowiązek. Swoboda
ustawodawcy nie jest nieograniczona. Nie może on w ogóle zrezygnować z
finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych.

Z art. 68 ust. 2 Konstytucji wynikają następujące konsekwencje:
(...)
świadczenia finansowane z wyżej wymienionych środków mają być dostępne
dla obywateli (a więc już nie dla ,,każdego"), przy czym nie chodzi o
dostępność jedynie formalną, deklarowaną przez przepisy prawne o
charakterze ,,programowym", ale o dostępność rzeczywistą, stanowiącą
realizację określonego w ust. 1 art. 68 Konstytucji prawa do ochrony
zdrowia (verba legis: ,,...władze publiczne [...] zapewniają...").
Sformułowanie Konstytucji jest kategoryczne i ma charakter gwarancyjny.
(...)
dostęp do świadczeń finansowanych ze środków publicznych musi być
równy dla wszystkich obywateli, niezależnie od ich sytuacji materialnej.
Proklamowana w analizowanym przepisie równość w dostępie do świadczeń
opieki zdrowotnej stanowi rozwinięcie wyrażonej w art. 32 Konstytucji
zasady równości oraz koncepcji solidaryzmu społecznego. Zasady
korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej w tym zakresie są bowiem
niezależne od zakresu partycypacji poszczególnych członków wspólnoty
obywatelskiej w tworzeniu zasobu środków publicznych stanowiących źródło
ich finansowania. Podobnie też jak sam dostęp do świadczeń, musi to być
równość w ujęciu rzeczywistym, a nie tylko formalnym.
(...)

Konieczne jest jednak uwzględnienie dyrektyw wynikających z
rozpatrywanych łącznie norm art. 68 ust. 1 i 2 Konstytucji: system
ochrony zdrowia jako całość musi gwarantować realizację prawa do ochrony
zdrowia poszczególnych jednostek, zaś stanowiące jego komponent
świadczenia finansowane ze środków publicznych muszą być dostępne dla
wszystkich obywateli na zasadzie równości




--
@foe_pl