Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji

sposobów postępowania wobec
niestosownych handlowych przekazów
audiowizualnych towarzyszących
audycjom dla dzieci lub będących
elementem tych audycji i stanowiących
reklamę artykułów żywnościowych lub
napojów, które zawierają składniki
odżywcze i substancje o działaniu
odżywczym lub fizjologicznym,
zwłaszcza takie jak tłuszcze, kwasy
tłuszczowe trans, sól/sód i węglowodany,
niezalecane w nadmiernych ilościach w
codziennej diecie.

Art.
T
Art. 47k (odwołanie Do audiowizualnych usług medialnych na
1. Sponsorowane audiowizualne usługi
10
do art. 17 Ustawy)
żądanie stosuje się przepisy art. 16 ust. 1,
medialne lub audycje sponsorowane
art. 16b ust. 1-3a, art. 16c, art. 17 ust. 1-2, 4-
muszą spełniać następujące wymagania:
5, 6a i 7, art. 17a ust. 1-3 i 5-6 oraz przepisy
a) ich treść, a w przypadku
wydane na podstawie art. 16b ust. 3b, art. 17
rozpowszechniania telewizyjnego
ust. 8 z wyłączeniem przepisów dotyczących
także ich miejsce w układzie audycji,
ewidencji sponsorowanych audycji lub
w żadnych okolicznościach nie może
innych przekazów, a także przepisy wydane
podlegać wpływom powodującym
na podstawie art. 17a ust. 9 w zakresie
naruszenie odpowiedzialności i
szczegółowych warunków oznaczania przez
niezależności redakcyjnej dostawcy
nadawcę audycji, w których zastosowano
usług medialnych;
lokowanie produktu, znakiem graficznym.
b) nie mogą zachęcać bezpośrednio
do zakupu lub najmu towarów ani
usług, zwłaszcza przez specjalne,
promocyjne odniesienia do tych
towarów lub usług;
c) widzowie muszą być wyraźnie
poinformowani o istnieniu umowy o
sponsorowaniu. Audycje
sponsorowane muszą być wyraźnie
oznaczone za pomocą nazwy, znaku
firmowego lub jakiegokolwiek innego
symbolu sponsora, takiego jak
odniesienie do jego produktu(-ów) lub
usługi (usług) lub do ich
charakterystycznego znaku, w sposób
właściwy dla audycji – na początku,
w trakcie ich trwania lub na końcu.
2. Audiowizualne usługi medialne i
audycje nie mogą być sponsorowane
przez przedsiębiorstwa, których
zasadnicza działalność polega na
produkcji lub sprzedaży papierosów i
innych wyrobów tytoniowych.
3. Audiowizualne usługi medialne lub
audycje sponsorowane przez
przedsiębiorstwa, których działalność
obejmuje produkcję lub sprzedaż
produktów i zabiegów leczniczych, mogą
promować nazwę lub wizerunek
przedsiębiorstwa, ale nie mogą
promować konkretnych produktów ani
zabiegów leczniczych, jeżeli w państwie
członkowskim, którego jurysdykcji
podlega dostawca usług medialnych, są
one dostępne wyłącznie na receptę.
4. Audycje informacyjne i audycje
dotyczące bieżących wydarzeń nie mogą
być sponsorowane. Państwa
członkowskie mogą zabronić
prezentowania firmowego znaku
sponsora podczas audycji dla dzieci,
audycji dokumentalnych i religijnych.

Art.
T
Art. 47k (odwołanie Do audiowizualnych usług medialnych na
1. Ustępy 2, 3 i 4 stosuje się tylko do
11
do art. 16c i 17a żądanie stosuje się przepisy art. 16 ust. 1,
audycji wyprodukowanych po dniu 19
Ustawy)
art. 16b ust. 1-3a, art. 16c, art. 17 ust. 1-2, 4-
grudnia 2009 r.
5, 6a i 7, art. 17a ust. 1-3 i 5-6 oraz przepisy
2. Zakazuje się lokowania produktu.
wydane na podstawie art. 16b ust. 3b, art. 17
3. O ile państwo członkowskie nie
ust. 8 z wyłączeniem przepisów dotyczących
postanowi inaczej, lokowanie produktu
ewidencji sponsorowanych audycji lub
jest dopuszczalne w drodze odstępstwa
innych przekazów, a także przepisy wydane
od ust. 2 w następujących przypadkach:
na podstawie art. 17a ust. 9 w zakresie
szczegółowych warunków oznaczania przez
a) w utworach kinematograficznych,
nadawcę audycji, w których zastosowano
filmach i serialach wyprodukowanych
lokowanie produktu, znakiem graficznym.
na użytek audiowizualnych usług
medialnych, w audycjach sportowych
oraz audycjach rozrywkowych;
b) w przypadku gdy nie dochodzi do
płatności, ale jedynie do dostarczenia
bezpłatnie pewnych towarów lub
usług, takich jak rekwizyty i nagrody,
po to, aby zostały zaprezentowane w
audycji.
Odstępstwa przewidzianego w lit. a)
nie stosuje się do audycji dla dzieci.
Audycje, w których stosuje się
lokowanie produktu, muszą spełniać
co najmniej wszystkie poniższe
wymagania:
a) ich treść, a w przypadku
rozpowszechniania telewizyjnego
także ich miejsce w układzie audycji,
w żadnych okolicznościach nie może
podlegać wpływom powodującym
naruszenie odpowiedzialności i
niezależności redakcyjnej dostawcy
usług medialnych;
b) nie mogą zachęcać bezpośrednio
do zakupu ani najmu towarów ani
usług, zwłaszcza przez specjalne,
promocyjne odniesienia do tych
towarów lub usług;
c) nie mogą nadmiernie eksponować
danego produktu;
d) widzowie muszą zostać wyraźnie
poinformowani o zastosowaniu
lokowania produktu. Audycje, w
których stosuje się lokowanie
produktu, oznacza się odpowiednio na
początku, na końcu oraz w momencie
wznowienia po przerwie reklamowej,
tak aby uniknąć wprowadzenia
widzów w błąd.
Na zasadzie wyjątku państwa
członkowskie mogą odstąpić od
wymogów zawartych w lit. d), o ile
dana audycja nie została
wyprodukowana przez dostawcę
usług medialnych ani
przedsiębiorstwo z nim związane ani
taka produkcja nie została przez te
podmioty zlecona.
4. W żadnym wypadku w audycjach nie
stosuje się lokowania produktu, jeżeli
produktami tymi są:
a) wyroby tytoniowe lub papierosy
lub wyroby przedsiębiorstw, których
zasadnicza działalność polega na
produkcji lub sprzedaży papierosów i
innych wyrobów tytoniowych;
b) konkretne produkty lub zabiegi
lecznicze dostępne wyłącznie na
receptę w państwie członkowskim,
którego jurysdykcji podlega dostawca
usług medialnych.

Art.
T Art.
47e

Państwa członkowskie podejmują
12
1. Zabronione jest publiczne udostępnianie
odpowiednie środki w celu zapewnienia,
audiowizualnej usługi medialnej na żądanie,
by te audiowizualne usługi medialne na
w ramach której są dostępne w katalogu
żądanie świadczone przez dostawców
audycje lub inne przekazy, o których mowa
usług medialnych podlegających ich
w art. 18 ust. 4, bez stosowania zabezpieczeń
jurysdykcji, które mogą poważnie
technicznych lub innych odpowiednich
zaszkodzić fizycznemu, psychicznemu
środków, mających na celu ochronę
lub moralnemu rozwojowi małoletnich,
małoletnich przed ich odbiorem.
były udostępniane jedynie w sposób
zapewniający, by małoletni w zwykłych
2. Podmiot dostarczający audiowizualną
okolicznościach nie mogli słuchać ani
usługę medialną na żądanie, uwzględniając
oglądać przekazów zawartych w takich
stopień szkodliwości audycji lub innego
audiowizualnych usługach medialnych na
przekazu dla małoletnich w poszczególnych
żądanie.
kategoriach wiekowych, jest zobowiązany do
odpowiedniego kwalifikowania i oznaczania

audycji i innych przekazów w taki sposób,
aby użytkownik mógł z łatwością zapoznać
się z oznaczeniem zarówno w chwili wyboru
audycji, jak i w trakcie jej trwania.
3. Minister właściwy do spraw
informatyzacji może określić, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim
odpowiadać muszą zabezpieczenia
techniczne lub inne odpowiednie środki,
mające na celu ochronę małoletnich przed
odbiorem audycji lub innych przekazów o
których mowa w art. 18 ust. 4, kierując się
potrzebą zapewnienia skutecznej ochrony
małoletnich przed szkodliwymi dla nich
treściami, uwzględniając możliwości
techniczne i stopień szkodliwości audycji lub
innych przekazów dla małoletnich w
poszczególnych kategoriach wiekowych oraz
specyfikę oraz specyfikę audiowizualnych
usług medialnych na żądanie.
4. Krajowa Rada określi, w drodze
rozporządzenia, cechy oraz szczegółowe
warunki kwalifikowania i oznaczania audycji
i innych przekazów, o których mowa w art.
18 ust. 4, oraz wzory odpowiednich symboli
graficznych, uwzględniając stopień
szkodliwości audycji dla małoletnich w
poszczególnych kategoriach wiekowych oraz
specyfikę audiowizualnych usług medialnych
na żądanie.

Art.
T
Art.
47f
1. Podmioty dostarczające audiowizualne
1. Państwa członkowskie zapewniają, by
13
dzięki audiowizualnym usługom
usługi medialne na żądanie są obowiązane do
medialnym na żądanie świadczonym
promowania audycji europejskich w
przez dostawców usług medialnych
szczególności przez:
podlegających ich jurysdykcji
1)
odpowiednie oznaczanie
promowane były – w granicach
pochodzenia dostępnych w
możliwości i w stosowny sposób –
katalogu audycji i udostępnianie
produkcja utworów europejskich oraz
dostęp do nich. Taka promocja mogłaby
możliwości wyszukiwania
polegać między innymi na udziale
audycji europejskich lub
finansowym takich usług w produkcji
2)
umieszczanie informacji i
utworów europejskich i zakupie praw do
materiałów promujących audycje
nich lub udostępnianiu lub eksponowaniu
europejskie.
utworów europejskich w katalogu audycji
2. Podmioty dostarczające audiowizualne
oferowanych w ramach audiowizualnej
usługi medialne na żądanie są obowiązane do
usługi medialnej na żądanie.
przeznaczania co najmniej 10% zawartości
2. W terminie do dnia 19 grudnia 2011 r.,
katalogu na audycje europejskie oraz
a następnie co cztery lata, państwa
odpowiedniego wyeksponowania tych
członkowskie składają Komisji
sprawozdania z wdrożenia ust. 1.
audycji w katalogu.
3. Podstawą do obliczania procentowego
3. W oparciu o informacje przekazane
przez państwa członkowskie oraz
udziału, o którym mowa w ust. 2, jest suma
niezależną analizę Komisja składa
iloczynów czasu trwania i czasu
Parlamentowi Europejskiemu i Radzie
udostępniania audycji w katalogu w danym
sprawozdanie dotyczące stosowania ust.
kwartale kalendarzowym.
1, uwzględniając przy tym rozwój rynku i
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do
technologii oraz cel, którym jest
katalogów, w których publicznie są
różnorodność kulturowa.
udostępniane wyłącznie audycje

audiowizualne niebędące audycjami
europejskimi.








POZOSTAŁE PRZEPISY PROJEKTU
Jedn red. Treść przepisu projektu krajowego
Uzasadnienie wprowadzenia przepisu
Art. 1
Włączenie audiowizualnych usług medialnych na żądanie do ogólnej regulacji
1a. Zadania radiofonii i telewizji, o których mowa w ust. 1, są
ust. 1a
realizowane przez dostarczanie usług medialnych.
dotyczącej usług medialnych.

Art. 3a
Zgodnie z motywami dyrektywy Państwa Członkowskie powinny aktywnie
1. Dostawcy usług medialnych, mając na uwadze realizację wspierać działalność samoregulacyjną dostawców usług medialnych. Dokonane
obowiązków określonych w ustawie, w szczególności w art. 14a, zmiany w treści art. 3a ustawy, w szczególności dodanie ust. 2, wzmacniają rolę
art. 16b ust. 3a, art. 18a, 47a i 47c, mogą tworzyć i przystępować KRRiT w tym zakresie. Rozszerzony zostaje także przykładowy katalog
do kodeksów dobrych praktyk w rozumieniu ustawy z dnia 23 przedmiotów samoregulacji, co ma za zadanie zaakcentować priorytety w tym
sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom zakresie. Mając na uwadze specyfikę tych usług, ich odmienność technologiczną i
rynkowym (Dz. U. Nr 171, poz. 1206).
ścisły związek z rozwojem społeczeństwa informacyjnego przyznaje się
2. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, działając w zakresie współpracującą rolę w tych procesach ministrowi ds. informatyzacji.
audiowizualnych usług medialnych na żądanie we współpracy z
ministrem właściwym do spraw informatyzacji, inicjuje, wspiera
i promuje powstawanie kodeksów dobrych praktyk, o których
mowa w ust. 1.
Art. 4
Dostarczaniem usługi medialnej jest rozpowszechnianie Konieczność zachowania spójności terminologicznej ustawy, w szczególności
pkt 9
programu lub publiczne udostępnianie audiowizualnej usługi poprzez odróżnienie czynności publicznego udostępniania audiowizualnej usługi na
medialnej na żądanie.
żądanie od rozpowszechniania, które jest terminem zarezerwowanym dla
świadczenia usługi polegającej na emisji programu.
Art. 6
Norma kompetencyjna zawarta w pkt 5a pozwala KRRiT prowadzić aktywne
ust. 2
5a) prowadzenie monitoringu rynku audiowizualnych usług działania zmierzające do ustalenia kręgu podmiotów zobowiązanych do stosowania
pkt 5a
medialnych na żądanie w celu oceny wykonania przez podmioty przepisów ustawy, a następnie do zebrania informacji o świadczonych usługach tak,
dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie aby móc określić ich zgodność z przepisami ustawy. Działania monitorujące
obowiązków wynikających z ustawy;”;
Krajowej Rady mogą być prowadzone różnymi metodami, w tym poprzez

zautomatyzowane procesy informatyczne.
Art. 6
organizowanie badań treści i odbioru usług medialnych
Objęcie zakresem regulacji ustawy o radiofonii i telewizji audiowizualnych usług
ust. 2
medialnych na żądanie oznacza, że Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji musi zostać
pkt 5
wyposażona w kompetencje pozwalające jej na wypełnianie powierzonych jej zadań
także w odniesieniu do tych usług. Prowadzenie działalności monitorującej jest
podstawowym narzędziem temu służącym, pozwala skutecznie sprawować funkcje
kontrolne przewidziane w projektowanym art. 47f.
Art. 6
inicjowanie i wspieranie samoregulacji i współregulacji w
Proponowane brzmienie tego przepisu ma odzwierciedlać większe uprawnienia i
ust. 2
zakresie dostarczania usług medialnych
nacisk, który powinien zostać położony na wspieranie procesów samoregulacyjnych
pkt 12
w działalności KRRiT, a w szczególności przyznawać jej rolę inicjatywną w tym
zakresie.
Art. 47a
1. Podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na
Przepis ten stanowi odniesienie normy, która w art. 13 ustawy dotyczy nadawców,
żądanie kształtuje katalog audycji samodzielnie i ponosi
do podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie. Zawarte
odpowiedzialność za jego treść, co nie narusza przepisów
są w nim podstawowe zasady regulujące status prawny dostawcy medialnego –
dotyczących odpowiedzialności innych osób za treść
samodzielności redakcyjnej i związanej z nią odpowiedzialności za treść audycji,
poszczególnych audycji, reklam lub innych przekazów.
które są zamieszczane katalogu. Jednocześnie powtórzone jest za art. 13
zastrzeżenie, że jest to autonomiczna odpowiedzialność, a inne osoby ponoszą

odpowiedzialność za treść audycji lub innych przekazów w sposób niezależny.

Art. 47b
Nałożenie na podmiot dostarczający audiowizualną usługę
Zasada nieingerencji organów Państwa w treści przekazywane przez dostawców
medialną na żądanie obowiązku lub zakazu publicznego
usług medialnych uzyskuje pełne potwierdzenie także na gruncie audiowizualnych
udostępniania określonej audycji lub przekazu może nastąpić
usług medialnych na żądanie.
wyłącznie na podstawie ustawy.


Art. 47d
Lokowanie produktu w audycjach i sponsorowanie audycji
Do tego artykułu przeniesiono zasady, określone w stosunku do usług linearnych w
udostępnianych w ramach audiowizualnej usługi medialnej na
art. 17 ust. 3 i art. 17a ust. 4, które nie mogły, z racji brzmienia tych przepisów, być
żądanie nie może naruszać samodzielności i niezależności
stosowane bezpośrednio do usług medialnych na żądanie. Treść normatywna tego
redakcyjnej podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę
przepisu jest jednak tożsama z wymienionymi przepisami i ma za zadanie chronić
medialną na żądanie, w szczególności poprzez wpływ na treść
podmioty dostarczające audiowizualne na żądanie, a w konsekwencji użytkowników
lub miejsce audycji w katalogu, oraz nie zwalnia tego podmiotu
tych usług, przed niedozwolonym naciskiem podmiotów sponsorujących audycji czy
od odpowiedzialności za treść audycji.
też lokujących swoje produkty w audycjach. Naciski takie mogą bowiem mieć
niepożądane skutki w postaci zaburzenia treści i układu usługi na korzyść

podmiotów silniejszych ekonomicznie, ze szkodą dla interesu ogólnego.

Art. 47i
Konieczność przechowywania audycji po ich usunięciu z katalogu ma umożliwić
Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na
żą
sprawowanie realnej kontroli treści audycji przez KRRiT. Brak stosownego
danie są zobowiązane do przechowywania kopii audycji zobowiązania oznaczałby możliwość natychmiastowego usunięcia audycji przez
udostępnianych publicznie przez okres nie krótszy niż 28 dni od podmiot dostarczający usługę po wniesieniu nań skargi, co uniemożliwiłoby
ich usunięcia z katalogu oraz do przedstawienia ich zebranie materiału dowodowego i podjęcie stosownej decyzji administracyjnej.
Przewodniczącemu Krajowej Rady po otrzymaniu żądania, o
którym mowa w art. 10 ust. 2.

Art. 47j
Proponowany obowiązek składania corocznych sprawozdań z wykonania
1. Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na
żą
obowiązków nałożonych ustawą ma na celu zapewnienie z jednej strony
danie są obowiązane do corocznego składania do Krajowej identyfikacji podmiotów świadczących usługi na żądanie, a z drugiej możliwość
Rady sprawozdania z wykonania obowiązków opisanych w art. zebrania przez Krajową Radę danych niezbędnych do sporządzenia raportów
47e i 47f.
zgodnie z art. 13 ust. 2 i art. 33 dyrektywy audiowizualnej.
2. Sprawozdanie zawiera:
1) dane podmiotu w zakresie określonym w art. 47c ust. 1 wraz z
podaniem sposobu publicznego udostępniania
audiowizualnej usługi medialnej na żądanie;
2) opis rodzajów zabezpieczeń technicznych lub innych
odpowiednich środków, mających na celu ochronę małoletnich
przed ich odbiorem, które stosuje dany podmiot;
3) opis sposobów promocji audycji europejskich, stosowanych
przez dany podmiot, w tym udział audycji europejskich w
katalogu w ujęciu ilościowym i czasowym.
3. Sprawozdanie składa się w terminie do dnia 31 marca za rok
poprzedzający.

Art. 53c
Z ogólnych zasad prawa europejskiego wynika konieczność zapewnienia nie tylko
1. Jeżeli podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną formalnej zgodności prawa krajowego z acquis, ale także jego przestrzegania.
na żądanie narusza przepisy art. 16 ust. 1, art. 16b ust. 1-3a, art. Ustanowione na mocy projektu zasady i ograniczenia nie mogą mieć charakteru
16c, art. 17 ust. 1-2, 4-5, 6a i 7, art. 17a ust. 1-3 i 5-6, art. 47a, czysto postulatywnego lex imperfectum. Stanowi o tym także art. 2 dyrektywy,
art. 47b, art. 47c ust. 1 i 2 i art. 47e-47f i art. 47h-47i lub nakazujący każdemu państwu zapewnić, aby usługi świadczone przez dostawców na
przepisy wydane na podstawie, art. 16b ust. 3b, art. 17 ust. 8 z jego terytorium pozostawały w zgodzie z przepisami prawa.
wyłączeniem przepisów dotyczących ewidencji sponsorowanych Projektowany przepis wyposaża wobec tego Przewodniczącego Krajowej Rady w
audycji lub innych przekazów, art. 17a ust. 9 w zakresie uprawnienia do wydawania decyzji administracyjnych mających na celu
szczegółowych warunków oznaczania przez nadawcę audycji, w zapewnienie stosowania przepisów ustawy przez dostawców audiowizualnych usług
których zastosowano lokowanie produktu, znakiem graficznym, medialnych na żądanie.
a także przepisy wydane na podstawie art. 47c ust. 3 i w ciągu
14 dni od dnia doręczeniu mu wezwania, o którym mowa w art.
10 ust. 3 ustawy, nie zaniechał działań naruszających te
przepisy, Przewodniczący Krajowej Rady wydaje decyzję
nakładającą na niego karę pieniężną w wysokości do
dwudziestokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia
w sektorze przedsiębiorstw, włącznie z wypłatami z zysku, w
kwartale poprzedzającym wydanie decyzji nakładającej karę,
ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w
Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor
Polski”.
2. Określając wysokość nałożonej kary Przewodniczący
Krajowej Rady uwzględnia w szczególności zakres i stopień
szkodliwości naruszenia oraz dotychczasową działalność
podmiotu dostarczającego audiowizualną usługę medialną na
żądanie.
3. Kara, o której mowa w ust. 1, może być ponownie nałożona
po upływie 30 dni od upływu terminu na zapłatę poprzedniej
kary w przypadku nieusunięcia naruszeń przez podmiot
dostarczający audiowizualną usługę medialną na żądanie.
4. Decyzja nakładająca karę nie może być wydana, jeżeli od
naruszenia obowiązków, o których mowa w ust. 1, upłynęły dwa
lata.

Art. 53d
Uzasadnienie tego przepisu jest analogiczne do powyższego. Ma on zapewnić realną
1. Za nie złożenie sprawozdania w terminie przewidzianym w egzekwowalność przepisu nakładającego obowiązek składania sprawozdań z
art. 47f ust. 3 Przewodniczący Krajowej Rady może, po działalności przez podmioty dostarczające usługi na żądanie, co z kolei jest
bezskutecznym wystosowaniu żądania, o którym mowa w art. 10 niezbędne do wywiązania się przez Polskę z obowiązków sprawozdawczych
ust. 2, do złożenia sprawozdania w terminie 14 dni od nałożonych w art. 13 ust. 2 i art. 33 dyrektywy.
otrzymania wezwania, wydać decyzję nakładającą na osobę
kierującą działalnością podmiotu dostarczającego audiowizualne
usługi medialne na żądanie karę pieniężną w wysokości nie
przekraczającej 1000 zł.
2. Kara, o której mowa w ust. 1, może być powtarzana po
upływie 30 dni od upływu terminu na zapłatę poprzedniej kary w
przypadku dalszego uchylania się od złożenia sprawozdania
przez podmiot dostarczający audiowizualną usługę medialną na
żądanie.
3. Decyzja nakładająca karę nie może być wydana, jeżeli od
terminu określonego w art. 47f ust. 3 upłynął rok.


1) w wypadku projektu usuwającego naruszenie Komisji należy wpisać nr naruszenia, zaś w wypadku wykonywania orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości (czy to
w trybie prejudycjalnym czy skargowym) należy podać datę wyroku i sygnaturę sprawy
2) tabelę zbieżności dla przepisów Unii Europejskiej można wygenerować przy pomocy systemu e-ste="http://www.e-step.pl/urzednik". W wypadku
konieczności dodania uzasadnienia dla przekroczenia minimum europejskiego należy dodać odpowiednią kolumnę
3) w tej części należy wskazać przepisy dyrektywy, decyzji ramowej, przepisy prawa UE, których naruszenie wskazała Komisja lub których wykładni dokonał
Trybunał Sprawiedliwości
4) w tej części należy wskazać wszystkie przepisy projektu aktu prawnego, które nie zostały wymienione w pierwszej części tabeli. Ze względu na konieczność
ograniczenia projektów implementujących prawo UE do przepisów wyłącznie i ściśle dostosowawczych przepisy wykraczające poza ten zakres powinny mieć
charakter wyjątkowy i być opatrzone uzasadnieniem konieczności ich wprowadzenia .
(*) jeżeli do wdrożenia danego przepisu UE potrzebne jest oprócz przepisu przenoszącego treść, także wprowadzenie przepisów zapewniających stosowanie (np.
przepisy proceduralne, przepisy karne itp.), w tabeli powinny znaleźć się wszystkie te przepisy wraz z oznaczeniem ich jednostek redakcyjnych