Przepraszam za crossposta, ale chciałem napiętnować swoje frajerstwo i
miękką dupę, zrobionego za moje pieniądze tirowca i jego żonę.

Parę lat temu, zanim jeszcze przeprowadziliśmy się z moją lepszą połową do
własnej nory, wynajmowaliśmy mieszkanie w niskim bloku z wielkiej płyty.
Pewnego pięknego dnia do drzwi zapukał niewinnie wyglądający chłopczyk z
karteczką w dłoni, na której spracowane ręce jego mamusi kasjerki napisały
prośbę o kilkudniową pożyczkę dwudziestu złotych na chleb. Tej prośbie stało
się zadość.
Nie będę opisywał, jak to zadzierzgnęły się więzi wielkiej przyjaźni. W
każdym razie wzruszony opowieściami o ciężkiej sytuacji kierowcy w firmie
XXXX robiącego za wyrobasa i tyrającego na tego sku...yna właściciela za
nędzne 1100 na rękę postanowiłem w miarę możliwości im pomóc, zlecając różne
prace - czy to przy wykończeniu biura, czy to przy montażu reklam, etc.
Marzeniem kolesia było "pójść na TIRy, co znaczyło zostać kierowcą ryczącego
kilkuosiowego potwora. Miał się wtedy odmienić ich los - zamiast nędznego
tysiaka facet miał zarabiać 2 ~ 3 razy więcej. Więc wyszedlem z inicjatywą i
zaproponowałem sierotce (opowiadał, jak to płacząc nad grobem swojego taty,
dziękował Bogu i JPII że spotkał na swojej drodze sąsiadów - przyjaciół)
pożyczkę w wysokości dwóch tysięcy złotych, przeznaczoną na zrobienie prawa
jazdy na ciężarówkę z naczepą. Warunkiem była spłata całości w 10 miesięcy,
w ratach po 200 złotych, od momentu, gdy nowo upieczony kierowca podejmie
pracę w jakiejś firmie transportowej. Pieniążki przekazałem z rączki do
rączki, bez podpisywania jakichkolwiek papierów i świadków.
No i stało się ;) Sąsiad zrobił kurs, za drugim podejściem zdał egzamin,
zwolnił się ze starej firmy i zaczął jeździć po Europie. Niestety wtedy też
odebraliśmy mieszkanie i przeprowadziliśmy się na drugi koniec Krakowa. Nie
będę opisywał detali, w każdym razie zacząłem odliczać dni do pierwszej
spłaty raty pożyczki. No i jak to często bywa, zaczęły się schody: żona się
zwolniła z pracy, no bo żona TIRowca nie będzie tyrać na kasie w
hipermarkecie. Za to zaczęła - od czasu do czasu - zwiedzać z mężem Europę.
"Zaczniemy spłacać, jak tylko Renia znajdzie lepszą pracę" I tak dalej, i
tym podobnie ;) Więc na razie zajęty ważniejszymi sprawami dałem im nieco
luzu. Po dwóch latach - w kwietniu 2007 roku - delikatnie pozwoliłem sobie
przypomnieć im o zobowiązaniu. Oczywiście zaczęły się pojawiać kolejne
niedotrzymywane terminy. Historie typu "byliśmy umówieni na 10-tego, nie
było cię - dzisiaj jest 12-sty, nie ma już pieniędzy, przyjedź za miesiąc".
Żeby nie było: przed klatką stanął paroletni szrocik.
Niestety nie mam niczego na papierze. Telefon którego używam nie zapisuje
wysłanych esemesów - mam tylko esemesy odebrane - w dodatku wysyłane z
internetowej bramki esemes ale powiązanej z ich numerem. Pozwolę je sobie
zacytować:

>>>>
Cześć Seba kase zaczniemy oddawać ci każdego 10 od stycznia 300 zł maximum
"w tym miesiącu nie ma takiej możliwości,,, zapraszam 10 stycznia

Człowieku ja ci nic nie dam, zwłaszcza że mam na kogo wydawać kasę
zwłaszcza że bede miała dzidziusia. jak bede miała cośto na pewno bedziesz
wiedział. A pozatym nie pisz do mnie. Wszystko poszło się rąbać i jestem
spłukana

Słuchaj nie interesuje mnie co masz gdzie i kiedy, odwal się raz na zawsze.
I ty mowisz o pomocy, tyle ile naobiecywałeś. Daj sobie spokój.

Ja mam wydatki i nie zarabiam kokosów. Teraz miałam jeszcze komunie. Myślisz
że sram pieniędzmi. Jak będę miała to dam znać. Narazie.....

Nie to że nie mamy ci oddaćale teraz mieliśmy komunie i jesteśmy spłokani a
to ty urwałeś kontakt a nie myi jeżeli masz troszke ambicji to nie bedziesz
pisał do cieżarnej a tak pozatym to w tym roku bedziesz miał kasę na którą
nie masz potwierdzenia! Przyjedź sobie 15 czerwca po 200 zł*

*Esemes po tym gdy zagrałem vabanque i napisałem, że im odpuszczam, bo mają
sobie szykować pieniądze na adwokata. Szły tylko esemesy, bo nie odbierali
telefonów: mężuś nie odpisywał nawet na szorty, bo zawsze był za granicą ;)
>>>>

W związku z tym - jako frajer - mam pytania:
- czy z jedynym dowodem w postaci wyżej cytowanych esemesów - mam możliwość
odzyskać te 2000 zyli?
- jeżeli nie (czego jestem niemal pewien), czy jestem w stanie założyć im
sprawę tak, żeby ich to finansowo bolało?
- a jeśli punkt 1 i 2 nie zadziałają - czy mam jakiś sposób, żeby uprzykrzyć
im życie?

Zakładam że tyle, ile im pożyczyłem, jestem w stanie wydać na kurs
uświadamiający dla kierowcy TIRa i jego żony. Oczywiście nie mam zamiaru
nikogo bić, zakopywać w lesie, czy strzelać w kolana. Wystarczy, że tyle
może mnie kosztować sprawa w sądzie albo "wpisowe" do firmy windykacyjnej.


SebaeL
--
http://www.expostand.pl
http://studiobordo.pl