Stan faktyczny

Marian M., właściciel firmy handlowej "Prodest", wpisanej do
ewidencji działalności gospodarczej Wydziału Handlu i Usług
Urzędu Miasta w C., zawarł 15.3.1993 r. z Jerzym S, właścicielem
lokalu użytkowego położonego w C. umowę przedwstępną najmu
tego lokalu pod warunkiem, że Marian M. do 18.1.1994 r.
rozwiąże umowę najmu dotychczas zajmowanego lokalu
użytkowego w Z. Strony sporządziły umowę przedwstępną
w formie pisemnej ustalając jednocześnie pełną treść umowy
przyrzeczonej, włącznie z wysokością czynszu i określeniem
zasady jego waloryzacji. Wkrótce po podpisaniu umowy przedwstępnej
Marian M. znalazł znacznie dla siebie korzystniejszą ofertę najmu
podobnego lokalu, którą niezwłocznie zaakceptował. Aby uniknąć
wywiązania się z zawartej umowy przedwstępnej z Jerzym S. celowo
przedłużał negocjacje w sprawie rozwiązania dotychczasowej umowy najmu
zajmowanego lokalu, tak by do 18.1.1994 r. umowa ta nie została rozwiązana.

Po 18.1.1994 r. napisał do Jerzego S. krótki list, w którym oświadczył,
że wobec bezskutecznych negocjacji w sprawie rozwiązania dotychczasowej
umowy najmu i upływu terminu oznaczonego w umowie przedwstępnej,
umowa przyrzeczona nie dochodzi do skutku. W kilka miesięcy później
Jerzy S. dowiedział się przypadkiem o postępowaniu Mariana M. i niezwłocznie
wytoczył mu proces o zapłatę odszkodowania z tytułu niedojścia do skutku
umowy przyrzeczonej. Pozew, w którym Jerzy S. żądał zapłaty czynszu w
wysokości 100 000 000 zł za dwa miesiące, wpłynął do sądu 29.12.1994 r.
W uzasadnieniu pozwu Jerzy S. podniósł, że przez dwa miesiące musiał
szukać innego najemcy lokalu. Marian M. w odpowiedzi na pozew wniósł
o oddalenie powództwa, podnosząc, że nie uchylał się od zawarcia umowy
przyrzeczonej, lecz do jej zawarcia nie doszło na skutek nieziszczenia się
warunku.
Zakwestionował również podnoszonego przez powoda roszczenia o naprawienie
szkody argumentując, że nie ponosi odpowiedzialności za opieszałość Jerzego
S.
w poszukiwaniu nowego najemcy. W toku prowadzonego procesu Marian M.
zmarł. Spadek po nim nabyli na podstawie sporządzonego przez zmarłego
testamentu dwaj synowie: Marek w 2/3 oraz Jan w 1/3. W 20 dni po
śmierci ojca uzyskali stwierdzenie nabycia spadku, a w trzy miesiące
później dokonali działu spadku. Jeszcze przed działem spadku,
spadkobiercy sprzedali majątek należącego do ojca przedsiębiorstwa
Czesławowi K., informując go o toczącym się przed sądem procesie.
Na najbliższej rozprawie synowie zmarłego oświadczyli, że ponieważ
ojciec zamierzał przeznaczyć lokal należący do Jerzego S. do prowadzenia
działalności gospodarczej, ewentualną odpowiedzialność odszkodowawczą
może ponosić wyłącznie Czesław K. Z ostrożności procesowej
zakwestionowali również przejście na nich obowiązku zapłaty ewentualnego
odszkodowania.

Pytanie

Czy, na jakiej podstawie, i kto ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą z
powodu niedojścia do skutku umowy przyrzeczonej?