eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPrawoGrupypl.soc.prawoCzy na wekslu za 2 zł moze byc wpisana wieksza wartosc niz 2 tys. zl?
Ilość wypowiedzi w tym wątku: 7

  • 1. Data: 2003-05-28 13:36:08
    Temat: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisana wieksza wartosc niz 2 tys. zl?
    Od: "Radek" <g...@k...pl>

    Witam

    Jak to jest z tymi wekslami? Przeszukiwalem archiwum ale nie znalazlem
    jednoznacznej odpowiedzi. Czy na wekslu na blankiecie urzedowym za 2 zl
    maksymalna kwota jaka mozna wpisac wynosi 2000? Czy moze byc ona wieksza? Na
    stronie www.weksel.pl przeczytalem takie zdanie:

    "Zapis na "urzędowym blankiecie wekslowym" o treści "Urzędowy blankiet
    wekslowy do sumy wekslowej nie przekraczającej (tu suma) zł.", mówi tylko od
    jakiej kwoty została uiszczona opłata skarbowa. Nie stanowi to w żadnym
    wypadku górnej granicy zobowiązania wekslowego lub poręczenia. Ten
    niefortunny zapis wprowadza w błąd i jest przyczyną wielu nieszczęść"

    Wynikałoby z tego ze w zasadzie weksel z uzupelniona wyzsza kwota niz
    sugeruje to oplata skarbowa zachowuje swoja waznosc i mozna z nim wystapic
    na droge sadowa przeciwko dluznikowi w uproszczonym trybie. A jesli jest
    niewazny to czy mozna juz po podpisaniu weksla przez dluznika dokupc znaczki
    oplaty skarbowej?
    I czy do weklsa in-blanco zawsze musi byc sporzadzona deklaracja wekslowa
    czy tez sam weksel wystarczy do dochodzenia spraw w sadzie?
    Z gory dziekuje za wszystkie odpowiedzi.

    Pozdrawiam
    Radek




  • 2. Data: 2003-05-28 15:26:54
    Temat: Re: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisana wieksza wartosc niz 2 tys. zl?
    Od: "Konrad vel Legislator" <g...@p...onet.pl>


    > Wynikałoby z tego ze w zasadzie weksel z uzupelniona wyzsza kwota niz
    > sugeruje to oplata skarbowa zachowuje swoja waznosc i mozna z nim wystapic
    > na droge sadowa przeciwko dluznikowi

    Cze!

    Dokladnie tak. Brak oplacenia weksla oplata skarbowa nie powoduje, ze weksel
    jest nie wazny. Powstaje jedynie zaleglosc i to dopiero 15 dnia od dnia
    wystawienia weksla. Urzedowy blankiet jest jedynie pewnym "ulatwieniem",
    zamiast kupowac znaczki czy wplacac "na poczcie" po prostu kupuje
    sie blankiet. Nie jest to jednak konieczne i weksel bedzie wazny nawet
    wtedy gdy wystawimy go na zwyklej kartce papieru wyrwanej z zeszytu - musi
    jedynie zawierac wszystkie wymagane przez ustawe prawo wekslowe dane.

    >A jesli jest
    > niewazny to czy mozna juz po podpisaniu weksla przez dluznika dokupc
    znaczki
    > oplaty skarbowej?

    Jak napisalem jest wazny, ale oczywiscie mozna zawsze - wrecz trzeba - go
    oplacic po wystawieniu.

    > I czy do weklsa in-blanco zawsze musi byc sporzadzona deklaracja wekslowa
    > czy tez sam weksel wystarczy do dochodzenia spraw w sadzie?
    > Z gory dziekuje za wszystkie odpowiedzi.
    >

    Tu nie sie nie znam :)

    Pozdrawiam, Konrad.



  • 3. Data: 2003-05-28 15:31:07
    Temat: Re: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisana wieksza wartosc niz 2 tys. zl?
    Od: Arek <a...@e...net>

    W dniu 2003-05-28 15:36, Radek napisał:
    > I czy do weklsa in-blanco zawsze musi byc sporzadzona deklaracja wekslowa
    > czy tez sam weksel wystarczy do dochodzenia spraw w sadzie?

    Z tego co ja pamiętam to deklaracją wekslową możesz sobie podetrzeć tyłek
    jeśli nie jest wypisana na wekslu.
    Dużo firm się zrobiło w konia wystawiając pod takie deklaracje weksle in blanco.

    pozdrawiam
    Arek

    --
    http://www.sti.org.pl/0-700_XXX.htm


  • 4. Data: 2003-05-28 17:54:54
    Temat: Re: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisana wieksza wartosc niz 2 tys. zl?
    Od: "Ali Gator" <a...@i...pl>


    Użytkownik "Arek" <a...@e...net> napisał w wiadomości
    news:bb2kml$9gd$1@news.onet.pl...
    > Z tego co ja pamiętam to deklaracją wekslową możesz sobie podetrzeć tyłek
    > jeśli nie jest wypisana na wekslu.
    > Dużo firm się zrobiło w konia wystawiając pod takie deklaracje weksle in
    blanco.

    Czyli sam weksel in blanco, bez wypisanej na nim deklaracji również nadaje
    się do toalety?

    Pzdr

    A.



  • 5. Data: 2003-05-28 18:29:19
    Temat: Re: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisana wieksza wartosc niz 2 tys. zl?
    Od: Arek <a...@e...net>

    W dniu 2003-05-28 19:54, Ali Gator napisał:
    > Czyli sam weksel in blanco, bez wypisanej na nim deklaracji również nadaje
    > się do toalety?

    Nie. Posiadacz weksla może tam wpisać co mu się żywnie podoba.
    Nawet 10 mld złotych (nowych).

    pozdrawiam
    Arek







    --
    http://www.sti.org.pl/0-700_XXX.htm


  • 6. Data: 2003-05-29 07:19:17
    Temat: Re: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisan
    Od: "Marek Radwański" <l...@N...gazeta.pl>

    Arek <a...@e...net> napisał(a):

    > W dniu 2003-05-28 15:36, Radek napisał:
    > > I czy do weklsa in-blanco zawsze musi byc sporzadzona deklaracja wekslowa
    > > czy tez sam weksel wystarczy do dochodzenia spraw w sadzie?
    >
    > Z tego co ja pamiętam to deklaracją wekslową możesz sobie podetrzeć tyłek
    > jeśli nie jest wypisana na wekslu.
    > Dużo firm się zrobiło w konia wystawiając pod takie deklaracje weksle in
    blanco

    kwestię deklaracji wekslowej reguluje art. 10 prawa wekslowego:

    Art. 10. Jeżeli weksel, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został
    niezgodnie z zawartem porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać się
    zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz
    nabył weksel w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się rażącego
    niedbalstwa.


    tak to skomentował prof. Szpunar (SZPUNAR Adam


    Komentarz do prawa wekslowego i czekowego

    Warszawa 2001 Wydawnictwo Prawnicze (wydanie III)


    1. Komentowany przepis dotyczy tych wszystkich wypadków (częstych w obrocie
    wekslowym), w których mamy do czynienia z wekslem niezupełnym w chwili
    wystawienia. Powszechnie określa się go jako weksel in blanco. Weksel taki
    pełni różne funkcje w obrocie. Ustawa mówi o wekslu niezupełnym w chwili
    wystawienia, ale w istocie decydująca jest chwila wydania weksla remitentowi
    jako pierwszemu wierzycielowi. Można zatem powiedzieć, że weksel in blanco
    jest dokumentem niezupełnym w chwili wydania go remitentowi, który zostaje
    upoważniony do jego uzupełnienia. Należy od niego odróżnić weksel błędnie
    wypełniony, który został wydany wierzycielowi nieupoważnionemu do jego
    uzupełnienia. Weksel taki jest nieważny, jeżeli zachodzi brak jego przesłanek
    formalnych. Ewentualne zmiany dokonane na nim przez wierzyciela oznaczają
    sfałszowanie weksla. Natomiast odrębne problemy powstają, jeżeli weksel
    niezupełny z podpisem wystawcy lub akceptanta dostał się do rąk
    nieupoważnionej osoby trzeciej. Należy wówczas stosować ogólne zasady
    dotyczące weksli skradzionych lub utraconych w inny sposób wbrew woli
    dłużnika wekslowego.

    Warto zaznaczyć, że orzecznictwo (także powojenne) dotyczące weksla in blanco
    jest bogate. Niestety, wiele orzeczeń nie zostało opublikowanych. Można
    jednak stwierdzić, że ogólny kierunek orzecznictwa jest dość wyraźny, co
    ułatwia wykładnię art. 10 pr. weksl., przynajmniej w sprawach
    najważniejszych. W orzecznictwie można dostrzec tendencję do utrzymania
    ważności weksla in blanco.

    2. Przepis art. 10 nie zawiera wyczerpującego uregulowania problematyki
    weksla in blanco i ogranicza się do rozwiązania tylko problemu zarzutów
    przysługujących dłużnikowi wekslowemu. Jeżeli zestawimy art. 10 z
    całokształtem przepisów prawa wekslowego, nasuwają się trzy wnioski wstępne.
    Po pierwsze, uznana została dopuszczalność wystawienia weksla in blanco. Jego
    skutki prawne nie kształtują się jednolicie i są uzależnione od
    towarzyszących okoliczności. Po drugie, art. 10 oznacza poważne rozluźnienie
    rygoru zawartego w przepisach art. 1 i 2 pr. weksl., skoro można później
    uzupełnić weksel i zamieścić w nim te konieczne części składowe, których brak
    sprawia, że nie powstanie ważne zobowiązanie wekslowe. Po trzecie,
    niezupełność weksla in blanco nie jest wynikiem przeoczenia. Strony chciały
    tego, zawierając odpowiednie porozumienie i licząc się z tym, że wypełnienie
    weksla nastąpi później. Jeżeli omyłkowo został wydany wadliwie wypełniony
    weksel, który nie obejmuje koniecznych części składowych, będzie on nieważny.

    Przed przystąpieniem do wykładni art. 10 pr. weksl. należy jeszcze zgłosić
    trzy uwagi na temat prawnej charakterystyki weksla in blanco.

    Po pierwsze, ten typ dokumentu jest niewątpliwie wekslem (tak słusznie M.
    Czarnecki, L. Bagińska: Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, 2 wyd., Warszawa
    2000, s. 170). Uważam, że na nieporozumieniu polegają głoszone niekiedy
    twierdzenia, jakoby nie był on wekslem, ponieważ nie spełnia wszystkich
    wymagań formalnych przewidzianych przez prawo wekslowe. Można zareplikować,
    że stanowisko ustawodawcy w tej sprawie jest niedwuznaczne, skoro dopuszczona
    została możliwość późniejszego uzupełnienia weksla. Nie jest to tylko
    blankiet wekslowy zaopatrzony podpisem dłużnika.

    Po drugie, zgodnie z teorią umowną, samo zamieszczenie podpisu na dokumencie
    nie powoduje powstania zobowiązania wekslowego. Konieczne jest wydanie
    dokumentu wierzycielowi. W tej dziedzinie całkowicie zawodzi teoria kreacyjna
    czy też emisyjna.

    Po trzecie, wykładnia przepisu art. 10 musi uwzględniać cele, jakim ma służyć
    weksel in blanco. W omawianej dziedzinie zachowuje znaczenie zasada surowości
    materialnej i formalnej zobowiązania wekslowego. Trzeba także pamiętać, że
    weksel in blanco może być przedmiotem obrotu przed jego wypełnieniem.

    3. Była już mowa o tym, że ustawa nie podaje porządku czynności, w którym
    wekel ma być wypełniony. Kolejność wypełnienia lub dalszych uzupełnień może
    być różna. Niezupełny jest weksel, w którym brakuje choćby jednego z
    koniecznych składników. Najczęściej chodzi o wysokość sumy wekslowej, która
    nie została podana. Strony bowiem mogą nie wiedzieć, jaka będzie wysokość
    wierzytelności remitenta. Także wpisanie dnia wystawienia weksla lub daty
    płatności, które nie zostały oznaczone w danym dokumencie, będzie
    uzupełnieniem weksla, a nie jego zmianą (art. 69 pr. weksl.). Stopień
    niezupełności weksla jest więc zasadniczo obojętny. Od zasady tej zachodzi
    tylko jeden wyjątek, którego znaczenie praktyczne jest zresztą niewielkie.
    Nazwa &#8222;weksel&#8221; musi być zawarta w treści dokumentu (inaczej T. Komosa, W.

    Opalski: Prawo wekslowe. Prawo czekowe. Komentarz, Warszawa 1997, s. 41).
    Posługiwanie się blankietami wekslowymi sprawia, że kwestia ta ma raczej
    teoretyczne znaczenie.

    Ważne zobowiązanie powstanie, jeżeli na dokumencie znajdują się podpisy
    takich osób, jak wystawca, akceptant czy nawet tylko poręczyciel. Najczęściej
    w rachubę wchodzi weksel in blanco podpisany przez wystawcę i taką sytuacją
    zajmuje się przede wszystkim doktryna i orzecznictwo. Dla wierzyciela większe
    jednak znaczenie może mieć podpis akceptanta. Mówimy wówczas o akcepcie in
    blanco. Jeżeli został dokonany akcept weksla in blanco, stwarza to bardzo
    silne zabezpieczenie dla wierzyciela. Jako dłużnik główny akceptant ponosi
    odpowiedzialność niezależnie od tego, czy został dokonany protest z powodu
    niezapłacenia (art. 53 ust. 2). Jeżeli dana osoba złożyła na wekslu in blanco
    podpis w charakterze akceptanta i nastąpiło wydanie dokumentu wierzycielowi,
    powstało ważne zobowiązanie wekslowe. Podpis wystawcy może być położony
    później.

    We wszystkich wymienionych wypadkach zobowiązanie osób podpisanych na wekslu
    powstaje z chwilą jego wydania. Zobowiązanie to jest jednak warunkowe.
    Wywołuje ono pełne skutki prawne z mocą wsteczną (ex tunc) dopiero wówczas,
    gdy weksel zostanie wypełniony i odpowiada przepisom prawa wekslowego.
    Podstawową przesłanką odpowiedzialności wszystkich dłużników jest
    uzupełnienie weksla w taki sposób, żeby spełniał wymagane przez prawo
    wekslowe warunki ważności.

    Przyjmując najprostszy schemat, można w toku dalszych rozważań założyć, że
    wystawca kładzie swój podpis na blankiecie wekslowym i wydaje niezupełny
    weksel remitentowi, który ma go wypełnić zgodnie z zawartym porozumieniem. Z
    brzmienia ustawy wynika, że konieczne jest porozumienie stron. Podpisanie i
    wręczenie weksla in blanco opiera się na zaufaniu do odbiorcy (remitenta),
    który powinien wypełnić dokument zgodnie z zawartym porozumieniem. Oznacza
    to, że uzupełnienie weksla przez jego posiadacza powinno nastąpić tylko
    wówczas, gdy był on do tego upoważniony.

    W związku z tym należy wyjaśnić pewne nieporozumienie. Niekiedy twierdzi się,
    że nie powstaje zobowiązanie wekslowe w razie wypełnienia weksla in blanco
    niezgodnie z zawartym porozumieniem. Zapatrywanie to nie jest poprawne na
    gruncie obowiązującego prawa (por. A. Szpunar: Glosa do wyroku SN z dnia 17
    czerwca 1999 r., I CKN 51/98, PPH 2000, nr 6, s. 47). W sytuacji takiej
    powstaje ważne zobowiązanie wekslowe. Problem jest inny i streszcza się w
    stwierdzeniu, że dłużnik wekslowy może skutecznie podnieść zarzut wypełnienia
    weksla niezgodnie z zawartym porozumieniem. W rozważaniach zakładamy na
    razie, że wierzytelność z wypełnionego weksla nie została przeniesiona przez
    indos na osobę trzecią.

    Wracając do głównego nurtu dociekań (por. P. Michnikowski: Porozumienie
    wekslowe, Przegl. Sąd. 2000, nr 6, s. 65), należy podkreślić, że upoważnienie
    do wypełnienia weksla jest oświadczeniem woli. Różnica między upoważnieniem a
    pełnomocnictwem polega na tym, że upoważniony działa we własnym imieniu i
    interesie. Także w razie przyjęcia odmiennego zapatrywania na temat prawnego
    charakteru upoważnienia, jego znaczenie rysuje się dość wyraźnie. Przepis
    art. 10 pr. weksl. nie wymaga szczególnej formy porozumienia. Należy przyjąć,
    że upoważnienie może być dokonane w sposób wyraźny lub dorozumiany (art. 60
    k.c.). Domniemanie faktyczne (art. 231 k.p.c.) przemawia za tym, że wydanie
    niezupełnego weksla oznacza upoważnienie do jego wypełnienia (por. A.
    Baumbach, W. Hefermehl, Wechselgesetz und Scheckgesetz, wyd. 20, München
    1997, s. 149). Nie jest rzeczą konieczną, żeby strony osiągnęły porozumienie
    co do wszystkich istotnych spraw (oznaczenia sumy wekslowej, terminu
    płatności itd.). W braku porozumienia co do wysokości sumy wekslowej
    posiadacz może wypełnić weksel na kwotę odpowiadającą jego wierzytelności.
    Może on uzupełnić weksel powyżej sumy odpowiadającej opłacie skarbowej na
    blankiecie (por. orzeczenie SN z dnia 18 marca 1963 r., 1 CR 200/62, OSNCP
    1964, poz. 40).

    Wystawca nie może odwołać upoważnienia, ponieważ zostało ono udzielone w
    interesie upoważnionego. Uważam, że upoważnienie to należy do kategorii praw
    kształtujących. Upoważnienie ma charakter majątkowy i jest przenośne. Oznacza
    to, że w razie wątpliwości wystawca upoważnia do wypełnienia weksla nie tylko
    remitenta, ale także dalszego nabywcę.

    Z natury rzeczy wynika, że uzupełnienie treści weksla może dotyczyć tylko
    tych części składowych, których nie zawiera dokument wydany remitentowi.
    Posiadacz nie jest bowiem upoważniony do zmiany treści weksla (art. 69 pr.
    weksl.). Przykładowo rzecz biorąc, wpisanie miejsca płatności na blankiecie,
    na którym był już podany adres trasata (art. 2 ust. 3 pr. weksl.), należy
    uważać nie za wypełnienie weksla, lecz za zmianę jego treści (S. Wróblewski:
    Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Kraków 1936, s. 71). Inaczej wypadnie
    rozstrzygnięcie, jeżeli przy wypełnieniu nastąpiło podanie miejsca płatności,
    o którym dokument nie zawierał żadnej wzmianki. Ważne znaczenie ma sprawa
    oznaczenia sumy wekslowej. Jeżeli na wekslu została podana suma wekslowa
    tylko liczbami, należy w razie wątpliwości przyjąć, że weksel jest
    niezupełny. Posiadacz może napisać sumę wekslową literami, korzystając z
    tego, że zostało pozostawione wolne miejsce w dokumencie.

    W konkluzji można stwierdzić, że wola stron decyduje o tym, w jakim zakresie
    wierzyciel może skorzystać z udzielonego mu upoważnienia. Zasadę tę należy
    stosować także przy udzieleniu odpowiedzi na dalsze pytania. W szczególności
    można zadać pytanie: jak długo trwa upoważnienie odbiorcy? Strony mogą się
    umówić, że weksel będzie wypełniony do określonego terminu końcowego. Jeżeli
    posiadacz wypełni taki dokument po upływie wyznaczonego terminu, weksel
    będzie ważny, ale wystawca będzie mógł skutecznie bronić się zarzutem, że
    został on wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem. Jeżeli takiego
    zastrzeżenia nie było, upoważnienie do wypełnienia weksla nie jest
    ograniczone czasowo.

    W orzeczeniu Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1997 r., II CKN 158/97, (OSP
    1998, nr 1, poz. 7 z glosą A. Szpunara) została wyrażona następująca
    teza: &#8222;Wypełnienie weksla podpisanego in blanco może być tylko wówczas
    uważane za niezgodne z wolą dłużnika, jeżeli sprzeciwia się ono wyraźnie
    oświadczonej wobec wierzyciela woli dłużnika&#8221;. Teza ta jest zasadniczo
    słuszna, ale została sformułowana w sposób zbyt kategoryczny. Akcentowanie
    niezgodności wypełnienia weksla z wolą dłużnika nie wydaje się uzasadnione.
    Należałoby raczej mówić o niezgodności wypełnienia weksla z zawartym
    porozumieniem. Uwaga ta nie wpływa jednak na ocenę samego rozstrzygnięcia
    Sądu Najwyższego, które było niewątpliwe słuszne.

    Potwierdzeniem stanowiska orzecznictwa w tej sprawie jest wyrok Sądu
    Najwyższego z dnia 5 lutego 1998 r., III CKN 342/97, (OSNC 1998, nr 9, poz.
    141). Nawiązując do dotychczasowych wypowiedzi doktryny na ten temat, Sąd
    Najwyższy podkreślił, że z chwilą wręczenia weksla in blanco dochodzi między
    wydającym a odbiorcą do zawarcia umowy skierowanej na powstanie zobowiązania
    wekslowego. Zobowiązanie to powstaje jednak dopiero po uzupełnieniu dokumentu
    przez upoważnioną osobę o niezbędne elementy. Ziszczenie się warunku prawnego
    (conditio iuris) w postaci uzupełnienia weksla in blanco odnosi skutek już od
    chwili wydania go odbiorcy.

    Należy jeszcze zwrócić uwagę na charakterystyczną zmianę przepisów prawa
    karnego. Przepis art. 270 § 2 k.k. przewiduje odpowiedzialność karną osoby,
    która &#8222;wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą
    podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa&#8221;. Tym bardziej
    uzasadniona jest odpowiedzialność odszkodowawcza osoby, która z winy swej
    wyrządziła dłużnikowi wekslowemu szkodę wynikłą wskutek wypełnienia dokumentu
    niezgodnie z zawartym porozumieniem (art. 415 k.c.).

    4. Aby nie narazić się na zarzut nieprawidłowego wypełnienia, wierzyciel
    często żąda wręczenia mu odrębnej deklaracji wekslowej, podpisanej przez
    wystawcę i pozostałych dłużników wekslowych. W deklaracji takiej wyrażona
    jest zgoda na wypełnienie weksla określoną treścią. Wręczeniu weksla in
    blanco towarzyszy wystawienie deklaracji, w której następuje odpowiednie
    upoważnienie wierzyciela oraz określenie sposobu wypełnienia weksla. Nie
    ulega wątpliwości, że istnienie takiej deklaracji ułatwia najczęściej
    sytuację dowodową posiadacza weksla.

    Znaczenie deklaracji wekslowej stanowiło przedmiot kilku orzeczeń Sądu
    Najwyższego, który zajmował się tymi zagadnieniami w związku z wekslami
    gwarancyjnymi i kaucyjnymi. Obecnie praktyka składania deklaracji wekslowej
    rozszerza się na inne weksle wystawione in blanco. Pożyteczne będzie
    przytoczenie ustalonych w orzecznictwie zasad dotyczących deklaracji
    wekslowej. Odrębnie omówione będzie znaczenie tej deklaracji dla
    odpowiedzialności poręczycieli wekslowych (por. objaśnienia do art. 31 pr.
    weksl.). Trzeba przede wszystkim podkreślić, że ważność weksla wystawionego
    in blanco nie jest uzależniona od istnienia deklaracji wekslowej (tak
    słusznie wyrok SN z dnia 28 października 1963 r., II CR 249/63, OSNCP 1964,
    nr 10, poz. 208). Deklarację należy traktować jako wiążącą umowę stron, co ma
    szczególne znaczenie w procesie wekslowym. Ale brak deklaracji lub niezgodne
    z nią wypełnienie weksla nie ma wpływu na istnienie bądź zakres
    odpowiedzialności wekslowej. Wobec posiadacza, z którym została zawarta
    umowa, można podnieść zarzut wypełnienia weksla niezgodnie z zawartym
    porozumieniem. Ciężar dowodu w tym zakresie spoczywa na dłużniku wekslowym
    (por. orzeczenie SN z dnia 24 października 1962 r., 2 CR 976/61, OSNCP 1964,
    nr 2, poz. 27 z aprobującą glosą A. Ważbińskiego, NP 1964, nr 11, s. 112).
    Chociaż weksel został wręczony pierwotnie na zabezpieczenie określonej
    wierzytelności, należy przyjąć, że może być on później zużyty celem
    dochodzenia innej wierzytelności, jeżeli istnieje w tym względzie
    przynajmniej konkludentna zgoda wystawcy (por. orzeczenie SN z dnia 9
    kwietnia 1962 r., 4 CR 751/61, OSPiKA 1964, poz. 2). Naturalnie,
    rozstrzygnięcie zależy od okoliczności konkretnego wypadku.

    Przepis art. 65 § 2 k.c. nakazuje badać raczej, jaki był zgodny zamiar stron
    i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Ta dyrektywa
    interpretacyjna odnosi się również do badania treści oświadczeń woli
    zawartych w deklaracji wekslowej. Nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że
    wypełnienie weksla in blanco następuje przez samego wierzyciela. W ramach
    niniejszych rozważań nie mieści się odpowiedź na pytanie, jak traktować
    deklarację wekslową, jeżeli sam weksel okazał się nieważny.

    5. Weksel in blanco może być przedmiotem obrotu jeszcze przed jego
    wypełnieniem. Wynika to pośrednio z przepisu art. 10 pr. weksl., a obrót taki
    jest zjawiskiem dość częstym w praktyce. W przepisie tym nie znajdujemy
    jednak wskazówek co do zasad rządzących takim obrotem. Panujący pogląd w
    nauce i orzecznictwie przyjmuje, że podlega on przepisom prawa cywilnego
    (por. S. Wróblewski: Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Kraków 1936, s.
    65). W rachubę wchodzi przede wszystkim przelew wierzytelności połączony z
    wydaniem dokumentu (tak słusznie powołane już orzeczenie SN z dnia 5 lutego
    1998 r., III CKN 342/97, ). Przeniesienie praw może nastąpić także w inny
    sposób (np. przez spadkobranie). Należy odrzucić pogląd, jakoby przeniesienie
    praw z nie wypełnionego weksla mogło nastąpić także na zasadach prawa
    wekslowego. Bez znaczenia jest okoliczność, że nabywcy został wręczony weksel
    in blanco opatrzony już indosem (mniej stanowczo powołany wyrok SN z dnia 5
    lutego 1998 r.).

    Przyjmuje się powszechnie, że kolejny nabywca nie wypełnionego weksla nie ma
    więcej praw niż jego poprzednik. Pod tym względem obieg nie wypełnionego
    weksla różni się od ogólnych zasad prawa wekslowego. Nie ma żadnych racji
    przemawiających za tym, żeby ułatwiać obrót nie wypełnionych weksli. Można
    powiedzieć, że nie wypełniony weksel nie jest zasadniczo przeznaczony do
    obrotu.

    Na nabywcę zostaje jednocześnie przeniesione upoważnienie do wypełnienia
    weksla. Jak długo nabywca ma w swych rękach nie wypełniony weksel, tak długo
    jego sytuacja prawna jeszcze nie jest wyjaśniona. Można powiedzieć, że przez
    wypełnienie weksla nabywca staje się jedynym wierzycielem. Wyłania się jednak
    pytanie, w jakim zakresie jego nabycie jest chronione.

    Była już mowa o tym, że nabywca niewypełnionego weksla nie ma więcej praw niż
    jego poprzednik (S. Wróblewski: Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz, Kraków
    1936, s. 66). Nabywca powinien stosować się do treści porozumienia zawartego
    uprzednio z wystawcą weksla in blanco. Pod tym względem obieg nie
    wypełnionego weksla in blanco stwarza odrębne problemy. Kto nabywa weksel in
    blanco, który nie został jeszcze wypełniony, musi sobie zdawać sprawę z tego,
    że nie może korzystać z ułatwień przewidzianych dla obrotu wekslowego. Ma to
    znaczenie także wówczas, gdy nabywca uzyskał legitymację formalną (art. 16
    pr. weksl.), ponieważ remitent dokonał na jego rzecz indosu nie wypełnionego
    weksla. Dobra wiara nabywcy przy nabyciu takiego weksla niczego w tym
    zakresie nie zmienia. Wynika z tego, że ochrona nabywcy weksla nie
    wypełnionego jest znacznie słabsza od tej, jaką zapewniają pozostałe przepisy
    prawa wekslowego (art. 17). Rozstrzygnięcie takie jest całkowicie uzasadnione.

    Zauważmy, że nabywca nie był stroną porozumienia zawartego przez zbywcę z
    wystawcą i najczęściej nie zna jego treści. Musi więc polegać na informacji
    udzielonej przez remitenta, który zbył mu weksel. Wymaga podkreślenia, że
    dobra wiara nabywcy nie jest także chroniona, gdy chodzi o treść
    porozumienia. Jak z tego widać, nabycie nie wypełnionego weksla jest
    połączone z pewnym ryzykiem.

    6. Ocena prawna będzie zupełnie inna, jeżeli remitent wypełnił weksel i
    następnie zbył go na rzecz nabywcy. Przepis art. 10 właściwie nic nie mówi na
    temat sytuacji prawnej nabywcy wypełnionego już weksla. Ogranicza się do
    unormowania sprawy zarzutów, jakie wystawca weksla in blanco może
    przeciwstawić nabywcy, który otrzymał od remitenta weksel wypełniony
    niezgodnie z zawartym porozumieniem. Uprzedzając z góry wynik analizy
    prawnej, można powiedzieć, że przepis art. 10 zapewnia nabywcy ochronę nieco
    słabszą niż wynika to z ogólnych zasad prawa wekslowego (art. 17). Odchylenie
    to jest całkowicie usprawiedliwione. To prawda, że nabywca może zasadniczo
    liczyć się jedynie z treścią dokumentu. Jednakże ustawa uwzględnia także
    interesy wystawcy, który nie powinien być zdany na łaskę i niełaskę kolejnych
    nabywców. Dobrą ilustracją tego stwierdzenia jest wypełnienie weksla
    niezupełnego przez zbywcę w obecności nabywcy.

    Przy ocenie sytuacji nabywcy należy poza tym stosować zasady ogólne. Jeżeli
    nabywcy przysługuje legitymacja formalna, będzie zobowiązany do wydania
    weksla tylko wówczas, gdy nabył go w złej wierze lub przy nabyciu dopuścił
    się rażącego niedbalstwa (art. 16 pr. weksl.).

    7. Odrębne cechy weksla in blanco przejawiają się w sprawie zarzutów, jakie
    przysługują dłużnikowi wobec kolejnych wierzycieli wekslowych. Przed
    przystąpieniem do omawiania tych zagadnień należy dokonać kilku ustaleń
    wstępnych.

    Weksel wystawiony in blanco musi w chwili przedstawienia do realizacji mieć
    wszystkie cechy ważności, w przeciwnym bowiem razie nie rodzi zobowiązania
    wekslowego. Uzupełnienie weksla musi nastąpić najpóźniej przed dokonaniem
    protestu lub przed wniesieniem pozwu. Weksel nieważny nie może być
    realizowany w trybie procesu wekslowego. Możliwe jest jednak przeniesienie
    sporu na płaszczyznę cywilnoprawną (por. orzeczenie SN z dnia 14 marca 1997
    r., OSNC 1997, poz. 124; aprobująca glosa A. Szpunara, Przegl. Sąd. 1998, nr
    4, s. 100).

    Z kolei wyłania się pytanie, czy nie wypełniony weksel może stanowić dowód
    istnienia długu osoby, która go podpisała. Odpowiedź powinna być
    zróżnicowana. Podkreśla się, że taki weksel stanowi w procesie dowód
    istnienia długu osoby, która go podpisała (S. Wróblewski: Prawo wekslowe i
    czekowe. Komentarz, Kraków 1936, s. 63). Jest jednak rzeczą wątpliwą, czy
    należy stosować tę zasadę także wówczas, gdy w wekslu nie została wypisana
    suma wekslowa.

    Nawiązując do rozwiązań przyjętych w prawie wekslowym, można obecnie
    przeprowadzić następujące rozróżnienie co do zarzutów przysługujących
    dłużnikowi ponoszącemu odpowiedzialność z weksla wystawionego in blanco:

    I. Jeżeli posiadaczem weksla jest pierwszy wierzyciel (remitent), wiąże go
    porozumienie zawarte z dłużnikiem. Dlatego dłużnik może mu przeciwstawić
    także zarzuty subiektywne, a zatem wynikające ze stosunku podstawowego
    łączącego go z wierzycielem. Była już mowa o tym, że w tym wypadku ulega
    złagodzeniu abstrakcyjny charakter zobowiązania wekslowego. Uwaga ta dotyczy
    zwłaszcza weksli gwarancyjnych i kaucyjnych. Stanowisko takie zajmuje
    ustalona judykatura. Nie wchodząc w szczegółową analizę stanów faktycznych,
    na których tle zostały wydane orzeczenia, można wymienić najważniejsze z
    nich.

    Są to orzeczenia Sądu Najwyższego: z dnia 2 lutego 1956 r. (Zb.O.1956, poz.
    89); z dnia 9 listopada 1960 r. (Zb.O.1961, poz. 123); z dnia 16 lipca 1964
    r., II CR 56/64, (OSNCP 1965, nr 7 - 8, poz. 118); z dnia 7 lipca 1967 r., II
    CR 248/67, (OSNCP 1968, nr 2, poz. 27); z dnia 5 lutego 1980 r. (OSNCP 1980,
    poz. 173); z dnia 21 maja 1981 r. (OSNCP 1981, poz. 225). Wiele z tych
    orzeczeń omawia M. Piekarski (Odpowiedzialność odszkodowawcza za niedobory,
    Warszawa 1977, s. 140). Orzeczenia te dotyczyły przede wszystkim
    odpowiedzialności odszkodowawczej dłużnika wekslowego za niedobór powstały w
    mieniu zakładu pracy. We wszystkich wymienionych orzeczeniach Sąd Najwyższy
    uznał, że dopuszczalne jest powołanie się przez dłużnika na zarzuty
    wynikające z łączącego strony stosunku kauzalnego (najczęściej umowy o
    pracę). W tym wypadku przysługują wierzycielowi dwa roszczenia: z umowy o
    pracę oraz z zobowiązania wekslowego.

    Zbędne jest omawianie wszystkich przypadków, w których weksel został
    wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem. Szczególnie ważne są kwestie
    dotyczące określenia wysokości sumy wekslowej. Decydujące znaczenie ma suma,
    na jaką wierzyciel miał prawo wypełnić weksel. Dlatego dłużnik może mu
    przeciwstawić zarzut, że weksel in blanco został nieprawidłowo wypełniony w
    tym zakresie. Ciężar dowodu w tej sprawie spoczywa na dłużniku (tak słusznie
    M. Lityńska: Glosa do orzeczenia SN z dnia 18 listopada 1999 r., Prawo Pap.
    Wart. 2000, nr 2, s. 34). W związku z tym nasuwa się pytanie, jakie znaczenie
    ma udowodnienie przez dłużnika, że weksel został (przynajmniej częściowo)
    nieprawidłowo wypełniony. Przypuśćmy, że wierzytelność ze stosunku
    podstawowego (np. z umowy rachunku bankowego) wynosiła 50 tys. zł, ale
    wierzyciel wypełnił weksel na sumę wyższą (np. 80 tys. zł). Należy uznać, że
    odpowiedzialność dłużnika istnieje w takich granicach, w jakich odpowiadałby
    w razie prawidłowego wypełnienia weksla (S. Wróblewski: Prawo wekslowe i
    czekowe. Komentarz, Kraków 1936, s. 81). Może się zdarzyć, że nieprawidłowe
    wypełnienie weksla nie prowadzi do dodatkowego obciążenia dłużnika. Wówczas
    zarzut nieprawidłowego wypełnienia nie odniesie skutku.

    II. Taka sama ocena prawna będzie uzasadniona, jeżeli posiadacz nabył nie
    wypełniony weksel. Dłużnik będzie mógł przeciw nabywcy podnieść zarzut, że
    nie zastosował się do zawartego porozumienia. Stanowisko takie zajmowało w
    okresie międzywojennym ustalone orzecznictwo (por. przykładowo orzeczenie SN
    z dnia 10 kwietnia 1932 r., OSP 1933, poz. 51). W toku dotychczasowych
    rozważań zostały przytoczone argumenty przemawiające za takim rozwiązaniem
    (przyjmuje je Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 26 marca 1964 r., OSNCP 1965,
    poz. 118). Nie ma żadnego racjonalnego uzasadnienia, żeby czynić wyłom w
    ustalonych zasadach prawa na korzyść nabywcy. Trzeba pamiętać, że własność
    weksla in blanco może przejść na inną osobę w drodze spadkobrania. Nie ulega
    jednak wątpliwości, że spadkobierca może wypełnić taki weksel. Zapewnia sobie
    jednocześnie legitymację formalną, wpisując się jako wierzyciel. W tym jednak
    przypadku dłużnik może przeciwstawić spadkobiercy zarzut, że nie zastosował
    się do porozumienia zawartego przez dłużnika ze spadkodawcą.

    III. Zupełnie inaczej wypadnie ocena prawna, jeżeli nastąpiło nabycie w
    dobrej wierze wypełnionego już weksla. Pod tym względem jest rzeczą obojętną,
    kto z kolejnych nabywców dochodzi roszczeń przeciw dłużnikowi. Jak stanowi
    art. 10, posiadaczowi wypełnionego weksla nie można przeciwstawić zarzutu, że
    pierwszy wierzyciel nie zastosował się do zawartego porozumienia. Oznacza to
    zarazem, że kolejnym nabywcom nie można przeciwstawić zarzutów subiektywnych,
    opartych na stosunkach dłużnika z pierwszym wierzycielem. W tym punkcie
    przejawia się wyraźnie ryzyko związane z wystawieniem weksla in blanco.

    Na szczególną uwagę zasługuje wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 maja 1999 r.,
    II CKN 282/98, (OSP 1999, nr 11, poz. 200 z aprobującą glosą A. Szpunara).
    Chodziło o weksel gwarancyjny wystawiony przez kredytobiorcę. Weksel taki
    został przeniesiony przez remitenta w drodze indosu. Wobec indosatariusza
    dłużnik nie może zasłaniać się zarzutami dotyczącymi ważności umowy
    kredytowej, także wynikającymi z przepisów prawa rodzinnego.

    Z przepisu art. 10 wynika, że wyjątkowo można przeciwstawić te zarzuty
    posiadaczowi, który nabył weksel w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się
    rażącego niedbalstwa. Sformułowanie art. 17 pr. weksl. jest pod tym względem
    węższe, ponieważ zarzuty osobiste można przeciwstawić tylko wówczas, gdy
    posiadacz, nabywając weksel, działał świadomie na szkodę dłużnika. Ochrona
    zapewniona posiadaczowi przez przepis art. 10 jest mniej intensywna.

    Wyłania się pytanie, jak nieco enigmatyczna formuła przepisu art. 10 powinna
    być rozumiana. Zła wiara nabywcy zachodzi, jeżeli wiedział on, że weksel in
    blanco został wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem. Ze złą wiarą
    zostało zrównane rażące niedbalstwo. Zachodzi ono wówczas, gdy nabywca przy
    dołożeniu elementarnej staranności mógł się dowiedzieć, że weksel został
    wypełniony niezgodnie z zawartym porozumieniem.

    Nasuwają się jeszcze dwie uwagi. Po pierwsze, dłużnik musi wykazać złą wiarę
    lub rażące niedbalstwo obecnego posiadacza w chwili nabycia weksla. Bez
    znaczenia jest zła wiara (lub rażące niedbalstwo) w chwili dochodzenia
    roszczenia wekslowego. Po drugie, dłużnikowi zawsze przysługują zarzuty
    obiektywne, a zatem takie, które może przeciwstawić każdemu wierzycielowi.



    pzdr

    marek radwański


    --
    Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/


  • 7. Data: 2003-05-30 14:34:34
    Temat: Re: Czy na wekslu za 2 zł moze byc wpisan
    Od: t...@p...onet.pl

    >
    > kwestię deklaracji wekslowej reguluje art. 10 prawa wekslowego:
    >
    > Art. 10. Jeżeli weksel, niezupełny w chwili wystawienia, uzupełniony został
    > niezgodnie z zawartem porozumieniem, nie można wobec posiadacza zasłaniać
    się
    > zarzutem, że nie zastosowano się do tego porozumienia, chyba że posiadacz
    > nabył weksel w złej wierze albo przy nabyciu dopuścił się rażącego
    > niedbalstwa.
    >
    > tak to skomentował prof. Szpunar (SZPUNAR Adam
    >
    > Komentarz do prawa wekslowego i czekowego
    >
    > Warszawa 2001 Wydawnictwo Prawnicze (wydanie III)
    >
    >> pzdr
    >
    > marek radwański
    >

    Jednym słowem, krótko mówiąc deklaracja wekslowa zabezpiecza wystawcę (lub
    akceptanta) przed niewłaściwym wypełnieniem weksla niezupełnego.
    Deklaracja wekslowa jest odrębnym dokumentem i może zaistnieć, ale nie musi.

    Poprzedni post w sposób totalny wyczerpał temat, mimo to chciałbym przytoczyć
    jeszcze jeden cytat z tej pozycji:

    "...żadna część tej książki nie może być powielana a ni rozpowszechniana za
    pomocą urządzeń elektronicznych (...) bez pisemnej zgody autora i wydawcy"

    Rozumiem, przytoczyć opinię, zacytować komentarz, ale przewalić cały
    rozdział????????

    Ciekawe jak Wydawnictwa Prawnicze dbają o swoje prawa?
    Wpisując w googla "SZPUNAR ADAM" poprzedni post objawia się na 2 pozycji.
    Szperają? Nie szperają?
    A może dopiero będą szperać? - post odleży w archiwum kilka lat.

    Pozdrawiam
    Traaq



    --
    Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl

strony : [ 1 ]


Szukaj w grupach

Szukaj w grupach

Eksperci egospodarka.pl

1 1 1