Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw

Wskazać należy, że proponowany przepis stanowi częściową kontynuację regulacji
obowiązujących w tym zakresie w obecnym brzmieniu § 6 i § 25 rozporządzenia
fakturowego, odpowiednio zmodyfikowanych celem dostosowania regulacji krajowych do
art. 224 dyrektywy 2006/112/WE w brzmieniu zmienionym przez dyrektywę 2010/45/UE.
Należy zwrócić uwagę, że odbiurokratyzowano szereg istniejących obecnie wymogów
dotyczących samofakturowania, takich jak np. obowiązek informowania naczelnika urzędu
skarbowego o zawarciu umowy na samofakturowanie, pozostawiając kwestie wyboru takiego
rozwiązania i sposobu zatwierdzania poszczególnych faktur w gestii poszczególnych stron
sprzedaży.
Przepisy ujęte w § 7 rozporządzenia fakturowego, regulują zasady postępowania
w przypadkach, w których faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kas
rejestrujących i zasadniczo odpowiadają aktualnemu brzmieniu § 7 ust. 3 – 5 rozporządzenia
fakturowego.
Nowelizowane przepisy § 9 rozporządzenia fakturowego, regulują terminy wystawienia
faktury. Dokonana zmiana polega w przeważającej mierze na uproszczeniu i uporządkowaniu
regulacji obowiązujących obecnie w tym zakresie w § 9 – § 12 rozporządzenia fakturowego.
Projektowany § 9 rozporządzenia fakturowego utrzymuje dotychczasową zasadę obowiązku
wystawiania faktur w terminie najpóźniej 7 dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi
(ust. 1). W ust. 2 wprowadzana jest natomiast nowa instytucja – możliwość wystawiania
zbiorczych faktur, dokumentujących transakcje dokonane w trakcie miesiąca
kalendarzowego. W takim przypadku faktura musi być wystawiona najpóźniej ostatniego dnia
tego miesiąca, w którym miały miejsce dostawy towarów lub były świadczone usługi. Zmiany
w tym zakresie zrealizują obowiązek zapewnienia podatnikom możliwości wystawiania faktur
zbiorczych, o których mowa w art. 223 dyrektywy VAT, oraz uproszczą dokumentowanie
transakcji. Ponadto, znacznie zostanie wydłużony termin na wystawienie faktur
dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie bowiem
z projektowanym ust. 3 będzie to możliwe aż do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu,
w którym dokonano tej dostawy.
W związku ze zmianami dokonanymi w § 9 rozporządzenia fakturowego, uchylony zostanie
§ 10 rozporządzenia fakturowego. Jednocześnie nie przewiduje się wprowadzania obecnie
zmian do brzmienia przepisów § 11 i § 12 rozporządzenia fakturowego w zakresie terminów
wystawiania faktur dokumentujących:
– czynności, o których mowa w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1 – 4 i 7 – 11, ust. 16a i 16b oraz
ust. 19a ustawy o VAT, jak również
– świadczenie usług w zakresie kontroli i nadzoru lotniczego, za które pobierane są opłaty
trasowe.
Przepisy projektowanego brzmienia § 13 rozporządzenia fakturowego regulują zasady
wystawiania faktur korygujących i stanowią co do zasady odzwierciedlenie regulacji
obowiązujących w tym zakresie w § 13 i § 14 rozporządzenia fakturowego.
Katalog dokumentów uznanych za fakturę, zawarty w przepisie § 17 rozporządzenia
fakturowego, został zmodyfikowany w zakresie pkt 4, stosownie do którego za faktury uznaje
się rachunki, o których mowa w Ordynacji podatkowej, wystawiane przez podatników
niezarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni. Powyższa zmiana jest konsekwencją
nowelizacji przewidzianej w § 4 ust. 2 projektowanego rozporządzenia, zgodnie z którą
zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni uzyskają możliwość wystawiania faktur na
ogólnych zasadach.
W przepisie § 19 rozporządzenia fakturowego, podtrzymana zostaje obecnie obowiązująca
zasada, zgodnie z którą fakturę wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, jeden
13




otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący
sprzedaży (ust. 1). Stosownie do projektowanego ust. 2, w przypadku faktur w formie
elektronicznej sprzedawca przesyła je lub udostępnia nabywcy, zachowując je jednocześnie
w swojej dokumentacji. Zgodnie z ust. 3, do zasad uregulowanych w § 6 nowelizowanego
rozporządzenia, znajduje odpowiednie zastosowanie przepis § 19 ust. 2 rozporządzenia.
W ust. 4 określony został obowiązek wystawienia i przekazania określonej ilości egzemplarzy
faktur w przypadku, o którym mowa w § 23 nowelizowanego rozporządzenia.
Przewidziana została zmiana przepisu § 20 rozporządzenia fakturowego, regulującego zasady
wystawiania duplikatów faktur. Nowelizacja ta zasadniczo odzwierciedla najważniejsze
postanowienia regulacji obowiązujących w tym zakresie w obecnym brzmieniu § 20
rozporządzenia fakturowego.
Przepisy znowelizowanego § 21 rozporządzenia fakturowego stanowią co do zasady
odzwierciedlenie i jednocześnie dalsze ujednolicenie przepisów regulujących kwestie
przechowywania i udostępniania faktur dla zapewnienia równego traktowania faktur
papierowych i w formie elektronicznej. Podatnicy posiadający siedzibę działalności
gospodarczej na terytorium kraju są zobowiązani do przechowywania wystawionych
i otrzymanych faktur, faktur korygujących oraz ich duplikatów na terytorium kraju.
W przypadku ww. podatników, faktury mogą być przechowywane poza terytorium kraju,
jednakże wyłącznie w formie elektronicznej w

sposób umożliwiający organowi
podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej, za pomocą środków elektronicznych, dostęp
on-line do tych faktur. Podatnicy są zobowiązani zapewnić organowi podatkowemu lub
organowi kontroli skarbowej, na żądanie, zgodnie z odrębnymi przepisami, bezzwłoczny
dostęp do wymienionych dokumentów, a w przypadku faktur przechowywanych w formie
elektronicznej również bezzwłoczny ich pobór i przetwarzanie danych w nich zawartych.
Regulacje te stanowią implementację art. 244 i art. 245 ust. 2 akapit drugi dyrektywy
2006/112/WE.
Przepis § 23 rozporządzenia fakturowego zobowiązuje organy egzekucyjne oraz komorników
sądowych do wystawienia w imieniu i na rzecz dłużnika faktur potwierdzających dokonanie
dostawy towarów. Przepis ten stanowi kontynuację regulacji obowiązujących w tym zakresie
w § 23 rozporządzenia fakturowego, stanowiącym implementację w art. 220 ust. 1 dyrektywy
2006/112/WE.
Przepis § 26a, dodany do rozporządzenia fakturowego, stanowi implementację art. 219a
dyrektywy 2006/112/WE, dodanego przez dyrektywę 2010/45/UE Rady. Regulacja ta ma
zapewnić pewność prawa w odniesieniu do regulacji dotyczących fakturowania poprzez
wyraźne określenie zakresu ich stosowania.
Jak wynika z art. 219a dyrektywy 2006/112/WE, podstawową zasadą jest, że państwo
członkowskie, w którym ma miejsce dostawa, określa zasady fakturowania. Istnieją jednak
dwa wyjątki od tej zasady, które zostały zawarte w art. 219a lit. a i b. Dotyczą one dostaw
transgranicznych objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia oraz dostaw podlegających
opodatkowaniu poza terytorium UE. W takich przypadkach zastosowanie mają przepisy
w zakresie państwa członkowskiego, w którym dostawca ma siedzibę lub stałe miejsce
prowadzenia działalności, z którego wykonywana jest dostawa towaru lub w którym dostawca
ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.
Dla dostawców mających siedzibę poza UE, dokonujących dostawy towarów lub świadczenia
usług podlegających opodatkowaniu w UE, wyjątki nie mają zastosowania, natomiast zawsze
stosuje się podstawową zasadę fakturowania, czyli zasadę państwa członkowskiego,
w którym ma miejsce dostawa.
14




W równym stopniu, podstawowa zasada będzie miała zawsze zastosowanie w przypadku
samofakturowania, w którym odbiorca wystawiający fakturę również podlega opodatkowaniu
w ramach odwrotnego obciążenia. Zatem państwo członkowskie, w którym ma miejsce
dostawa, będzie ustalać zasady fakturowania.
Konstrukcja projektowanego § 26a pozwala na przeniesienie opisanych wyżej zasad
wynikających z art. 219a dyrektywy 2006/112/WE do krajowego porządku prawnego poprzez
wskazanie przypadków, w których znajdą zastosowanie odpowiednie regulacje odnoszące się
do fakturowania przewidziane w krajowych przepisach prawa.
W § 2 projektu przewidziane zostały przepisy przejściowe w zakresie dokumentowania
czynności dokonanych przed dniem wejścia w życie projektowanego rozporządzenia,
wystawiania faktur korygujących oraz duplikatów, jak również faktur potwierdzających
otrzymanie zaliczek z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.
W § 3 projektu zawarty został przepis końcowy regulujący kwestię wejścia w życie
rozporządzenia. Termin ten jest skorelowany z ostatecznym terminem implementacji
dyrektywy 2010/45/UE.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt rozporządzenia zostanie
zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej (BIP) na stronie Ministerstwa Finansów

z dnia

w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług




Na podstawie art. 99 ust. 14 oraz art. 114 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 oraz z 2012 r. poz. ...) zarządza się, co
następuje:
§ 1. Określa się wzory:
1) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7), o której mowa w art. 99
ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”,
stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia, deklaracji podatkowej dla podatku od towarów
i usług (VAT-7K), o której mowa w art. 99 ust. 2 lub 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 2 do
rozporządzenia, i deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-7D), o której
mowa w art. 99 ust. 3 ustawy, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia, oraz objaśnienia
do tych deklaracji, stanowiące załącznik nr 4 do rozporządzenia;
2) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-8), o której mowa w art. 99
ust. 8 ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 5 do rozporządzenia;
3) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług od importu usług lub dostawy, dla
której podatnikiem jest nabywca (VAT-9M), o której mowa w art. 99 ust. 9 ustawy, wraz
z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 6 do rozporządzenia;
4) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług przy wewnątrzwspólnotowym
nabyciu nowych środków transportu (VAT-10), o której mowa w art. 99 ust. 10 ustawy, wraz
z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia;

1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia
Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U.
Nr 248, poz. 1481).


5) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowej dostawy
nowego środka transportu (VAT-11), o której mowa w art. 99 ust. 11 ustawy, wraz
z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia;
6) skróconej deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług w zakresie usług taksówek
osobowych opodatkowanych w formie ryczałtu (VAT-12), o której mowa w art. 114 ust. 3
ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia;
7) deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług (VAT-13), o której mowa w art. 99
ust. 8a ustawy, wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia.
§ 2. 1. Wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług wraz
z objaśnieniami określone w załącznikach nr 1 – 10 do niniejszego rozporządzenia, stosuje
się, począwszy od rozliczenia za pierwszy okres rozliczeniowy 2013 r.
2. Do dnia 31 grudnia 2013 r. mogą być stosowane wzory deklaracji dla podatku od
towarów i usług wraz z objaśnieniami, określone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia
28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług
(Dz. U. Nr 211, poz. 1333, z późn. zm.).
§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

MINISTER FINANSÓW

2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 222, poz. 1763, z 2010 r. Nr 250, poz. 1681,
z 2011 r. Nr 153, poz. 906 oraz z 2012 r. poz. 584.
3) Niniejsze rozporządzenie poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów
deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333, z 2009 r. Nr 222, poz. 1763, z 2010 r.
Nr 250, poz. 1681, z 2011 r. Nr 153, poz. 906 oraz z
2
2012 r. poz. 584), które utraciło moc z dniem 1 stycznia 2013 r. na
podstawie art. 12 pkt 1 ustawy z dnia ... o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. ...).

UZASADNIENIE 

Rozporządzenie wydaje się w związku z wejściem w życie ustawy z dnia ... o zmianie ustawy
o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. ...). Konieczność wydania
nowego rozporządzenia jest konsekwencją pośredniej zmiany delegacji dla ministra właściwego do
spraw finansów publicznych będącej podstawą do wydania niniejszego rozporządzenia, zawartej
w art. 99 ust. 14 ustawy.
W projekcie rozporządzenia określono:
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7K),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7D),
– objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-8),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług od importu usług lub dostawy, dla której
podatnikiem jest nabywca (VAT-9M),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu nowych
środków transportu (VAT-10),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego
środka transportu (VAT-11),
– wzór skróconej deklaracji dla podatku od towarów i usług w zakresie usług taksówek
osobowych, opodatkowanych w formie ryczałtu (VAT-12),
– wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-13).
Wzory VAT-7, VAT-7K, VAT-7D, VAT-8, VAT-9M, VAT-10, VAT-11 i VAT-12 zostały oparte
na dotychczasowych wzorach określonych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia
28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług
(Dz. U. Nr 211, poz. 1333, z późn. zm.).
W projekcie rozporządzenia został określony nowy wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług
(VAT-13). Wzór tej deklaracji jest przeznaczony dla przedstawicieli podatkowych, którzy będą
wykonywali obowiązki i inne czynności w imieniu własnym i na rzecz podatnika, o którym mowa
w art. 18 d ustawy, tj.: podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego


3