Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo prasowe

3. W zakresie wezwania, o którym mowa w ust. 1 przepisy art. 130 Kodeksu postępowania
cywilnego stosuje się odpowiednio.
4. Organ rejestracyjny odmówi rejestracji, jeżeli jej udzielenie stanowiłoby naruszenie prawa
do zarejestrowanego już tytułu prasowego.”;

18) uchyla się art. 22;

19) w art. 25:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma może być osoba, która ma pełną
zdolność do czynności prawnych i nie jest pozbawiona praw publicznych.”,

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Redaktorem naczelnym dziennika lub czasopisma nie może być osoba, która została
skazana prawomocnym wyrokiem za przestępstwa określone w przepisach rozdziałów
XXXIII-XXXVII ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 z
późn. zm.5)).”,

c) po ust. 3 dodaje się ust. 3a i 3b w brzmieniu:

„3a. Zakaz, o którym mowa w ust. 3, ustaje z upływem piątego roku od dnia uprawomocnienia
się wyroku skazującego, jednakże nie może zakończyć się wcześniej niż z upływem trzech lat
od dnia zakończenia okresu odbywania kary.

5 Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1997 r. Nr 128, poz. 840, z 1999 r. Nr 64, poz. 729,
Nr 83, poz. 931, z 2000 r. Nr 48, poz. 548, Nr 93, poz. 1027, Nr 116, poz. 1216, z 2001 r. Nr 98, poz. 1071, z 2003
r. Nr 111, poz. 1061, Nr 121, poz. 1142, Nr 179, poz. 1750, Nr 199, poz. 1935, Nr 228, poz. 2255, 2004 r. Nr 25,
poz. 219, Nr 69, poz. 626, Nr 93, poz. 889, Nr 243, poz. 2426, z 2005 r. Nr 86, poz. 732, Nr 90, poz. 757, Nr 132,
poz. 1109, Nr 163, poz. 1363, Nr 178, poz. 1479, Nr 180, poz. 1493, z 2006 r. Nr 190, poz. 1409, Nr 218, poz.
1592, Nr 226, poz. 1648, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 123, poz. 850, Nr 124, poz. 859, Nr 192, poz. 1378, z 2008
r. Nr 90, poz. 560, Nr 122, poz. 782, Nr 171, poz. 1056, Nr 173, poz. 1080, Nr 214, poz. 1344, z 2009 r. Nr 62,
poz. 504, Nr 63, poz. 533, Nr 166, poz. 1317, Nr 168, poz. 1323, Nr 190, poz. 1474, Nr 201, poz. 1540, Nr 206,
poz. 1589, z 2010 r. Nr 7, poz. 46, Nr 40, poz. 227 i 229, Nr 98, poz. 625 i 626, Nr 125, poz. 842, Nr 127, poz.
857, Nr 152, poz. 1018 i poz. 1021, Nr 182, poz. 1228, Nr 225, poz. 1474, Nr 240, poz. 1602, z 2011 r. Nr 17, poz.
78, Nr 24, poz. 130. Nr 39, poz. 202, Nr 48, poz. 245, Nr 72, poz. 381, Nr 94, poz. 549, Nr 117, poz. 678, Nr 129,
poz. 734, Nr 133, poz. 767, Nr 160, poz. 964, Nr 191, poz. 1135, Nr 217, poz. 1280, Nr 233, poz. 1381, Nr 240,
poz. 1431.
3b. W terminie trzech miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku, o którym mowa w ust. 3,
skazany może złożyć wniosek do sądu, który wydał wyrok, o zwolnienie go z zakazu pełnienia
funkcji redaktora naczelnego lub o skrócenie czasu obowiązywania zakazu. Nie dotyczy to
przestępstw popełnionych umyślnie. Sąd rozstrzyga o wniosku, wydając postanowienie.”,

d) ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Redaktor naczelny odpowiada za treść przygotowywanych przez redakcję materiałów
prasowych, w tym materiałów, o których mowa w art. 15 oraz za sprawy redakcyjne i
finansowe redakcji w granicach określonych w statucie lub właściwych przepisach. Jest
również obowiązany do dbania o poprawność językową materiałów prasowych oraz
przeciwdziałania wulgaryzacji języka.”;

20) art. 27 otrzymuje brzmienie:

„Art. 27. 1. Na każdym egzemplarzu prasowych publikacji periodycznych oraz innych
podobnych druków prasowych należy w widocznym i zwyczajowo przyjętym miejscu podać:
1) nazwę i adres wydawcy lub innego właściwego organu,
2) adres redakcji oraz imię i nazwisko redaktora naczelnego,
3) miejsce i datę wydania,
4) nazwę zakładu wykonującego dany druk prasowy,
5) (skreślony),
6) międzynarodowy znak informacyjny,
7) bieżącą numerację.
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do audycji radiowych i telewizyjnych oraz serwisów
agencyjnych.”;

21) art. 31 otrzymuje brzmienie:

„Art. 31. Na wniosek zainteresowanej osoby fizycznej, osoby prawnej lub innej jednostki
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej redaktor naczelny redakcji właściwego
dziennika lub czasopisma jest obowiązany opublikować bezpłatnie rzeczowe i odnoszące się
do faktów oświadczenie tej osoby lub jednostki zawierające zaprzeczenie informacji
nieprawdziwej lub korektę informacji nieścisłej zawartej w prasie (sprostowanie).

22) art. 32 otrzymuje brzmienie:

„Art. 32. 1. Sprostowanie należy opublikować w:
1) dzienniku – w najbliższym od momentu otrzymania sprostowania wydaniu dziennika,
a w przypadku braku możliwości technicznych, w kolejnym wydaniu dziennika, nie
później jednak niż w terminie 7 dni od dnia otrzymania sprostowania,
2) czasopiśmie – w najbliższym lub w następnym po nim przygotowywanym do
opublikowania numerze,
3) innym niż dziennik przekazie za pomocą dźwięku oraz dźwięku i obrazu – w
najbliższym analogicznym przekazie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia
otrzymania sprostowania.
2. Sprostowanie należy dodatkowo opublikować w odpowiednim dzienniku, w ciągu miesiąca,
na wniosek zainteresowanej osoby, na koszt wydawcy, gdy możliwy termin opublikowania
sprostowania lub odpowiedzi przekracza 3 miesiące.
3. Terminy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania, jeżeli strony na piśmie
umówiły się inaczej.
4. Sprostowanie w prasowych publikacjach periodycznych powinno być opublikowane w
sposób najbardziej odpowiadający poprzedzającym je publikacjom. W szczególności być
powinno być opublikowane równorzędną czcionką w tym samym dziale oraz pod widocznym
tytułem z zaznaczeniem, iż są sprostowaniem.
5. Sprostowanie w publikacjach innych niż wymienione w ust. 4 powinno być upowszechnione
w zbliżonym czasie i w analogicznej audycji; przepis ust. 4 w zakresie sposobu
upowszechniania stosuje się odpowiednio.
6. W tekście nadesłanego sprostowania nie wolno bez zgody zainteresowanego dokonać
skrótów ani innych zmian, które osłabiałyby jego znaczenie lub zniekształcały intencję autora
sprostowania.
7. Tekst sprostowania nie może być komentowany w tym samym numerze lub audycji; nie
wyklucza to jednak prostej zapowiedzi polemiki lub wyjaśnień.
8. Tekst sprostowania nie może być dłuższy od dwukrotnej objętości fragmentu materiału
prasowego, którego dotyczy.”;

23) art. 33 otrzymuje brzmienie:

„Art. 33. 1. Redaktor naczelny odmawia opublikowania sprostowania, jeżeli:
1) nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 31,
2) podważaja fakty stwierdzone prawomocnym orzeczeniem, dotyczącym osoby
dochodzącej publikacji sprostowania.
2. Redaktor naczelny może odmówić opublikowania sprostowania, jeżeli:
1) zawiera treści wulgarne, powszechnie obraźliwe lub w inny sposób rażąco naruszające
zasady współżycia społecznego.
2) nie
dotyczy
treści zawartych w materiale prasowym,
3) jest wystosowana przez osobę, której nie dotyczą fakty przytoczone w materiale
prasowym, chyba że sprostowania, po śmierci osoby bezpośrednio zainteresowanej,
dokonuje osoba zainteresowana z uwagi na stosunek służbowy, wspólną pracą lub
działalnością albo w związku z więzami pokrewieństwa lub powinowactwa, łączącymi
ją ze zmarłą osobą bezpośrednio zainteresowaną,
4) odnosi się do informacji poprzednio sprostowanej,
5) zostało nadesłana po upływie miesiąca od dnia opublikowania materiału prasowego,
chyba że zainteresowana osoba nie mogła zapoznać się wcześniej z treścią publikacji,
nie później jednak niż w ciągu 3 miesięcy od dnia opublikowania materiału
prasowego,
6) nie jest zgodne z wymaganiami określonymi w art. 32 ust. 8 lub nie została podpisana
w sposób umożliwiający identyfikację autora.
3. Odmawiając opublikowania sprostowania redaktor naczelny jest obowiązany przekazać
niezwłocznie, lecz nie później jednak niż w terminie 7 dni od otrzymania sprostowania,
zainteresowanemu pisemne zawiadomienie o odmowie i jej przyczynach. Jeżeli odmowa
nastąpiła z przyczyn wymienionych w ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 – 4, należy wskazać fragmenty,
które nie nadają się do publikacji; do poprawionego w ten sposób sprostowania termin
określony w ust. 2 pkt 5 biegnie na nowo od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie i jej
przyczynach. Redaktor naczelny nie może odmówić zamieszczenia sprostowania, jeżeli
zastosowano się do jego wskazań.
4. Jeżeli zasadne sprostowanie nadesłane przez osobę zainteresowaną nie może być
opublikowane z przyczyn określonych w ust. 1 i 2, redaktor naczelny, za zgodą
zainteresowanego, może zamieścić własne wyjaśnienie dotyczące informacji podlegającej
sprostowaniu.
5. Sprostowanie może być podpisane pseudonimem, gdy podstawą sprostowania jest
zagrożenie dobra związanego z pseudonimem; dane identyfikujące zainteresowanego podaje
się wtedy tylko do wiadomości redaktora naczelnego lub upoważnionych przez niego
dziennikarzy z kierowanej przez niego redakcji.”;

24) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Redaktor naczelny jest obowiązany opublikować nieodpłatnie, w miejscu i w czasie
właściwym ze względu na tematykę i na charakter publikacji, komunikat urzędowy
pochodzący od organów władzy państwowej, w tym pochodzący od naczelnych i centralnych
organów administracji państwowej, jeżeli został nadesłany przez właściwą osobę uprawnioną
do reprezentacji ze wskazaniem, że publikacja jest obowiązkowa.”;

25) tytuł rozdziału 7 otrzymuje brzmienie:

„Odpowiedzialność cywilna i karna”;

26) art. 37a otrzymuje brzmienie:

„Art. 37a. W razie skazania za przestępstwo popełnione przez opublikowanie materiału
prasowego, sąd może orzec jako środek karny przepadek materiału prasowego.”;
27) uchyla się art. 37b;

28) w art. 38 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Odpowiedzialność cywilną za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału
prasowego ponoszą autor, redaktor lub inna osoba, która spowodowała opublikowanie tego