Rządowy projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego

Data sporządzenia
Nazwa projektu
Projekt ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach
2015-04-29 (wersja po uzgodnieniach
międzyresortowych)
dialogu społecznego



Ministerstwo wiodące i ministerstwa współpracujące
Źródło
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej
Projekt priorytetowy

Osoba odpowiedzialna za projekt w randze Ministra, Sekretarza Stanu
lub Podsekretarza Stanu
Nr w wykazie prac
Jacek Męcina Sekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki
Społecznej
UD214


Kontakt do opiekuna merytorycznego projektu

Marek Waleśkiewicz – Dyrektor Departamentu Dialogu i Partnerstwa
Społecznego tel. 22 661-16-38
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1. Jaki problem jest rozwiązywany?
Dialog społeczny jest – zgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej – zasadą, na której opierają się „prawa podstawowe dla
państwa” (preambuła). Dialog i współpraca partnerów społecznych stanowi również jeden z filarów społecznej gospodarki rynkowej –
art. 20 Konstytucji RP. Zasadę konstytucyjną realizuje obecnie ustawa z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-
-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080, z późn. zm.), która stanowi umocowanie dla
Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, funkcjonującej jako trójstronne forum dialogu strony rządowej, strony
pracodawców i strony pracowników, i wojewódzkich komisji dialogu społecznego jako czterostronnego gremium dialogu partnerów
regionalnych, funkcjonującego dla zachowania pokoju społecznego w regionie, a także wskazującego potrzeby w zakresie społecznym i
gospodarczym w danym województwie. W dniu 26 czerwca 2013 r. na posiedzeniu Trójstronnej Komisji z udziałem Premiera Donalda
Tuska strona pracowników wręczyła oświadczenie, iż trzy reprezentatywne centrale związków zawodowych (pełna reprezentacja strony
pracowników) zawieszają swój udział w pracach Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych, wojewódzkich komisjach
dialogu społecznego oraz wszystkich Trójstronnych Zespołach Branżowych, co w praktyce wykluczyło możliwość prowadzenia
efektywnego dialogu społecznego. Zawieszenie udziału strony pracowników wywołało impas w możliwości prowadzenia dialogu
społecznego, dlatego też sprawą o podstawowym znaczeniu stało się przywrócenie tego dialogu.
2. Rekomendowane rozwiązanie, w tym planowane narzędzia interwencji, i oczekiwany efekt
Ze względu na ustawowe umocowanie prawne funkcjonowania dialogu społecznego w polskim ustawodawstwie – ustawa z dnia 6 lipca
2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego, rekomendowanym
rozwiązaniem jest wprowadzenie nowej regulacji ustawowej, która redefiniowałaby zakres i tryb działania instytucji dialogu społecznego
na szczeblu krajowym i regionalnym. Zawieszenie udziału strony pracowników w Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-
Gospodarczych stanowi potwierdzenie wyekspirowania się dotychczasowej ustawy po jej 14-letnim okresie funkcjonowania (od
2001 r.). Konieczność wprowadzenia zmian przejawia się zarówno w postulatach partnerów społecznych, związków zawodowych i
organizacji pracodawców, jak i potrzebach strony rządowej. Sprawą o podstawowym znaczeniu jest prowadzenie dialogu społecznego w
zmienionej formule prawnej. Powyższe jest możliwe jedynie przez opracowanie nowej formuły ustawowej dostosowanej do
współczesnych wymagań i oczekiwań wszystkich partnerów społecznych. Zgodnie z postulatami, w miejsce Trójstronnej Komisji ma
powstać Rada Dialogu Społecznego (RDS), a wojewódzkich komisji dialogu społecznego – wojewódzkie rady dialogu społecznego.
Oprócz dotychczasowych kompetencji Trójstronnej Komisji, nowa Rada będzie wyposażona w dodatkowe kompetencje, niektóre z nich
będą zastrzeżone dla dialogu autonomicznego strony pracowników i strony pracodawców. Należą do nich w szczególności: wyrażanie
opinii do projektów ustaw, prawo przygotowywania projektów ustaw, występowanie z wnioskiem o wydanie lub zmianę aktu prawnego.
Dodatkowo – zgodnie z postulatami partnerów społecznych – projekt zakłada rotacyjność i kadencyjność przewodniczenia pracom
Rady, jawność jej prac, utworzenie Biura RDS. Jeśli chodzi o WRDS, to projekt zakłada m.in. przeniesienie ich obsługi z urzędu
wojewódzkiego do marszałkowskiego.
3. Jak problem został rozwiązany w innych krajach, w szczególności krajach członkowskich OECD/UE?
Rady Społeczno-Gospodarcze, istniejące obecnie w krajach Unii Europejskiej, są instytucjami o charakterze konsultacyjnym,
opiniodawczym i doradczym. Zasiadają w nich przedstawiciele partnerów społecznych (związków zawodowych i organizacji
pracodawców) oraz innych grup społecznych (np. rolnicy, przedstawiciele wolnych zawodów) i organizacji pozarządowych. Rady
Społeczno-Gospodarcze (RSG) różnią się od siebie podstawami prawnymi, wielkością, składem, strukturą organizacyjną, zakresem
kompetencji i formami działania. Idea utworzenia instytucji o charakterze doradczym ma dość długą historię. Współczesna forma
instytucji dialogu społecznego, nazywanych radami społeczno-ekonomicznymi, powstała po drugiej wojnie światowej, w wyniku
istniejącego wówczas w krajach Europy Zachodniej szerokiego porozumienia w sprawach społecznych, określanego mianem
„europejskiego modelu społecznego”. Odwołuje się on do umowy społecznej, opartej na wspólnie akceptowanych i popieranych
wartościach, do których należą: demokracja, sprawiedliwość i solidarność społeczna, ochrona praw człowieka i osób słabszych,
minimalne wynagrodzenia za pracę, równy dostęp do służby zdrowia, służb zatrudnienia i wykształcenia. Realizację tych wartości
powinno zapewnić państwo opiekuńcze. Pierwsza Rada Ekonomiczna i Społeczna (Conseil Economique et Social – CES) powstała w
1946 roku we Francji. W 1948 roku w Belgii utworzono Krajową Radę Pracy (Conseil National du Travail – CNT). Dwa lata później w
26

Holandii powołano Radę Społeczno-Ekonomiczną (Social – Ekonomische Raad – SER), zaś w 1952 roku powstała w Belgii Centralna
Rada Gospodarcza (Conseil Central de l’Economie). Ponadto, na podstawie Traktatu powołującego Europejską Wspólnotę Gospodarczą
z dnia 25 marca 1957 roku, utworzono Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny (European Economic and Social Committee –
EESC). Wkrótce, w krajach Unii Europejskiej, powstały kolejne rady społeczno-gospodarcze lub instytucje o podobnych
kompetencjach: 1957 – Włochy: Krajowa Rada Gospodarki i Pracy (Consiglio Nazionale dell’Economia e del Lavoro - CNEL); 1962 –
Dania: Rada Gospodarcza (Õkonomiske Råd); 1962 – Wielka Brytania: Krajowa Rada do Spraw Rozwoju Gospodarczego (National
Economic Development Council – NEDC), istniała do 1992 roku; 1963 – Austria: Rada do Spraw Gospodarczych i Społecznych (Beirat
für Wirtschafts- und Sozialfragen); 1966 – Luksemburg: Rada Gospodarcza i Społeczna (Conseil Economique et Social – CES); 1973 –
Irlandia: Krajowa Rada Gospodarcza i Społeczna (National Economic and Social Council – NESC); 1991 – Portugalia: Rada
Gospodarcza i Społeczna (Conselho Económico e Social – CES); 1992 – Hiszpania: Rada Gospodarcza i Społeczna (Consejo
Economico y Social – CES); 1994 – Grecja: Rada Gospodarczo-Społeczna (OKE); 1998 – Finlandia: Rada Gospodarcza
(Talousneuvosto). Po wprowadzeniu po 1990 roku demokratycznego ustroju politycznego i gospodarki rynkowej, także w krajach
Europy Środkowej i Wschodniej powstały instytucje o charakterze konsultacyjnym lub konsultacyjno-negocjacyjnym. W ich skład
wchodzą przedstawiciele związków zawodowych, stowarzyszeń pracodawców i rządu, co stanowi podstawową różnicę w porównaniu z
radami społeczno-gospodarczymi w krajach Unii Europejskiej. W Polsce w 1994 roku została powołana do życia Trójstronna Komisja
do Spraw Społeczno-Gospodarczych. Działa ona do dziś na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 2001 r.
4. Podmioty, na które oddziałuje projekt
Grupa
Wielkość
Źródło danych
Oddziaływanie
Związki zawodowe
3 reprezentatywne
orzeczenia Sądu Okręgowego w
Oddziaływanie bezpośrednie, o ile
związki zawodowe –
Warszawie:
organizacje te będą zainteresowane
obecnie 3 związki
Sygn. akt VII NsRejRoz 4/14
członkostwem, z którym wiążą się
zawodowe są członkami
Sygn. akt VII NsRejRoz 4/11
konkretne uprawnienia/obowiązki
Trójstronnej Komisji do
Sygn. akt VII NsRejRoz 5/14
Spraw Społeczno-
-Gospodarczych
(zachowane kryterium
reprezentatywności z
dotychczasowej ustawy)
Organizacje pracodawców
4 reprezentatywne
orzeczenia Sądu Okręgowego w
Oddziaływanie bezpośrednie, o ile
organizacje pracodawców
Warszawie:
organizacje te będą zainteresowane
– obecnie 4 organizacje
Sygn. akt VII NsRejRoz 3/14
członkostwem, z którym wiążą się
pracodawców są
Sygn. akt VII NsRejRoz 2/14
konkretne uprawnienia/obowiązki
członkami Trójstronnej
Sygn. akt XXI Po 5/14
Komisji do Spraw
Sygn. akt VII NsRejRoz 1/14
Społeczno-

-Gospodarczych , przy
czym liczba orzeczeń
Sądu o
reprezentatywności jest
większa, ale organizacje
te nie były zainteresowane
członkostwem
(zachowane kryterium
reprezentatywności z
dotychczasowej ustawy)
Samorząd terytorialny
16 urzędów
Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o
Oddziaływanie bezpośrednie przez
marszałkowskich
samorządzie województwa
uczestniczenie w pracach oraz
(Dz. U. Nr 91, poz. 576)
zapewnienie obsługi wojewódzkich
rad dialogu społecznego
5. Informacje na temat zakresu, czasu trwania i podsumowanie wyników konsultacji
W styczniu 2015 r. partnerzy społeczni przedstawili swoje propozycje zmian w systemie dialogu społecznego. Projekt jest oparty na
zaproponowanych przez partnerów społecznych rozwiązaniach stanowiących wspólnie wypracowany kompromis dla przywrócenia
dialogu społecznego w nowej formule. Prace nad projektem trwały w MPiPS z udziałem partnerów społecznych – dotychczasowych
członków Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych – strona pracodawców (Konfederacja Lewiatan, Pracodawcy RP,
Związek Rzemiosła Polskiego, Business Centre Club), strona pracowników (Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych,
Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”, Forum Związków Zawodowych).
Dodatkowo projekt został poddany konsultacjom publicznym, w trybie przewidzianym w zarządzeniu nr 2 Ministra Pracy i Polityki
Społecznej z dnia 22 stycznia 2014 r. w sprawie przeprowadzania konsultacji publicznych dokumentów opracowywanych w
Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. MPiPS z 2014 r. poz. 3) – projekt został przesłany do marszałków województw i
wojewodów.

27

Projekt ustawy został przekazany do zaopiniowania przez:
1) NSZZ Solidarność,
2) Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych,
3) Forum Związków Zawodowych,
4) Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej,
5) Konfederację Lewiatan,
6) Związek Pracodawców Business Centre Club,
7) Związek Rzemiosła Polskiego,
8) Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego,
9) Krajową Radę Sądownictwa,
10) Sąd Najwyższy,
11) Radę Działalności Pożytku Publicznego.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z
późn. zm.), projekt ustawy został zamieszczony także w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.
Ponadto, zgodnie z § 52 ust. 1 uchwały nr 190 Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P.
poz. 979), projekt udostępniono w Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji w zakładce Rządowy Proces
Legislacyjny. Dodatkowo na platformie http://www.konsultacje.gov.pl/node/3669 otwarto ogólnodostępne konsultacje społeczne w
dniach od 8 do 28 kwietnia 2015 r. Termin zgłaszania uwag upłynął w dniu 28 kwietnia 2015 r.
W dniu 29 kwietnia 2015 r. projekt został uzgodniony z Komisją Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Do projektu wpłynęło 96 uwag zgłoszonych przez 27 podmiotów, w tym: partnerów społecznych, organizacje pracodawców,
organizacje pozarządowe oraz organizację samorządu gospodarczego. Zdecydowana większość podmiotów pozytywnie zaopiniowała
projekt. Pozostałe uwagi zgłaszane przez organizacje pracodawców i organizacje pozarządowe dotyczyły przede wszystkim szerokiego
sformułowania zadań RDS oraz – podobnie jak uwagi wojewodów i marszałków województw – zasad finansowania WRDS.
Podnoszono także zastrzeżenia techniczno-legislacyjne. Partnerzy społeczni odnieśli się w swoich uwagach w szczególności do:
ustalenia kryterium reprezentatywności organizacji pracodawców; zapewnienia autonomii finansowej Biura RDS; wskazania liczby
przedstawicieli organizacji pracowników i pracodawców w WRDS. Dodatkowo dwie organizacje (Pracodawcy RP oraz Związek
Pracodawców Business Centre Club) postulowały wprowadzenie do projektu uprawnienia partnerów społecznych do występowania z
wnioskami do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności przepisów prawa z Konstytucją RP. Wniesiono także zastrzeżenia
techniczno-legislacyjne. Uwzględniono propozycje: wprowadzenia zasady, że projekt planu finansowego Biura jest przygotowywany
przez dyrektora Biura i podlega zatwierdzeniu przez Radę (art. 39 ust. 2 projektu) oraz wskazania liczby przedstawicieli organizacji
pracowników i pracodawców w WRDS (art. 47 ust. 3 projektu).
Wątpliwości i uwagi zarówno wojewodów, jak i marszałków województw dotyczyły przede wszystkim zasad finansowania WRDS oraz
osoby z misją dobrej woli. Rozważano także słuszność zmiany usytuowania WRDS (dotychczasowe Komisje Dialogu Społecznego są
umiejscowione przy wojewodach, wg projektowanej ustawy będą usytuowane przy marszałkach województw).
6. Wpływ na sektor finansów publicznych
(ceny stałe z 2015 r.)
Skutki w okresie 10 lat od wejścia w życie zmian [mln zł]
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Łącznie
(0–10)
Dochody ogółem












budżet państwa












JST












pozostałe jednostki (oddzielnie)











Wydatki ogółem
0
2,44
2,45
2,50
2,56
2,62
2,69
2,75
2,81
2,88
2,94
26,64
budżet państwa
0
2,44
2,45
2,50
2,56
2,62
2,69
2,75
2,81
2,88
2,94
26,64
JST












pozostałe jednostki (oddzielnie)











Saldo ogółem
0
2,44
2,45
2,50
2,56
2,62
2,69
2,75
2,81
2,88
2,94
26,64
budżet państwa
0
2,44
2,45
2,50
2,56
2,62
2,69
2,75
2,81
2,88
2,94
26,64
JST












pozostałe jednostki (oddzielnie)












Źródła finansowania
budżet państwa

28

Dodatkowe informacje,
− dane rynkowe z marca 2015 r.
w tym wskazanie
− wytyczne dotyczące stosowania jednolitych mierników makroekonomicznych będących podstawą
źródeł danych i
do szacowania skutków finansowych projektowanych ustaw
przyjętych do obliczeń
− do wyliczenia wynagrodzeń posłużyły mnożniki kwoty bazowej służące do ustalenia wysokości
założeń
wynagrodzenia zasadniczego członków korpusu służby cywilnej
− do wyliczenia kosztów działania Biura Rady Dialogu Społecznego korzystano z informacji
przedstawionej przez Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” im. Andrzeja Bączkowskiego,
przy założeniu, że Biuro RDS będzie się mieścić w CPS „Dialog” (zał. 1)
− do wyliczenia kosztów działania wojewódzkich rad dialogu społecznego wykorzystano informacje
nt. kosztów funkcjonowania wojewódzkich komisji dialogu społecznego, pokrywanych przez
urzędy wojewódzkie (w tym wynagrodzenia, organizacja posiedzeń, konferencje, szkolenia,
delegacje krajowe i zwrot kosztów podróży) za lata 2010–2014: średnio 744 971 zł rocznie
(informacja o kosztach funkcjonowania WKDS z 13 urzędów wojewódzkich; WKDS: Łódzka,
Śląska i Zachodniopomorska – nie podały kosztów funkcjonowania Komisji – informując, że
obsługa WKDS jest prowadzona w ramach ogólnych kosztów urzędu wojewódzkiego – zał. 2)
− w roku „0” obowiązywania ustawy, tj. w roku 2015, z części dotyczącej ministra właściwego do
spraw pracy – z uwagi na likwidację Trójstronnej Komisji, na rzecz której wydatkowano w
pierwszym półroczu kwotę 1 977 500 zł – przeznaczy się kwotę 1 977 500 zł, w związku z czym
wprowadzenie regulacji nie będzie generować dodatkowych kosztów (w bieżącym roku w ustawie
budżetowej w części 31 – Praca wydatki związane z funkcjonowaniem Trójstronnej Komisji
wynoszą 3 955 000 zł; po wejściu w życie projektowanych regulacji środki dotychczas
przeznaczone na Trójstronną Komisję zostaną wydatkowane na Radę). Jednocześnie, w przypadku
utworzenia WRDS-u w roku „0”, koszty jego funkcjonowania będą pokrywane z budżetu
wojewody w ramach dotychczasowych limitów
− w roku „1” obowiązywania ustawy, tj. w roku 2016, ogółem wydatki budżetu państwa w związku z
wprowadzeniem regulacji wyniosą 2 443 663 zł
Nastąpi powołanie dyrektora Biura oraz zatrudnienie trzech pracowników merytorycznych. Roczny
koszt zatrudnienia tych pracowników wraz z pochodnymi wyniesie około 406 163 zł (w tym
wynagrodzenia dyrektora – kwota brutto 126 000 zł, pochodne ZUS 22 919 zł, FP 3087 zł;
3 pracowników merytorycznych – kwota brutto 168 228 zł, pochodne ZUS 25 554 zł, FP 4122 zł,
1 pracownik do obsługi finansowo-księgowej – kwota brutto 46 527 zł, pochodne ZUS 7067 zł, FP
1140 zł ). Niezbędne będzie również przeznaczenie dodatkowych środków w kwocie 45 060 zł na
pierwsze wyposażenie stanowisk pracy. W sumie wydatki roczne na płace dla nowych
pracowników i wyposażenie stanowisk pracy wyniosą 451 223 zł.
Dodatkowe koszty realizacji nowych zadań wynikających z ustawy (ekspertyzy, badania, raporty
itp.) oszacowano na około 1 000 000 zł (wyliczone na podstawie danych za lata 2013–2014 –
wydatki organizacji partnerów społecznych, w związku z działalnością w ramach Trójstronnej
Komisji: w 2013 r. – 892 349 zł, w 2014 r. – 1 009 500 zł).
Poza tym wydatki na bieżące funkcjonowanie Biura oszacowano na około 247 440 zł.
Zatem szacuje się, że wydatki w kwocie 1 698 663 zł (w tym na wynagrodzenia kwota 340 755 zł)
zostaną sfinansowane z budżetu państwa przez zwiększenie limitu wydatków ministra właściwego
do spraw pracy.
Dodatkowo, w związku z realizacją zadań zleconych z zakresu administracji rządowej jednostkom
samorządu terytorialnego finansowanym w drodze dotacji celowej (tworzenie oraz zapewnienie
funkcjonowania wojewódzkich rad dialogu społecznego), wzrosną wydatki z budżetu państwa o ok.
745 000 zł rocznie.
Ogółem w roku 2016 wydatki budżetu państwa w związku z wprowadzeniem regulacji wyniosą
2 443 663 zł (kwota 1 698 663 zł z części 31 – Praca oraz kwota 745 000 zł na dotacje celowe)
− w roku „2” obowiązywania ustawy wydatki z budżetu państwa wyniosą 2 448 974 zł (wydatki z
roku „1” pomniejszone o koszty wyposażenia stanowisk pracy z roku „1”, tj. 45 060 zł,
powiększone następnie o wskaźnik inflacji zgodnie z wytycznymi)
− w latach kolejnych wydatki z budżetu państwa to wydatki z roku „2” powiększone o wskaźnik
inflacji zgodnie z wytycznymi
− jednocześnie planowane dotychczas w ustawie budżetowej w części 31 – Praca wydatki związane z
funkcjonowaniem Trójstronnej Komisji w kwocie 3 955 000 zł, począwszy od roku „1”, będą
corocznie przeznaczane na działalność RDS i jej Biura






29

7. Wpływ na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym funkcjonowanie przedsiębiorców oraz na
rodzinę, obywateli i gospodarstwa domowe
Skutki
Czas w latach od wejścia w życie zmian
0
1
2
3
5
10
Łącznie (0–10)
W ujęciu
duże przedsiębiorstwa







pieniężnym
sektor mikro-, małych i







(w mln zł,
średnich przedsiębiorstw
ceny stałe
rodzina, obywatele oraz







z … r.)
gospodarstwa domowe
(dodaj/usuń)







W ujęciu
duże przedsiębiorstwa

niepieniężnym
sektor mikro-, małych i

średnich przedsiębiorstw
rodzina, obywatele oraz

gospodarstwa domowe
(dodaj/usuń)

Niemierzalne
(dodaj/usuń)

(dodaj/usuń)

Dodatkowe informacje,
w tym wskazanie źródeł
danych i przyjętych do

obliczeń założeń
8. Zmiana obciążeń regulacyjnych (w tym obowiązków informacyjnych) wynikających z projektu
nie dotyczy
Wprowadzane są obciążenia poza bezwzględnie
tak
wymaganymi przez UE (szczegóły w odwróconej tabeli
nie
zgodności).
nie dotyczy
zmniejszenie liczby dokumentów
zwiększenie liczby dokumentów
zmniejszenie liczby procedur
zwiększenie liczby procedur
skrócenie czasu na załatwienie sprawy
wydłużenie czasu na załatwienie sprawy
inne:
inne:

Wprowadzane obciążenia są przystosowane do ich
tak
elektronizacji.
nie
nie dotyczy

Komentarz:
9. Wpływ na rynek pracy
Nie dotyczy.
10. Wpływ na pozostałe obszary



środowisko naturalne
demografia
informatyzacja
sytuacja i rozwój regionalny
mienie państwowe
zdrowie
inne:
Na szczeblu krajowym – Rada Dialogu Społecznego, zgodnie z założeniami, ma być forum trójstronnej
współpracy strony pracowniczej, strony pracodawców oraz strony rządowej, które ma zastąpić,
funkcjonującą obecnie, Trójstronną Komisję do Spraw Społeczno-Gospodarczych. Rada Dialogu
Społecznego (RDS) ma prowadzić dialog w celu zapewnienia warunków rozwoju społeczno-
Omówienie wpływu
-gospodarczego oraz zwiększenia konkurencyjności polskiej gospodarki i spójności społecznej. Ma
praktycznie realizować zasadę partycypacji i solidarności społecznej w zakresie stosunków zatrudnienia.
RDS ma służyć poprawie jakości formułowania i wdrażania polityk oraz strategii społeczno-gospodarczych,
a także budowania wokół nich społecznego porozumienia trzech partnerów, którymi są organizacje
pracowników, organizacje pracodawców i strona rządowa. Na szczeblu regionalnym – wojewódzkie rady
30