Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Ordynacja podatkowa

5 lat, związane są z projektowanymi przepisami art. 130d ust. 3 oraz art. 134 ust. 3
ustawy o VAT określającymi okres przechowywania ewidencji prowadzonej na
potrzeby procedur szczególnych przez okres 10 lat od zakończenia roku, w którym
dokonano świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub elektronicznych.
Projektowane procedury szczególne na potrzeby rozliczania VAT wymagają także
wprowadzenia rozwiązań szczególnych w zakresie pełnomocnictw. Polegać one będą na
braku obowiązku wskazywania krajowego identyfikatora podatkowego i krajowego
adresu do doręczeń przez pełnomocników mających miejsce zamieszkania za granicą.
Pełnomocnicy działający w wymienionych sprawach powinni mieć obowiązek
wskazania innego identyfikatora i obowiązek podania adresu elektronicznego.
Regulacja ta została zawarta w projektowanym art. 137 § 1b ustawy – Ordynacja
podatkowa.
Przepisy przejściowe
Projekt zawiera również przepisy przejściowe, w których umożliwia się podatnikom
(którzy będą mogli skorzystać z projektowanej tzw. procedury unijnej; art. 3 projektu)
oraz podmiotom zagranicznym świadczącym usługi telekomunikacyjne i nadawcze
(które będą mogły skorzystać od dnia 1 stycznia 2015 r. z projektowanej tzw. procedury
nieunijnej; art. 4 projektu) przekazanie za pomocą środków komunikacji elektronicznej
Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście w ostatnim
kwartale 2014 r. zgłoszenia do procedur szczególnych rozliczania VAT, czyli jeszcze
przed zmianą zasad ustalania miejsca świadczenia tych usług. W związku z tym, że
regulacje dotyczące procedur szczególnych będą obowiązywały od dnia 1 stycznia
2015 r., na potrzeby przepisów przejściowych wprowadzono wyjaśnienia, o jakie usługi
telekomunikacyjne i nadawcze chodzi. Takiej potrzeby nie było w przypadku usług
elektronicznych, które już obecnie są definiowane w art. 2 pkt 26 ustawy o VAT,
a zakres ich opodatkowania po dniu 1 stycznia 2015 r. nie ulega zmianom. W zakresie
art. 7 ww. rozporządzenia definiującego usługi elektroniczne dokonywane są jedynie –
rozporządzeniem Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającym
rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia
(Dz. Urz. UE L 284 z 26.10.2013, str. 1) – zmiany o charakterze technicznym, przede
wszystkim w związku z wprowadzaną od nowego roku definicją usług
telekomunikacyjnych. Czynności obecnie wyłączone z definicji usług elektronicznych,
tj. usługi telefoniczne z elementami wideo, znane też pod nazwą usług
18

wideofonicznych, dostęp do Internetu i stron World Wide Web oraz usługi telefoniczne
świadczone przez Internet – od 2015 r. zostaną wskazane w definicji usług
telekomunikacyjnych (w dodawanym ww. rozporządzeniem art. 6a).
Przepisy przejściowe weszłyby w życie z dniem 1 października 2014 r., przez co
uniknięto by sytuacji, w której duża liczba podmiotów rejestruje się w MOSS
w pierwszym dniu obowiązywania nowych przepisów, tj. z początkiem stycznia 2015 r.
Przy czym nie dotyczyłoby to podmiotów zagranicznych, o których mowa w art. 131
pkt 2 ustawy o VAT, świadczących usługi elektroniczne dla konsumentów unijnych
(niepodatników), którzy już obecnie mogą rejestrować się do istniejącej procedury
szczególnej rozliczania VAT od tych usług, a co za tym idzie, w ich przypadku
następowałaby kontynuacja ich rozliczania w procedurze nieunijnej od 2015 r.
Podmioty obsługiwane obecnie w procedurze szczególnej dotyczącej usług
elektronicznych od 2015 r. będą przeniesione do systemu MOSS automatycznie i będą
obsługiwane w ramach tzw. procedury nieunijnej (art. 5 projektu).
Co istotne w przepisach przejściowych art. 3 i art. 4 projektu wskazano, jakie dane
powinny być zamieszczone w zgłoszeniu, i określono, w jaki sposób Naczelnik
Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście przed dniem 1 stycznia 2015 r.
potwierdza to zgłoszenie lub, w przypadku niespełnienia warunków niezbędnych do
skorzystania z danej procedury szczególnej, wydaje postanowienie w sprawie odmowy
przyjęcia zgłoszenia, na które służy zażalenie.
Gdyby podmiot z jakichś względów wycofał się z zamiaru korzystania z systemu
MOSS od 2015 r. lub nastąpiłaby zmiana w jego danych lub działalności wymagająca
aktualizacji zgłoszenia, powinien on niezwłocznie powiadomić o tym Naczelnika
Drugiego Urzędu Skarbowego. Projektowane przepisy w tym zakresie przewidują
zatem możliwość zrezygnowania przez ww. podmioty ze stosowania procedury
szczególnej od dnia 1 stycznia 2015 r. w Polsce (np. umożliwiając jeszcze przed
rozpoczęciem 2015 r. ewentualną zmianę państwa członkowskiego identyfikacji).
W sytuacji gdy Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście
zostanie poinformowany o zmianach działalności gospodarczej, w wyniku których
podmiot nie będzie spełniał już warunków niezbędnych do stosowania danej procedury
lub zrezygnuje z jej stosowania, wyda postanowienie, na które służy zażalenie,
o wygaśnięciu identyfikacji na potrzeby procedury szczególnej.

19

Art. 6 stanowi natomiast o wejściu w życie projektowanych przepisów zasadniczo
z dniem 1 stycznia 2015 r., z wyjątkiem:
1) przepisu o wyłączeniu z terytorium UE francuskich terytoriów, o których mowa
w traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (projektowana zmiana art. 2 pkt 3
lit. b ustawy o VAT), którego stosowanie określono na dzień 1 stycznia 2014 r. –
zgodnie z dyrektywą Rady 2013/61/UE z dnia 17 grudnia 2013 r., oraz
2) przepisów umożliwiających zgłoszenie danych do rejestracji do procedury
szczególnej MOSS, których wejście w życie określono na dzień 1 października
2014 r.
Wejście w życie art. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT w brzmieniu nadanym
projektowaną ustawą z dniem 1 stycznia 2014 r. nie narusza zasad demokratycznego
państwa prawnego, ponieważ rozwiązania wprowadzane ww. przepisem mają
charakter neutralny i doprecyzowujący.
Ustawa nie podlega notyfikacji w rozumieniu przepisów dotyczących krajowego
systemu notyfikacji norm i aktów prawnych.
Ustawa jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.
20


Data sporządzenia
Nazwa projektu
5.06.2014
Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług

oraz ustawy – Ordynacja podatkowa
Źródło:
Ministerstwo wiodące i ministerstwa współpracujące
Prawo UE
Ministerstwo Finansów

Osoba odpowiedzialna za projekt w randze Ministra, Sekretarza
Nr w wykazie prac UC-119
Stanu lub Podsekretarza Stanu
Janusz Cichoń Sekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów

Kontakt do opiekuna merytorycznego projektu
Anna Cyrańska Zastępca Dyrektora Departamentu Podatku od
Towarów i Usług, tel. 22 694-36-21, email:
)
z dnia
w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom)
Na podstawie art. 89 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów
i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1)
warunki, terminy i tryb dokonywania zwrotu podatku oraz sposób naliczania i wypłaty
odsetek od kwot podatku niezwróconych w terminie podatnikom i podmiotom,
o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od
towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”;
2)
wzór wniosku o zwrot podatku składany przez podmioty, o których mowa w art. 89
ust. 1d pkt 2 ustawy;
3)
informacje, jakie powinien zawierać wniosek o zwrot podatku składany za pomocą
środków komunikacji elektronicznej;
4)
sposób opisu niektórych informacji zawartych we wniosku o zwrot podatku;
5)
sposób i przypadki potwierdzania złożenia wniosku o zwrot podatku;
6)
przypadki, w których podatnik ubiegający się o zwrot powinien złożyć dodatkowe
dokumenty, oraz rodzaje tych dokumentów;
7)
przypadki, w których podatnikom i podmiotom, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 3
i 4 ustawy, dokonującym sprzedaży przysługuje zwrot podatku;
8)
tryb zwrotu podatku w przypadkach, o których mowa w art. 89 ust. 1e ustawy.

1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu
działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 248, poz. 1481).
2) Niniejsze rozporządzenie dokonuje w zakresie swej regulacji wdrożenie dyrektywy Rady 2008/8/WE z dnia
12 lutego 2008 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu miejsca świadczenia (Dz. Urz. UE
L 44 z 20.02.2008, str. 11).
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1342, 1448, 1529
i 1530, z 2013 r. poz. 35, 1027 i 1608 oraz z 2014 r. poz. 312 i ...
– 2 –
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
1)
zwrocie podatku – rozumie się przez to zwrot podatku od towarów i usług naliczanego
przy nabyciu towarów lub usług lub imporcie towarów przez podmiot uprawniony
z państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub przez podmiot uprawniony z państwa
trzeciego;
2)
podmiocie uprawnionym z państwa członkowskiego Unii Europejskiej – rozumie się
przez to osobę fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą
osobowości prawnej, która w okresie, za który występuje o zwrot podatku, nie posiadała
siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności
gospodarczej, z którego dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca
zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu na terytorium kraju, ubiegającą się o zwrot
podatku – posiadającą siedzibę działalności gospodarczej na terytorium państwa
członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3)
podmiocie uprawnionym z państwa trzeciego – rozumie się przez to osobę fizyczną,
osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, która
w okresie, za który występuje o zwrot podatku, nie posiadała siedziby działalności
gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, z którego
dokonywano transakcji gospodarczych, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego
miejsca pobytu na terytorium kraju, oraz podmioty zagraniczne, o których mowa
w art. 131 pkt 2 ustawy, ubiegające się o zwrot podatku – nieposiadające siedziby
działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium
kraju;
4)
państwie członkowskim siedziby – rozumie się przez to terytorium państwa
członkowskiego, inne niż terytorium kraju, na którym podmiot uprawniony z państwa
członkowskiego Unii Europejskiej posiada siedzibę działalności gospodarczej;
5)
kraju siedziby – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzącego w skład
terytorium Unii Europejskiej, na którym podmiot uprawniony z państwa trzeciego
posiada siedzibę działalności gospodarczej ;
6)
naczelniku urzędu skarbowego – rozumie się przez to naczelnika Drugiego Urzędu
Skarbowego Warszawa-Śródmieście;
7)
urzędzie skarbowym – rozumie się przez to Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-
-Śródmieście.