Andrzej Lawa pisze:
> Roman Rumpel pisze:
>
>>>> W dalszym ciągu z tego,ze można cos jeść nie wynika nakaz. Możesz równie
>>>> dobrze nie jeść.
>>> Czyli masz zakaz spożywania.
>> A to już prędzej, ale zakaz to nie nakaz.
>
> Gdyby ten zakaz był ogólny, a nie był uzależniony od miejsca zakupu
> żywności, to byś słowa sprzeciwu ode mnie nie usłyszał.
>
>>>>> Kodeks Cywilny, artykuł 385(3), punkt 7.
>>>> No i? Możesz oglądać bez jedzenia? Możesz. no to gdzie masz uzależnienie
>>>> jednej umowy od innej?
>>> Bileter nie chce wpuścić z jedzeniem innym, niż zakupione w jego
>>> sklepiku.
>> No i co z tego. Przecież wpuści bez jedzenia, nie zmusza do kupowania,
>> nie uzależnia wykonania umowy od zawarcia innej. Pudło.
>
> Aaaargh... Wszelkie przepisy oraz zapisy umowne należy traktować
> *całościowo*. Wyrywasz kawałek zapisu umownego z kontekstu i pozornie
> nie ma z nim problemu. Ale jak weźmiesz go w kontekście, to masz już
> umowę wiązaną - nie możesz oglądać filmu jak inni (pogryzając coś sobie)
> póki nie zawrzesz dodatkowej umowy kupna/sprzedaży!


Jak byś nie szukał paragrafów, to i tak tyłek będzie z tyłu. Jak już
wywalczysz tę klauzulę niedozwoloną, to kina zrobią tak, że dla
wchodzących z własnym biletem będzie normalny bilet za 30zł, a dla tych,
co wchodzą bez jedzenia - promocja - 15zł.

I co im wtedy zrobisz?

--
Liwiusz