W dniu 12.12.2022 o 00:20, Marcin Debowski pisze:
> Powoli. Wtargnięcie będziemy mieli, jak pieszy sobie stoi np. na
> krawędzi jezdni, a tamten albo go nie widzi albo myśli, że się śmignie i
> wjeżdża na przejście, a pieszy mu jednak wchodzi. Czy spowodowany tym
> wypadek to na pewno w 100% wina pieszego? To była zdaje się osoba po 70.
> Czy do obowiązku kierwowcy nie było dostosowanie prędkości jazdy właśnie
> ze względu, że taki stojący pieszy może mu jednak wleźć? A już
> szczególnie, jesli był w stanie zauważyć, że jest to starsza osoba,
> która może mieć swoje ograniczenia, np. w kwestii zauważenia
> nadjeżdżającego pojazdu.

Trochę racji w tym, co piszesz jest, ale to, że jadący szybko samochód
się nie zatrzyma było zapewne widać "gołym okiem". Oczekujesz od
kierującego, by dostrzegł z daleka (przy dopuszczalnej prędkości 50
km/h, to musiałoby to być pewnie ze 100 metrów, czy pieszy nie jest na
tyle inwalidą, że go nie dostrzeże, ale całkowicie zwalniasz pieszego z
obowiązku rzucenia okiem, czy czasem coś nie nadjeżdża z prędkością
wykluczającą możliwość zatrzymania się.
>
> Ale mamy tez inną mozliwość. Pieszy wszedł na przejście zgodnie z
> przepisami, a tamten ocenił, że się jednak przed nim śmignie. I wtedy
> nie mamy żadnego wtargnięcia.

To spróbujmy sobie to zrekonstruować. Niewiele ryzykujemy, bo od mojego
błędu nic nie zależy. Nie sądzę, bym się więcej, niż o kilka metrów
pomylił. Chodzi mi jedynie o zobrazowanie skali problemu, który
ustawodawca wygenerował nieprzemyślanymi działaniami.

Jadący z dopuszczalną prędkością 50 km/h pojazd pokonuje w ciągu sekundy
blisko 14 metrów. Teraz posłużę się
https://www.prawko-kwartnik.com/kalkulator-drogi-rea
kcji-hamowania-zatrzymania.php#wynikid,
bo on daje jeszcze w wyniku czas zatrzymania - nie chce mi się tego liczyć.

Dla prędkości 50 km/h i opóźnienia 5 m/s2 (takie średnie, ani mokra, ani
sucha nawierzchnia) czas zatrzymania, to ~4 sekundy. Gdzie wówczas był
pieszy? Ja kalkulując czas marszu przyjmuję 6 km/h, co daje ~1,7 m/s.
Obecnie forsowany pogląd o pierwszeństwie pieszych powoduje, że powinien
zacząć hamowanie awaryjne o ile dostrzeże człowieka w promieniu ~6
metrów od przejścia. Zgodnie z naszymi przepisami chodniki powinny mieć
1,5 metra szerokości. Czyli, jeśli gdzieś - przykładowo - na wysokości
przejścia jest furtka, to pieszy może być 4 metry w głąb ogródka, a już
kierujący powinien hamować awaryjnie.

Jeśli pieszy jest bliżej, to "z fizyką nie podyskutujesz" i wiadomo, że
zatrzymać się nie da. Albo pieszy się zatrzyma, albo zostanie potrącony.
Kierowca może jeszcze spróbować przejechać przed pieszym. Tak
zdecydowanie być nie powinno, ale zmiana prawa wymusza właśnie takie
zachowanie.
>
> Kwestia braku wpływu prędkości jest też MZ dyskusyjna. Pieszy wchodzi w
> bok jadącego samochodu. Efekt jest zwykle taki, że w momencie kontaktu
> go obraca. Jak samochód jedzie szybciej to może go obrócić bardziej (i
> rzucić z tego obrotu np. na krawężnik), lub wręcz przeciwnie, obrócić
> mniej, bo samochód jechał tak szybko, że de facto do pełnego kontaktu
> nie doszło. Tj. nb. inna możliwość, dla której biegły mógł stwierdzić,
> że wolniej byłoby gorzej.

Też mnie ta konstatacja biegłego zaskakuje, ale wydaje mi się, że biegły
doszedł właśnie do podobnego wniosku, jak ja wyżej. Dostrzegłszy
pieszego kierującego się ku przejściu z dystansu krótszego, niż
minimalny konieczny do zahamowania, jedynym sposobem uniknięcia
potrącenia pozostało przyspieszenie. Może i spowodowało naruszenie
zakazu administracyjnego, ale stanowiło jedyny sposób uniknięcia
wypadku. To coś jak przekroczenie ciągłej linii, by uniknąć kolizji z
kimś, kto nam zajechał drogę. też wykroczenie, ale wybranie mniejszego
zła - typowy stan wyższej konieczności.

W lotnictwie, przy starcie oblicza się tzw. prędkość krytyczną. To
prędkość, powyżej której, żeby nie wiem co się wydarzyło, to samolot
musi spróbować wystartować - bo po prostu nie zdoła się zatrzymać przed
końcem pasa. Nawet, jak silniki się zapalą próbuje się wystartować.

Dla jadącego 50 km/h samochodu ta krytyczna odległość decyzji, czy
wjeżdżamy na przejście, czy kontynuujemy jazdę, to na suchej nawierzchni
około 40 metrów. Zresztą uważam, ze nie powinno się zakładać awaryjnego
hamowania. Zakładając, że normalnie hamujemy z siła 50% siły hamowania
awaryjnego, to ten dystans decyzji wynosi wg w/w kalkulatora ~55 metrów
i czas 6,86 sekundy.

Jeśli by - jak to próbuje nas ustawodawca przekonać - kierujący miał się
zatrzymywać przed przejściem, jeśli tylko jakikolwiek pieszy znajdzie
się w odległości umożliwiającej mu wejście na przejście, to przy moim
założeniu poruszania się z prędkością 1,5 m/s kierujący powinien wdrażać
hamowanie o ile jakikolwiek pieszy jest w odległości mniejszej, niż 10
metrów od przejścia. W mieście, gdzie są budynki, to w ogóle kierujący
nie widzi z dystansu tych 50 metrów obszaru o promieniu 10 metrów od
przejścia.

To się po prostu z matematycznego punktu widzenia nie może udać. Albo
piesi będą uważać, albo będą ginąc. Tu żadne kary, czy kampanie medialne
nic nie pomogą.

Przy obecnym stanie prawnym na odcinku o dopuszczalnej prędkości 50 km/h
przejście można wyznaczyć tylko tam, gdzie normalny ruch pieszych nie
odbywa się bliżej, niż 10 m od jezdni. Czyli jakieś parki, a i to pod
warunkiem "wykoszenia" roślinności na te 10 metrów od krawężnika. Na
takim dystansie od krawężnika należy usunąć wszelkie przeszkody.
Wyburzyć budynki. Usunąć reklamy.

Na szybkiego, wprowadzenie ograniczenia prędkości na przejściu dla
pieszych do absurdalnych 20 km/h daje nam drogę zatrzymania ponad 10
metrów i czas 2,42 sekundy, czyli powoduje konieczność wyburzeń zaledwie
do tych 3,5 metra. Tyle musi kierujący widzieć.

Żeby utrzymać zabudowę na linii 1,5 metra (obecna szerokość chodnika),
to maksymalna prędkość pojazdu nie może przekroczyć 2 km/h. Wówczas czas
zatrzymania to ~1,4 sekundy.

Dlatego uważam, ze albo zrezygnujemy z obecnie forsowanego bezwzględnego
pierwszeństwa pieszych, albo zamienimy większość przejść dla pieszych w
sugerowane miejsca przekraczania drogi - czyli zrezygnujemy z
pierwszeństwa pieszych, tylko tak trochę inaczej, by ustawodawca nie
wyszedł na durnia.

--
Robert Tomasik