Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli

Druk nr 257
Warszawa,
31
stycznia
2012
r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja




Pani

Ewa
Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej




Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani
posłowie wnoszą projekt ustawy:


- o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie
Kontroli.


Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy
upoważniamy pana posła Artura Ostrowskiego.



(-) Romuald Ajchler; (-) Leszek Aleksandrzak; (-) Marek Balt; (-) Anna
Bańkowska; (-) Jacek Czerniak; (-) Tomasz Garbowski; (-) Tadeusz Iwiński;
(-) Dariusz Joński; (-) Ryszard Kalisz; (-) Tomasz Kamiński; (-) Witold
Klepacz; (-) Krystyna Łybacka; (-) Zbigniew Matuszczak; (-) Leszek Miller;
(-) Grzegorz Napieralski; (-) Cezary Olejniczak; (-)
Artur Ostrowski;
(-) Stanisława Prządka; (-) Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska; (-) Tadeusz
Tomaszewski; (-) Jerzy Wenderlich; (-) Bogusław Wontor; (-) Stanisław
Wziątek; (-) Zbyszek Zaborowski; (-) Ryszard Zbrzyzny.
USTAWA
z dnia 2012 r.
o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli


Art. 1.
W ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z
2012 r., poz. 82) w art. 29 wprowadza się następujące zmiany:
1) w ust. 1 w pkt 2 w lit. h przecinek zastępuje się kropką i uchyla się lit. i;
2) uchyla się ust. 2.


Art. 2.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.










Uzasadnienie

Obydwa uchylane niniejszą ustawą przepisy zostały dodane przez art. 1 pkt 21
ustawy z dnia 22 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli
(Dz. U. Nr 227, poz. 1482 i Nr 238, poz. 1578), z dniem 2 czerwca 2012 r. i zostały
już uwzględnione w tekście jednolitym ogłoszonym w Dz. U. z 2012 r. pod poz.
82.
Zmiany dokonano w ten sposób, że nadano nowe brzmienie całemu art. 29,
dzięki czemu dodawane zapisy były mniej widoczne („ginęły” w większym
tekście).

1. Przepis oznaczony jako lit. i w art. 29 ust. 1 pkt 2 upoważnia
przedstawicieli NIK do przetwarzania danych osobowych, w tym danych, o
których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych („danych
wrażliwych”), to znaczy danych ujawniających m. in. pochodzenie rasowe, poglądy
polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynależność wyznaniową lub
związkową, jak również danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach
lub życiu seksualnym.
Przepis ten, w połączeniu z art. 29 ust. 1 pkt 1 (przesądzającym, że
kierownicy jednostek, o których mowa w art. 2 i 4, mają obowiązek przedkładać
na żądanie NIK wszelkie dokumenty i materiały niezbędne do przygotowania lub
przeprowadzenia kontroli, a także umożliwić dostęp do baz danych) mógłby być
wykorzystany np. do zażądania od Kancelarii Sejmu wrażliwych danych

dotyczących posłów, choćby danych o przynależności wyznaniowej, o stanie
zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub życiu seksualnym. Należy, bowiem
mieć świadomość, że inwencja urzędników w wykorzystaniu nieprecyzyjnego
prawa nie zna granic.
Należy, więc mieć na uwadze, że tak ogólnikowo zbudowany przepis,
umożliwiający bez ograniczeń pozyskiwanie danych o obywatelach, jest niezgodny
z art. 51 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, który stanowi, że „władze
publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o
obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym”. W
konsekwencji jest on niezgodny również z art. 2 Konstytucji w myśl, którego
„Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym,
urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej”.

2. Ust. 2 w art. 29 stanowi, że „Dostęp Najwyższej Izby Kontroli do
dokumentów i materiałów potrzebnych do ustalenia stanu faktycznego w zakresie
kontrolowanej działalności, lecz zawierających informacje stanowiące tajemnicę
ustawowo chronioną może być wyłączony lub ograniczony jedynie na podstawie
innych ustaw”.
Tak zredagowany przepis „za jednym zamachem” i bez niezbędnej analizy
złamał na użytek NIK (lex posterior derogat legi priori) regulacje ustawowe
dotyczące ok. 40 tajemnic prawnie chronionych1), czego nie uzyskały nawet służby
specjalne. Jest, więc on niezgodny z przepisami wspomnianych wyżej art. 51 ust. 2
                                                           
1) Tajemnice te przedstawiają i opisują R. i M. Taradejna, w książce „Ochrona informacji w działalności
gospodarczej, społecznej i zawodowej oraz życiu prywatnym”, PIKW, Warszawa 2004.

 
 
i art. 2 Konstytucji. Należy też uwzględnić fakt, że pojedyncze nowelizowanie
kilkudziesięciu ustaw ustanawiających prawną ochronę różnych informacji, by
spełnić wymóg ustanowiony w art. 29 ust. 2 – zajęłoby nawet kilka lat i mogłoby
nastąpić pod warunkiem, że zdecyduje się na to którykolwiek z podmiotów
uprawnionych do inicjatywy ustawodawczej.

3. Ponieważ omawiane przepisy wejdą życie z dniem 2 czerwca 2012 r.,
ogłoszenie niniejszej ustawy powinno nastąpić w takim terminie, by weszła w
życie nie wcześniej niż w tym dniu.
Wejście w życie tej ustawy nie powoduje ujemnych skutków dla budżetu
państwa.
Przedłożony projekt ustawy nie był poddany konsultacjom społecznym w
rozumieniu art. 34 ust. 3 Regulaminu Sejmu RP.
Przedmiot projektowanej regulacji nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.