"Piotr [trzykoty]" <t...@o...pl> napisał(a):
> "Paweł Baranowski" <b...@l...pl> wrote
>> Tak, to już wiem. Wygląda to tak: rozporządził bez zgody i woli (temu
>> stwierdzeniu sprawca nie próbuje zaprzeczać), przelał na własne konto
>> (dokumenty bankowe) i
>
> to jeszcze za mało
>
>> uporczywie odmawiał zwrotu (zeznania świadków) aż
>> wreszcie zwrócił
>
> Zależy jak tłumaczy brak zwrotu. Bo nie zwracanie to za mało, aby mówić,
> iż traktował jako swoje. Ja domyślam sie, że sęk tkwi w tym, iż
właściciel
> był mniej sprawy umysłowo i z jakiś powodów uznano że społenie
uzasadnione
> było, aby tamten dbał o jego interesy. Moze tłumaczył się, że chciał
> chronić pieniądze przed samym właścicielem, jeśli potrafił
> uprawdopodobnić, że mogły
> zostać naruszone interesy właściciela. Zwłaszcza, jak się leczył
> psychiatrycznie. Nie ma tu znaczenia orzekanie, czy faktycznie on swojemu

> majątkowi zagrażał. Wystarczające jest, że tamtem mógł być w takim
> uzasadnionym przekonaniu, choćby ono było błędne. Usprawiedliwione błąd
> co do rzeczywistości wyłacza bezprawności (choć nie wiem czy nie
> byłoby wtedy innej podstawy umorzenia).

Ok, dzięki, już wiem. Mimo wszystko jak dla mnie uzasadnienie jest wątłe:
dla ochrony słabszego przelewam pieniądze na własne konto i nie oddaję :)
Jeszcze jedno pytanie: jak spróbuję wysmażyć to zażalenie sam bo termin
mija. Wiem, że czasem (zawsze?) praktykuje się wezwanie poszkodowanego do
Sądu. Czy jest sens wynająć adwokata wyłacznie do stawienia się na
posiedzeniu w sprawie uchylenia post. o umorzeniu? Poszkodowana nie bardzo
wie co i jak, a poza tym się stresuje sądami, policją itp.

pozdrawiam