Użytkownik "mvoicem" <m...@g...com> napisał w wiadomości
news:4ead85e8$0$5814$65785112@news.neostrada.pl...
> (30.10.2011 17:38), p 47 wrote:
>>
>> Użytkownik "Raf" <m...@g...pl> napisał w wiadomości
>> news:j8jgbp$rdi$1@inews.gazeta.pl...
>>> p 47 <k...@w...pl> napisał(a):
> [...]
>>>
>>> Wlasnie sie mialem o to samo zapytac.
>>> Czy w przypadku nie opuszczenia mieszkania bedzie to mozna
>>> zakwalifikowac jako
>>> przestepstwo:
>>> 1. oszustwa
>>> 2. doprowadzenia do niekorzystnego rozporzadzania mieniem?
>>>
>>> Ad 1. Tutaj pewnie troche ciezko bedzie udowodnic zamiar oszustwa
>>
>> Dlaczego ciężko,- jesli w akcie kupna sprzedający np. zapewnia, że
>> natychmiast po sprzedazy wyprowadzi się z mieszkania, a zaraz potem tego
>> odmawia,
>
> To trzeba mu udowodnić, że miał taki zamiar w momencie zapewniania.

Wysoki Sąd w swoim postepowaniu kieruje się (a przynajmniej powinien) także
tzw. doswiadczeniem życiowym, a ponadto analizując postepowanie stron
zakłada istnienie elementu celowości w ich działaniu, a zatem sprzedający
musiałby przedstawic bardzo przekonujące dowody, ze jego sytuacja zyciowa w
ciągu tych kilkunastu godzin od chwili podpisania aktu sprzedazy na tyle se
zmieniła i to w sposób nie tylko niezależny od niego, ale i tak, ze te
kilkanascie godzin wczesnie nie mógł tego przewidzić, aby sąd dał wiarę, że
prawdomównie zapewniał, iż z mieszkania się wyprowadzi.

>
>> albo też gwarantuje, ze w mieszkaniu nie ma lokatorów i nikt
>> poza nim tam nie mieszka, a nastepnego dnia okazuje się, ze są tam
>> mieszkańcy twierdzacy, ze mieszkają tam juz od dawna (a w kazdym razie
>> duzej niż wymagany dla ich ochrony OIDP 1 miesiąc) no to ktoś musi
>> kłamać, a zamiar tego jest oczywisty...
>
> To co jest oczywiste w znaczeniu "ogólnoludzkkim", dla mnie, Ciebie i
> wielu innych, nie jest oczywiste w znaczeniu karnym.
>

A cóz nie jest oczywistego, także w znaczeniu karnym, w tym, że jesli
uprzedni właściciel mieszkania zapewnia kupującego w akcie materialnym, iż w
mieszkaniu nie ma lokatorów, a po sprzedazy natychmiast okazuje się, że
lokatorzy jednak są tam i to od dawna, to musi on kłamać (bo albo skłamał
co do faktów, albo skłamał, gdy zapewniał, ze to wie z zachowaniem obowiązku
nalezytej staranności). Ponadto bierze są pod uwagę, że w wyniku tego
kłamstwa osiąga ten kłamiący sprzedawca korzyść materialną kosztem
kupujacego (bo mieszkanie z lokatorami jest znacznie tańsze od "czystego").
Czy naprawde sadzisz, że sąd ma obowiązek udawać głupiego i uwierzyć, iż
własciciel mi3eszkania nie miał mozliwości powziąć wiedzy o stanie
zamieszkania w swoim lokalu i może, ot tak sobie, składać sprzeczne z
rzeczywistością zapewnienia o tym stanie, i to skutkujące powaznymi stratami
finansowymi ze strony kupujacego , z których tenze sprzedający korzysta?
Aby kierujący się elementarną logiką sąd w to uwierzył to sprzedający
musiałby naprawdę wymyslic jakąś wyjątkową historię, która by to
uprawdopodobniła w stopniu do przyjęcia, - mnie byłoby trudno;-).
Pomijam tu okoliczność, gdy to lokatorzy kłamią, że odpowiednio długo tam
mieszkają, bo wówczas nie ma problemu i się ich po prostu wyrzuca, poniewaz
nie są wtedy chronieni z tytułu posiadania.
Zresztą gdyby przyjąc twój tok rozumowania to nikogo nie możnaby skazać za
oszustwo na podstawie okoliczności sprawy, bo nigdy sąd nie ma mozliwości
sprawdzić, co naprawdę siedziało w głowie sprawcy, a więc ocenia sąd jego
przestepczy zamiar właśnie na podstawie tych okoliczności, kierując się
zasadami celowosci działania i doswiadczenia życiowego.