Rządowy projekt ustawy o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej

którego zgłoszenie celne składa przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów
celnych do rozliczania kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji
podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu
importu tych towarów. Do takiego podatnika będą miały zastosowanie również
dotychczasowe przepisy ust. 2–4, 6, 7 oraz 9–11 art. 33a ustawy o VAT, które
obowiązują przedsiębiorców korzystających z procedury uproszczonej.
2) zniesienie obowiązku obligatoryjnego uzyskiwania potwierdzenia zgłoszenia
rejestracyjnego VAT-R
Podatnicy VAT są obowiązani przed dniem wykonania pierwszej czynności złożyć
naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne VAT-R. Naczelnik urzędu
skarbowego, zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, rejestruje podatnika i potwierdza
jego zarejestrowanie (VAT-5) jako „podatnika VAT czynnego” lub jako „podatnika
VAT zwolnionego”. Czynność „potwierdzenia rejestracji” podlega opłacie skarbowej
w wysokości 170 zł, która powinna być uiszczona przed złożeniem zgłoszenia. Opłata
ta jest przychodem właściwej miejscowo gminy. Jednocześnie, zgodnie z art. 96 ust. 13
ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego jest obowiązany potwierdzić, na wniosek
zainteresowanego, którym może być zarówno podatnik, jak i osoba trzecia mająca
interes prawny w złożeniu wniosku, czy podatnik jest zarejestrowany jako podatnik
VAT czynny lub zwolniony. Z tego tytułu opłata skarbowa wynosi 21 zł.
W obecnym stanie prawnym składanie zgłoszenia rejestracyjnego lub aktualizacyjnego
VAT przez przedsiębiorców – osoby fizyczne jest czynnością automatyczną. Wniosek
taki może być złożony elektronicznie, wraz z wnioskiem o wpis do Centralnej
Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (art. 25 ust. 5a ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej). Jednocześnie nie każdy
podatnik
rozpoczynający działalność gospodarczą potrzebuje potwierdzenia
zarejestrowania dla celów VAT. W związku z tym, zgodnie z projektowanym art. 96
ust. 4 ustawy o VAT, naczelnik urzędu skarbowego dokonywać będzie potwierdzenia
zarejestrowania podatnika jako „podatnika VAT czynnego” lub jako „podatnika VAT
zwolnionego”, wyłącznie na wniosek zainteresowanego. Zniesienie obligatoryjnego
potwierdzania zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT obniży koszty rozpoczynania
działalności gospodarczej.
50
20. Zmiany w ustawie z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (art. 21 projektu ustawy)
zostały omówione przy zmianach w art. 2 projektu ustawy.
21. Zmiany w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym
i elektronicznym (art. 22 projektu ustawy)
Wprowadzenie w art. 60 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie
elektrycznym i elektronicznym możliwości dołączenia Głównemu Inspektorowi
Ochrony Środowiska informacji o numerze w Krajowym Rejestrze Sądowym, zamiast
dostarczenia odpisu z KRS, umożliwi ograniczenie obciążeń administracyjnych. KRS
istnieje w postaci elektronicznej, a organ może zweryfikować on-line, czy dany podmiot
figuruje w rejestrze. W związku z powyższym uzasadnione jest wprowadzenie
powyższej zmiany redukującej obowiązki dla adresatów regulacji.
22. Zmiany w ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia
(art. 23 projektu ustawy) zostały omówione przy zmianach w art. 11 projektu
ustawy.
23. Zmiana w ustawie z dnia 22 września 2006 r. o przejrzystości stosunków
finansowych pomiędzy organami publicznymi a przedsiębiorcami publicznymi oraz
o przejrzystości finansowej niektórych przedsiębiorców (art. 24 projektu ustawy)
Obecnie obowiązujące przepisy regulują sytuację przedsiębiorców publicznych w ten
sposób, że przedsiębiorca publiczny, którego przychody netto ze sprzedaży produktów,
towarów i materiałów w każdym z kolejnych dwóch lat obrotowych, poprzedzających
rok dokonania na ich rzecz przysporzenia ze środków publicznych, nie przekroczyły
równowartości 40 mln euro, nie ma obowiązku przekazywania organowi
nadzorującemu szczegółowych dokumentów i informacji. W związku z powyższym
zasadne byłoby objęcie takim samym wyłączeniem również przedsiębiorców
publicznych, którzy nie uzyskali przysporzenia ze środków publicznych w ostatnim
roku obrotowym i nie wykorzystywali przysporzenia ze środków publicznych
uzyskanych w latach poprzednich. Obecne regulacje w tym zakresie stanowią zbędne
obciążenie administracyjne.
Proponuje się wprowadzenie po ust. 4 w art. 4 ww. ustawy ust. 4a–4c, które dają
możliwość zwolnienia przedsiębiorców publicznych z corocznego obowiązku
informacyjnego składania dokumentów i materiałów dotyczących przysporzeń ze
środków publicznych i ich wykorzystania oraz powiązań organizacyjnych
51
i finansowych z organami publicznymi wraz z innymi informacjami wymaganymi
prawem, w sytuacji gdy nie uzyskali przysporzenia ze środków publicznych w ostatnim
roku obrotowym i nie wykorzystywali przysporzeń ze środków publicznych uzyskanych
w latach poprzednich. Przedsiębiorcy w tym przypadku składaliby oświadczenie
o nieuzyskaniu przysporzeń ze środków publicznych w danym roku obrotowym oraz
niewykorzystaniu przysporzeń ze środków publicznych uzyskanych w latach
poprzednich. Zgodnie z projektem oświadczenie (ust. 4b art. 4) składałoby się pod
rygorem odpowiedzialności za składanie fałszywych zeznań analogicznie do zmian
wprowadzonych ustawą z dnia 25 marca 2011 r. o ograniczaniu barier
administracyjnych dla przedsiębiorców.
Aby organ nadzorujący mógł sprawdzić, czy zwolniony ze sprawozdawczości podmiot
spełnia obowiązek zachowania przejrzystości, zgodnie z ust. 4c taki przedsiębiorca
publiczny będzie zobowiązany przedstawić dokumenty i informacje, których zażąda
organ.
24. Zmiany w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (art. 25 projektu
ustawy)
1) wiążąca informacja akcyzowa
Wiążąca informacja akcyzowa (dalej WIA) umożliwia podmiotom prowadzącym
działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych i samochodów osobowych
uzyskanie na ich wniosek od właściwego organu podatkowego wiążącej organy
podatkowe informacji w zakresie klasyfikacji taryfowej oraz rodzaju wyrobu
akcyzowego.
Przepisy dot. wiążącej informacji akcyzowej zostały umieszczone w dodanym dziale Ia
i zawierają uregulowania określające zakres stosowania WIA, jak również wskazanie
przypadków, gdy stosuje się wiążącą informację akcyzową o rodzaju wyrobu
akcyzowego.
Uregulowano również tryb postępowania w sprawie WIA w szczególności:
– określono, że WIA jest wydawana na wniosek i obejmuje tylko jeden wyrób
akcyzowy lub jeden samochód osobowy. Przez określenie, że wniosek obejmuje
tylko jeden samochód osobowy, należy rozumieć nie jeden indywidualnie oznaczony
pojazd, ale pojazd opisany w taki sposób, który umożliwi jego klasyfikację zgodnie
z Nomenklaturą Scaloną. W konsekwencji WIA będzie miała zastosowanie do
52
wszystkich pojazdów zgodnych z opisem zawartym w decyzji, w stosunku do
podmiotu, do którego decyzja jest skierowana,
– określono zakres danych zawartych we wniosku o wydanie WIA,
– upoważniono ministra właściwego do spraw finansów publicznych do określenia
wzoru tego wniosku,
– ustalono konsekwencje niespełnienia wymogów dotyczących informacji zawartych
we wniosku (pozostawienie bez rozpatrzenia),
– ustalono tryb pobierania opłat za badania lub analizy, gdy rozpatrzenie wniosku
o wydanie WIA wymaga przeprowadzenia tych badań lub analiz, a także wskazano
podmioty uprawnione do ich wykonywania,
– ustalono, że WIA jest wydawana w formie decyzji,
– określono przypadki, gdy organ odmawia wydania WIA,
– ustalono, że w sprawach nieuregulowanych do postępowania stosuje się wskazane
przepisy Ordynacji podatkowej.
Konsekwencją wprowadzenia przepisów o WIA jest konieczność określenia
właściwych organów podatkowych. Z tego tytułu w art. 14 ustawy o podatku
akcyzowym dodano nowe jednostki redakcyjne. Organem podatkowym właściwym
w sprawach WIA będzie dyrektor izby celnej. Minister właściwy do spraw finansów
publicznych zostanie upoważniony do wyznaczenia, w drodze rozporządzenia,
dyrektorów izb celnych właściwych w sprawach WIA w I i II instancji.
Przewiduje się przepis przejściowy, który stanowi, że w przypadku gdy wniosek
o wydanie WIA dotyczy informacji o rodzaju wyrobu akcyzowego, dla którego
wszczęto i nie zakończono postępowania o wydanie interpretacji podatkowej przed
wejściem w życie projektowanej ustawy, organ podatkowy wydaje postanowienie
o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.
2) odstąpienie od obowiązku powiadamiania naczelnika urzędu celnego o formie
prowadzonej ewidencji
Zmiany art. 32 ust. 7, art. 53 ust. 6, art. 59 ust. 4, art. 78 ust. 5, art. 80 ust. 3, art. 91
ust. 5, art. 118 ust. 7, art. 131 ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku
akcyzowym, zwanej dalej „ustawą o podatku akcyzowym”, przewidują odstąpienie od
obowiązku powiadamiania naczelnika urzędu celnego przez podatników o postaci
prowadzonej ewidencji. Celem zmiany jest odformalizowanie działań podatników
akcyzy. Przepisy o podatku akcyzowym nakładają na podatników obowiązek
53
prowadzenia różnych ewidencji. Mogą one być prowadzone w postaci pisemnej lub
elektronicznej, a podatnik jest zobligowany do poinformowania naczelnika urzędu
celnego o postaci prowadzonej ewidencji. Skutki niedokonania tego powiadomienia
mogą być różne, np. w niektórych sytuacjach jest to warunkiem uzyskania zwolnienia
od akcyzy, w innych jest to warunek uzyskania określonego zezwolenia. Odstąpienie od
obowiązku powiadamiania naczelnika urzędu celnego przez podatników o postaci
prowadzonej ewidencji pozwoli na uniknięcie negatywnych skutków braku
powiadomienia w tych sytuacjach, w których obecne przepisy takie skutki regulują.
3) zmiany w zakresie dokumentów towarzyszących wysyłce win przez „małych
winiarzy”
Proponowana zmiana przepisów, w wyniku której zostanie uchylona regulacja
określona w art. 47 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, ma na celu wyeliminowanie
wątpliwości interpretacyjnych występujących na gruncie ustawy o podatku akcyzowym,
związanych ze stosowaniem dokumentów towarzyszących, o których mowa w art. 24
ust. 1 lit. a (III) rozporządzenia 436/2009, w przypadku win wysyłanych przez małych
winiarzy zgodnie z art. 40 dyrektywy 2008/118/WE.
W przepisach krajowych zawartych w ustawie o podatku akcyzowym nie
implementowano
postanowień fakultatywnego przepisu art. 40 dyrektywy
2008/118/WE, który przewiduje, że państwa członkowskie mogą zezwolić, aby
produkcja win przez małych winiarzy odbywała się w procedurze zawieszenia poboru
akcyzy poza składem podatkowym, a przemieszczanie takich win miało miejsce
w procedurze zawieszenia poboru akcyzy poza systemem EMCS. W konsekwencji
oznacza to, że na terytorium kraju, jeżeli produkcja win przez małych winiarzy odbywa
się poza składem podatkowym, a przemieszczanie tych win poza systemem EMCS, to
nie ma możliwości stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy (należy zapłacić
akcyzę). Jednocześnie jednak ustawa o podatku akcyzowym nałożyła na podmioty
dokonujące dostawy wewnątrzwspólnotowej lub nabycia wewnątrzwspólnotowego
ww. win poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy obowiązek stosowania
dokumentów określonych w rozporządzeniu Komisji nr 884/2001, zastąpionym przez
rozporządzenie Komisji nr 436/2009, które powinny towarzyszyć przesyłkom
powyższych wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w przypadku,
o którym mowa w art. 40 dyrektywy 2008/118/WE.
54