Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Kajmanami o wymianie informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 29 listopada 2013 r.

Druk nr 2416


Warszawa, 12 maja 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-38-14



Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej


Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy
-
o ratyfikacji Umowy między
Rzecząpospolitą Polską a Kajmanami o
wymianie informacji w sprawach
podatkowych, podpisanej w Londynie
dnia 29 listopada 2013 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister
Finansów oraz Minister Spraw Zagranicznych.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Kajmanami o wymianie
informacji w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 29 listopada 2013 r.
Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Kajmanami o wymianie informacji
w sprawach podatkowych, podpisanej w Londynie dnia 29 listopada 2013 r.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.





















32-04-dg
UZASADNIENIE

I. Potrzeba i cel zawarcia Umowy
Do końca lat dziewięćdziesiątych międzynarodowa wymiana informacji przebiegała
zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Na podstawie artykułu 26 Modelowej Konwencji Podatkowej OECD i ONZ właściwe organy
podatkowe Umawiających się Państw mogły wymieniać informacje konieczne do
poprawnego stosowania umowy podatkowej lub ustawodawstwa wewnętrznego
Umawiających się Państw. Do 1999 r. wymiana była ograniczona jedynie do podatków
objętych Konwencją. Następnie artykuł 26 ustęp 1 został rozszerzony na podatki „bez
względu na ich rodzaj i nazwę nakładanych przez Umawiające się Państwa lub ich jednostki
terytorialne albo organy lokalne ...”. System ten zawierał pewne ograniczenia, do których
zalicza się bez wątpienia fakt, iż obejmuje on wyłącznie państwa związane ze sobą siecią
umów podatkowych i nie dotyczy krajów (głównie rajów podatkowych), które nie zawarły
takich umów.
W 1996 r. OECD podjęła działania na rzecz wypracowania środków ograniczających
zakłócenia wywołane przez szkodliwą konkurencję podatkową o negatywnych skutkach dla
decyzji inwestycyjnych i finansowych, a w konsekwencji dla krajowych podstaw
opodatkowania. Działania te doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który ustalił
trzy grupy krajów:
1) państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się do wyeliminowania istniejących
szkodliwych praktyk podatkowych;
2) raje podatkowe wymienione przez OECD, wobec których mogą być podjęte środki
obronne (za definicje „raju podatkowego” podano brak podatków albo jedynie podatki
nominalne oraz inne kluczowe czynniki, tj. brak skutecznej wymiany informacji, brak
przejrzystości przepisów, brak faktycznej działalności);
3) państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich do
projektu.
Kolejne działania podjęte przez OECD doprowadziły do powstania listy krajów uznanych za
raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie opinii i po przyznaniu
danym terytoriom możliwości podjęcia zobowiązania wobec OECD do zaniechania praktyk
podatkowych określonych jako szkodliwe. Akceptując powyższe warunki, obszary te musiały
zobowiązać się do wprowadzenia przejrzystości przepisów i skutecznej wymiany informacji.
Sporządzono 3 listy krajów: „białą”, do której zaliczono państwa przestrzegające zasad
współpracy podatkowej, „szarą” obejmującą kraje i regiony, które co prawda zobowiązały się
do przestrzegania międzynarodowych norm w dziedzinie wymiany informacji, ale ich jeszcze
w pełni nie zrealizowały, oraz „czarną” obejmującą państwa odmawiające współpracy
w dziedzinie fiskalnej. Ww. listy są na bieżąco aktualizowane.
W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy terytoriów, które
zobowiązały się do współpracy z OECD, ostateczny tekst modelowej umowy stanowiącej
wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu wzmocnienie
międzynarodowej współpracy dotyczącej ograniczenia unikania opodatkowania i tym samym
ograniczenia skali nadużyć podatkowych.
W kwietniu 2009 r. OECD opublikowało 3 listy krajów: „białą”, do której zaliczono państwa
przestrzegające zasad współpracy podatkowej, „szarą” obejmującą kraje i regiony, które
zobowiązały się do przestrzegania międzynarodowych norm w dziedzinie wymiany
informacji, ale ich jeszcze w pełni nie zrealizowały, oraz „czarną” obejmującą państwa
odmawiające współpracy w dziedzinie fiskalnej. Wymienione wyżej listy są na bieżąco
aktualizowane.
Kajmany posiadają prawo, przyznane upoważnieniem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej, do negocjacji, zawierania, wykonywania oraz wypowiedzenia
umów o wymianie informacji.
Dotychczas Kajmany zawarły umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych
z 34 państwami, tj.: Argentyną, Arubą, Australią, Bermudami, Brazylią, Kanadą, Chinami,
Republiką Czeską, Holandią, Wyspami Owczymi, Finlandią, Francją, Niemcami, Grecją,
Grenlandią, Guernsey, Islandią, Indiami, Indonezją, Irlandią, Włochami, Japonią, Maltą,
Meksykiem, Danią, Nową Zelandią, Norwegią, Portugalią, Katarem, RPA, Hiszpanią,
Szwecją, Wielką Brytanią oraz ze Stanami Zjednoczonymi.
Umowa podpisana 29 listopada 2013 r. jest pierwszą umową o wymianie informacji
w sprawach podatkowych między Polską a Kajmanami. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra
Finansów z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących
szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.
U. poz. 494), Kajmany znajdują się na liście krajów oraz terytoriów stosujących szkodliwą
konkurencję podatkową.
2

Zawarcie Umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych stało się możliwe z uwagi
na całkowitą zmianę podejścia administracji Kajmanów do kwestii wymiany informacji
podatkowych.

II. System podatkowy Kajmanów
Na Kajmanach nie obowiązują podatki bezpośrednie od dochodów osobistych ani też podatki
korporacyjne.
Rząd uzyskuje przychody głównie z:
1) opłat celnych, których stawki są zróżnicowane w zależności od typu transakcji;
2) opłat skarbowych pobieranych od transakcji na nieruchomościach (do wysokości 7,5%);
3) innych opłat od różnych czynności urzędowych, np. od ustanowienia hipoteki, opłat
turystycznych;
4) podatków od obiektów turystycznych (10% wartości);
5) opłat za zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej:
a) w przypadku tzw. Cayman Islands Ordinary Resident Company: 150 CI$ rocznie, gdy
kapitał spółki nie przekracza 42 000 CI$, 350 CI$ w przypadku wyższego kapitału,
b) w przypadku tzw. Cayman Islands Ordinary Non-Resident Company opłaty
te wynoszą odpowiednio CI$400 i CI$565,
c) w przypadku tzw. Cayman Islands Exempt Company opłaty wynoszą
– CI$470 dla kapitału spółki mniejszego niż CI$42,000,
– CI$660 dla kapitału spółki do CI$820.000,
– CI$1.384 dla kapitału spółki do CI$1,64m,
– CI$1.968 powyżej,
d) w przypadku tzw. Cayman Islands Limited Duration Exempt Company opłaty jak
w punkcie c. plus CI$200,
e) w przypadku tzw. Cayman Islands Foreign Company CI$850 przy rejestracji,
następnie CI$850 rocznie,
f) w przypadku tzw. Cayman Islands Limited Partnership – brak danych,
g) w przypadku tzw. Cayman Islands Exempted Limited Partnership – brak danych,
h) w przypadku tzw. Cayman Islands Trusts – CI$400 przy rejestracji oraz CI$500
rocznie.

3