Mam takie pytanko w imieniu kogoś z dalszej rodziny: otóż wyobraźmy
sobie taką sytuację: jest lokator, który zamieszkuje lokal
kwaterunkowy w jakiejś starej kamienicy. W kilka lat później
administracja domów komunalnych pozbywa się budynku z tym lokalem,
tzn. wystawia go do sprzedaży na wolnym rynku. Kupuje to jakaś osobą,
która nazwijmy staje się właścicielem. Oczywiście budynek zostaje
sprzedany razem z bogu ducha winnymi lokatorami. Oczywiście, życie
toczy się dalej, właściciel wykonuje kilka działań pozornych, żeby
pokazać jak dba o kamienicę, np. montuje nowe drzwi do klatki schodowej,
powierzchownie maluje klatkę schodową, itp... Oczywiście w międzyczasie
czynsz rośnie kilkakrotnie za ten większy "standard", itp... I w tym
pozornym spokoju dochodzi do dnia, kiedy właściciel wręcza dużej
liczbie lokatorów wypowiedzenie umowy najmu, powołując się przy tym
na jakiś artykuł z dziennika ustaw z 2001 roku na temat ochrony
lokatorów lub coś w tym typie. Termin wypowiedzenia na tym
wypowiedzeniu jest trzyletni, tzn. oznacza, to, że przez te trzy lata
lokator ma zapewne znaleźć
sobie mieszkanie na własną rękę (kupić, wynająć, itp...) bądź jak
plotkują w międzyczasie lokatorzy - starać się o przydział mieszkania
od... gminy. I tu pojawiają się dwa moje pytania:
1) Czy właściciel, który kupił sobie kwaterunkową kamienicę, rzeczywiście
w myśl jakiejś ustawy, może tak sobie po prostu wyrzucić lokatorów z ich
mieszkań, w których mieszkali oficjalnie/legalnie od wielu, wielu lat?
2) Czy rzeczywiście w takiej sytuacji jak powyżej gmina ma obowiązek
zapewnić lokale dla takich lokatorów? Bo trochę nie bardzo mi się chce
w to wierzyć, gdyż gmina ma problem nawet z dostępnością lokali
socjalnych a co dopiero pełnowartościowych.
Dzięki za ewentualne odpowiedzi i dodam, że powyższe stało się już faktem,
tzn. właściciel kupił ten kwaterunek już kilka lat temu a właśnie teraz
trwa ten wzmiankowany powyżej okres wypowiedzenia umowy najmu.