Rządowy projekt ustawy o zmianie zakresu obowiązywania Konwencji o prawach dziecka, przyjętej dnia 20 listopada 1989 r. w Nowym Jorku

Druk nr 490

Warszawa, 4 czerwca 2012 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-33-12



Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej




Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


- o zmianie zakresu obowiązywania
Konwencji o prawach dziecka,
przyjętej dnia 20 listopada 1989 r.

w Nowym Jorku.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister Edukacji Narodowej.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk










Projekt

POSTANOWIENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia

o zmianie zakresu obowiązywania Konwencji o prawach dziecka, przyjętej
dnia 20 listopada 1989 r. w Nowym Jorku

Na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach
międzynarodowych (Dz. U. Nr 39, poz. 443, z 2002 r. Nr 216, poz. 1824, z 2010 r.
Nr 213, poz. 1395 oraz z 2011 r. Nr 117, poz. 676) postanawiam, co następuje:

§ 1. Niniejszym wycofuję zastrzeżenia złożone do art. 7 i art. 38 Konwencji
o prawach dziecka, przyjętej dnia 20 listopada 1989 r. w Nowym Jorku.

§ 2. Postanowienie wchodzi w życie z dniem podpisania.


PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ




PREZES RADY MINISTRÓW




05/25rch











Projekt

U S T A W A

z dnia


o zmianie zakresu obowiązywania Konwencji o prawach dziecka, przyjętej dnia
20 listopada 1989 r. w Nowym Jorku

Art. 1. Wyraża się zgodę na wycofanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej zastrzeżeń do art. 7 i art. 38 Konwencji o prawach dziecka, przyjętej dnia
20 listopada 1989 r. w Nowym Jorku.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.














05/24rch
UZASADNIENIE

I. Dnia 20 listopada 1989 r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych przyjęło
Konwencję o prawach dziecka (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526 oraz z 2000 r. Nr 2,
poz. 11), której inicjatorem była Rzeczpospolita Polska. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
uchwalił w dniu 21 września 1990 r. ustawę, w której wyraził zgodę na dokonanie przez
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji tej Konwencji. Jednocześnie Sejm
Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę uznającą za wskazane zwrócenie się do
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej o zamieszczenie w dokumencie ratyfikacyjnym
zastrzeżeń do art. 7 i art. 38 oraz deklaracji do art. 12 – 16 i art. 24 ust. 2 lit. f Konwencji
o prawach dziecka. Opinia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej została uwzględniona przez
Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Konwencja została ratyfikowana dnia 30 kwietnia
1991 r. Dokument ratyfikacyjny, wraz z zastrzeżeniami i deklaracjami, złożono
depozytariuszowi Konwencji dnia 7 czerwca 1991 r. Konwencja o prawach dziecka,
zgodnie z jej art. 49 ust. 2, weszła w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej w dniu
7 lipca 1991 r.
W dniu 23 lipca 2004 r. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił ustawę, w której wyraził
zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Protokołu
fakultatywnego do Konwencji o prawach dziecka w
sprawie angażowania dzieci
w konflikty zbrojne (Dz. U. z 2004 r. Nr 194, poz. 1982). Protokół został ratyfikowany
dnia 14 lutego 2005 r. Dokument ratyfikacyjny złożono Sekretarzowi Generalnemu
Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 7 kwietnia 2005 r. Protokół fakultatywny do
Konwencji o prawach dziecka w sprawie angażowania dzieci w konflikty zbrojne, zgodnie
z art. 10 ust. 2 Protokołu, wszedł w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej w dniu
7 maja 2005 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 91, poz. 608).
II. Potrzeba i cel zmiany zakresu obowiązywania umów międzynarodowych
1. Komitet Praw Dziecka Organizacji Narodów Zjednoczonych, rozpatrując w styczniu
1995 r. wstępne sprawozdanie Rzeczypospolitej Polskiej z
realizacji Konwencji
o prawach dziecka, wyraził sugestię dotyczącą rozważenia przez Rząd Rzeczypospolitej
Polskiej zasadności zgłoszonych zastrzeżeń do art. 7 i art. 38, jak również deklaracji do
art. 12 – 16 Konwencji.
W październiku 2002 r., w obserwacjach końcowych, przedstawionych po przyjęciu
drugiego sprawozdania Rzeczypospolitej Polskiej z realizacji Konwencji, Komitet Praw
Dziecka ponownie zaprosił Polskę do rozważenia możliwości wycofania wszelkich
zastrzeżeń i deklaracji zgłoszonych do Konwencji.
2. Postulat wycofania przez Rzeczpospolitą Polską zastrzeżeń i deklaracji do Konwencji
o prawach dziecka zgłaszali również posłowie podczas rozpatrywania rządowej informacji
o przestrzeganiu praw dziecka w Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 30 sierpnia 1996 r.
3. W dniu 10 września 1996 r. Rada Ministrów powierzyła Ministrowi Edukacji Narodowej
przedstawienie uzgodnionego stanowiska rządu w sprawie wycofania złożonych przez
Rzeczpospolitą Polską zastrzeżeń do art. 7 i art. 38 Konwencji o prawach dziecka.
W wyniku przeprowadzonych uzgodnień międzyresortowych ustalono wycofanie przez
Rzeczpospolitą Polską zastrzeżenia zgłoszonego do art. 38. Za zasadne uznano dalsze
utrzymanie zgłoszonego przez Rzeczpospolitą Polską zastrzeżenia do art. 7 Konwencji,
przewidującego ograniczenie praw dziecka przysposobionego do poznania rodziców
naturalnych.
W maju 1997 r. wniosek Ministra Spraw Zagranicznych w sprawie wycofania przez
Rzeczpospolitą Polską zastrzeżeń oraz deklaracji złożonych do niektórych postanowień
Konwencji o prawach dziecka został przyjęty przez Radę Ministrów. W dniu 30 lipca
1997 r. rządowy projekt uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie wycofania
przez Rzeczpospolitą Polską zastrzeżeń oraz deklaracji złożonych do niektórych
postanowień Konwencji o prawach dziecka (druk nr 2415 z dnia 4 czerwca 1997 r.)
przyjęto jednogłośnie i bez żadnych zmian w trakcie wspólnego posiedzenia trzech
komisji sejmowych: Komisji Edukacji, Nauki i Postępu Technicznego, Komisji
Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej. Ze względu jednak na
wygaśnięcie kadencji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej proces legislacyjny nie został
doprowadzony do końca.
4. We wrześniu 2008 r. Polski Komitet Narodowy UNICEF zwrócił się do Ministra Edukacji
Narodowej z prośbą o informację na temat stanowiska resortu w sprawie możliwości
wycofania zastrzeżeń i deklaracji do Konwencji o prawach dziecka.
5. Za potrzebą wycofania przez stronę polską zastrzeżeń i deklaracji zgłoszonych do
Konwencji o prawach dziecka wypowiada się również Rzecznik Praw Dziecka, który
prowadzi stały monitoring przestrzegania praw dziecka wynikających z tej Konwencji.
2