Użytkownik "Jan Bartnik" <b...@g...com> napisał w wiadomości
news:8zmmiiea0ngu$.13y0keabj6vr$.dlg@40tude.net...

>> Kto ma rację? Dlaczego? Jakie obowiązki ma Pan X?
>> Proszę o odpowiedzi poparte przepisami a nie własne opinie.
> Jeśli na paczce widniał nadawca z nadawcą należałoby się jakkolwiek
> skontaktować i wezwać do odebrania przesyłki w wyznaczonym terminie.
> Jeśli
> nadawcy brak oddać do Biura Rzeczy Znalezionych. W przeciwnym wypadku
> będzie to bezpodstawne wzbogacenie się.
> Przepisy - Kodeks Cywilny 405-414 (tak w przybliżeniu).

Czemu chcesz na naszego bezrobotnego nakładać jakiekolwiek obowiązki, skoro
nie wynika on z żadnego stosunku prawnego. Wszak on tych książek nie
zamawiał. Nie jest jego rzeczą badać, kto ów 1.000 zł wyłożył i jakimi
kierował się mniej lub bardziej chwalebnymi pobudkami. Otrzymawszy paczkę
równie dobrze mógł przyjąć, że ktoś mu prezent zrobił, a był nieśmiały i
nie chciał się ujawniać. Wiem, że głupie, ale zdarza się. Tylko kwota
trochę sporawa na taki dowcip. Ale na zdrowy rozsądek rozważałbym na
miejscu bezrobotnego, ze to może być jakaś akcja aktywizująca zatrudnienie
ze strony PUP. Oni wymyślają różne bardziej abstrakcyjne akcje.

Przywołane przez Ciebie przepisy są jak najbardziej prawidłowe, tylko ich
interpretacja - w mojej ocenie - wybiega wyraźnie przed stwierdzony stan
faktyczny. Zacznijmy od tego, że bezrobotny po otrzymaniu książek mógł
uznać, że ktoś mu zrobił prezent, rachunku w ogóle nie przeczytać (zresztą
jak wydawnictwo dowiedzie, że w ogóle tam był) i całość literatury wraz z
rachunkiem wykorzystać w charakterze opału. Zimno mu było. Bezrobotny jest,
to nie miał na węgiel. A czytać mu się nie chciało - nie ma takiego
obowiązku. W tej sytuacji mamy zastosowanie wprost art. 409 kc, a obowiązek
zwrotu wygasł.

Ba, mamy przecież art. 411 kc - skoro już upierasz się przy tej ustawie.
Nie można żądać zwrotu świadczenia, jeśli spełniający wiedział, że nie jest
zobowiązany (czyli nie miał umowy). Tu ewentualnie można się zastanowić nad
oszustwem ze strony nieznanego nam bliżej ewentualnego zamawiającego na
szkodę wydawnictwa, bo doszło do ewidentnego niekorzystnego rozporządzenia
mieniem.

Przywołanie przepisów art. 414 kc uważam za oczywisty błąd z Twojej strony.
Wszak trudno uznać w tej sytuacji, że bezrobotny ma obowiązek naprawienia
szkody - wszak raczej trudno dowieść, by ją spowodował. Pomysł z
przekazaniem ich do biura rzeczy znalezionych jest niedorzeczny, albowiem
przecież to nie jest jakakolwiek rzecz znaleziona.

Wezwanie do zapłaty nasz bezrobotny również - co do zasady - może
pozostawić bez dalszego biegu. Nie ma żadnego przepisu nakazującego mu
udzielać jakiejkolwiek odpowiedzi. Doświadczenie życiowe podpowiada jednak,
że na wezwanie do zapłaty należałoby już zareagować uprzejmie zwracając
uwagę wydawnictwu, że bezrobotny niczego nie zamawiał i proponując, że mogą
się w uzgodnionym wcześniej terminie po swoją własność zgłosić w miejscu
zamieszkania bezrobotnego (lub innym uzgodnionym). I to by w zasadzie
wyczerpywało obowiązki bezrobotnego, który wywodzę raczej z prawa moralnego
czy zwykłej uczciwości, niż obowiązku prawnego. Bo bezrobotny zwrócić
przesłanych mu niezamówionych książek nie ma w zasadzie obowiązku.

Można ewentualnie jeszcze zainteresować się tym, w jaki sposób rzeczone
wydawnictwo weszło w posiadanie jego danych osobowych bezrobotnego. No ale
w tym wypadku nie można wykluczyć głupiego dowcipu i zamówienia "w imieniu"
bezrobotnego tych wydawnictw przez osobę trzecią - w chwili obecnej nam
nieznaną i najpewniej niemożliwą do ustalenia. Kluczowe znaczenie dla
ewentualnej oceny miało by uzyskanie informacji, jaka czynność prawna
spowodowała realizację tego zamówienia. Czy było to zamówienie drogą
elektroniczną, telefoniczne, osobiście albo pisemne - te ostatnie zresztą
są bardzo mało prawdopodobne, bo jakby gość był osobiście, to by sobie sam
książki zabrał pewnie. A pisemnie, to chyba raczej teraz nikt takich
zamówień nie wysyła.

Celnie "sream" wskazał art. 15 Ustawy o ochronie niektórych praw
konsumentów (...). Przepis ten zwalnia konsumenta z wszelkich roszczeń ze
strony wydawnictwa. W mojej ocenie ewentualne komplikacje mogłyby wynikać w
tym wypadku tylko z sytuacji, gdyby wydawnictwo utrzymywało, iż wpłynęło do
niego zamówienie, albo gdyby bezrobotny nie był konsumentem. Wówczas
należałoby roszczenia, zarówno karne jak i cywilne kierować pod adresem
osoby zamawiającej.