Użytkownik "Kasia" <a...@o...pl> napisał w wiadomości
news:dqord4$lne$1@atlantis.news.tpi.pl...

Kasiu, weź na wstrzymanie, tzn. nie denerwuj się tak. Dobrze wiem co
czujesz. Sama miałam, a raczej ciągle mam podobną sytuację. Babcia chora na
Alzheimera. Przykro mi to mówić, ale to co opisujesz, to raczej bardziej
przypomina właśnie tę chorobę, a nie schizofrenię. U mojej także choroba
wyszła na jaw dopiero po śmierci mojego dziadka. Tak to jest, ze po
traumatycznym przeżyciu choroba ta robi du.ze skoki.

Jeśli rzeczywiście Twoja babcia ma alzeimera, to niestety psychiatra pomóc
nie pomoże twojej babci, ale tylko tobie. Przepisze środki uspakajające -
dzięki którym będzie mogła spać w nocy i nie będzie agresywna np. rispolept,
haloperidol, a neotropil na poprawę krążenia mózgowego. Są ponoć leki, które
spowalniają chorobę, ale są bardzo drogie - ok. 300-400 zł na miesiąc, a
"nasz" psychiatra raczej stwierdził, że nie gwarantuje nawet, że będzie
jakiś widoczny efekt ich używania. Jeśli więc wasz psychiatra stwierdzi u
babci chorobę alzheimera, to musisz się zastanowić, czy jesteś w stanie
sprostać opiece nad taką osobą, bo to swoisty krzyż, który trzeba nieść
codziennie, a który robi się z dnia na dzień coraz cięższy - choroba
postępuje wciąż nieubłaganie i zazwyczaj skokowo. Jeśli chcesz się doradzić
lub będziesz chciała w przyszłości - pisz śmiało na priv.

A wracając do twojej sprawy - co zrobić z osobą chorą umysłowo...... Jeśli
okaże się, że naprawdę jest chora umysłowo, to można się starać ją leczyć na
w zakładzie zamkniętym - wyrazi sama zgodę lub ją ubezwłasnowolnisz na czas
leczenia lub na stałe. Ale musisz się liczyć z tym, że wtedy bierzesz pełną
odpowiedzialność na siebie za jej los i wszystkie sprawy z nią związane
(także prawne). Przynajmniej 1-2 razy do roku będziesz wzywana i
"odpytywana" ze swojej opieki i dyspozycji finansowych. Babcia będzie miała
też kuratora (nie ma co się martwić, to tylko figurant, ma obowiązek
przychodzić do domu zdawać raporty, ale zazwyczaj dowiadujesz się jak
wygląda na sprawie i tylko w sądzie go widujesz).

Jeśli zaś babcia jest chora na alzheimera - musi to stwierdzić psychiatra,
wtedy masz do wyboru 2 opcje. Starać się o umieszczenie w ośrodku pomocy
społecznej (jeśli dochody babci nie starczają trzeba dołożyć z własnej
kieszeni co miesiąc) albo ubezwłasnowolnić całkowicie i zająć się babcią do
końca ich dni. Ja właśnie jestem w takiej sytuacji - nie jest lekko,
zwłaszcza na początku nie było gdy żyła w świecie swoich wspomnień,
denerwowała się bo coś schowała i nie wiedziała gdzie, nie chciała jeść bo
sądziła, że chcemy ją otruć, uciekała z domu itp. Teraz to roślinka w
pampersie na wózku inwalidzkim, karmiona papkami, cierpiąca na przykurcze,
niedowłady kończyn, zanik mowy, brak kontaktu choćby wzrokowego i
odleżyny..... Ufff. Trochę się rozpisałam, ale czasami warto, by ludzie
chociaż wiedzieli co to za choroba. W razie pytań i wątpliwości, pisz
śmiało.

Oczywiście najbardziej ci życzę, aby wszelkie opisywane przez ciebie
sytuacje były wywołane tylko szokiem emocjonalnym po stracie dziadka, albo
zmianami miażdżycowymi - to można już jakoś bardziej lub mniej efektywnie
leczyć. Ale szczerze mówiąc, wątpię....

Pozdrawiam,
Akulka