Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu, sporządzonej w Oslo dnia 18 września 1997 r.

Wyjątki
1. Niezależnie od ogólnych zobowiązań określonych w Artykule 1 zezwala się na
zachowanie lub przekazanie pewnej liczby min przeciwpiechotnych dla potrzeb rozwoju
oraz szkolenia w zakresie wykrywania min, rozminowywania lub technologii niszczenia
min. Liczba takich min nie przekroczy minimalnej liczby bezwzględnie koniecznej dla
wyżej wymienionych celów.
2. Dozwolone jest przekazanie min przeciwpiechotnych w celu ich zniszczenia.
Artykuł 4
Niszczenie składowanych min przeciwpiechotnych
Z zastrzeżeniem postanowień Artykułu 3 każde Państwo-Strona zobowiązuje się
zniszczyć lub zapewnić zniszczenie wszystkich składowanych min przeciwpiechotnych,
których jest właścicielem lub które posiada, lub które podlegają jego jurysdykcji lub
kontroli, najszybciej jak to możliwe, lecz najpóźniej w ciągu czterech lat od wejścia w życie
niniejszej Konwencji dla tego Państwa-Strony.
Artykuł 5
Niszczenie min przeciwpiechotnych na obszarach zaminowanych
1. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do zniszczenia lub do zapewnienia zniszczenia
wszystkich min przeciwpiechotnych rozmieszczonych na obszarach zaminowanych
podlegających jego jurysdykcji lub kontroli, najszybciej jak to możliwe, lecz nie później niż
w ciągu dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszej Konwencji dla tego Państwa-Strony.
2. Każde Państwo-Strona podejmie wszelkie starania, aby ustalić wszystkie obszary
podlegające jego jurysdykcji lub kontroli, o których wiadomo, lub co do których istnieje
podejrzenie, że są tam rozmieszczone miny przeciwpiechotne, oraz zapewni najszybciej jak
to jest możliwe, aby wszystkie obszary zaminowane, zawierające miny przeciwpiechotne,
podlegające jego jurysdykcji lub kontroli, były oznakowane wzdłuż ich obwodu, podlegały
obserwacji oraz były chronione przez ogrodzenie lub inny sposób, by uniemożliwić osobom
cywilnym dostęp, dopóki wszystkie miny przeciwpiechotne tam rozmieszczone nie zostaną
zniszczone. Oznakowanie obszarów zaminowanych powinno co najmniej odpowiadać
standardom określonym w „Protokole w sprawie zakazów lub ograniczeń użycia min, min-
pułapek i innych urządzeń”, zmienionym dnia 3 maja 1996 r., stanowiącym załącznik do
„Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które
mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane
skutki”.
3. Jeśli Państwo-Strona uzna, że nie będzie w stanie zniszczyć lub zapewnić zniszczenia
wszystkich min przeciwpiechotnych, o których mowa w ustępie 1 w ciągu wyżej
wymienionego okresu, może ono przedstawić na Spotkaniu Państw-Stron lub Konferencji
Przeglądowej wniosek o przedłużenie ostatecznego terminu zakończenia procesu zniszczenia
tych min przeciwpiechotnych do dziesięciu lat.
4. Każdy wniosek powinien określać:
a) czas trwania proponowanego przedłużenia;
b) szczegółowe wyjaśnienia powodów proponowanego przedłużenia, w tym:
i) przygotowanie i stan prac prowadzonych w ramach krajowych programów
rozminowywania,
ii) środki finansowe i techniczne jakimi dysponuje Państwo-Strona w celu zniszczenia
wszystkich min przeciwpiechotnych; oraz

3
iii) okoliczności, które zmniejszają zdolność Państwa-Strony do zniszczenia wszystkich
min przeciwpiechotnych rozmieszczonych na obszarach zaminowanych;
c) humanitarne, społeczne, gospodarcze oraz ekologiczne konsekwencje przedłużenia;
oraz
d) wszelkie inne informacje istotne dla wniosku o proponowane przedłużenie.
5. Spotkanie Państw-Stron lub Konferencja Przeglądowa oceni wniosek, biorąc pod
uwagę czynniki wymienione w ustępie 4, i zadecyduje większością głosów Państw-Stron
obecnych i uczestniczących w głosowaniu o przyznaniu lub też nie okresu przedłużenia.
6. Takie przedłużenie może być ponowione w razie przedłożenia nowego wniosku,
zgodnie z ustępami 3, 4 i 5 niniejszego artykułu. Wnioskując o kolejne przedłużenie,
Państwo-Strona przedstawia odpowiednie dodatkowe informacje o tym, jakie
przedsięwzięcia podjęto w poprzednim okresie przedłużenia, zgodnie z niniejszym
artykułem.
Artykuł 6
Współpraca i pomoc międzynarodowa
1. Wypełniając zobowiązania wynikające z niniejszej Konwencji, każde Państwo-Strona
ma prawo ubiegać się o pomoc i ją otrzymywać od innych Państw-Stron, w takim zakresie,
w jakim jest to możliwe.
2. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się do ułatwiania wymiany sprzętu, materiałów
oraz informacji naukowych i technicznych dotyczących realizacji niniejszej Konwencji i ma
prawo uczestniczenia w takiej wymianie w możliwie najszerszym zakresie. Państwa-Strony
nie będą nakładać nieuzasadnionych ograniczeń na dostarczanie, w celach humanitarnych,
sprzętu służącego do rozminowywania oraz odpowiedniej informacji technicznej.
3. Każde Państwo-Strona, które może to uczynić, udzieli pomocy w opiece nad ofiarami
min, w ich rehabilitacji oraz reintegracji społecznej i gospodarczej, a także w realizacji
programów uświadamiających o zagrożeniach powodowanych przez miny. Taka pomoc
może być udzielana, między innymi, poprzez system Narodów Zjednoczonych,
międzynarodowe, regionalne lub krajowe organizacje albo instytucje, Międzynarodowy
Komitet Czerwonego Krzyża, krajowe stowarzyszenia Czerwonego Krzyża oraz
Czerwonego Półksiężyca i ich międzynarodową federację, organizacje pozarządowe, lub w
trybie dwustronnym.
4. Każde Państwo-Strona, mające takie możliwości, udzieli pomocy w rozminowywaniu
oraz w działaniach z tym związanych. Taka pomoc może być udzielana, między innymi,
poprzez system Narodów Zjednoczonych, międzynarodowe lub regionalne organizacje lub
instytucje, organizacje lub instytucje pozarządowe lub w trybie dwustronnym, albo poprzez
wnoszenie wkładu do dobrowolnego Funduszu Powierniczego Narodów Zjednoczonych na
rzecz pomocy w rozminowywaniu lub do innych regionalnych funduszy, które zajmują się
rozminowywaniem.
5. Każde Państwo-Strona, mogące tak postąpić, udzieli pomocy w niszczeniu
składowanych min przeciwpiechotnych.
6. Każde Państwo-Strona zobowiązuje się udzielić informacji w celu włączenia ich do
bazy danych dotyczącej rozminowywania, utworzonej w ramach systemu Narodów
Zjednoczonych, a zwłaszcza informacji dotyczącej różnych sposobów oraz technik
rozminowywania a także udostępnić listy ekspertów, agencji eksperckich lub krajowych
punktów kontaktowych zajmujących się problematyką rozminowywania.
7. Państwa-Strony mogą zwracać się do Organizacji Narodów Zjednoczonych,
organizacji regionalnych, innych Państw-Stron i do innych właściwych organizacji

4
międzyrządowych lub pozarządowych o pomoc w opracowaniu krajowego programu
rozminowywania w celu określenia między innymi:
a) rozmiaru i zakresu problemu jaki stwarzają miny przeciwpiechotne;
b) zasobów finansowych, technicznych i ludzkich, wymaganych do realizacji programu;
c) przewidywanej liczby lat niezbędnych do zniszczenia wszystkich min
przeciwpiechotnych rozmieszczonych na obszarach zaminowanych podlegających
jurysdykcji lub kontroli zainteresowanego Państwa-Strony;
d) działań uświadamiających zagrożenia stwarzane przez miny w celu zmniejszenia
liczby rannych i zabitych z powodu wybuchów min;
e) pomocy ofiarom min;
f) stosunków między rządem zainteresowanego Państwa-Strony a odpowiednimi
podmiotami rządowymi, międzyrządowymi lub pozarządowymi, które będą uczestniczyć w
wykonaniu programu.
8. Każde Państwo-Strona udzielające i otrzymujące pomoc zgodnie z postanowieniami
niniejszego artykułu zobowiązuje się do współpracy w celu zapewnienia pełnego i szybkiego
wykonania uzgodnionych programów pomocy.
Artykuł 7
rodki przejrzysto ci
1. Każde Państwo-Strona przedstawi Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów
Zjednoczonych możliwie najszybciej, a w każdym razie nie później niż 180 dni po wejściu
dla tego Państwa w życie niniejszej Konwencji, sprawozdanie o:
a) krajowych środkach realizacji Konwencji, o których mowa w Artykule 9;
b) całkowitej liczbie wszystkich składowanych min przeciwpiechotnych, których jest
właścicielem lub które posiada, albo które podlegają jego jurysdykcji lub kontroli, z
podziałem na typy, liczby i, o ile to możliwe, numery partii każdego typu składowanych min
przeciwpiechotnych;
c) rozmieszczeniu wszystkich obszarów zaminowanych, w zakresie w jakim to jest
możliwe, na terenie których stwierdzono lub podejrzewa się obecność min
przeciwpiechotnych, podlegających jego jurysdykcji lub kontroli, przedstawiając możliwie
jak najwięcej informacji o typach i ilości każdego rodzaju min przeciwpiechotnych w
każdym obszarze zaminowanym, a także informacje kiedy zostały tam rozmieszczone;
d) typach, ilościach oraz, jeśli to możliwe, numerach partii wszystkich min
przeciwpiechotnych zachowanych lub przekazanych na potrzeby prac rozwojowych oraz
szkolenia w wykrywaniu min, rozminowywaniu lub technik niszczenia min, lub
przekazanych w celu zniszczenia a także o instytucjach upoważnionych przez Państwo-
Stronę do zachowania lub przekazywania min przeciwpiechotnych zgodnie z Artykułem 3;
e) statusie programów konwersji lub zamknięcia zakładów produkcji min
przeciwpiechotnych;
f) statusie programów niszczenia min przeciwpiechotnych zgodnie z Artykułami 4 i 5, z
podaniem informacji o metodach, które będą użyte w procesie niszczenia, o lokalizacji
wszystkich miejsc niszczenia oraz o standardach bezpieczeństwa i ochrony środowiska,
jakich należy przestrzegać;
g) typach i ilości wszystkich min przeciwpiechotnych zniszczonych po wejściu w życie
niniejszej Konwencji dla Państwa-Strony, z podziałem na ilość min przeciwpiechotnych
każdego typu, które zostały zniszczone, zgodnie z Artykułem 4 i 5, łącznie z, o ile to

5
możliwe, numerami partii min przeciwpiechotnych każdego typu, w przypadku niszczenia
zgodnie z Artykułem 4;
h) właściwościach technicznych każdego typu wyprodukowanych min
przeciwpiechotnych, na ile są znane, a także min, których Państwo-Strona jest obecnie
właścicielem lub posiadaczem, podając, tam gdzie to możliwe, takie kategorie informacji,
które mogą ułatwić identyfikację min przeciwpiechotnych i oczyszczenie z nich terenu;
informacje te będą co najmniej zawierać rozmiar min, rodzaj zapalnika, zawartość materiału
wybuchowego, zawartość metalu, kolorowe zdjęcia fotograficzne oraz inne informacje, które
mogą ułatwić rozminowywanie; oraz
i) środkach podjętych w celu niezwłocznego i skutecznego ostrzeżenia ludności cywilnej
w odniesieniu do wszystkich obszarów określonych w Artykule 5 ustęp 2.
2. Państwa-Strony uaktualnią corocznie, obejmując ostatni rok kalendarzowy, informacje
przedkładane zgodnie z niniejszym artykułem, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji
Narodów Zjednoczonych, nie później niż do dnia 30 kwietnia każdego roku.
3. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże otrzymane
sprawozdania Państwom-Stronom.
Artykuł 8
Ułatwianie i wyja nianie przestrzegania Konwencji
1. Państwa-Strony zgadzają się konsultować się wzajemnie i współpracować ze sobą w
zakresie wdrażania postanowień niniejszej Konwencji i pracować wspólnie w duchu
współpracy w celu ułatwienia zastosowania się przez Państwa-Strony do ich zobowiązań
nakładanych przez Konwencję.
2. Jeśli jedno lub więcej Państw-Stron pragnie wyjaśnić oraz dąży do rozwiązania kwestii
odnoszących się do przestrzegania postanowień niniejszej Konwencji przez inne Państwo-
Stronę, może przedłożyć temu Państwu-Stronie, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego
Organizacji Narodów Zjednoczonych, Wniosek o Wyjaśnienie tej sprawy. Wniosek będzie
zawierał wszystkie odpowiednie informacje. Każde Państwo-Strona powstrzyma się od
składania bezpodstawnych Wniosków o Wyjaśnienie, w celu unikania nadużyć. Państwo-
Strona otrzymujące Wniosek o Wyjaśnienie przedstawi w terminie 28 dni, za pośrednictwem
Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, Państwu-Stronie
składającemu wniosek wszystkie informacje, które byłyby pomocne w wyjaśnieniu tej
sprawy.
3. Jeśli składające Wniosek o Wyjaśnienie Państwo-Strona nie otrzyma odpowiedzi za
pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w powyższym
terminie lub uznaje odpowiedź na ten Wniosek za niezadowalającą, może ono wnieść
sprawę, za pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych,
pod obrady następnego Spotkania Państw-Stron. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów
Zjednoczonych przekaże wszystkim Państwom-Stronom ten wniosek z załączonymi
wszystkimi odpowiednimi informacjami odnoszącymi się do Wniosku o Wyjaśnienie.
Wszystkie takie informacje zostaną przekazane Państwu-Stronie, do którego skierowany był
Wniosek o Wyjaśnienie. Państwo to będzie miało prawo odpowiedzi.
4. Do czasu zwołania Spotkania Państw-Stron, każde z Państw-Stron, którego dotyczy
przedmiotowa sprawa, może wystąpić do Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów
Zjednoczonych o podjęcie dobrych usług w celu ułatwienia złożenia wyjaśnień, o które
poproszono.
5. Państwo-Strona, które zwraca się z Wnioskiem o Wyjaśnienie, może zaproponować, za
pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, zwołanie

6
Specjalnego Spotkania Państw-Stron w celu rozpatrzenia sprawy. Sekretarz Generalny
Organizacji Narodów Zjednoczonych przekaże te propozycje i wszystkie informacje
przedstawione przez zainteresowane Państwa-Strony wszystkim Państwom-Stronom, łącznie
z wnioskiem, aby wskazały, czy popierają zwołanie Specjalnego Spotkania Państw-Stron dla
rozpatrzenia tej sprawy. Jeśli w terminie 14 dni od daty powiadomienia co najmniej 1/3
Państw-Stron poprze zwołanie takiego Specjalnego Spotkania, Sekretarz Generalny
Organizacji Narodów Zjednoczonych zwoła Specjalne Spotkanie Państw-Stron, w terminie
następnych 14 dni. Spotkanie uzyska kworum, gdy weźmie w nim udział większość Państw-
Stron.
6. Spotkanie Państw-Stron lub Specjalne Spotkanie Państw-Stron, w zależności od
przypadku, określi przede wszystkim, czy nadal rozpatrywać sprawę, biorąc pod uwagę
wszystkie informacje przekazane przez zainteresowane Państwa-Strony. Spotkanie Państw-
Stron lub Specjalne Spotkanie Państw-Stron dołoży wszelkich starań, aby podjąć decyzję
jednomyślnie. Jeśli, mimo wszystkich podjętych starań, nie zostanie osiągnięte
porozumienie, Spotkanie podejmie tę decyzję większością głosów Państw-Stron obecnych i
biorących udział w głosowaniu.
7. Wszystkie Państwa-Strony będą w pełni współpracować ze Spotkaniem Państw-Stron
lub ze Specjalnym Spotkaniem Państw-Stron przy badaniu tej sprawy, co obejmuje też misję
ustalania faktów, działającą zgodnie z ustępem 8.
8. Jeśli będą niezbędne dalsze wyjaśnienia, Spotkanie Państw-Stron lub Specjalne
Spotkanie Państw-Stron upoważni do wysłania misji ustalania faktów i określi jej mandat
większością głosów Państw-Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu. Państwo-
Strona, otrzymujące Wniosek o Wyjaśnienie, może w dowolnym czasie zaprosić misję
ustalania faktów na swoje terytorium. Taka misja nie wymaga upoważnienia w drodze
decyzji Spotkania Państw-Stron lub Specjalnego Spotkania Państw-Stron. Misja złożona
maksymalnie z 9 ekspertów wyznaczonych i zaakceptowanych zgodnie z ustępami 9 i 10,
może zbierać dodatkowe informacje na miejscu domniemanego nieprzestrzegania
Konwencji, podlegającemu jurysdykcji lub kontroli Państwa-Strony, otrzymującego
Wniosek o Wyjaśnienie oraz w innych miejscach bezpośrednio związanych z tą sprawą .
9. Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych przygotowuje i uaktualnia
listę obejmującą przekazane przez Państwa-Strony nazwiska, obywatelstwa i inne
odpowiednie dane wykwalifikowanych ekspertów i podaje ją do wiadomości wszystkim
Państwom-Stronom. Każdy ekspert, ujęty na tej liście, będzie uznany za wyznaczonego do
wszystkich misji ustalania faktów, chyba że któreś Państwo-Strona oświadczy na piśmie, że
nie wyraża na to zgody. W przypadku braku takiej zgody ekspert ten nie będzie brać udziału
w misjach ustalania faktów na terytorium lub w innym miejscu, podlegającym jurysdykcji
lub kontroli sprzeciwiającego się Państwa-Strony, jeśli ten brak zgody został ogłoszony
przed wyznaczeniem takiego eksperta do udziału w danych misjach.
10. Po otrzymaniu wniosku Spotkania Państw-Stron lub Specjalnego Spotkania Państw-
Stron Sekretarz Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych wyznaczy, po
konsultacjach z Państwem-Stroną, otrzymującym Wniosek o Wyjaśnienie, członków misji,
w tym jej szefa. Do składu misji nie zostaną wyznaczeni obywatele Państwa-Strony
wnioskującego o przeprowadzenie misji ustalania faktów lub którego dotyczy ona
bezpośrednio. Członkowie misji ustalania faktów będą korzystać z przywilejów i
immunitetów określonych w Artykule 6 „Konwencji o przywilejach i immunitetach
Organizacji Narodów Zjednoczonych”, przyjętej dnia 13 lutego 1946 roku.
11. Po wcześniejszym zawiadomieniu na nie mniej niż 72 godziny członkowie misji
ustalania faktów przybędą niezwłocznie na terytorium Państwa-Strony otrzymującego
Wniosek o Wyjaśnienie. Państwo-Strona, otrzymujące wniosek, podejmie niezbędne kroki

7