Rządowy projekt ustawy o substancjach zubożających warstwę ozonową oraz o niektórych fluorowanych gazach cieplarnianych

– 6 –
18) urządzeniu – oznacza to każde stacjonarne urządzenie chłodnicze, klimatyzacyjne
i pompę ciepła, urządzenie będące rozdzielnicą wysokiego napięcia lub urządzenie
zawierające rozpuszczalniki, z wyłączeniem systemów klimatyzacji w niektórych
pojazdach silnikowych.
2. W każdym przypadku, gdy w ustawie jest mowa o urządzeniu, oznacza to również
urządzenie podstawowe wraz z elementami towarzyszącymi, w szczególności zewnętrznymi
obiegami substancji kontrolowanej lub fluorowanego gazu cieplarnianego, zaworami,
złączkami, elementami serwisowymi, przyrządami pomiarowymi i sterującymi.
3. Przepisy ustawy dotyczące przedsiębiorstwa stosuje się również do jednostki
organizacyjnej niebędącej osobą prawną, wykonującej działalność, o której mowa w art. 3
pkt 26 lit. a–d rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.
Art. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o produktach, urządzeniach, systemach klimatyzacji
w niektórych pojazdach silnikowych, systemach ochrony przeciwpożarowej i gaśnicach
zawierających substancje kontrolowane lub fluorowane gazy cieplarniane lub od nich
uzależnionych, należy przez to rozumieć także produkty, urządzenia, systemy klimatyzacji
w niektórych pojazdach silnikowych, systemy ochrony przeciwpożarowej i gaśnice
zaprojektowane tak, aby mogły zawierać substancje kontrolowane lub fluorowane gazy
cieplarniane lub być od nich uzależnione.
Art. 4. 1. Operator obowiązany jest sprawować faktyczną kontrolę nad technicznym
działaniem urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej, polegającą na:
1)
pełnym dostępie do urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej,
umożliwiającym nadzorowanie jego elementów i ich funkcjonowania oraz możliwości
udostępnienia urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej osobom trzecim;
2)
codziennej kontroli funkcjonowania lub działania urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej, w tym podejmowaniu decyzji o jego włączeniu albo wyłączeniu;
3)
podejmowaniu decyzji w sprawach finansowych i technicznych dotyczących
modyfikacji urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej, w szczególności
wymiany poszczególnych elementów, zainstalowania detektora wycieków,
podejmowaniu decyzji w sprawie modyfikacji ilości substancji kontrolowanych lub
fluorowanych gazów cieplarnianych zawartych w urządzeniu lub systemie ochrony
przeciwpożarowej oraz decyzji dotyczących sprawdzenia pod względem wycieków,
bądź naprawy urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej.
– 7 –
2. Przepisy ustawy dotyczące operatora stosuje się również do jednostki organizacyjnej
niebędącej osobą prawną, która wykonuje czynności, o których mowa w art. 2 pkt 6
rozporządzenia (WE) nr 842/2006 lub w art. 3 pkt 26 lit. e rozporządzenia (WE)
nr 1005/2009.
3. Operator może zlecić osobie trzeciej, w formie pisemnej, sprawowanie kontroli nad
technicznym działaniem urządzeń lub systemów ochrony przeciwpożarowej. W takim
przypadku odpowiedzialność za sprawowanie takiej kontroli przez osobę trzecią ponosi
operator.
4. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną
staje się operatorem urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej w dniu dostarczenia
tego urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej na miejsce jego użytkowania,
a w przypadku gdy urządzenie lub system ochrony przeciwpożarowej wymaga instalacji –
w dniu zakończenia instalacji i napełnienia urządzenia lub systemu ochrony
przeciwpożarowej substancją kontrolowaną lub fluorowanym gazem cieplarnianym.
5. W przypadku braku możliwości ustalenia operatora, obowiązki, o których mowa
w ust. 1, wykonuje właściciel urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej.
Art. 5. 1. Operatorów urządzeń i systemów ochrony przeciwpożarowej będących na
wyposażeniu jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej wyznacza
Minister Obrony Narodowej.
2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz operatorów,
o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia jednoznacznej identyfikacji
operatora dla każdego urządzenia lub systemu ochrony przeciwpożarowej będącego na
wyposażeniu jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 6. 1. Wnioski o odstępstwa, o których mowa w art. 11 ust. 8, art. 12 ust. 3, art. 13
ust. 4 i art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009, składa się do ministra właściwego
do spraw środowiska.
2. Wnioski sporządza się w postaci elektronicznej opatrzonej podpisem elektronicznym
weryfikowanym przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu lub podpisem potwierdzonym
zaufanym profilem elektronicznej platformy usług administracji publicznej, zwanym dalej
„profilem zaufanym ePUAP”, na formularzu według wzoru określonego w przepisach
wydanych na podstawie ust. 12, w języku polskim wraz z tłumaczeniem wniosku na język
angielski.
– 8 –
3. Wniosek zawiera:
1)
nazwę wnioskodawcy oraz adres i siedzibę, a w przypadku gdy wnioskodawcą jest
osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą − adres i miejsce wykonywania
działalności, numer telefonu, adres poczty elektronicznej i adres strony internetowej –
o ile ją posiada;
2)
datę sporządzenia wniosku;
3)
przedmiot wniosku;
4)
odniesienie do właściwego przepisu rozporządzenia (WE) nr 1005/2009, na podstawie
którego składany jest wniosek.
4. W zależności od przedmiotu wniosku, wniosek zawiera także:
1)
przewidywaną datę wdrożenia rozwiązania alternatywnego oraz ilość substancji
kontrolowanej, której dotyczy wniosek;
2)
przewidywaną nową datę końcową lub nową datę graniczną dla wnioskowanego
zastosowania krytycznego substancji kontrolowanej;
3)
przewidywaną całkowitą masę produktu zawierającego substancję kontrolowaną (w kg),
którego dotyczy wniosek, lub liczbę sztuk urządzeń zawierających substancję
kontrolowaną, których dotyczy wniosek;
4)
szczegółowy opis zastosowania substancji kontrolowanej, której dotyczy wniosek;
5)
ilość substancji kontrolowanej (w kg) wyemitowaną w zastosowaniu, którego dotyczy
wniosek, w każdym z dwóch lat poprzedzających datę rozpoczęcia jej stosowania
zgodnie z wnioskiem oraz w każdym z kolejnych lat aż do przewidywanej daty
wdrożenia rozwiązania alternatywnego, oraz informację, jaki procent zastosowanych
ilości stanowiła ta emisja w poszczególnych latach;
6)
opis wyposażenia, jakie zostało zainstalowane, i procedur, jakie zostały wprowadzone,
w celu ograniczenia emisji substancji kontrolowanej w zastosowaniu, którego dotyczy
wniosek;
7)
opis wyposażenia, jakie zamierza się zainstalować, i procedur, jakie zamierza się
wprowadzić, w celu ograniczenia emisji substancji kontrolowanej w zastosowaniu,
którego dotyczy wniosek;
8)
ilość substancji kontrolowanej (w kg) wykorzystywanej w zastosowaniu, którego
dotyczy wniosek, w każdym z trzech lat poprzedzających datę rozpoczęcia jej
stosowania zgodnie z wnioskiem oraz w każdym z kolejnych trzech lat, od kiedy
rozpoczęto stosowanie substancji;
– 9 –
9)
ilość substancji kontrolowanej (w kg) zmagazynowanej z przeznaczeniem do
wykorzystania w zastosowaniu, którego dotyczy wniosek;
10) w przypadku gdy zakłada się przywóz substancji kontrolowanej do zastosowania,
którego dotyczy wniosek – nazwę i dane kontaktowe importera ze wskazaniem adresu,
numeru telefonu, numeru faksu i adresu mailowego oraz numer identyfikacji
podatkowej, o ile został nadany;
11) w przypadku gdy zakłada się, że substancja kontrolowana do zastosowania, którego
dotyczy wniosek, będzie produkowana – nazwę i dane kontaktowe producenta ze
wskazaniem adresu, numeru telefonu, numeru faksu, adresu mailowego, numer
identyfikacji podatkowej, o ile został nadany, oraz miejsce produkcji;
12) ilość substancji kontrolowanej (w kg) przeznaczonej do przywozu lub wyprodukowania
do zastosowania, którego dotyczy wniosek, w roku złożenia wniosku i w każdym
z kolejnych trzech lat;
13) w przypadku gdy zakłada się, że produkty lub urządzenia zawierające substancję
kontrolowaną, których dotyczy wniosek, będą wywiezione – przewidywaną datę (lub
daty) wywozu oraz nazwę i dane kontaktowe eksportera ze wskazaniem adresu, numeru
telefonu, numeru faxu i adresu mailowego, numer identyfikacji podatkowej, o ile został
nadany, oraz kraj (lub kraje) przeznaczenia;
14) opis problemów technicznych, jakie należy rozwiązać dla wprowadzenia rozwiązań
alternatywnych, związanych ze spełnieniem wymagań technicznych, bezpieczeństwem,
sprawami inżynieryjnymi i ewentualnymi innymi przeszkodami;
15) opis każdego rozwiązania alternatywnego dla substancji kontrolowanej, której dotyczy
wniosek, które było sprawdzane albo jest aktualnie sprawdzane, z uwzględnieniem
alternatywnych substancji, które nie są jeszcze dostępne na rynku; dla każdego z tych
rozwiązań – jego zalety i wady; dla każdego rozwiązania, jakie zostało odrzucone –
szczegółowe uzasadnienie przyczyn odrzucenia;
16) dla każdego rozwiązania aktualnie rozważanego – aktualny stan jego sprawdzania,
prowadzonych badań lub wdrożenia oraz główne przeszkody w jego zastosowaniu wraz
z określeniem terminu, w którym zostanie zakończone wdrożenie;
17) inne informacje, które mogą uzasadnić wniosek o odstępstwo.
5. W przypadku gdy wniosek dotyczy kilku oddziałów wnioskodawcy, dane, o których
mowa w ust. 4 w pkt 5–17, podaje się dla każdego oddziału oddzielnie.
– 10 –
6. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje wniosek wyspecjalizowanej
jednostce, o której mowa w art. 16, w celu wydania opinii. Przy zasięganiu opinii przepisu
art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. − Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.
z 2013 r. poz. 267 oraz z 2014 r. poz. 183 i 1195) nie stosuje się.
7. Wyspecjalizowana jednostka wydaje opinię w terminie 14 dni od dnia otrzymania
wniosku.
8. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii wyspecjalizowanej
jednostki, o której mowa w art. 16, może w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku
wystąpić do wnioskodawcy o uzupełnienie lub wyjaśnienie dotyczące informacji zawartych
we wniosku lub usunięcie braków formalnych w terminie 14 dni, pod rygorem pozostawienia
wniosku bez rozpatrzenia. Po otrzymaniu uzupełnienia lub wyjaśnienia lub poprawionego
wniosku w wyznaczonym terminie ust. 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
9. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii wyspecjalizowanej
jednostki, o której mowa w art. 16, weryfikuje wniosek w terminie nie dłuższym niż 30 dni
od dnia złożenia wniosku lub otrzymania uzupełnienia lub wyjaśnienia lub poprawionego
wniosku.
10. W przypadku pozytywnej weryfikacji wniosku minister właściwy do spraw
środowiska występuje z wnioskiem o odstępstwa, o których mowa w ust. 1, do Komisji
Europejskiej.
11. W przypadku negatywnej weryfikacji wniosku, minister właściwy do spraw
środowiska, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia wystąpienia z wnioskiem do
Komisji Europejskiej o odstępstwa, o których mowa w ust. 1.
12. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory
wniosków, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą zapewnienia kompletności
i przejrzystości danych i informacji, o których mowa w ust. 3 i 4.
Art. 7. 1. Autoryzacji na przechowywanie halonów do zastosowań krytycznych, o której
mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009, udziela minister właściwy do
spraw środowiska poprzez umieszczenie podmiotu w rejestrze przedsiębiorstw i operatorów,
którym udzielono autoryzacji.
2. Tworzy się rejestr przedsiębiorstw i operatorów, którym udzielono autoryzacji.
3. Rejestr prowadzi minister właściwy do spraw środowiska w postaci elektronicznej
przy użyciu systemów teleinformatycznych, w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia