Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin

 
Druk nr 2052 
 
 
Warszawa, 27 sierpnia 2013 r. 
SEJM 
 
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
VII kadencja 
 
 
Pani  
 
Ewa Kopacz 
 
Marszałek Sejmu 
 
Rzeczypospolitej Polskiej 
 
 
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia  
2 kwietnia 1997 r. i na podstawie art. 32 ust. 2 regulaminu Sejmu niżej podpisani 
posłowie wnoszą projekt ustawy: 
 
 - 
o zmianie ustawy o zaopatrzeniu 
emerytalnym  żołnierzy  zawodowych  oraz 
ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu 
emerytalnym funkcjonariuszy Policji, 
Agencji 
Bezpieczeństwa  Wewnętrznego, 
Agencji  Wywiadu,  Służby  Kontrwywiadu 
Wojskowego,  Służby  Wywiadu  Wojsko-
wego, Centralnego Biura Antykorup-
cyjnego,  Straży  Granicznej,  Biura  Ochrony 
Rządu,  Państwowej  Straży  Pożarnej  
i Służby Więziennej oraz ich rodzin. 
 
Do reprezentowania wnioskodawców w pracach nad projektem ustawy 
upoważniamy pana posła Patryka Jakiego. 
 
 (-)   Jacek Bogucki;  (-)   Andrzej Dera;  (-)   Mieczysław  Golba;   (-)   Tomasz 
Górski; (-) Patryk Jaki;  (-)   Beata Kempa;  (-)   Arkadiusz Mularczyk;  (-)   Józef 
Rojek; 
 (-)   Andrzej Romanek;  (-)   Edward Siarka;  (-)   Piotr 
Szeliga; 
 (-)   Tadeusz 
Woźniak; 
 (-)   Jan Ziobro;  (-)   Kazimierz 
Ziobro;  (-)   Jarosław Żaczek. 
 
 
Projekt 
USTAWA 
z dnia ……….. 2013 r. 
o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz 
ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy 
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby 
Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego 
Biura antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, 
Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin. 
 
 
Uznając,  że  system  władzy  komunistycznej  opierał  się  głównie  na  rozległej 
sieci  organów  bezpieczeństwa  państwa,  spełniającej  w  istocie  funkcje  policji 
politycznej, stosującej bezprawne metody i naruszające podstawowe prawa człowieka, 
 
stwierdzając,  że  wobec  organizacji  i  osób  broniących  niepodległości  
i  demokracji  dopuszczano  się  zbrodni  przy  jednoczesnym  wyjęciu  sprawców  spod 
odpowiedzialności i rygorów prawa, 
 
dostrzegając, że funkcjonariusze organów bezpieczeństwa pełnili swoje funkcje 
bez  ponoszenia  ryzyka  utraty  zdrowia  lub  życia,  korzystający  przy  tym  z  licznych 
przywilejów materialnych i prawnych w zamian za utrwalenie nieludzkiego systemu 
władzy, 
 
uznając,  że  samozwańcza  Wojskowa  Rada  Ocalenia  Narodowego  służyła 
utrwalaniu systemu komunistycznego w Polsce, 
 
biorąc  pod  uwagę  prawomocne  orzeczenie  Europejskiego  Trybunału  Praw 
Człowieka  w  Strasburgu,  w  którym  stwierdził,  iż  funkcjonariusze  organów 
bezpieczeństwa  PRL  pracowali  dla  aparatu  bezpieczeństwa  wzorowanym  na 
sowieckim KGB,  porównując  służby  bezpieczeństwa  PRL  do  Stasi  i  Securitate  
i przypominając, że wszystkie te formacje powstały po to, aby łamać prawa człowieka, 
 
wyróżniając postawę tych funkcjonariuszy i obywateli, którzy ponosząc wielkie 
ryzyko stanęli po stronie wolności i krzywdzonych obywateli  
 
-  kierując  się  zasadą  sprawiedliwości  społecznej  wykluczającą  tolerowanie  
i nagradzanie bezprawia, Parlament Rzeczypospolitej Polskiej uchwala co następuje: 
 
 
Art. 1 
W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o  zaopatrzeniu  emerytalnym  żołnierzy 
zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. 2004, Nr 8, poz. 66 j.t.) po art. 15a dodaje się art. 
15b w brzmieniu: 
 
„Art. 15b. W przypadku osoby, która była członkiem Wojskowej Rady Ocalenia 
 
Narodowego, emerytura wynosi 0,25% podstawy wymiaru za każdy rok służby  
 
w Wojsku Polskim po dniu 8 maja 1945 r.”.    
 
Art. 2 
W ustawie z dnia  18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy 
Policji,  Agencji  Bezpieczeństwa  Wewnętrznego,  Agencji  Wywiadu,  Służby 
Kontrwywiadu Wojskowego,  Służby  Wywiadu  Wojskowego,  Centralnego  Biura 
Antykorupcyjnego,  Straży  Granicznej,  Biura  Ochrony  Rządu,  Państwowej  Straży 
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. 2004, Nr 8, poz. 67 z późn. zm.) 
w art. 15b w ust. 1 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie: 
 
„1) 0,25% podstawy wymiaru – za każdy rok służby w organach bezpieczeństwa 
 
państwa w latach 1944-1990; 
 
2) 0,92% podstawy wymiaru – za każdy rok służby lub okresów równorzędnych 
 
ze służbą, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1, 1a oraz pkt 2-4.”. 
 
Art. 3 
 
1.  W  stosunku  do  osób  będących  członkami  Wojskowej  Rady  Ocalenia 
Narodowego organy emerytalne właściwe według przepisów ustawy, o której mowa w 
art.  1,  dokonają  z  urzędy  ponownego  ustalenia  prawa  do  świadczeń  i  wysokości 
świadczeń, przy czym złożenie do sądu odwołania od decyzji organu emerytalnego nie 
wstrzymuje wykonania decyzji. 
 
2.  W przypadku osób, w stosunku do których z informacji, o której mowa w 
art. 13a ustawy, o której mowa w art. 2, wynika, że pełniły służbę w latach 1944-1990 
w  organach  bezpieczeństwa  państwa,  o  których  mowa  w  art.  2  ustawy  z  dnia  18 
października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa 
państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów i które w dniu wejścia w życie 
ustawy  otrzymują  świadczenia  przyznane  na  podstawie  ustawy,  o  której  mowa  
w art. 2, organ emerytalny właściwy według przepisów ustawy, o której owa w art. 2, 
wszczyna  z  urzędu  postępowanie  w przedmiocie ponownego ustalenia prawa do 
świadczeń i wysokości świadczeń, przy czym złożenie do sądu odwołania od decyzji 
organu emerytalnego nie wstrzymuje wykonania decyzji. 
 
3.  Wypłata  świadczeń  ustalonych  zgodnie  z  ust.  1  i  2  następuje  od  dnia  
1 stycznia 2014 r. 
  
Art. 4 
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia. 
 
 
 
 
 
 
 
UZASADNIENIE 
 
1. Wyjaśnienie celu ustawy. 
 
Przedstawiony projekt ustawy jest odpowiedzią na apele osób poszkodowanych 
przez  działalność  organów  bezpieczeństwa  PRL  w  latach  1944-1990. Projekt jest 
również  reakcją  na  niedawne  orzeczenie  Europejskiego  Trybunału  Praw  Człowieka  
w  Strasburgu,  który  w  dniu  6  czerwca  2013  r.  nie  dopuścił  do rozpatrzenia skargi 
Adama Cichopka i 1627 innych osób przeciwko Polsce. Wspomniana skarga m.in. 
Adama Cichopka oraz Lucyny Tulei dotyczyła obniżenia im wysokości świadczenia 
emerytalnego  za  okres  pracy  w  służbach  specjalnych  PRL.  Na  skutek  ustawy 
dezubekizacyjnej  przyjętej  przez  Sejm  w  2009  roku  około  41  tys.  funkcjonariuszom 
aparatu  bezpieczeństwa  PRL  i  9  członkom  WRON  obniżono  emerytury,  które 
otrzymali za wierną służbę systemowi komunistycznemu.   
 
Jak czytamy w uzasadnieniu ww. ustawy „Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stoi 
na stanowisku, że służba w organach bezpieczeństwa w latach 1944-1990 była pracą 
skierowaną  przeciwko  wolnościowym  dążeniom  Narodu  Polskiego”.  Również 
Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu w swoim orzeczeniu przypomniał, 
że  funkcjonariusze  SB  pracowali  dla  aparatu  bezpieczeństwa  wzorowanego  na 
sowieckim  KGB,  porównując  służby  specjalne  PRL  do  niemieckiej  Stasi  oraz 
rumuńskiej  Securitate.  Trybunał  przypomniał  również,  że  wszystkie  te  formacje 
powstały po to, aby łamać praca człowieka,  chronione przez Europejską Konwencję 
Praw Człowieka, którą kieruje się w swoich orzeczeniach ETPCz w Strasburgu.  
 
Zdaniem projektodawców niedopuszczalnym jest dalsze trwanie systemu 
prawnego w Polsce, który przewiduje szczególne przywileje emerytalne dla osób 
działających  przeciwko  narodowi  Polskiemu.  Z  uwagi  na  panujący  w  naszym  kraju 
kryzys  finansowy  nie  stać  nas  na  utrzymywanie  przywilejów  ludzi,  których 
działalność  została  negatywnie  oceniona  przez  historię.  Biorąc  pod  uwagę  ww. 
orzeczenie ETPCz oraz trudną sytuację finansową ludzi, którzy  walczyli o wolność i 
niepodległość  Polski,  a  którzy  byli  masowo  prześladowani  przez  funkcjonariuszy 
aparatu  bezpieczeństwa  PRL  konieczne  jest  –  z punktu widzenia konstytucyjnej 
zasady  sprawiedliwości  społecznej  –  obniżenie  świadczenia  emerytalnego  tych 
funkcjonariuszy  do  wysokości  odpowiadającej  realiom  systemu  emerytalnego  w 
Polsce.