Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin

Druk nr 2049


Warszawa, 9 stycznia 2014 r.
SEJM

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VII kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM-10-118-13


Pani

Ewa Kopacz

Marszałek Sejmu

Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowna Pani Marszałek
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy
- o zmianie ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz
ich rodzin oraz ustawy

o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji
Wywiadu,
Służby
Kontrwywiadu
Wojskowego,
Służby
Wywiadu
Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej,
Biura Ochrony Rządu, Państwowej
Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz
ich rodzin.
W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Prezes Rady
Ministrów.
Z poważaniem
(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji
Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego,
Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej
oraz ich rodzin
Art. 1. W ustawie z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r. poz. 666, 675 i 1355) w art. 45:
1)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń
wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym ustała ta przyczyna, nie wcześniej jednak
niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano
decyzję z urzędu.”;
2)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadkach określonych w art. 44 ust. 1 pkt 2 lit. b wypłatę świadczeń
wznawia się od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż trzy
lata wstecz, licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy
Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu
Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży
Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich
rodzin (Dz. U. z 2013 r. poz. 667 i 675) w art. 46:
1)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń
wypłatę wznawia się od miesiąca, w którym przyczyna ta ustała, nie wcześniej jednak
niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano
decyzję z urzędu.”;
– 2 –
2)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. W przypadkach określonych w art. 45 ust. 1 pkt 2 lit. b wypłatę świadczeń
wznawia się od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż trzy
lata wstecz, licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty.”.
Art. 3. Do wniosków o wznowienie wypłaty świadczeń wstrzymanych na podstawie
art. 44 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy, o której mowa w art. 1, albo na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 2
lit. b ustawy, o której mowa w art. 2, złożonych i nierozpatrzonych przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy stosuje się odpowiednio przepisy ustawy, o której mowa w art. 1
albo art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 4. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.





































12/33rch
UZASADNIENIE

Przedmiotowy projekt ustawy stanowi realizację wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. akt P 14/11, który ogłoszony został w dniu 28 lutego
2013 r. (Dz. U. poz. 271).
W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z art. 2 Konstytucji RP
przepisu art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym
funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura
Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży
Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r. poz. 667 i 675), zwanej
dalej „ustawą o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy”, w zakresie, w jakim
wypłata emerytury jest wznawiana od miesiąca, w którym ustała przyczyna powodująca
wstrzymanie jej wypłaty, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono
wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu, w warunkach gdy
emerytura nie mogła być doręczona z przyczyn niezależnych od organu emerytalnego.
Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny zdecydował o odroczeniu utraty mocy
obowiązującej niekonstytucyjnego przepisu na 12 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku,
tj. do dnia 28 lutego 2014 r.
1. Stan prawny uznany za niezgodny z Konstytucją
Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawo funkcjonariusza do świadczeń na gruncie
ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (tj. emerytury lub renty,
dodatków, zasiłków i świadczeń pieniężnych) powstaje po spełnieniu ustawowych
przesłanek (np. zwolnienie ze służby, odpowiednia wysługa lat) i z reguły trwa aż do
jego śmierci. Świadczenia te wypłacane są od dnia powstania prawa do tych świadczeń,
nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym złożono wniosek lub wydano decyzję
z urzędu (art. 42 ustawy). W wyjątkowych przypadkach ustawa o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy przewiduje jednak instytucję ich wstrzymania. Zgodnie
bowiem z art. 45 ww. ustawy wypłatę świadczenia wstrzymuje się, jeżeli:
1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie
tego prawa;
2) okaże się, że:
a) wskutek zbiegu prawa do świadczeń osobie uprawnionej przysługuje
świadczenie wyższe lub przez nią wybrane,
b) świadczenia nie mogą zostać doręczone z przyczyn niezależnych od organu
emerytalnego,
c) prawo do świadczeń nie istniało;
3) osoba pobierająca świadczenie, mimo pouczenia lub żądania organu emerytalnego,
nie przedłoży dowodów uzasadniających dalsze istnienie prawa do świadczenia.
Badany przez Trybunał Konstytucyjny przepis art. 46 ustawy o zaopatrzeniu
emerytalnym funkcjonariuszy określa zasady wznowienia wypłaty wstrzymanych
świadczeń. Przepis ten w ust. 1 przewiduje mechanizm, zgodnie z którym w razie
ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczeń wypłatę wznawia się
od miesiąca, w którym przyczyna ta ustała, nie wcześniej jednak niż od miesiąca,
w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu.
Z kolei ust. 2 wprowadza wyjątek od powyższej zasady, stanowiąc, że w przypadku gdy
wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błędu organu emerytalnego,
wypłatę wznawia się, poczynając od miesiąca, w którym ją wstrzymano, jednak za
okres nie dłuższy niż trzy lata wstecz, licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek
o wznowienie wypłaty świadczenia lub wydano decyzję.
Powyższe oznacza, że zasadą jest, że wypłata wstrzymanego świadczenia następuje po
ustaniu przyczyny wstrzymania, nie wcześniej jednak niż od dnia złożenia wniosku.
Natomiast wyjątkiem jest wznowienie wypłaty świadczenia od dnia jego wstrzymania,
w sytuacji gdy wstrzymanie to nastąpiło na skutek błędu organu emerytalnego.
Dodatkowo należy zaznaczyć, że wstrzymanie wypłaty świadczeń może mieć miejsce
zarówno w sytuacji, gdy ustaje samo prawo do świadczeń lub gdy prawo to zostało
zawieszone, jak również w sytuacji, gdy samo prawo do świadczenia nie ustało,
a jedynie zaistniały przeszkody natury technicznej uniemożliwiające prawidłową ich
wypłatę (np. osoba uprawniona do świadczenia nie podała numeru konta, na które ma
być wpłacana emerytura, lub aktualnego adresu do korespondencji). W przypadku
zaistnienia drugiego wariantu organ emerytalny zaraz po ustaniu przeszkód związanych
z doręczeniem ma obowiązek wznowić wypłatę świadczenia, która zgodnie
z dyspozycją zawartą w zaskarżonym przepisie nastąpi dopiero od miesiąca, w którym
ustała ta przyczyna, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek
2