Rządowy projekt ustawy o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych

– 10 –
Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego
i Służby Więziennej.
2. Przełożony funkcjonariusza właściwy w sprawach osobowych może wystąpić do
komisji lekarskiej o przeprowadzenie kontroli. Komisja lekarska informuje przełożonego
funkcjonariusza o wyniku kontroli.
3. Komisja lekarska w toku kontroli może przeprowadzić badanie lekarskie
funkcjonariusza w wyznaczonym miejscu lub w miejscu jego pobytu.
4. W przypadku ustalenia wcześniejszej daty ustania przyczyny będącej podstawą
zwolnienia od zajęć służbowych niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, zaświadczenie to
traci ważność za okres od tej daty, jednak nie wcześniej niż od dnia badania lekarskiego
przeprowadzonego przez komisję lekarską.
5. W przypadku gdy funkcjonariusz służby wskazanej w ust. 1 nie poddaje się badaniom
lekarskim lub uniemożliwia ich przeprowadzenie lub nie dostarcza wyników badań lekarskich
mimo wezwania komisji lekarskiej, zaświadczenie lekarskie traci również ważność od dnia
następującego po terminie wskazanym w wezwaniu.
6. W przypadku, o którym mowa w:
1)
ust. 4 – komisja lekarska orzeka o zdolności funkcjonariusza do służby;
2)
ust. 5 – komisja lekarska wydaje orzeczenie, które jest traktowane na równi
z orzeczeniem o zdolności funkcjonariusza do służby.
7. Komisja lekarska o wydanym orzeczeniu informuje lekarza wystawiającego
zaświadczenie lekarskie, funkcjonariusza oraz jego przełożonego właściwego w sprawach
osobowych.
Art. 13. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego polega na
ustaleniu, czy funkcjonariusz Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura
Ochrony Rządu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego i Służby Więziennej w okresie
orzeczonego zwolnienia od zajęć służbowych, w tym w razie konieczności osobistego
sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny lub zwolnienia
w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie
przepisów o zwalczaniu chorób zakaźnych albo o zwalczaniu gruźlicy, nie wykonuje pracy
zarobkowej lub nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem.
– 11 –
Rozdział 5
Orzekanie o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego
Art. 14. 1. O potrzebie lub braku potrzeby udzielenia urlopu zdrowotnego
funkcjonariuszowi Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej komisja lekarska orzeka w przypadku, gdy funkcjonariusz mimo wykorzystania
12 miesięcy zwolnienia od wykonywania obowiązków służbowych z powodu choroby nie
odzyskał zdolności do wykonywania tych obowiązków, a stan jego zdrowia rokuje poprawę
w stopniu umożliwiającym dalsze pełnienie służby.
2. Komisja lekarska, orzekając o potrzebie udzielenia urlopu zdrowotnego, wnioskuje
o udzielenie tego urlopu jednorazowo na okres do 2 miesięcy, łącznie w ciągu kolejnych
12 miesięcy na okres do 6 miesięcy.
DZIAŁ III
Organizacja komisji lekarskich
Art. 15. Komisje lekarskie orzekają w dwóch instancjach:
1)
w pierwszej instancji – rejonowe komisje lekarskie;
2)
w drugiej instancji – Centralna Komisja Lekarska.
Art. 16. 1. Rejonowe komisje lekarskie są właściwe w zakresie orzekania w sprawach,
o których mowa w art. 1 ust. 1, wobec osoby zamieszkałej albo pełniącej służbę
w miejscowości objętej obszarem właściwości działania komisji lekarskich.
2. Na uzasadniony wniosek podmiotu kierującego do komisji lekarskiej lub osoby
ubiegającej się o wydanie orzeczenia lekarskiego Centralna Komisja Lekarska może wyrazić
zgodę na zmianę właściwości orzekania.
3. Centralna Komisja Lekarska jest właściwa w zakresie:
1)
rozpatrywania odwołań od orzeczeń rejonowych komisji lekarskich;
2)
konsultacji w zakresie orzecznictwa lekarskiego oraz rozstrzygania kwestii spornych lub
nasuwających szczególne wątpliwości;
3)
współpracy z instytucjami naukowo-lekarskimi w celu podnoszenia poziomu
orzecznictwa lekarskiego.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób
i tryb działania komisji lekarskich, uwzględniając konieczność zapewnienia sprawnego
działania tych komisji.
– 12 –
Art. 17. 1. Centralną Komisją Lekarską kieruje jej przewodniczący.
2. Członków Centralnej Komisji Lekarskiej, w tym przewodniczącego i jego zastępcę,
wyznacza minister właściwy do spraw wewnętrznych spośród kandydatów przedstawionych
przez kierownika jednostki organizacyjnej zapewniającej realizację zadań przez komisje,
o której mowa w art. 21 ust. 1.
3. Siedzibą Centralnej Komisji Lekarskiej jest Warszawa.
Art. 18. 1. Rejonową komisją lekarską kieruje jej przewodniczący.
2. Członków rejonowej komisji lekarskiej, w tym przewodniczącego i jego zastępcę,
wyznacza kierownik jednostki organizacyjnej zapewniającej realizację zadań przez komisje,
o której mowa w art. 21 ust. 1, spośród kandydatów przedstawionych przez
przewodniczącego Centralnej Komisji Lekarskiej.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
siedziby i obszary właściwości terytorialnej rejonowych komisji lekarskich, biorąc pod uwagę
konieczność zapewnienia szybkiego dostępu do komisji lekarskiej.
Art. 19. Członkiem komisji lekarskiej jest lekarz, w szczególności posiadający
specjalizację w zakresie następujących dziedzin medycyny: chorób wewnętrznych, chirurgii,
kardiologii, neurologii, psychiatrii, medycyny pracy.
Art. 20. 1. Nadzór nad działalnością komisji lekarskich sprawuje minister właściwy do
spraw wewnętrznych za pośrednictwem przewodniczącego Centralnej Komisji Lekarskiej.
2. Nadzór obejmuje:
1)
kontrolę nad merytoryczną działalnością rejonowych komisji lekarskich, w tym kontrolę
prawidłowości i jednolitości stosowania zasad orzecznictwa przez lekarzy – członków
komisji lekarskich;
2)
koordynowanie systemu orzecznictwa, w tym udzielanie komisjom lekarskim
wytycznych w zakresie stosowania zasad orzecznictwa i organizowanie szkoleń.
Art. 21. 1. Obsługę organizacyjno-administracyjną i biurową komisji lekarskich
zapewnia jednostka organizacyjna zapewniająca realizację zadań przez organ emerytalny
wskazany przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.
2. Działalność komisji lekarskich jest finansowana z budżetu państwa ze środków,
których dysponentem jest organ emerytalny, o którym mowa w ust. 1.
3. Do pracowników jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, zapewniających
działanie komisji lekarskich, w szczególności członków komisji, stosuje się przepisy ustawy
– 13 –
z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2013 r.
poz. 269).
4. Do jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, w celu zapewnienia działania
komisji lekarskich, mogą być delegowani funkcjonariusze.
5. Z osobami wchodzącymi w skład komisji, o ile nie są zatrudnione lub oddelegowane
do jednostki, o której mowa w ust. 1, mogą być zawierane umowy na świadczenie usług
w zakresie orzekania.
DZIAŁ IV
Tryb postępowania komisji lekarskich
Rozdział 1
Kierowanie do komisji lekarskich
Art. 22. 1. Do komisji lekarskich, zgodnie z ich właściwością, kieruje się z urzędu lub
na wniosek osoby ubiegającej się o wydanie orzeczenia lekarskiego.
2. Do komisji lekarskiej kieruje się z urzędu:
1)
kandydata do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze
Ochrony Rządu, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i Służbie Więziennej;
2)
funkcjonariusza Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony
Rządu, Centralnego Biura Antykorupcyjnego i Służby Więziennej, którego stan zdrowia
daje podstawę do przypuszczeń, że stopień jego zdolności do służby uległ zasadniczej
zmianie lub że dalsze pełnienie przez tego funkcjonariusza służby na zajmowanym
stanowisku jest niemożliwe;
3)
kandydatów do pracy w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli
skarbowej oraz kandydatów do pracy w wywiadzie skarbowym.
3. Do komisji lekarskich kieruje się z urzędu w celu:
1)
ustalenia zdolności do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej,
Biurze Ochrony Rządu, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i Służbie Więziennej;
2)
ustalenia zdolności do pracy inspektorów i pracowników zatrudnionych
w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli skarbowej, a także
pracowników wywiadu skarbowego;
3)
ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza Policji, Straży Granicznej,
Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony Rządu, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego i Służby Więziennej, doznanego wskutek wypadku lub choroby
– 14 –
pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby,
z tytułu których przysługuje świadczenie odszkodowawcze;
4)
uznania funkcjonariusza służb wskazanych w pkt 1 oraz funkcjonariusza zwolnionego
z tych służb za inwalidę oraz uznania go za niezdolnego do samodzielnej egzystencji w
rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego,
Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby
Więziennej oraz ich rodzin;
5)
w sprawach kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby
z powodu choroby funkcjonariuszy służb wskazanych w pkt 1;
6)
ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2–4;
7)
ustalenia potrzeby udzielenia urlopu zdrowotnego.
4. W sprawach kontroli prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego przez
funkcjonariuszy służb wskazanych w ust. 3 pkt 1 komisja lekarska działa z urzędu.
Art. 23. 1. Do komisji lekarskiej kieruje:
1)
kandydatów do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub
Biurze Ochrony Rządu – kierownik komórki organizacyjnej właściwej w sprawach
osobowych danej służby;
2)
funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej – przełożony
właściwy w sprawach osobowych;
3)
funkcjonariuszy Biura Ochrony Rządu – Szef Biura Ochrony Rządu;
4)
kandydatów do służby w Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i funkcjonariuszy
Centralnego Biura Antykorupcyjnego – kierownik jednostki organizacyjnej Centralnego
Biura Antykorupcyjnego właściwej w sprawach osobowych;
5)
kandydatów do służby w Służbie Więziennej i funkcjonariuszy Służby Więziennej –
kierownik jednostki organizacyjnej Służby Więziennej;
6)
osoby, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 1 i 4 – kierownik komórki organizacyjnej
urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych właściwej
do spraw wywiadu skarbowego;
7)
osoby, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 – kierownik komórki organizacyjnej
właściwej w sprawach osobowych danej służby;