Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw
projekt dotyczy wprowadzenia do katalogu zasad planowania przestrzennego nowych wymagań, w tym dotyczącego ładu przestrzennego oraz efektywnego gospodarowania zasobami
- Kadencja sejmu: 7
- Nr druku: 3896
- Data wpłynięcia: 2015-09-07
- Uchwalenie: sprawa niezamknięta
3896
– 50 –
2. Studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy
uchwalone przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują ważność.
3. Do projektów studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy i projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, oraz ich zmian, w
stosunku do których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ogłoszono w prasie
miejscowej oraz przez obwieszczenie o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lub ich zmian, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
4. W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy rada gminy może
podjąć uchwałę o stosowaniu do projektów studiów uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego
gminy
lub
projektów miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, lub ich zmian, przepisów ustawy zmienianej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
5. Uchwała, o której mowa w ust. 4, jest aktem prawa miejscowego. Uchwała podlega
dodatkowo ogłoszeniu w sposób, o którym mowa w art. 17 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 8. 1. Nie wszczyna się postępowań, a postępowania wszczęte umarza, w sprawach
wydania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 59 ustawy zmienianej w art. 1,
na podstawie wniosków o ustalenie warunków zabudowy dotyczących:
1)
terenu, na którym istnieje obowiązek sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego;
2)
obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8a ustawy zmienianej w art. 1;
3)
inwestycji, o których mowa w art. 10 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą;
4)
w całości lub w części terenu, co do którego została wydana:
a)
decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i
jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235, z późn. zm.7)), dotycząca
inwestycji celu publicznego lub innych decyzji lokalizacyjnych w rozumieniu art. 2
pkt 20 ustawy zmienianej w art. 1 i wydawana przed uzyskaniem decyzji, o których
mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, 4, 4b–5 i 8–21 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o
– 51 –
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w okresie przed
upływem terminów, o których mowa w art. 72 ust. 3, 4 albo 4b tej ustawy, lub
b)
decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, lub
c)
inna decyzja lokalizacyjna w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy zmienianej w art. 1.
2. W sprawach wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy dotyczących wydania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 59
ustawy zmienianej w art. 1, w sprawach innych niż wymienione w ust. 1, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
3. Decyzje o warunkach zabudowy, o których mowa w art. 59 ustawy zmienianej w
art. 1, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują ważność przez
okres 2 lat od dnia jej wejścia w życie.
4. Do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy, o których mowa w
ust. 3, przepisu art. 162 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
5. W okresie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wójt, burmistrz albo
prezydent miasta opracowuje wykaz decyzji, o których mowa w ust. 3, dla których upłynął
termin ważności.
6. Wykaz, o którym mowa w ust. 5, jest przekazywany właściwym miejscowo organom
administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego oraz podlega ogłoszeniu w
sposób, o którym mowa w art. 17 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą.
7. Termin ważności decyzji o warunkach zabudowy, o których mowa w art. 59 ustawy
zmienianej w art. 1, wydanych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, a przed dniem
wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 36–41 niniejszej ustawy, wynosi
2 lata. Do stwierdzenia wygaśnięcia tych decyzji przepisu art. 162 Kodeksu postępowania
administracyjnego nie stosuje się.
8. Do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy dotyczących wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa
w art. 50 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
– 52 –
Art. 9. Po upływie 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie wszczyna się
postępowań, a postępowania wszczęte umarza w sprawach wydania pozwolenia na budowę
na podstawie wniosków o jego wydanie dotyczących:
1)
inwestycji, o których mowa w art. 10 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą,
2)
inwestycji położonych na obszarach, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8a ustawy
zmienianej w art. 1
– których podstawą lokalizacji nie jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Art. 10. 1. W przypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub jego zmiany przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy art. 36 i art. 37 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. W przypadku uzyskania przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy pozwolenia
na budowę, o którym mowa w art. 63 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, do realizacji
roszczeń, o których mowa w tym przepisie, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 11. 1. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy rada gminy może,
w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, uchylić, dla określonej nieruchomości
lub jej części objętej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, przepisy planu miejscowego dotyczące tej nieruchomości
lub jej części, o ile:
1)
nieruchomość lub jej część została przeznaczona w planie miejscowym pod lokalizację
inwestycji celu publicznego o znaczeniu:
a)
krajowym, a podmiot odpowiedzialny za lokalizację i realizację tej inwestycji
przedstawił gminie informację, że:
–
zrezygnował z realizacji inwestycji lub
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 20 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość okazała się zbędna do realizacji inwestycji,
b)
wojewódzkim, a zarząd województwa przedstawił gminie informację, że:
–
zrezygnował z realizacji inwestycji lub
– 53 –
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 20 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość okazała się zbędna do realizacji inwestycji,
c)
powiatowym, a zarząd powiatu przedstawił gminie informację, że:
–
zrezygnował z realizacji inwestycji lub
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 20 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość okazała się zbędna do realizacji inwestycji,
d)
lokalnym, a z uchwały rady gminy wynika, że:
–
zrezygnowano z realizacji inwestycji lub
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 10 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość jest zbędna do realizacji inwestycji;
2)
plan miejscowy określa dla nieruchomości lub jej części sposób zagospodarowania
dopuszczający zabudowę mieszkaniową lub zagrodową, oraz:
a)
do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie złożono wniosku, dotyczącego tej
nieruchomości, o wydanie pozwolenia na budowę lub
b)
w przypadkach, o których mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. –
Prawo budowlane nie dokonano skutecznego zgłoszenia budowy lub robót
budowlanych dotyczących tej nieruchomości, lub
c)
nie rozpoczęto na tej nieruchomości prac budowlanych w przypadkach, gdy
budowa lub prace budowlane nie wymagają, zgodnie z art. 29–30 ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, pozwolenia na budowę lub dokonania
zgłoszenia, lub
d)
właściciel lub użytkownik wieczysty tej nieruchomości złożył, w formie aktu
notarialnego, oświadczenie o wyrażeniu zgody na podjęcie takiej uchwały.
– 54 –
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może dotyczyć więcej niż jednej nieruchomości lub
ich części. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może obejmować wszystkie nieruchomości
objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, o ile żadna z nich nie została
zabudowana po uchwaleniu planu miejscowego.
3. Do uchwały, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 ust. 1,
art. 16 ust. 1, art. 17, art. 18–21, art. 23–26 i art. 34 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z zastrzeżeniem ust. 4–8.
4. Uchwałę, o której mowa w ust. 1, rada gminy może podjąć z własnej inicjatywy lub
na wniosek:
1)
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 – odpowiednio podmiotu
odpowiedzialnego za lokalizację i realizację inwestycji, samorządu województwa lub
samorządu powiatu;
2)
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – właściciela lub użytkownika
wieczystego nieruchomości, której uchwała dotyczy.
5. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c i lit. d oraz pkt 2, wójt,
burmistrz albo prezydent miasta przeprowadza analizy dotyczące wpływu uchwały na ład
przestrzenny, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz walory ekonomiczne przestrzeni,
rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne zawarte w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego, którego dotyczy uchwała, a także na dostęp do publicznego transportu
zbiorowego lub jego funkcjonowanie.
6. Uchwały, o której mowa w ust. 1, nie podejmuje się, jeśli z analiz, o których mowa w
ust. 5, wynika, że będzie ona:
1)
skutkowała dysfunkcyjnością obszaru objętego miejscowym planem zagospodarowania
przestrzennego lub jego części lub
2)
skutkowała znaczącym zmniejszeniem efektywności rozwiązań funkcjonalno-
przestrzennych, lub
3)
miała negatywny wpływ na funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego lub
systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, lub
4)
negatywnie oddziaływała na walory ekonomiczne przestrzeni.
7. Integralną częścią uchwały, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest załącznik graficzny przedstawiający granice
obszaru, którego będzie dotyczyć uchwała, o której mowa w ust. 1.
2. Studia uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy
uchwalone przed dniem wejścia w życie ustawy zachowują ważność.
3. Do projektów studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego
gminy i projektów miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, oraz ich zmian, w
stosunku do których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy ogłoszono w prasie
miejscowej oraz przez obwieszczenie o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu studium
uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub projektu
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lub ich zmian, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
4. W terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy rada gminy może
podjąć uchwałę o stosowaniu do projektów studiów uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego
gminy
lub
projektów miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, lub ich zmian, przepisów ustawy zmienianej w art. 1 w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
5. Uchwała, o której mowa w ust. 4, jest aktem prawa miejscowego. Uchwała podlega
dodatkowo ogłoszeniu w sposób, o którym mowa w art. 17 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 8. 1. Nie wszczyna się postępowań, a postępowania wszczęte umarza, w sprawach
wydania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 59 ustawy zmienianej w art. 1,
na podstawie wniosków o ustalenie warunków zabudowy dotyczących:
1)
terenu, na którym istnieje obowiązek sporządzenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego;
2)
obszarów, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8a ustawy zmienianej w art. 1;
3)
inwestycji, o których mowa w art. 10 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą;
4)
w całości lub w części terenu, co do którego została wydana:
a)
decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1
ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i
jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach
oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2013 r. poz. 1235, z późn. zm.7)), dotycząca
inwestycji celu publicznego lub innych decyzji lokalizacyjnych w rozumieniu art. 2
pkt 20 ustawy zmienianej w art. 1 i wydawana przed uzyskaniem decyzji, o których
mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1, 4, 4b–5 i 8–21 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o
– 51 –
udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w
ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w okresie przed
upływem terminów, o których mowa w art. 72 ust. 3, 4 albo 4b tej ustawy, lub
b)
decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, lub
c)
inna decyzja lokalizacyjna w rozumieniu art. 2 pkt 20 ustawy zmienianej w art. 1.
2. W sprawach wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy dotyczących wydania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa w art. 59
ustawy zmienianej w art. 1, w sprawach innych niż wymienione w ust. 1, stosuje się przepisy
dotychczasowe.
3. Decyzje o warunkach zabudowy, o których mowa w art. 59 ustawy zmienianej w
art. 1, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują ważność przez
okres 2 lat od dnia jej wejścia w życie.
4. Do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy, o których mowa w
ust. 3, przepisu art. 162 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.
5. W okresie 24 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wójt, burmistrz albo
prezydent miasta opracowuje wykaz decyzji, o których mowa w ust. 3, dla których upłynął
termin ważności.
6. Wykaz, o którym mowa w ust. 5, jest przekazywany właściwym miejscowo organom
administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego oraz podlega ogłoszeniu w
sposób, o którym mowa w art. 17 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym
niniejszą ustawą.
7. Termin ważności decyzji o warunkach zabudowy, o których mowa w art. 59 ustawy
zmienianej w art. 1, wydanych po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, a przed dniem
wejścia w życie przepisów, o których mowa w art. 1 pkt 36–41 niniejszej ustawy, wynosi
2 lata. Do stwierdzenia wygaśnięcia tych decyzji przepisu art. 162 Kodeksu postępowania
administracyjnego nie stosuje się.
8. Do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy dotyczących wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa
w art. 50 ustawy zmienianej w art. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.
– 52 –
Art. 9. Po upływie 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie wszczyna się
postępowań, a postępowania wszczęte umarza w sprawach wydania pozwolenia na budowę
na podstawie wniosków o jego wydanie dotyczących:
1)
inwestycji, o których mowa w art. 10 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą,
2)
inwestycji położonych na obszarach, o których mowa w art. 10 ust. 2 pkt 8a ustawy
zmienianej w art. 1
– których podstawą lokalizacji nie jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Art. 10. 1. W przypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub jego zmiany przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy art. 36 i art. 37 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia
wejścia w życie niniejszej ustawy.
2. W przypadku uzyskania przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy pozwolenia
na budowę, o którym mowa w art. 63 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 1, do realizacji
roszczeń, o których mowa w tym przepisie, stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 11. 1. W okresie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy rada gminy może,
w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, uchylić, dla określonej nieruchomości
lub jej części objętej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego, przepisy planu miejscowego dotyczące tej nieruchomości
lub jej części, o ile:
1)
nieruchomość lub jej część została przeznaczona w planie miejscowym pod lokalizację
inwestycji celu publicznego o znaczeniu:
a)
krajowym, a podmiot odpowiedzialny za lokalizację i realizację tej inwestycji
przedstawił gminie informację, że:
–
zrezygnował z realizacji inwestycji lub
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 20 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość okazała się zbędna do realizacji inwestycji,
b)
wojewódzkim, a zarząd województwa przedstawił gminie informację, że:
–
zrezygnował z realizacji inwestycji lub
– 53 –
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 20 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość okazała się zbędna do realizacji inwestycji,
c)
powiatowym, a zarząd powiatu przedstawił gminie informację, że:
–
zrezygnował z realizacji inwestycji lub
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 20 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość okazała się zbędna do realizacji inwestycji,
d)
lokalnym, a z uchwały rady gminy wynika, że:
–
zrezygnowano z realizacji inwestycji lub
–
nie przewiduje się realizacji inwestycji w ciągu 10 lat od dnia wejścia w życie
niniejszej ustawy, lub
–
realizacja inwestycji nastąpiła albo nastąpi w innym przebiegu albo lokalizacji,
lub
–
nieruchomość jest zbędna do realizacji inwestycji;
2)
plan miejscowy określa dla nieruchomości lub jej części sposób zagospodarowania
dopuszczający zabudowę mieszkaniową lub zagrodową, oraz:
a)
do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie złożono wniosku, dotyczącego tej
nieruchomości, o wydanie pozwolenia na budowę lub
b)
w przypadkach, o których mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. –
Prawo budowlane nie dokonano skutecznego zgłoszenia budowy lub robót
budowlanych dotyczących tej nieruchomości, lub
c)
nie rozpoczęto na tej nieruchomości prac budowlanych w przypadkach, gdy
budowa lub prace budowlane nie wymagają, zgodnie z art. 29–30 ustawy z dnia
7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, pozwolenia na budowę lub dokonania
zgłoszenia, lub
d)
właściciel lub użytkownik wieczysty tej nieruchomości złożył, w formie aktu
notarialnego, oświadczenie o wyrażeniu zgody na podjęcie takiej uchwały.
– 54 –
2. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może dotyczyć więcej niż jednej nieruchomości lub
ich części. Uchwała, o której mowa w ust. 1, może obejmować wszystkie nieruchomości
objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, o ile żadna z nich nie została
zabudowana po uchwaleniu planu miejscowego.
3. Do uchwały, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 14 ust. 1,
art. 16 ust. 1, art. 17, art. 18–21, art. 23–26 i art. 34 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 1, w
brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, z zastrzeżeniem ust. 4–8.
4. Uchwałę, o której mowa w ust. 1, rada gminy może podjąć z własnej inicjatywy lub
na wniosek:
1)
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 – odpowiednio podmiotu
odpowiedzialnego za lokalizację i realizację inwestycji, samorządu województwa lub
samorządu powiatu;
2)
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – właściciela lub użytkownika
wieczystego nieruchomości, której uchwała dotyczy.
5. Przed podjęciem uchwały, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c i lit. d oraz pkt 2, wójt,
burmistrz albo prezydent miasta przeprowadza analizy dotyczące wpływu uchwały na ład
przestrzenny, walory architektoniczne i krajobrazowe oraz walory ekonomiczne przestrzeni,
rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne zawarte w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego, którego dotyczy uchwała, a także na dostęp do publicznego transportu
zbiorowego lub jego funkcjonowanie.
6. Uchwały, o której mowa w ust. 1, nie podejmuje się, jeśli z analiz, o których mowa w
ust. 5, wynika, że będzie ona:
1)
skutkowała dysfunkcyjnością obszaru objętego miejscowym planem zagospodarowania
przestrzennego lub jego części lub
2)
skutkowała znaczącym zmniejszeniem efektywności rozwiązań funkcjonalno-
przestrzennych, lub
3)
miała negatywny wpływ na funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego lub
systemów komunikacji i infrastruktury technicznej, lub
4)
negatywnie oddziaływała na walory ekonomiczne przestrzeni.
7. Integralną częścią uchwały, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, jest załącznik graficzny przedstawiający granice
obszaru, którego będzie dotyczyć uchwała, o której mowa w ust. 1.
Dokumenty związane z tym projektem:
- 3896 › Pobierz plik