O wolność od kary

Goszczący ostatnio w Polsce doktor Nelson Fragelli podczas wygłoszonego w
Krakowie wykładu z cyklu "Rodzina i naród w Unii Europejskiej" przytoczył
szokujący przypadek pewnej francuskiej zakonnicy, która na liście
protestacyjnym przeciw zabijaniu dzieci nienarodzonych dopisała uwagę o
Sądzie Ostatecznym, czekającym dopuszczających się takich zbrodni, i...
została za to oskarżona o grożenie śmiercią.
To bardzo pouczający przykład groźnych, a czasem też groteskowych, następstw
libertyńsko-ateistycznego fundamentalizmu, dającego mocno znać o sobie w
zlaicyzowanych społeczeństwach zachodnioeuropejskich.
U osób zdolnych do zdrowego krytycyzmu budzi to poważne obawy (a u
postępowych euroentuzjastów raczej nadzieję), że w unijnej Neo-Polsce
przypominanie ludziom, zwłaszcza w sytuacjach niezwiązanych z miejscami
kultu religijnego, katechizmowej nauki o rzeczach ostatecznych człowieka:
śmierci i Sądzie Bożym, a już w szczególności dogmatu o istnieniu piekła -
może być powodem wniesienia do sądu czy prokuratury oskarżenia o stosowanie
tzw. groźby bezprawnej, stanowiącej jedno z przestępstw przeciw wolności.
Według liberalno-lewackich fanatyków, "szantażowanie" piekłem i Sądem
Ostatecznym jest zamachem na wolność jednostki w zakresie wyboru
postępowania. Nawet jeśli polscy sędziowie nieprędko będą skłonni dopatrywać
się we wspomnianej działalności religijnej znamion przestępstwa, to kto wie,
jakie stanowisko zajmie Trybunał Europejski w Strasburgu, jeśli trafi doń
skarga np. ze Stowarzyszenia na Rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo
"Neutrum".
Niech więc nikogo nie dziwi podana w TVN (Fakty, 13.02.2002) przez księdza
Kiedzika informacja, że z przygotowanego przezeń przekładu Pisma Świętego
zniknie wyraz "piekło". Zamiast tego "rażącego", "pozbawiającego pokoju"
określenia, pojawią się łagodniejsze jego odpowiedniki, jak Szeol, Dolina
Gehenny, Hades czy Tartar. (...) Gwoli pełnej prawdy trzeba tu dodać, iż w
sposób odpowiadający ideałowi wpisały się w niepublikowane w "Tygodniku
Powszechnym" teksty autorstwa księdza Hryniewicza, który nie wynajduje
eufemistycznych odpowiedników nazwy "piekło", licząc publicznie i bez
żenady, że pozostanie puste.
Stanisław Misiak, Kraków

Nasz Dziennik, Wtorek, 2 kwietnia 2002 r.
www.naszdziennik.pl