Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Statutu Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej - Interpol, przyjętego w Wiedniu dnia 13 czerwca 1956 r.

6 miesięcy od dnia jego wejścia w życie deklarację, iż nie przyjmują Statutu. Jednak
impuls do rozpoczęcia procesu ratyfikacji Statutu w poszczególnych państwach
członkowskich stanowi ww. rezolucja Zgromadzenia Ogólnego Interpolu

AG-2011-RES-15, w której podkreślono potrzebę jednoznacznego uregulowania
formalnoprawnej przynależności państw do tej organizacji.
Formalne związanie Rzeczypospolitej Polskiej Statutem umożliwi uznanie dorobku
prawnego Interpolu za prawnie wiążący. Obecnie niejednoznaczna jest moc wiążąca
aktów prawnych wydawanych przez Interpol, w szczególności dotyczących
przetwarzania danych osobowych. Dodatkowo przystąpienie do Statutu Interpolu
powinno dać podstawę do uznania legalności tzw. interpolowskich listów gończych, co
do uznawalności których stanowisko sądów powszechnych nie jest jednoznaczne.
2. Skutki finansowe, społeczne, gospodarcze, polityczne i prawne związane z wejściem
w życie Statutu
Ratyfikacja Statutu nie spowoduje skutków finansowych dla podmiotów sektora
finansów publicznych w postaci zmniejszenia ich dochodów lub zwiększenia ich
wydatków ani dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa
nieprzewidzianych w danej części budżetowej. Polska wraz z jej przyjęciem w poczet
krajów członkowskich Interpolu została zobowiązana do corocznego uiszczania składki
członkowskiej. Odpowiednia kwota, której wysokość jest ustalana na każdy rok
budżetowy, jest przewidziana w budżecie Komendy Głównej Policji.
Ratyfikacja Statutu wzmocni pozycję Polski na arenie międzynarodowej i pozwoli na
wypełnienie jej zobowiązań wobec Interpolu, związanych z koniecznością
uregulowania statusu prawnego Interpolu w poszczególnych państwach członkowskich.
Zasadniczym skutkiem prawnym będzie formalne usankcjonowanie związania
Rzeczypospolitej Polskiej Statutem Interpolu i uporządkowanie ram organizacyjnych
wymiany informacji w obszarze międzynarodowym. Nie jest konieczne podejmowanie
żadnych środków prawnych mających na celu wykonanie Statutu.
Ratyfikacja Statutu nie pociągnie za sobą skutków społecznych i gospodarczych
– współpraca z Interpolem, mająca na celu zwalczanie i zapobieganie przestępczości,
jest aktualnie realizowana, pomimo braku ratyfikacji Statutu.
4

3. Inne postanowienia
Statut dotyczy spraw uregulowanych w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji
(Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, z późn. zm.). Statut nie dotyczy osób fizycznych
ani prawnych.
Statut nie będzie podlegać formalnym negocjacjom z uwagi na fakt, iż obowiązuje on
od 1956 r. i wiele państw członkowskich jest nim już związanych. Polska może jedynie
do niego przystąpić. W związku z powyższym, zgodnie ze stanowiskiem Ministra
Spraw Zagranicznych, nie jest właściwe prowadzenie prac legislacyjnych nad
wnioskiem o udzielenie zgody na prowadzenie negocjacji, w oparciu o art. 5 ust. 1
ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r. o umowach międzynarodowych (Dz. U. Nr 39,
poz. 443, z późn. zm.), gdyż tworzyłoby to iluzję możliwości prowadzenia negocjacji.
Dlatego też właściwym trybem mającym na celu związanie Rzeczypospolitej Polskiej
Statutem jest przystąpienie, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 14 kwietnia 2000 r.
o umowach międzynarodowych, w oparciu o art. 89 ust. 1 pkt 3 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483,
z późn. zm.). Związanie Rzeczypospolitej Polskiej Statutem nastąpi poprzez
zastosowanie trybu ratyfikacji za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie.
Depozytariuszem Statutu, zgodnie z art. 16 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów,
sporządzonej w Wiedniu dnia 23 maja 1969 r. (Dz. U. z 1990 r. Nr 74, poz. 439), jest
Sekretarz Generalny Międzynarodowej Organizacji Policji Kryminalnej – Interpol.
5

STATUT
MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI POLICJI
KRYMINALNEJ – INTERPOL


POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Organizacja o nazwie „MIĘDZYNARODOWA KOMISJA POLICJI KRYMINALNYCH”
przybiera nazwę: „MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA POLICJI KRYMINALNEJ –
INTERPOL”. Jej siedziba znajduje się we Francji.

Artykuł 2

Organizacja ma na celu:
a) zapewniać i rozwijać jak najszerszą wzajemną pomoc wszystkich służb policji
kryminalnej, w granicach praw obowiązujących w poszczególnych państwach i w duchu
Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka;
b) ustanawiać i rozwijać wszelkie formy działania mogące służyć skutecznemu zapobieganiu
i ściganiu przestępczości pospolitej.

Artykuł 3

Podejmowanie przez Organizację jakiejkolwiek działalności lub interwencji o charakterze
politycznym, wojskowym, religijnym lub rasowym jest ściśle zabronione.

Artykuł 4

Każde państwo może wyznaczyć jako Członka Organizacji dowolny oficjalny organ policji,
którego funkcje wchodzą w zakres działania Organizacji.

Właściwy organ rządowy składa wniosek o członkostwo do Sekretarza Generalnego.

Członkostwo podlega zatwierdzeniu przez Zgromadzenie Ogólne większością dwóch trzecich
głosów.


STRUKTURA I FUNKCJONOWANIE

Artykuł 5

Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej – INTERPOL obejmuje:
− Zgromadzenie Ogólne,
− Komitet Wykonawczy,
− Sekretariat Generalny,
− Krajowe Biura Interpolu,
− Doradców,
− Komisję Kontroli Kartotek.
ZGROMADZENIE OGÓLNE

Artykuł 6

Zgromadzenie Ogólne jest najwyższym organem decyzyjnym Organizacji. W jego skład
wchodzą delegaci wyznaczeni przez Członków Organizacji.

Artykuł 7

Każdy Członek może być reprezentowany przez jednego lub kilku delegatów, jednakże każde
państwo może mieć tylko jednego przewodniczącego delegacji, wyznaczonego przez
właściwy organ rządowy państwa delegującego.

Ze względu na specjalistyczny charakter Organizacji państwa członkowskie powinny starać
się o włączanie w skład swoich delegacji:
a) wysokich rangą funkcjonariuszy organów realizujących zadania policyjne;
b) funkcjonariuszy, których zadania są związane z działalnością Organizacji;
c) specjalistów w zakresie zagadnień przewidzianych w porządku obrad.

Artykuł 8

Funkcje Zgromadzenia Ogólnego są następujące:
a) wypełnianie obowiązków przewidzianych niniejszym Statutem;
b) ustalanie zasad i określanie ogólnych środków, właściwych dla osiągnięcia celów
Organizacji, określonych w Artykule 2 niniejszego Statutu;
c) rozpatrywanie i zatwierdzanie przygotowanego przez Sekretarza Generalnego ogólnego
programu pracy na rok następny;
d) określanie wszelkich innych niezbędnych unormowań;
e) wybieranie osób do pełnienia funkcji przewidzianych niniejszym Statutem;
f) przyjmowanie rezolucji i wydawanie zaleceń Członkom w sprawach należących
do właściwości Organizacji;
g) określanie polityki finansowej Organizacji;
h) rozpatrywanie i zatwierdzanie porozumień zawieranych z innymi organizacjami.

Artykuł 9

Członkowie powinni dokładać wszelkich starań, dających się pogodzić z ich własnymi
obowiązkami, by wprowadzać w życie decyzje Zgromadzenia Ogólnego.

Artykuł 10

Zgromadzenie Ogólne Organizacji zbiera się na sesji zwyczajnej każdego roku. Na wniosek
Komitetu Wykonawczego lub większości Członków może również zebrać się na sesji
nadzwyczajnej.

Artykuł 11

1. Zgromadzenie Ogólne może w trakcie sesji powoływać specjalne komisje zajmujące się
określonymi zagadnieniami.
2. Może ono także zadecydować o zorganizowaniu konferencji regionalnych pomiędzy
dwiema sesjami Zgromadzenia Ogólnego.

Artykuł 12

1. Na zakończenie każdej sesji Zgromadzenie Ogólne wybiera miejsce następnej sesji.
2. Zgromadzenie Ogólne może także zadecydować o miejscu zwołania sesji, która odbędzie
się za dwa lata, jeżeli jedno lub więcej państw ubiega się o przywilej organizowania tej
sesji.
3. W przypadku, gdy jest to niemożliwe lub niewskazane, aby sesja odbyła się w uprzednio
określonym miejscu, Zgromadzenie Ogólne może zdecydować o wyborze innego miejsca
w następującym roku.

Artykuł 13

Tylko jeden delegat z każdego państwa ma prawo do głosowania podczas sesji Zgromadzenia
Ogólnego.

Artykuł 14

Decyzje podejmowane są zwykłą większością głosów, z wyjątkiem tych decyzji, dla których
zgodnie z niniejszym Statutem wymagana jest większość dwóch trzecich głosów.


KOMITET WYKONAWCZY

Artykuł 15

Komitet Wykonawczy składa się z Prezydenta Organizacji, trzech Wiceprezydentów
i dziewięciu Delegatów.

Każdy z trzynastu członków Komitetu Wykonawczego powinien pochodzić z innego
państwa, z uwzględnieniem rozmieszczenia geograficznego.

Artykuł 16

Zgromadzenie Ogólne wybiera spośród delegatów Prezydenta i trzech Wiceprezydentów
Organizacji.

Prezydent wybierany jest większością dwóch trzecich głosów. Jeżeli dwie tury głosowania nie
przyniosą rezultatu, wyboru dokonuje się zwykłą większością głosów.

Prezydent i Wiceprezydenci powinni pochodzić z różnych kontynentów.

Artykuł 17

Prezydent wybierany jest na czteroletnią kadencję. Wiceprezydenci wybierani są na trzyletnią
kadencję. Bezpośrednio po upływie swoich kadencji nie mogą oni być wybierani ponownie
ani do pełnienia tej samej funkcji, ani do pełnienia funkcji Delegata do Komitetu
Wykonawczego.