Rządowy projekt ustawy o administracji podatkowej

– 10 –
Art. 19. Obsługa i wsparcie podatnika, o których mowa w art. 17 i art. 18, nie obejmuje:
1)
sporządzania pism i opinii;
2)
prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów
podatkowych;
3)
sporządzania zeznań i deklaracji podatkowych;
4)
reprezentowania w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie
sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych.
Art. 20. Szef Administracji Podatkowej może określać i upowszechniać standardy
obsługi i wsparcia podatnika w szczególności w zakresie realizowanym:
1)
w centrach obsługi oraz przez asystenta podatnika;
2)
na rzecz określonych kategorii podatników, w tym rzetelnie wywiązujących się
z obowiązków podatkowych.
Rozdział 4
Pracownicy administracji podatkowej
Art. 21. W sprawach z zakresu prawa pracy izba skarbowa wraz z podległymi urzędami
skarbowymi stanowi jednostkę organizacyjną, której kierownikiem jest dyrektor izby
skarbowej.
Art. 22. 1. Pracownicy izby skarbowej realizujący w urzędach skarbowych zadania
w zakresie określonym w art. 10 ust. 1 podlegają naczelnikowi tego urzędu.
2. Dyrektor izby skarbowej nie może wydawać poleceń pracownikom tej izby
w indywidualnych sprawach w zakresie realizowanych zadań określonych w art. 10 ust. 1.
3. W sprawach z zakresu prawa pracy, w odniesieniu do pracowników izby skarbowej
wykonujących zadania określone w art. 10 ust. 1, jest wymagane uzyskanie stanowiska
naczelnika urzędu skarbowego, któremu podlega ten pracownik, w przypadku:
1)
zmiany warunków pracy i płacy;
2)
rozwiązania stosunku pracy;
3)
przeniesienia do innego urzędu w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1111 i 1199 oraz z 2015 r. poz. 211) oraz do
Najwyższej Izby Kontroli w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej
– 11 –
Izbie Kontroli (Dz. U. z 2012 r. poz. 82, z późn. zm.)).
4. Stanowisko naczelnika urzędu skarbowego, o którym mowa w ust. 3, jest wiążące dla
pracodawcy.
Art. 23. 1. W sprawach związanych ze stosunkiem pracy właściwy jest:
1)
Szef Administracji Podatkowej, działający w imieniu ministra właściwego do spraw
finansów publicznych, dla dyrektora izby skarbowej i dyrektora Biura Krajowej
Informacji Podatkowej;
2)
dyrektor izby skarbowej dla zastępcy dyrektora izby skarbowej, naczelnika urzędu
skarbowego oraz jego zastępcy;
3)
dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej dla zastępcy dyrektora Biura Krajowej
Informacji Podatkowej.
2. Oceny okresowej, o której mowa w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r.
o służbie cywilnej, w przypadku zastępcy naczelnika urzędu skarbowego dokonuje naczelnik
urzędu skarbowego.
3. Sprawy dyscyplinarne osób zajmujących stanowiska dyrektora izby skarbowej
i dyrektora Biura Krajowej Informacji Podatkowej rozpatruje w I instancji komisja
dyscyplinarna powołana przez Szefa Administracji Podatkowej, spośród członków korpusu
służby cywilnej zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw
finansów publicznych.
4. Rzecznika dyscyplinarnego do spraw dyscyplinarnych osób zajmujących stanowiska
dyrektora izby skarbowej i dyrektora Biura Krajowej Informacji Podatkowej powołuje Szef
Administracji Podatkowej, spośród podległych ministrowi właściwemu do spraw finansów
publicznych członków korpusu służby cywilnej.
Art. 24. W odniesieniu do dyrektora izby skarbowej i dyrektora Biura Krajowej
Informacji Podatkowej, jako pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem
pracy, nie ewidencjonuje się godzin pracy.
Art. 25. 1. Pracownicy izby skarbowej, wykonując czynności służbowe, posługują się
legitymacją służbową.

8) Zmiany testu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1529 i 1544 oraz
z 2015 r. poz. 142.
– 12 –
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór legitymacji służbowej, mając na względzie zapewnienie możliwości identyfikacji
pracownika izby skarbowej wykonującego czynności służbowe.
Art. 26. 1. Pracownikowi przeprowadzającemu kontrolę podatkową przysługuje dodatek
kontrolerski do wynagrodzenia w wysokości do 50% wynagrodzenia zasadniczego.
2. Dodatek kontrolerski jest przyznawany według stawek określonych w przepisach
wydanych na podstawie ust. 11.
3. Wysokość stawki dodatku kontrolerskiego jest uzależniona od wyników oceny,
o której mowa w ust. 6 albo 7.
4. Pracownikowi, który nabywa uprawnienie do dodatku kontrolerskiego po raz
pierwszy, dodatek kontrolerski jest przyznawany według najniższej stawki dodatku
kontrolerskiego wynikającej z przepisów wydanych na podstawie ust. 11.
5. Kierownikowi komórki kontroli podatkowej, który dokonuje osobiście czynności
kontrolnych, czynności przygotowawczych do kontroli, opracowuje dokumentację
prowadzonych kontroli lub dokonuje weryfikacji dokumentacji przeprowadzonych kontroli
w zakresie jej zgodności z prawem, przysługuje dodatek kontrolerski w wysokości do 20%
kwartalnego wynagrodzenia zasadniczego.
6. Ocenę pracownika, o którym mowa w ust. 1, sporządza się, biorąc pod uwagę:
1)
znajomość procedury i poprawność zastosowania przepisów prawa podatkowego
w ustaleniach kontroli podatkowej;
2)
stopień trudności i złożoności kontroli podatkowej;
3)
kwalifikacje i doświadczenie w przeprowadzaniu kontroli podatkowej;
4)
kreatywność i inicjatywę.
7. Ocenę kierownika, o którym mowa w ust. 5, przeprowadza się, biorąc pod uwagę
stopień realizacji zadań komórki kontroli podatkowej i wyznaczonych celów.
8. Ocena, o której mowa w ust. 6 albo 7, jest sporządzana kwartalnie.
9. Wysokość stawki dodatku kontrolerskiego może być zmieniona, jeżeli pracownik:
1)
był nieobecny w pracy dłużej niż miesiąc, z innych przyczyn niż urlop wypoczynkowy;
2)
w ocenianym okresie uzyskał na piśmie ocenę, o której mowa w ust. 6 albo 7, bardzo
dobrą albo niezadawalającą.
10. Pracownik, o którym mowa w ust. 1, oraz kierownik, o którym mowa w ust. 5, tracą
uprawnienie do dodatku kontrolerskiego, jeżeli:
1)
przestaną spełniać warunki określone odpowiednio w ust. 1 lub 5;
– 13 –
2)
ich nieobecność w pracy przekracza połowę okresu, na który przyznawany jest dodatek
kontrolerski.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia, stawki dodatku kontrolerskiego, tryb przyznawania, zmiany albo utraty
dodatku kontrolerskiego oraz sposób i tryb przeprowadzania oceny, o której mowa w ust. 6
i 7, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności kontroli podatkowej przez zapewnienie
motywacji pracowników do jej sprawnego wykonywania oraz rzetelność dokonywania oceny
i sprawność przyznawania dodatku kontrolerskiego.
Art. 27. 1. Pracownicy izby skarbowej oraz Biura Krajowej Informacji Podatkowej
będący członkami korpusu służby cywilnej są obowiązani corocznie, w terminie do dnia
31 marca, składać oświadczenia o swoim stanie majątkowym.
2. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki organizacyjnej, w której osoba jest
zatrudniona, z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Do dokonywania analizy oświadczeń składanych przez pracowników izb skarbowych
i pracowników Biura Krajowej Informacji Podatkowej uprawnieni są kierownicy tych
jednostek oraz właściwa komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego
do spraw finansów publicznych, realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie
majątkowym.
4. Dyrektor izby skarbowej, dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej i ich
zastępcy oraz naczelnik urzędu skarbowego i jego zastępca oświadczenia o stanie
majątkowym składają Szefowi Administracji Podatkowej.
5. Do dokonywania analizy oświadczeń osób, o których mowa w ust. 4, jest uprawniona
właściwa komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw
finansów publicznych, realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym.
6. W zakresie nieuregulowanym w ustawie do oświadczeń majątkowych stosuje się
odpowiednio przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia
działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216,
poz. 1584, z późn. zm.)).

9) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458,
z 2009 r. Nr 178, poz. 1375 oraz z 2010 r. Nr 182, poz. 1228.
– 14 –
Art. 28. 1. W przypadku pracowników izby skarbowej oraz Biura Krajowej Informacji
Podatkowej przepis art. 79 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej stosuje się
również do osób prowadzących wspólne gospodarstwo domowe.
2. Pisemną informację o zaistnieniu przesłanek określonych w art. 79 ustawy z dnia
21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej oraz w ust. 1 pracownicy są obowiązani złożyć
kierownikowi jednostki organizacyjnej.
3. Informacja, o której mowa w ust. 2, powinna zawierać w szczególności imię
i nazwisko składającego informację, imię i nazwisko pracownika będącego jego małżonkiem,
osobą pozostającą z nim w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie,
powinowactwa pierwszego stopnia, przysposobienia, opieki lub kurateli albo osobą
prowadzącą z nim wspólne gospodarstwo domowe.
4. Informację, o której mowa w ust. 2, należy złożyć bezzwłocznie po zaistnieniu
przesłanek powodujących powstanie obowiązku złożenia tej informacji albo uzyskaniu
wiedzy uzasadniającej złożenie takiej informacji.
5. Pisemną informację, o której mowa w ust. 2:
1)
dyrektor izby skarbowej, dyrektor Biura Krajowej Informacji Podatkowej i ich zastępcy
oraz naczelnik urzędu skarbowego składają Szefowi Administracji Podatkowej;
2)
zastępca naczelnika urzędu skarbowego składa dyrektorowi izby skarbowej.
6. Przepis ust. 2 i 5 stosuje się do osób, które mają zostać odpowiednio zatrudnione lub
powołane na stanowiska w administracji podatkowej.
7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór informacji, o której mowa w ust. 2, wraz z objaśnieniami, uwzględniając zakres danych
objętych informacją.
Rozdział 5
Nabór na niektóre stanowiska urzędnicze w administracji podatkowej
Art. 29. 1. Stanowiska dyrektora izby skarbowej i dyrektora Biura Krajowej Informacji
Podatkowej oraz ich zastępców może zajmować osoba, która:
1)
ma obywatelstwo polskie;
2)
korzysta z pełni praw publicznych;
3)
nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne
przestępstwo skarbowe;