Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw

– 40 –
c)
dodaje się ust. 3 i 4 w brzmieniu:
„3. Jeżeli wniosek o ustalenie warunków zabudowy dotyczy:
1)
inwestycji, której lokalizacja może nastąpić wyłącznie na podstawie planu
miejscowego,
2)
w całości lub w części terenu położonego na obszarze, o którym mowa w
art. 10 ust. 2 pkt 8a lit. a lub lit. b, oraz, do czasu dokonania scalenia i
wymiany, położnego na obszarze, o którym mowa w pkt 8a lit. c
– odmawia się wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy.
4. Jeżeli:
1)
wniosek o ustalenie warunków zabudowy nie spełnia warunków, o których
mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1–6 i 9 oraz ust. 1a–4,
2)
przedstawiony we wniosku o ustalenie warunków zabudowy sposób
zagospodarowania i korzystania z terenu spowoduje, że korzystanie z
nieruchomości lub ich części, dla których obowiązuje plan miejscowy, w
sposób zgodny z przeznaczeniem określonym w planie, stanie się niemożliwe
lub istotnie ograniczone
– wydaje się decyzję o odmowie ustalenia warunków zabudowy.”;
40) w art. 63:
a)
uchyla się ust. 3,
b)
po ust. 3 dodaje się ust. 3a–3c w brzmieniu:
„3a. Jeżeli lokalizacja inwestycji następuje na podstawie decyzji o warunkach
zabudowy, a jej realizacja powoduje, że dalsze faktyczne korzystanie z terenu i
gruntu w sposób zgodny z faktycznym korzystaniem, mającym miejsce w dniu
uprawomocnienia się decyzji o warunkach zabudowy, znajdujących się w obszarze
oddziaływania inwestycji stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel
albo użytkownik wieczysty nieruchomości może, z zastrzeżeniem ust. 3b, żądać od
inwestora odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia
nieruchomości lub jej części.
3b. Realizacja roszczeń, o których mowa w ust. 3a, może nastąpić również w
drodze zaoferowania przez inwestora właścicielowi albo użytkownikowi
wieczystemu nieruchomości zamiennej. Z dniem zawarcia umowy zamiany
roszczenia wygasają.
– 41 –
3c. Koszty realizacji roszczeń, o których mowa w ust. 3a i 3b, ponosi
inwestor, po dokonaniu skutecznego zgłoszenia zamiaru wykonywania robót
budowlanych lub uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.”,
c)
ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
„4. Wnioskodawcy nie przysługuje roszczenie o zwrot nakładów
poniesionych w związku z otrzymaną decyzją o warunkach zabudowy.
5. Organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy, jest obowiązany, za
zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji
na rzecz podmiotu będącego właścicielem lub użytkownikiem wieczystym
wszystkich nieruchomości, których dotyczy decyzja, jeżeli przyjmuje on wszystkie
warunki zawarte w tej decyzji. Stronami postępowania o przeniesienie decyzji są
jedynie podmioty, między którymi ma być dokonane przeniesienie.”;
41) w art. 64:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3–5a i art. 55 stosuje się
odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.”,
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Przepis art. 54 stosuje się do decyzji o warunkach zabudowy, przy czym
decyzja ta zawiera część tekstową i graficzną oraz – w zależności od przedmiotu
wniosku – określa również:
1)
wielkość i sposób wyznaczenia obszaru analizowanego;
2)
funkcje terenu lub funkcje zabudowy;
3)
linie zabudowy;
4)
szerokość elewacji frontowej;
5)
wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki oraz
maksymalną wysokość obiektów budowlanych;
6)
geometrię dachu (kąt nachylenia, wysokość kalenicy i układ połaci
dachowych);
7)
parametry, cechy i wskaźniki kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania
terenu, w tym gabaryty i formy architektoniczne obiektów budowlanych,
powierzchnię biologicznie czynną oraz intensywność wykorzystania terenu;
8)
liczbę miejsc parkingowych;
9)
warunki zagospodarowania w zakresie komunikacji pieszej i rowerowej;
– 42 –
10) kolorystykę obiektów budowlanych oraz pokrycie dachów;
11) wymogi wynikające z regionalnych cech istniejącej zabudowy i
ukształtowania terenów gminy, w tym rozwiązania detali architektonicznych
elewacji.”,
c)
dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
„3. W przypadku planowanej budowy instalacji odnawialnego źródła energii
w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii, wniosek o ustalenie warunków zabudowy powinien zawierać
określenie planowanej mocy tych obiektów.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U.
z 2015 r. poz. 520, 831 i 1137) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 2 po pkt 9 dodaje się pkt 9a w brzmieniu:
„9a) strefach ochronnych terenów zamkniętych – rozumie się przez to przyległe do
terenów zamkniętych tereny, na których ze względu na obronność lub
bezpieczeństwo państwa obowiązują ograniczenia w sposobie zagospodarowania
terenu i faktycznego użytkowania terenu i gruntu;”;
2)
w art. 4 ust. 2–2c otrzymują brzmienie:
„2. Dla terenów zamkniętych, zamiast mapy zasadniczej, sporządza się odrębne
mapy zawierające w swojej treści również sieć podziemnego uzbrojenia terenu.
Sporządzanie i aktualizowanie tych map należy do właściwych ministrów i
kierowników urzędów centralnych.
2a. Tereny zamknięte są ustalane przez właściwych ministrów i kierowników
urzędów centralnych w drodze decyzji. W decyzji tej są określane również granice
terenu zamkniętego. Informację o granicach terenu zamkniętego sporządzoną na kopii
mapy ewidencyjnej lub w formie wykazu działek ewidencyjnych tworzących obszar
terenu zamkniętego, organ ustalający ten teren przekazuje Głównemu Geodecie Kraju
oraz właściwym terytorialnie wojewodom, marszałkom województw, starostom oraz
wójtom (burmistrzom, prezydentom miast).
2b. Organ, który ustalił teren zamknięty, informuje Głównego Geodetę Kraju o
rodzajach klauzul tajności nadanych informacjom dotyczącym obiektów znajdujących
się na tym terenie.
2c. Jeżeli teren utracił charakter terenu zamkniętego, zarządzający nim jest
obowiązany przekazać właściwemu staroście mapy, o których mowa w ust. 2, oraz
– 43 –
zbiory danych, o których mowa w art. 28g ust. 1, w celu aktualizacji państwowego
zasobu geodezyjnego i kartograficznego.”;
3)
po art. 4 dodaje się art. 4a–4c w brzmieniu:
„Art. 4a. 1. Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie mogą ustanowić, w
drodze rozporządzenia, strefę ochronną terenu zamkniętego, mając na uwadze potrzeby
obronności lub bezpieczeństwa państwa oraz zapewnienie prawidłowego
funkcjonowania terenu zamkniętego.
2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się granicę strefy ochronnej
terenu zamkniętego oraz ograniczenia w sposobie zagospodarowania terenu i
faktycznego użytkowania terenu i gruntu.
3. Załącznik do rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, stanowi mapa
ewidencyjna, obejmująca nieruchomości objęte strefą ochronną terenu zamkniętego.
4. W strefie ochronnej terenu zamkniętego można ustanowić ograniczenia:
1)
w sposobie zagospodarowania terenu, w tym lokalizowania i parametrów obiektów
budowlanych, w tym budynków mieszkalnych, zakładów stwarzających zagrożenie
wystąpienia poważnych awarii przemysłowych, obiektów użyteczności publicznej,
dróg, linii kolejowych oraz infrastruktury technicznej w rozumieniu art. 2 pkt 13a
ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym
(Dz. U. z 2015 r. poz. 199, 443 i 774) oraz instalacji odnawialnych źródeł energii
w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych
źródłach energii (Dz. U. poz. 478), które powinny być lokalizowane w bezpiecznej
odległości od granic terenów zamkniętych;
2)
faktycznego użytkowania terenu i gruntu dotyczące przebywania osób lub
swobody poruszania się, używania rzeczy i wykonywania czynności, w tym:
a)
pozyskiwania zasobów, tworów i składników przyrody,
b)
prowadzenia robót budowlanych, w tym budowy i przebudowy obiektów
budowlanych,
c)
użytkowania i zmiany funkcji obiektów budowlanych,
d)
budowy, przebudowy i montażu urządzeń i sieci uzbrojenia terenu,
e)
używania sprzętu, w szczególności elektrycznego, elektronicznego oraz
optycznego,
f)
poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin,
g)
składowania odpadów,
– 44 –
h)
sadzenia i usuwania drzew i krzewów,
g)
upraw rolnych, w tym upraw wieloletnich, oraz chowu i hodowli zwierząt,
i)
rybactwa i rybołówstwa,
j)
przewożenia, składowania i używania broni, amunicji i materiałów
niebezpiecznych.
5. Ograniczenia, o których mowa w ust. 4, nie dotyczą wykonywania zadań na
rzecz bezpieczeństwa lub obronności państwa, prowadzenia akcji ratowniczej oraz
działań związanych z bezpieczeństwem powszechnym.
Art. 4b. 1. Projekt rozporządzenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1, przed
przekazaniem go do uzgodnień, konsultacji publicznych lub opiniowania, jest przez
projektodawcę:
1)
przedkładany do zaopiniowania radzie gminy, na której terytorium planuje się
ustanowienie strefy ochronnej terenu zamkniętego, oraz właściwemu samorządowi
województwa;
2)
wykładany do publicznego wglądu w urzędzie gminy, na której terytorium planuje
się ustanowienie strefy ochronnej terenu zamkniętego, lub innym dogodnym
miejscu.
2. Do wydania przez radę gminy opinii, o której mowa w ust. 1 pkt 1, przepisy
art. 106 § 1, 3, 5 i 6 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.
3. Informację o wyłożeniu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2:
1)
projektodawca rozporządzenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1, ogłasza przez
obwieszczenie, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości co
najmniej 2 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do publicznego
wglądu na okres co najmniej 14 dni;
2)
gmina, na której terytorium planuje się ustanowienie strefy ochronnej terenu
zamkniętego, zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie
podmiotowej urzędu gminy co najmniej 2 dni przed dniem wyłożenia i zamieszcza
ten projekt w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu na
okres co najmniej 14 dni.
4. W ramach wyłożenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2:
1)
są składane uwagi i wnioski;
2)
projektodawca rozporządzenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1, może
zorganizować w urzędzie gminy, na której terytorium planuje się ustanowienie